Αν είστε φαν της αναβίωσης του garage rock, τότε τους ξέρετε από τις αρχές της δεκαετίας. Αν όχι, τους γνωρίσατε σίγουρα φέτος, χορεύοντας και ξαναχορεύοντας, το “Dance With Somebody”. Ένα κομμάτι που εντός συνόρων έχει ακουστεί όσο ίσως κανένα, μετά το τελευταίο «αλατοπίπερο» των Ελλήνων DJ “I Know You Want Me”. Αλλά αυτό που ίσως να αγνοείτε είναι τα γεμάτα ενέργεια σόου των Mando Diao, τα οποία στο τέλος αφήνουν το κοινό με άδειες μπαταρίες – παρενέργεια του ασταμάτητου χορού. Και για να μην αφήσουν ξεκρέμαστη αυτή μου τη δήλωση, οι Mando Diao έρχονται να το αποδείξουν, σε Αθήνα (Παρασκευή 11/12, Gagarin) και Θεσσαλονίκη (Σάββατο 12/12, Principal). Ενόψει λοιπόν των συναυλιών το Avopolis τα είπε με τον drummer των Σουηδών, Samuel Giers...
Είστε πλέον μία ιδιαίτερα δημοφιλής μπάντα στην Ελλάδα. Το “Dance With Somebody” αποτελεί μια μόνιμη επιλογή στο setlist των Ελλήνων DJ. Πώς νιώθετε για αυτήν την επιτυχία; Περιμένατε τέτοια ανταπόκριση από έναν «μεσογειακό» λαό;
 |
Είμαστε πολύ περήφανοι για τ’ ότι απλωθήκαμε σε νέες «περιοχές»! Αυτός είναι πάντα ο στόχος μας – να διαδώσουμε τη μουσική μας σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούμε. Είμαστε έτσι πολύ ευχαριστημένοι που κερδίσαμε την προσοχή του ελληνικού κοινού. Αποτέλεσε σίγουρα έκπληξη για εμάς αυτή η αποδοχή. Ξέρεις, δεν μπορείς ποτέ να σχεδιάσεις την επιτυχία. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ούτε καν εμείς τις δυνατότητες του κομματιού, μέχρις ότου κυκλοφόρησε στη Γερμανία.
Έχουν λοιπόν αλλάξει τα δεδομένα μετά την επιτυχία του τελευταίου δίσκου σας, Give Me Fire;
Ναι, σίγουρα. Τα πράγματα είναι διαφορετικά πλέον. Έχουν ανοιχτεί πολλές πόρτες και τα πράγματα κινούνται πιο εύκολα. Μαζί όμως έρχεται και μεγάλη πίεση για τον επόμενο δίσκο. Λογίζω πάντως για θετικό το ότι η μεγάλη επιτυχία ήρθε στον πέμπτο δίσκο. Θα ήταν πολύ πιο δύσκολο αν το Give Me Fire ήταν ο πρώτος δίσκος. Έχοντας όμως δημιουργήσει ήδη μια μεγάλη βάση fans, δεν πειράζει αν ο επόμενος δίσκος δεν αποτελέσει ανάλογη επιτυχία – εφόσον μπορούμε πάντα να βασιστούμε στους θαυμαστές μας.
Κάποιος που έχει ακούσει και το ντεμπούτο σας, Bring ’Em In, και το Give Me Fire μπορεί να διακρίνει μεγάλες αλλαγές στον ήχο. Μετατραπήκατε από μία ωμή garage rock μπάντα σε ένα alternative rock, χορευτικό «φαινόμενο». Θα λέγατε ότι ο ήχος σας έχει αλλάξει ή ότι απλά έχει εξελιχθεί στο πέρας των χρόνων; Επιπλέον τι να περιμένουμε στη συνέχεια σε αυτόν τον τομέα;
Είμαστε πάντα ανήσυχοι ως μπάντα. Δεν θέλουμε να παράγουμε το ίδιο αποτέλεσμα δύο φορές. Έτσι, άποψη μου είναι ότι ο ήχος μας έχει απλά εξελιχθεί. Ακόμα και αν το “Dance With Somebody” προέκυψε αρκετά διαφορετικό από κάποια παλιά κομμάτια μας – όπως το “Sheepdog” – πιστεύω ότι στον ήχο διακρίνεται ακόμα η ίδια μπάντα. Τώρα δεν μπορώ να προβλέψω τη συνέχεια αλλά πιστεύω ότι ο ήχος θα παραμείνει κοντά στο στυλ του Give Me Fire. Eίναι όμως αδύνατον να μιλήσω περισσότερο για κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν έχουμε αρχίσει να ηχογραφούμε νέα τραγούδια. Ξέρω μόνο ότι θα επιχειρήσουμε ένα νέο βήμα προς μια καινούργια κατεύθυνση – αυτό κάνουμε άλλωστε πάντα.
