Όσοι δεν έχουν δει επί σκηνής τον Mike Patton, θα έχουν την ευκαιρία να το κάνουν στο φετινό Ejekt, την Τρίτη 13 του μήνα, καθώς καταφτάνει στα Ακίνητα Ξιφασκίας με τους Faith No More. Όσοι πάλι τον έχουν δει, η πρώτη εντύπωση που πιθανότατα σχηματίζουν βλέποντάς τον να κοπανιέται σε κάθε δυνατό ξέσπασμα, είναι πως πρόκειται για έναν εντελώς χύμα κι άνετο τύπο, που η μουσική του προκύπτει. Μισή περίπου ώρα συνομιλίας μαζί του είναι όμως αρκετή για να καταλάβεις πως ό,τι έχει κάνει στη μακρόχρονη πορεία του όχι τυχαίο και χύμα δεν είναι, αλλά απόλυτα προμελετημένο, σχεδιασμένο με κάθε λεπτομέρεια και υπολογισμένο για την ορθότητά του…
 |
Γεια σου Mike. Είμαι ο Χρήστος από την Αθήνα. Πού σε πετυχαίνω;
Καλησπέρα! Βρίσκομαι στο Σαν Φρανσίσκο, τι ώρα έχετε εκεί;
Είναι 11:30 το βράδυ.
Ω… Σου χάλασα τη βραδινή έξοδο, έτσι;
Μην το συζητάς. Εσύ είσαι ΟΚ; Μου είπαν για ένα ατύχημα την προηγούμενη βδομάδα.
Τίποτα το ιδιαίτερο, όλα εντάξει.
Χαίρομαι! Άκουσα το νέο σου άλμπουμ ως Mondo Cane. Πώς είναι να τραγουδάς πάλι στα ιταλικά;
Είναι ένα υπέροχο αίσθημα! Πρόκειται για μια πολύ όμορφη και ποιητική γλώσσα, η οποία σου επιτρέπει να εκφράσεις κάθε σου συναίσθημα με απόλυτη ακρίβεια.
Η σχέση σου με την Ιταλία είναι γνωστή (σ.σ.: η πρώην γυναίκα του είναι Ιταλίδα και γνωρίζει άπταιστα τα ιταλικά) και απ’ όσο ξέρω έκανες και κάποιες εμφανίσεις εκεί το 2007. Η κυκλοφορία του Mondo Cane ήταν κάτι σχεδιασμένο από τότε ή προέκυψε εντελώς ξαφνικά;
Ναι, κάναμε κάποιες συναυλίες, συνοδεία 60μελούς ορχήστρας και κάποιων φοβερών μουσικών από την Ιταλία, με βάση κλασικά κομμάτια…
 |
Σαν το “Deep Down” του Ennio Morricone… (σ.σ.: από το κλασικό φιλμ Danger: Diabolik)
Ναι, το “Deep Down” μα και άλλα, πολλά scores. Ήταν κάτι πολύ συναρπαστικό και συνάμα μια μεγάλη πρόκληση για εμένα. Στα live που κάναμε το 2007 σε πόλεις της Ιταλίας ηχογραφήσαμε πολύ υλικό, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει ένα νέο άλμπουμ. Το θέμα είναι πως στις συναυλίες δεν έχεις τον έλεγχο του πώς θα εξελιχθεί, γιατί συνήθως εξελίσσεται σε κάτι χαοτικό. ‘Έτσι αποφάσισα να περάσουμε το υλικό και από το στούντιο, όπου μπορείς να έχεις τον πλήρη έλεγχο και να βγάλεις το αποτέλεσμα που πραγματικά θέλεις και αξίζει σε αυτά τα κομμάτια.
Ο τίτλος Mondo Cane σημαίνει «Ο κόσμος ενός Σκύλου». Υπάρχει κάποια μεταφορά κρυμμένη εκεί;
Ναι… Βασικά είναι κάτι σαν την προσωπική μου Νέμεση. O τίτλος Mondo Cane φυσικά και είναι προβοκατόρικος! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βάλεις έναν «γλυκό» τίτλο σε μια τέτοια μουσική, η οποία μιλάει από μόνη της. Δεν θα προσθέσει σε τίποτα, δεν θα υπάρχει καμιά αντίθεση και εγώ είμαι φαν των αντιθέσεων. Το ξέρω πως δεν ταιριάζει με τη μουσική, αλλά εγώ το θέλω έτσι. Πάντα κινιόμουν στη σκοτεινή πλευρά.
Κι αν δεν κάνω λάθος… Υπάρχει κι ένα παλιό φιλμ, κάτι σαν ντοκιμαντέρ, με το ίδιο όνομα;
Είναι μια ταινία της δεκαετίας του 1960, αποτελούμενη από χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές περιγραφές για τον τρόπο διασκέδασης ανά τον κόσμο και κυρίως για την άγρια δύση. Με έπιασες! Μπορώ να σου πω ότι από εκεί προέρχεται ο τίτλος του άλμπουμ.
Μάλιστα… Σκοπεύεις να περιοδεύσεις με τους Mondo Cane το καλοκαίρι; Ιταλία μόνο ή και κάπου αλλού;
Έχουμε κάποια σόου στην Ιταλία μέσα στον Ιούλιο, άλλα όχι μόνο. Παίζουμε επίσης Ελβετία, Πολωνία, Ισραήλ μέχρι και Ρωσία.
