Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του Αφρικανό Rasta και για παραπάνω από 30 χρόνια είναι απόλυτα δοσμένος στον αγώνα υπέρ της ειρήνης, του σεβασμού και της ελευθερίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Η δύναμή του είναι τα μηνύματα των τραγουδιών του και ο Θεός η ανώτατη έμπνευσή του. Δεν αρέσκεται να μιλάει για το έργο του, όμως η αξία της κοινωνικο-πολιτικής και καλλιτεχνικής του προσφοράς αποτελεί δρόμο φωτεινό για εκατομμύρια συμπατριώτες του. Στο πλαίσιο των επερχόμενων συναυλιών του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (14 και 15 Μαΐου αντίστοιχα) μάς μίλησε λακωνικά, όπως το συνηθίζει, για μικρά και μεγάλα πράγματα...
 |
Από τα πρώιμα μουσικά βήματά σας γίνατε στα μάτια των θαυμαστών σας ο «Bob Marley της Αφρικής» ενώ πρόσφατα ανακηρυχθήκατε και Πρεσβευτής της Ειρήνης. Πώς κάτι τέτοιο αντανακλά όλο αυτό το χρονικό διάστημα μέσα σας, σε προσωπικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Είμαι μεγάλος θαυμαστής του Bob Marley και αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα να με συγκρίνουν με εκείνον. Όμως, ως προς εμένα, ο Bob Marley είναι ο ήλιος στον ουρανό της reggae και ο Alpha Blondy ένα αστέρι σε αυτό τον ουρανό. Τρέφω βαθύτατα αισθήματα σεβασμού για ό,τι έχει προσφέρει στη μουσική.
Από την εποχή του “Brigadier Sabari” και την ύπαρξη της λεγόμενης αφρικανικής «democrature», τι έχει στ’ αλήθεια αλλάξει ριζικά;
Την περίοδο που ηχογραφούσα το κομμάτι “Brigadier Sabari” υπήρχε μόνο ένα πολιτικό κόμμα στην Ακτή του Ελεφαντοστού, όπως και στα περισσότερα αφρικανικά κράτη. Η λεγόμενη δημοκρατορία (democrature), σύμπτυξη των λέξεων δημοκρατία και δικτατορία, οδήγησε στη φυλακή έναν σεβαστό αριθμό δημοσιογράφων, μιας και δεν υπήρχε κανένα ίχνος ελευθερίας λόγου.
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν το πνεύμα, η ουσία ή και ο στόχος του μουσικού σας οράματος-μηνύματος έχει χάσει κάπου τον προσανατολισμό ή τη δύναμή του;
Όχι, αλλά κάποτε έγινα αντικείμενο παρεξηγήσεων. Και όταν μπαίνεις στη διαδικασία κριτικής της πολιτικής πραγματικότητας, συχνά «ανταποδίδουν» διαδίδοντας ψεύτικα λόγια για τη δουλειά σου. Με άλλα λόγια, εξασκούν το παιχνίδι της παραπληρόφορησης.
 |
Ποια είναι η άποψή σας για τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης στη μουσική;
Το ιντερνέτ έχει θετικές μεν επιπτώσεις, μιας και βοηθά το έργο της μουσικής να φθάσει και να αγγίξει ένα ευρύτερο φάσμα ανθρώπων σε παγκόσμια κλίμακα. Από την άλλη, όμως, ουδείς έχει τη δυνατότητα να κατοχυρώσει τα δικαιώματα της πνευματικής του ιδιοκτησίας ή ελέγξει την πειρατεία.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η γιγάντωση της world μουσικής, για να μην αναφέρω ότι τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ μάς έρχονται από την αφρικανική ήπειρο. Πιστεύετε ότι το κύμα αυτό είναι προσωρινό, μια μόδα; Ή ενσαρκώνει και κάτι περαιτέρω; Έχετε συνείδηση και αισιοδοξία της δυναμικής και του πλούτου που κουβαλάει η μουσική παράδοση της χώρας σας;
Έχουμε πλήρη επίγνωση του πλούτου της αφρικανικής παράδοσης και η συναίσθηση αυτή στην επιλογή των στίχων μάς κάνει να νιώθουμε ιδιαιτέρως αισιόδοξοι. Ως προς το θέμα της όποιας μόδας στις μουσικές του κόσμου, δεν γνωρίζω αν έχει τέτοιο χαρακτήρα, αλλά είμαι χαρούμενος που πλέον περισσότερος κόσμος δίνει προσοχή στην καλλιτεχνική μας ανάπτυξη.
Αν σας ρώταγαν ποιο ήταν το πιο συγκλονιστικό «μάθημα» το οποίο κερδίσατε από τη ζωή μέχρι τώρα, τι θα λέγατε;
Όσο ζει κανείς εξακολουθεί να μαθαίνει από τη ζωή. Ο Θεός είναι η ανώτατη έμπνευσή μου.
Ποιο από τα 19 άλμπουμ τα οποία έχετε κυκλοφορήσει αντιπροσωπεύει πιο συνολικά τον Seydou Kone ή Alpha Blondy;
Με ρωτάτε ποιο από τα 19 παιδιά μου αγαπάω περισσότερο! Η απάντησή μου, λοιπόν, είναι ότι τα αγαπάω όλα εξίσου…
Αν δεν ήσασταν μουσικός τί θα μπορούσατε να γίνετε;
Ένας ζωγράφος.
Ποια είναι για σας η αγαπημένη-απεχθής λέξη;
Κακός μπελάς (pain in the ass)!
Την τελευταία φορά που επισκεφθήκατε την Ελλάδα ήταν το 2006, στο πλαίσιο του Mama Africa Destival –μια συναυλία την οποία όλοι λατρέψαμε. Υπάρχουν εκπλήξεις ή ιδιαίτερα σχέδια που επιφυλάσσετε αυτή τη φορά στο ελληνικό κοινό, παρέα με τους Solar System;
Θα χαιρόμουν πολύ οι Έλληνες θαυμαστές μου να ανακαλύψουν και να αγαπήσουν, όσο κι εγώ, την τελευταία μου δουλειά: το άλμπουμ Jah Victory.