 |
Ποια διαδικασία ακολουθείτε για να γράψετε και να ηχογραφήσετε νέα κομμάτια;
Συνήθως ο Bjorn (Dixgard) και ο Gustaf (Noren) γράφουν τα κομμάτια και μετά τα φέρνουν σε εμάς για να τα δοκιμάσουμε. Κάποια κομμάτια έχουν ήδη μορφή όταν έρχονται, ενώ άλλα μας απασχολούν λίγο ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι δύο τους άλλοτε γράφουν πότε μαζί και πότε χώρια.
Είναι διαφορετικό να υπάρχουν δύο frontmen σε μια μπάντα αντί για έναν;
Τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται κάτι καλό γιατί προσφέρει μια μεγαλύτερη ποικιλία στη μουσική σου. Μπάντες με έναν frontman μπορούν συχνά να γίνουν μονότονες. Για τους Mando Diao όμως οι δύο τραγουδιστές αποτελούν ένα από τα ισχυρά τους χαρτιά.
Μόλις πρόσφατα αρχίσατε να προωθείτε το προϊόν σας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχουν σχέδια για ανάλογη κίνηση στην άλλη μεριά του Ατλαντικού; Ποιο πιστεύετε είναι το συστατικό που κάνει έναν καλλιτέχνη επιτυχημένο στην Ευρώπη και όχι στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Πιστεύω πως οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι δίνουν αρκετά περισσότερη προσοχή στους στίχους απ’ ότι άλλες, μη αγγλόφωνες, χώρες. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο για μια μπάντα από τέτοια χώρα να «λάμψει» σε Αγγλία και Αμερική. Συγκεκριμένα σε μια τεράστια αγορά, όπως η αμερικάνικη, είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις τι κάνει μια μπάντα να ξεχωρίζει. Δεν θα έλεγα πάντως ότι η άλλη πλευρά του Ατλαντικού συμπεριλαμβάνεται στα άμεσα σχέδια μας. Έχουμε ήδη τόσα πολλά που πρέπει να κάνουμε και χρειαζόμαστε και κάποιο χρόνο για να ξεκουραστούμε...
 |
Ποια πιστεύετε ότι υπήρξε η πιο «λαμπρή» στιγμή στο «ταξίδι» των Mando Diao ως τώρα και ποια η χειρότερη;
Μια από τις πιο σπουδαίες ήταν η πρώτη φορά που παίξαμε σε φεστιβάλ, στην Ιαπωνία το 2003. Οι άνθρωποι της δισκογραφικής μας είχαν πει ότι θα παίζαμε μπροστά σε 800 άτομα. Τελικά όμως ο σωστός αριθμός ήταν πιο κοντά στις 15.000! Φαντάζεσαι την έκπληξη μας… Τώρα το χαμηλότερο σημείο μας, όσον αφορά στις συναυλίες, ήταν όταν παίξαμε στο Birmingham της Alabama. Το κοινό μας εκεί ήταν... 4 άνθρωποι! Παρόλα αυτά παίξαμε κανονικά!
Όπως κάθε rock & roll μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, φαίνεται να μαγνητίζετε ένα μεγάλο αριθμό θηλυκών θαυμαστριών. Πώς αντιμετωπίζετε αυτό το φαινόμενο; Επηρεάζει στον οποιοδήποτε βαθμό τη μουσική ή τη ζωή σας;
Δεν νομίζω ότι επηρεάζει τη μουσική μας. Σε κάθε περίπτωση δεν ξεχωρίζουμε τους οπαδούς μας. Τους αντιμετωπίζουμε όλους ως ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου. Είναι σίγουρα ένα φαινόμενο που πάντα συνόδευε την ιστορία του rock, και δεν μπορείς να κρυφτείς απ’ αυτό. Εμάς πάντως δεν μας απασχολεί τόσο πολύ.