Και με τους Faith No More τι γίνεται; Ακόμα ηχούν και γράφονται διθυραμβικά σχόλια από την περσινή σας εμφάνιση, ενώ σας περιμένουμε πάλι στο Ejekt. Πέρα όμως από την περιοδεία, υπάρχει κάποιο ενδεχόμενο για ηχογράφηση νέου υλικού;
Αυτή τη φορά η ιδέα είναι να επικεντρωθούμε σε συγκεκριμένες και στοχευμένες εμφανίσεις, παρά σε μια μεγάλη περιοδεία. Το απολαμβάνουμε πιο πολύ έτσι όλοι μας. Όσο για ηχογράφηση νέου υλικού, όχι. Δεν έχει καν συζητηθεί κάτι τέτοιο και θέλουμε να το κρατήσουμε έτσι.
 |
Περίμενες την επιτυχία που ακολούθησε την επανένωση των Faith No More; Λειτουργεί σαν μια μεγάλη ανταμοιβή για την όλη σας πορεία ως τώρα;
Είναι ωραίο, σίγουρα είναι πολύ ωραίο. Το απολαμβάνουμε και μπορώ να σου πω ότι το απολαμβάνουμε περισσότερο απ’ όσο παλιά. Τότε ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι, πολύ πιο νέοι, εκτιμούσαμε διαφορετικά τη μουσική. Τώρα πιο μεγάλοι, πιο έμπειροι κι η μουσική έχει ένα άλλο νόημα για εμάς, ενώ την αντιμετωπίζουμε και διαφορετικά. Επίσης έχει περάσει αρκετός καιρός από όταν δημιουργήθηκε αυτή η μουσική. Βλέποντας τώρα τις επιλογές μας, σίγουρα τις δέχομαι και τις αντιμετωπίζω με άλλο μάτι. Είναι πιο εύκολο πάντως να εκτιμήσω τη μουσική μου τώρα απ’ ότι τότε και σαφώς μου είναι πιο ευχάριστο να την αναπαράγω επί σκηνής.
Ποιος είναι ο κοινός τόπος ανάμεσα στους Faith No More, τους Peeping Tom και τώρα τους Mondo Cane;
Αν έπρεπε να πω ένα πράγμα, θα ήταν το πνεύμα της περιέργειας, της αναζήτησης, της περιπέτειας και της θέλησης να ανακαλυφθεί κάτι καινούργιο και να επιφέρει την αλλαγή. Η αλλαγή είναι η ωθούσα δύναμη που δίνει την κατεύθυνση προς ένα συγκεκριμένο στόχο. Για τον στόχο αυτό, υπάρχουν συγκεκριμένα εργαλεία τα οποία μπορείς να δουλέψεις, όπως συγκριμένα όργανα και τεχνικές για να δημιουργήσεις τον ήχο που θες ανά περίπτωση ή συγκεκριμένο λεξιλόγιο ώστε να προκαλέσεις το ενδιαφέρον κάποιου να σ’ ακούσει και –γιατί όχι;– να «μάθει» νέα πράγματα. Με το να μαθαίνεις κάτι νέο, δίνεις την ελπίδα να ακουστεί και να γίνει γνωστό. Είμαι πολύ αισιόδοξος και θετικός με όσους ανθρώπους είναι ανοιχτοί στο να ακούσουν τα πάντα. Για αυτούς κυρίως μπορώ να πω ότι προορίζονται όλα αυτά τα διαφορετικά πράγματα.
Σαν ακροατής πλέον, τι μουσική παίζει στο σπίτι σου αυτή την εποχή;
Χμμ… ακούω αρκετή dub και τώρα αυτή την εποχή τους Beak (σ.σ.: στην ουσία είναι ο Geoff Barrows, ο οποίος φιλοξενείται από το label του Patton, την Ipecac), όπως και Portishead, φυσικά.
Ασχολείσαι καθόλου με όσα συμβαίνουν στην πολιτική και οικονομική ζωή γενικότερα; Μια βαθιά οικονομική κρίση φαίνεται να έχει επηρεάσει όλο τον πλανήτη. Σε έχει επηρεάσει στη μουσική σου, αποτελεί, ως προβληματισμός, μια νέα πηγή έμπνευσης, η οποία μπορεί να βρει διέξοδο μέσω της μουσικής;
Ως μουσικός, μα κι ως ένας απλός άνθρωπος που κάνει ένα επάγγελμα, η οικονομική κρίση φυσικά με επηρεάζει –όπως επηρεάζει τον κάθε επαγγελματία. Δεν αγοράζουν τόσο πολλοί δίσκους, δεν έρχονται τόσο πολλοί στα live και αναπόφευκτα, ως επαγγελματίας μουσικός ο οποίος διατηρείς και label, επηρεάζεσαι. Φυσικά κι έχω άποψη και για τα πολιτικά και για τα οικονομικά και για τον τρόπο αντιμετώπισης του όλου πράγματος. Όμως την κρατάω για τον εαυτό μου, σπίτι μου. Δεν αφήνω να επηρεάσει τη μουσική μου. Νιώθω πιο άνετος στο να μη τα μπλέκω και να τα διαχωρίζω. Η μουσική μου, από μόνη της, είναι αρκετά προβληματική και χαοτική. Δεν θα ήθελα να προσθέσω κι άλλα προβληματικά στοιχεία σε αυτή.
