Πολυεθνική κολεκτίβα που έλκει την καταγωγή της από Λονδίνο, Βραζιλία έως Κολομβία και Πολωνία, ρίχνεται στο ρινγκ της αντισυστημικής ρητορείας και του global punk. Λεηλατούν τις όποιες επαναστατικές τάσεις μας με το δισκάκι τους Rising Tide Of Conformity και μας ζητούν να τους ψηφίσουμε, είτε υπό την «επήρεια» ψυχεδελικών μανιταριών, είτε απολαμβάνοντας το ανατρεπτικό τους μελωδικό χαρμάνι. Κάπως έτσι σας προσκαλούμε σε μια σύντομη ηλεκτρονική συζήτηση που είχαμε με τον leader των Peyoti for President, Pietro Dimascio...
 |
Αρχικά θα ήθελα να σας ρωτήσω αν αληθεύει ότι πήρατε το όνομά σας υπό την «επήρεια» ενός «ψυχεδελικού» ονείρου που είδατε για μία καλύτερη κοινωνία. Θα μπορούσατε να μας πείτε εν συντομία τη μουσική σας περιπέτεια μέχρι να φτάσετε στους Peyoti For President;
Ως προς το όνομα, ναι, ισχύει αυτό. Ήταν ένα από εκείνα τα όνειρα που νομίζεις ότι έχεις στην κυριολεξία ξυπνήσει σε έναν ολότελα νέο κόσμο. Ήταν όμορφος και πιστεύω εφικτός, αρκεί να βάλουμε τη φαντασία μας σε λειτουργία. Κάθε μορφή μανιφέστου ξεκινά με ένα αρχικό όραμα. Από την άλλη, η μουσική μου περιπέτεια άρχισε αλητεύοντας στους δρόμους του Λονδίνου και γνωρίζοντας ένα αγόρι από τη Βραζιλία που έπαιζε κρουστά. Ήταν ο υιός του περίφημου Bezerra Da Silva, αληθινός λαϊκός ήρωας και πρώτος rapper σε παγκόσμια κλίμακα. Έτσι γεννήθηκαν και κάπου εκεί μεγάλωσαν και οι Peyoti for President. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια οργανική εξέλιξη μέσα από συνεργασίες και τυχαίες μουσικές συναντήσεις.
Ποια είναι η κρυφή ή υπόγεια πηγή του «εκλογικού μανιφέστου» των Peyoti σε μουσικό και πολιτικό πλαίσιο;
Το μανιφέστο των Peyoti τείνει να ενοποιεί με κάθε τρόπο, όπου αυτό είναι δυνατό. Επιθυμεί να αποδιώξει το φόβο. Να επιφέρει την διαύγεια. Να ενδυναμώσει τους ανθρώπους και να «ξεμυτήσει» το επόμενο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης. Η μουσική αποτελεί ένα μεγάλο μέρος αυτής της ανάπτυξης, όμως στην ουσία είναι ένα μέρος μόνο.
Ανάμεσα στα διάφορα που έχουν γραφτεί για εσάς, τα περισσότερα αφορούν σε ένα «νέο αέρα κατακτητών πολιτικοποιημένου punk» ή και σε «αδιαμφισβήτητο αντίδοτο απέναντι σε όλα εκείνα τα βαρετά κιθαριστικά σχήματα» κτλ. Εσείς που στέκεστε ακούγοντας όλα αυτά; Μήπως εν μια νυκτί ο ρόλος σας στη μουσική και γενικότερα έγινε πιο «απαιτητικός» απ’όσο αντέχετε ή θέλετε;
 |
Όχι, όχι ιδιαίτερα. Κάθε φορά που κάνεις κάτι συνεισφέρεις με την ενέργειά σου. Ευχόμαστε απλά η ενέργεια των Peyoti for President να παραμείνει πάντα θετική, ένας θετικός αέρας για τον κόσμο. Δεν ακολουθούμε μόδες και προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν οι μόδες στον κόσμο της μουσικής. Δεν προσπαθούμε να γίνουμε επιτυχημένοι, κάτι που είναι ο εύκολος δρόμος. Στόχος μας δεν είναι η απόσβεση χρημάτων για λογαριασμό δικό μας ή κάποιου άλλου. Ίσως με αυτό το σκεπτικό να έχουμε κάποια κοινά με το punk. Αναφορικά με την πολιτική, δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας τόσο πολιτικοποιημένους όσο κοινωνικά συνειδητοποιημένους και σε διαρκή πνευματική αναζήτηση. Ως group μπορεί να αντέξουμε 6 μήνες ή 6 χρόνια. Θα θέλαμε ο κόσμος να αποφασίζει στην πραγματικότητα -τουλάχιστον όσο διατηρούμε ακόμη τη θετική μας ενέργεια- αυτό είναι που μετράει πάνω απ’ όλα.
