Από τα πλέον αναγνωρίσιμα συγκροτήματα της δεκαετίας του 1990 λόγω της τραγουδίστριάς τους Deborah «Skin» Dyer, οι πολυ-πλατινένιοι Skunk Anansie το διέλυσαν το 2001, ανασχηματίστηκαν όμως μέσα στη χρονιά και ετοιμάζονται για νέες περιπέτειες, όπως δείχνουν τα τρία νέα τραγούδια στη συλλογή επιτυχιών Smashes And Trashes. Με αφορμή λοιπόν την επιστροφή των Βρετανών, το Avopolis τα είπε τηλεφωνικά με τη Skin για το παρελθόν και το μέλλον...
 |
Γράφετε τραγούδια για το καινούργιο σας άλμπουμ αυτή την περίοδο. Ποια μουσική κατεύθυνση ακολουθείτε μέχρι στιγμής;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχουμε ακόμα γράψει κανένα κομμάτι για το νέο άλμπουμ! Σχεδιάζουμε να μπούμε στο στούντιο για τα sessions που θα οδηγήσουν στον δίσκο τον Ιανουάριο. Τα μόνα μέχρι στιγμής sessions ήταν για τα τρία καινούργια τραγούδια, τα οποία συμπεριλήφθηκαν στο greatest hits άλμπουμ μας Smashes And Trashes.
Ένα από τα νέα σας τραγούδια, το “Because Of You”, ηχεί λες και δεν έχετε επηρεαστεί καθόλου από τα τόσα χρόνια απουσίας. Είναι όσο ενεργητικό και φρέσκο όσο αυτά που γράφατε πριν να διαλυθείτε! Όταν επανενωθήκατε ήταν όλα όπως παλιά;
Ναι, με το που βρεθήκαμε ξανά μετά από τόσο καιρό πρέπει να ομολογήσω πως ήταν σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από όταν χωρίσανε οι δρόμοι μας. Μας βγήκε σαν κάτι τελείως φυσικό και ομαλό! Σε αυτό βοήθησε σίγουρα και το γεγονός πως γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας και επίσης πως, όταν σταματήσαμε, αυτό δεν έγινε λόγω τσακωμών και διαφωνιών αλλά κοινή συναινέσει.
 |
Θα πειραματιστείτε πάλι με beats και λούπες, όπως είχατε κάνει στο Post Orgasmic Chill;
Δεν ξέρουμε ακόμα, γιατί όπως σου είπα δεν έχουμε μπει καν στο στούντιο. Αλλά υποθέτω πως έτσι θα συμβεί, επειδή σε όλους μας αρέσουνε τα ηλεκτρονικά ακούσματα. Και εφόσον δούλεψε στο παρελθόν, γιατί όχι και τώρα;
Σε παλιότερη συνέντευξή σας, είχατε δηλώσει πως όταν πρωτοεμφανιστήκατε όλοι ασχολούνταν με τη brit pop. Παρ’ όλα αυτά καταφέρατε να φτιάξετε μια αρκετά μεγάλη fanbase. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει πάντα χώρος για το καλοπαιγμένο παραδοσιακό «φασαριόζικο» rock, άσχετα από τις εποχές και τις μουσικές τάσεις;
Ακριβώς! Δεν νομίζω πως η rock μουσική θα πεθάνει ποτέ. Είναι πάντα τόσο υπέροχη να τη βλέπεις παιγμένη ζωντανά και έχει επίσης ψυχή μέσα της. Η pop μουσική πάλι είναι λίγο νωθρή... Μιλάω βέβαια για τη μέτρια pop, γιατί στο δικό μου μυαλό και εμείς pop μουσική παίζουμε, αλλά το κάνουμε με τον δικό μας, βρώμικο, τρόπο – και πάντα προσπαθούμε να είμαστε μια τρομερή live μπάντα!
Στη διάρκεια της καριέρας σας σημειώσατε επτά top-20 επιτυχίες. Περιμένατε ποτέ η μπάντα την οποία φτιάξατε ως πιτσιρικάδες να φτάσει σε τέτοια επίπεδα αποδοχής από τους απανταχού μουσικόφιλους;
Όταν ξεκινάς μια μπάντα δεν ξέρεις ποτέ πού θα σε οδηγήσει αυτό ή τι να περιμένεις. Άσε που συχνά στην πορεία δεν σου έρχονται τα πράγματα όπως τα θέλεις. Δεν είχαμε σχεδιάσει τίποτα από πριν, γι’ αυτό ήταν ωραίο ότι τα πράγματα μας ήρθαν τόσο καλά. Εντάξει, δεν θα έλεγα ότι είχαμε και καμία τεράστια επιτυχία, όμως νομίζω ότι σε γενικές γραμμές τα πήγαμε αρκετά καλά.
 |
Ποιο τραγούδι σας είναι το αγαπημένο σου από μουσικής άποψης και ποιο στιχουργικά;
Στιχουργικά θα έλεγα το “Secretly”, για τον τρόπο με τον οποίον γίνεται η εξιστόρηση των γεγονότων. Μουσικά πάλι δεν μπορώ να διάλεξω μόνο ένα. Σίγουρα πάντως στα πολύ αγαπημένα μου βρίσκονται τα “Twisted”, “Tracy’s Law” και “Infidelity”.
