«Μη μου τους κύκλους τάραττε», είχε πει στην αρχαιότητα ο Αρχιμήδης και δεν εννοούσε φυσικά τους Ρωσικούς... Εάν περάσετε όμως στις 17 του Απρίλη από το Rodeo, θα βρεθείτε μπροστά σε ρώσικους κύκλους που, όλως παραδόξως, σχηματίζουν τρεις Αμερικάνοι. Δοθείσης της ευκαιρίας λοιπόν, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον Brian Cook, μπασίστα των Russian Circles…
 |
Παρά την αναφορά των κύκλων στο όνομα της μπάντας σας, οι συνθέσεις σας μάλλον ακολουθούν μια ευθεία μεθοδολογία. Δεν φαίνεται να σας ελκύει και πολύ ο εύκολος δρόμος της επανάληψης μοτίβων του στυλ κουπλέ/ρεφρέν…
Μάλλον όχι, δεν μας ελκύει αυτό το μοτίβο. Πάντως η μέθοδος σύνθεσης που ακολουθούμε είναι στην πραγματικότητα αρκετά ενστικτώδης και τα κομμάτια μας βγαίνουν φυσικά. Όσον αφορά σ’ αυτό, μάλλον ακολουθούμε τον εύκολο, τουλάχιστον για εμάς, δρόμο!
Πολλοί μουσικοί ισχυρίζονται πως το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους είναι και το καλύτερο, πιθανώς γιατί ο ισχυρισμός αυτός υπονοεί και μια έννοια εξέλιξης. Θα έλεγες το ίδιο για το Geneva;
Ναι! Και θα ευχόμουν ο κάθε μουσικός να σκέφτεται έτσι. Κάθε νέος δίσκος θα έπρεπε να δείχνει προς την εξέλιξη, τη βελτίωση. Μόνο όταν ένα συγκρότημα έχει διαλυθεί και έχει περάσει ένας σεβαστός χρόνος από την εποχή της δράσης του, έτσι ώστε να υπάρχει για κάθε άλμπουμ η δυνατότητα συναισθηματικής αποστασιοποίησης, τότε είναι θεμιτό για έναν καλλιτέχνη να κοιτάξει την τελευταία του δουλειά και να μην την αντιμετωπίσει σαν την αγαπημένη ή την καλύτερή του.
Ακούγοντας το Geneva, πριν ακόμα μπω στη διαδικασία να σκεφτώ αν μου αρέσει ή όχι, διαπίστωσα πως η συνθετική σας αντίληψη έχει ωριμάσει αρκετά. Συμφωνείς;
Θεωρώ πως σε αυτόν τον δίσκο απλώς είχαμε στη διάθεσή μας περισσότερο χρόνο και μια μεγαλύτερη τάση να δουλεύουμε τις ιδέες μας ξανά και ξανά – προσπαθώντας να τις επαναδιατυπώσουμε, να τις βελτιώσουμε. Το Geneva είναι σίγουρα ο πιο εξευγενισμένος και ο πιο διεξοδικά δουλεμένος δίσκος μας.
 |
Τελευταία έχετε εισάγει και κάποια έγχορδα στον ήχο σας. Να το εκλάβουμε σαν προσπάθεια να φανεί μια περισσότερο λυρική πλευρά της μουσικής σας;
Ήταν απλώς κάτι με το οποίο θέλαμε να πειραματιστούμε. Τα άλμπουμ μας ήταν πάντα πολύ αληθινά στην τριμελή φύση της μπάντας. Δεν θέλαμε έτσι να βάλουμε στους δίσκους στοιχεία που δεν θα μπορούσαμε να αναπαράγουμε σε ένα live. Στο Geneva όμως είχαμε αρκετή πίστη στην «απογυμνωμένη» εκτέλεση των κομματιών (αυτής που σε ένα live θα αναπαραχθεί με κιθάρα/μπάσο/ντραμς) και έτσι μπορέσαμε να εμπλουτίσουμε τη στούντιο εκδοχή τους με έγχορδα ή πνευστά. Υπήρξε ένα πείραμα για εμάς. Αν πρόκειται για προσέγγιση με την οποία θα συνεχίσουμε να πειραματιζόμαστε και στο μέλλον, θα το δούμε…
Από δίσκο σε δίσκο πάντως, θα έλεγα πως αποβάλλετε κάθε φορά κι ένα μικρό metal κομμάτι του ήχου σας. Υπάρχει όντως αυτή η τάση, κι αν ναι, είναι συνειδητή η επιλογή;
Η ιδέα του «σκληρού» ήχου είναι σχετική. Στο Geneva, ας πούμε, νομίζω πως υπάρχουν μερικά από τα σκληρότερα και πιο παραδοσιακά metal σημεία που έχουμε βάλει σε κομμάτια. Διαθέτει όμως παράλληλα και κάποια από τα πιο μελωδικά, ώριμα και ελεύθερης φόρμας στοιχεία μέχρι σήμερα. Συνυπάρχουν έτσι διαμετρικά αντίθετα πράγματα, σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τα υπόλοιπα άλμπουμ μας.