Υποστηρίζετε ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε αυτό που ίσως ανακαλύψουμε εκεί έξω. Οφείλουμε να είμαστε ελεύθεροι στο ν’ αντικρίσουμε τη ζωή και έξω από τα «κουτάκια», ανεξάρτητα με το τι θα έρθουμε αντιμέτωποι». Πώς επιτυγχάνεται στ’αλήθεια κάτι τέτοιο, όταν σε καθημερινή βάση λουζόμαστε τέτοια εμπόδια και ασχήμιες ζωής;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το 2009 είναι μονάχα άλλη μια χρονιά της τρέχουσας κοινωνικής εξέλιξης του είδους μας. Δεν είναι το τέλος μήτε η εκκίνηση. Είναι μοιραίο ότι θα πεθάνουμε-πάντα έτσι γινόταν-έτσι είναι καλύτερο να λαμβάνουμε αποφάσεις για τη ζωή μας (όσο ακόμη μπορούμε) με βάση όλη την πληροφόρηση που έχουμε και όχι στηριζόμενοι στη προπαγάνδα που κάποιοι εμπορικοί ιθύνοντες εταιριών, τηλεόρασης κτλ επιλέγουν να μας θρέψουν. Είμαστε σε θέση να αποφασίζουμε μόνοι μας. Μια σωστά δομημένη και αμερόληπτη απόφαση λειτουργεί σαφώς υπέρ υμών ως άτομα και ως κοινωνία ξεχωριστά. Κλείστε τις τηλεοράσεις, έχετε ανοιχτές κεραίες σε φρέσκιες ιδέες, διαβάστε, συζητήστε, διαφωνήστε και ποτέ μη χάσετε την πίστη σας. Η Ρώμη, εξάλλου δεν κτίστηκε σε μία μέρα.
Τι έχετε κρατήσει από τη συνάντησή σας με το Manu Chao;
 |
Μάθαμε το πως λειτουργεί η ευρύτερη συναυλιακή μηχανή καθώς και το πως «δουλεύεις» με ένα πολυπληθές κοινό. Ο Manu Chao είναι παλιά καραβάνα στο είδος παίζοντας τόσα χρόνια μπροστά σε εκατομμύρια, οπότε για μας ήταν σπουδαία εμπειρία από πρώτο χέρι.
Ποιο κομμάτι από το album σας πιστεύετε ότι σας χαρακτηρίζει περισσότερο;
Αστείο, κανείς δε μας έχει ρωτήσει αυτό μέχρι τώρα! Πολλοί άνθρωποι θα απαντούσαν το κομμάτι «We the people», όμως εγώ ειλικρινά θα έλεγα όλα μαζί όπως συνέβαινε σε progressive rock album του 1970 -αν και δεν είμαστε πραγματικά rock.
Έχετε ακούσει κάτι που το ξεχωρίσατε αυτομάτως το τελευταίο διάστημα και γιατί;
Για μένα εδώ στην Αγγλία δεν έχω δει τίποτα που να με έχει κάπως ταρακουνήσει παρά το γεγονός ότι η underground σκηνή του Λονδίνου παραμένει ενδιαφέρουσα όπως πάντα. Οι καλύτερες ιδέες και μουσικές δεξιοτεχνίες που έχω απολαύσει προέρχονται από μπάντες της Πολωνίας και από φεστιβάλ σε φεστιβάλ. Η ανατολική Ευρώπη μπορεί εύκολα να παράγει μουσικά διαμαντάκια τα επόμενα χρόνια. Εν αναμονή, λοιπόν και θα δούμε!.
Και κάτι για το δρόμο...Ποιο είναι το moto σας;
Έχουμε πολλά και μερικά μάλλον υπάγονται σε κλισέ, όμως έχουμε να πούμε το εξής, πάντα κατά τον Μαχάτμα Γκάντι: «Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο».