Και ποιο τραγούδι θα έλεγες πως είναι το αγαπημένο του κοινού στις συναυλίες σας;
Αυτό προφανώς αλλάζει από χώρα σε χώρα, όμως το “Hedonism” είναι πάντα σίγουρο ότι θα αρέσει, όπως άλλωστε και το “Charlie Big Potato”.
Ποιες ήταν αλήθεια οι επιρροές σας όταν μεγαλώνατε;
Κοίταξε, οι δικές μου ήταν η reggae και το ska όσο βρισκόμουν στην εφηβεία. Καθώς κατόπιν μεγάλωνα, άρχισα να ακούω και μπάντες σαν τους Blondie, ενώ σε κάποιο σημείο θυμάμαι ότι άκουγα συνέχεια τους Cure!
Κρίνοντας πάντως από τη μουσική σας, θα περίμενα να ακούσω τα ονόματα των Rage Against The Machine και των πρώιμων Red Hot Chili Peppers...
Έχεις ένα δίκιο! Γενικά πολλοί μας είχαν χαρακτηρίσει ως την αγγλική εκδοχή αυτών των συγκροτημάτων όταν ξεκινάγαμε, όμως εμείς δεν αισθανόμασταν ακριβώς έτσι. Βλέπεις και οι δυο αυτές μπάντες χρησιμοποιούσαν περισσότερο το ραπάρισμα για να εκφραστούνε τραγουδιστικά, κάτι το οποίο εμείς ποτέ δεν είχαμε. Πλέον βέβαια οι Red Hot Chili Peppers γράφουν αρκετά πιο «ήρεμο» υλικό, αλλά στις αρχές τους ήταν μια οργισμένη funk rock μπάντα που τα έσπαγε όλα στα live της. Και τα δυο συγκροτήματα τα οποία ανέφερες τα έχουμε πάντως σε μεγάλη εκτίμηση και πάντα τα ακούγαμε. Αλήθεια, μπορείς να μας φανταστείς με αυτούς τους δυο παρέα να παίζουμε την ίδια μέρα; (σ.σ.: Η απάντησή μου βεβαίως σε αυτό ήταν πως όντως θα ήταν ένα πολύ δυνατό line up!).
Μια που το έθεσες έτσι, ποιο είναι το πιο ενεργητικό group με το οποίο έχετε παίξει μαζί;
Εμείς! Πάντα απολαμβάνουμε να παίζουμε ζωντανά τη μουσική μας και πραγματικά πιστεύουμε πως είμαστε μια από τις καλύτερες live μπάντες στον κόσμο!
Ποια η γνώμη σου για το όλο post-hardcore κίνημα και τα παρακλάδια του, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται παντού στην άλλη άκρη του Ατλαντικού;
Το έχω παρακολουθήσει κάπως όλο αυτό και υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που μου αρέσουν πραγματικά. Αλλά προσπαθώ να φιλτράρω τα καλά από τα κακά, γιατί στο είδος υπάρχουν και πολλές μπάντες βαρετές και ανέμπνευστες. Αλλά ακούω και πιο χαλαρά πράγματα, τα οποία τις περισσότερες φορές δεν έχουν καν κιθάρες και λειτουργούν σε μια καθαρά ηλεκτρονική βάση.
Δοθείσης της ευκαιρίας, ας σε ρωτήσω και για το dubstep. Πιστεύεις πως έχει ατονήσει τελευταία ή συνεχίζει να αποτελεί το φρέσκο κίνημα στην ηλεκτρονική μουσική;
Όχι, δεν θα έλεγα ότι έχει ατονήσει. Έχει όμως αλλάξει, εντάσσοντας πιο pop στοιχεία και πιο αργόσυρτους ρυθμούς, που μάλλον είναι και ο λόγος για τον οποίον αρχίζει να «πιάνει» και στην Αμερική. Εγώ πάντως το απολαμβάνω γιατί είναι σκοτεινό μουσικά και έχει αυτές τις χαμηλές συχνότητες που σε χτυπάνε κατευθείαν στο στήθος!
Με τη σόλο καριέρα σου τι γίνεται αλήθεια; Υπάρχει ακόμα στο μυαλό σου να τη συνεχίσεις κάποια στιγμή;
Για να είμαι ειλικρινής, αυτή τη στιγμή το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου και στα σχέδιά μου είναι οι Skunk Anansie. Αλλά σίγουρα δεν έχω εγκαταλείψει τη σόλο καριέρα μου σαν σκέψη. Πρέπει να σε προειδοποιήσω όμως ότι η κατεύθυνση την οποία θα ακολουθήσω στον επόμενο προσωπικό μου δίσκο θα είναι τελείως διαφορετική από ό,τι περιμένει ο κόσμος – και ίσως ξαφνιάσει πολλούς με τον ήχο του.