Ακούτε άλλα ήδη μουσικής; Μπορείτε να μου ονομάσετε κάποιους από τους αγαπημένους σας καλλιτέχνες εκτός της rock & roll «φαμίλιας»;
Αυτό τον καιρό πραγματικά απολαμβάνω να ακούω Jay-Z! Σέβομαι πολύ τη δουλειά του. Θα ήταν πολύ «πρώτο» αν κάποια στιγμή συνεργαζόμασταν. Δεν βλέπω, φυσικά, κάτι τέτοιο να γίνεται σύντομα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Φτάνουμε σιγά-σιγά στο τέλος της χρονιάς και όπως ξέρετε όλα τα έντυπα ετοιμάζουν αυτόν τον καιρό τις λίστες με τους καλύτερους δίσκους του 2009. Θέλεις να μας προτείνεις κάποιους;
Χμμμ… για να δούμε. Σίγουρα θα έβαζα μέσα το τελευταίο άλμπουμ του Jay-Z, The Blueprint 3. Αν και δεν κυκλοφόρησε φέτος απόλαυσα επίσης τον τελευταίο δίσκο των Kings Of Leon. Τέλος ένας ακόμα δίσκος που μου έρχεται στο μυαλό είναι η σόλο δουλειά του Julian Casablancas.
Ο ηγέτης των Strokes… Μια μπάντα που φαντάζομαι έχει επηρεάσει τη μουσική σας, εφόσον θεωρείται πρωτοπόρα ενός κινήματος (garage rock revival) που και εσείς εκπροσωπούσατε κάποτε…
Ναι, όντως… Οι Strokes κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους έναν χρόνο πριν από εμάς, αλλά δεν πιστεύω ότι έχουν επηρεάσει τη μουσική μας. Παρόλα αυτά πάντα μου άρεσε η μουσική τους και σέβομαι ειλικρινά τη δουλειά τους.
Πολύς διάλογος γίνεται τελευταία για το file-sharing. Η δική σας άποψη; Εγκρίνετε κυρώσεις οι οποίες έχουν εμφανιστεί τελευταία σε διάφορες χώρες;
Νομίζω ότι αποτελεί λωρίδα διπλής κυκλοφορίας… Οι δίσκοι είναι πολύ ακριβοί πλέον, αλλά δεν συμφωνώ και με την επιλογή του downloading. Ίσως να μην είναι τόσο κακό για μας ή για διάσημους καλλιτέχνες όπως ο Robbie Williams ή η Madonna, εφόσον βγάζουμε τα χρήματά μας ούτως η άλλως, κάνει όμως κακό στη μουσική. Γιατί από τη στιγμή που οι πωλήσεις των δίσκων πέφτουν στο 1/10 λόγω αυτού του φαινομένου, πολλοί νέοι καλλιτέχνες αναγκάζονται να τα παρατήσουν. Σίγουρα δεν θέλω κάποιος να κλειστεί στη φυλακή για κάτι τέτοιο, αλλά συμφωνώ με τα πρόστιμα. Η λύση πάντως βασίζεται στην αναπροσαρμογή των τιμών των δίσκων. Οι περισσότεροι άνθρωποι, πιστεύω, θα δεχόντουσαν να αγοράσουν μουσική αν ερχόταν σε καλή τιμή. Οι σημερινές τιμές είναι υπερβολικές.
Τέλος, τι περιμένετε από το ελληνικό κοινό και τι πρέπει να περιμένει αυτό από εσάς;
Περιμένουμε μπόλικη τρέλα και πολύ χορό από το ελληνικό κοινό! Πάντα βάζουμε τα δυνατά μας στις συναυλίες και ειδικά όταν παίζουμε σε χώρες για πρώτη φορά. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι, πιστεύουμε ότι θα περάσουμε υπέροχα. Σας περιμένουμε στη συναυλία!