Η μουσική σκηνή του Σικάγο υπήρξε πάντα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γιατί προσφέρει μια μεγάλη γκάμα διαφορετικών ήχων, διαθέσεων και μέσων μουσικής έκφρασης. Υπάρχει κάτι ξεχωριστό εκεί, που εμπνέει την όλη κατάσταση;
Χμ… Εγώ μένω στο Σηάτλ, οι άλλοι δύο κατάγονται από εκεί, για αυτό και θεωρούμε σαν βάση το Σικάγο. Δεν ξέρω, είναι μια μεγάλη παραθαλάσσια πόλη, οπότε υποθέτω πως προσελκύει τους πιο δημιουργικούς και εμπνευσμένους ανθρώπους σε ακτίνα 700 μιλίων.
Ποια συγκροτήματα θα έλεγες ότι σας επηρέασαν άμεσα;
Και οι τρεις μας μεγαλώσαμε ακούγοντας την πιο εγκεφαλική έκφανση της hardcore/punk σκηνής, Fugazi, Shellac κτλ. Και οι τρεις επίσης αγαπάμε διάφορες metal μπάντες. Στον Mike αρέσουν κυρίως κλασικές thrash μπάντες, σε εμένα περισσότερο «μεταλλίζουσες» hardcore μπάντες (όπως για παράδειγμα οι Rorschach ή οι Man Is The Bastard), ενώ ο Dave, όπως κάθε σοβαρός ντράμερ, ήταν μεγάλος φαν της jazz. Τώρα βέβαια, έχουμε πολλά ακούσματα από πολλά διαφορετικά είδη. Ακούμε για παράδειγμα πολύ τους ambient δίσκους του Brian Eno, Nick Cave ή και διάφορα soundtracks. Ίσως είναι μια αντίδραση σε όλες τις heavy μπάντες με τις οποίες παίζουμε μαζί όταν περιοδεύουμε!
Κατά καιρούς σας έχουν κατατάξει ως post rock, πειραματικό rock, post metal, math rock… Τι θεωρείς πως ταιριάζει περισσότερο στην μουσική σας;
Ένας φίλος μας χαρακτήρισε μια φορά ως την punk εκδοχή του Wagner! Μου άρεσε αυτό!
Σκεφτήκατε ποτέ να ενσωματώσετε στον ήχο σας στοιχεία από κάποια εντελώς διαφορετικά μουσικά είδη;
Ναι, αλλά δεν θα ήθελα να το κάνουμε με έναν χοντροκομμένο τρόπο, όπως λ.χ. έκαναν οι Mr. Bungle. Υπάρχει αρκετή έμπνευση που μπορείς να αντλήσεις από κάθε μουσικό είδος και το να σκεφτείς πώς θα «κλέψεις» μικρά κομματάκια από «δύσκολες» μουσικές φόρμες αποτελεί σίγουρα μια καλή άσκηση στην προσπάθεια να διευρύνει κανείς το μουσικό του ρεπερτόριο.
Πόσο σημαντικό στάθηκε για τα πρώτα βήματα των Russian Circles, να περιοδεύετε μαζί με μια μπάντα όπως οι Tool;
Ήταν πιθανότατα καλό. Αλλά αυτά τα τεράστια σόου δεν μετράνε όσο οι αμέτρητες άλλες συναυλίες που έχουμε κάνει. Ήμασταν σίγουρα τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε πλάι σε μια τόσο μεγάλη και επιδραστική μπάντα όπως οι Tool, αλλά θεωρώ πως είναι σημαντικότερο για κάποιο συγκρότημα να περιοδεύει, να δουλεύει σκληρά και να χτίζει σιγά-σιγά μια συμπαγή βάση φαν, από το να ψάχνει και να βασίζεται σε σπάνιες ευκαιρίες.
Η συναυλία σας στην Αθήνα θα είναι η τελευταία μιας ιδιαίτερα κουραστικής ευρωπαϊκής περιοδεία. Σας αρέσει να βρίσκεστε σε περιοδείες; Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια να δίνεις συναυλίες τη μία μετά την άλλη;
Στις περιοδείες περνάμε πολύ καλά! Υπάρχουν, βέβαια, τα πάνω και τα κάτω, αλλά αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που βρισκόμαστε σε θέση να μπορούμε να παίζουμε σε πόλεις για τις οποίες ούτε έχουμε ακούσει, και να ξέρουμε παρόλα αυτά πως ο κόσμος θα είναι εκεί για να μας δει. Είμαστε πολύ τυχεροί. Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, πως μάλλον θα είμαστε και αρκετά κουρασμένοι όταν φτάσουμε στην Αθήνα, πάντως είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε στην Ελλάδα για πρώτη φορά!
