Ο Αργεντινός τροβαδούρος αποτελεί την ήρεμη δύναμη στην οικογένεια του label Eighteenth Street Lounge των Thievery Corporation. Αρέσκεται σε μελωδικά έως και μελιστάλαχτα μουσικά μονοπάτια, δηλώνοντας περισσώς την αγάπη του στο μελό και αγαπησιάρικο συναίσθημα. Σε λίγες μέρες θα εμφανιστεί σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα (11/12 Principal Club Theatre και 12/12 Planet Music), κι εμείς εν συντομία τον ανακρίναμε για γάμους, εμμονές και μουσικά τερτίπια. Κυρίες και κύριοι ο Federico Aubele!
Στο παρελθόν είχες πει ότι έχεις κουραστεί να νιώθεις «ξένος» μιας και δεν μένεις στη γενέτειρά σου, το Μπουένος Άιρες. Κάτι τέτοιο ισχύει και σήμερα;
 |
Για να είμαι ειλικρινής, δεν νιώθω πλέον τόσο ξένος αν και μένω στη Νέα Υόρκη μαζί με τη γυναίκα μου, τη Natalia Clavier. Επισκέπτομαι τη γενέθλια πόλη μου δύο ή τρεις φορές τον χρόνο για να δω τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους αλλά και το στούντιο. Η ζωή μου έχει διαμορφωθεί οριστικά στο Μπρούκλιν και δεν νομίζω ότι θα φύγω τόσο εύκολα. Εξάλλου έμαθα πλέον να είμαι καλά όπου κι αν βρίσκομαι, αρκεί να είμαι με τη γυναίκα μου, η οποία είναι όλη μου η οικογένεια.
Γενικά βγάζεις ένα λίαν ήρεμο, ισορροπημένο και αισιόδοξο προφίλ, είσαι στ’ αλήθεια έτσι; Δεν υπάρχουν δείγματα «εμμονών» ή «αυτοκαταστροφής», όπως συνηθίζεται στους καλλιτέχνες;
Προσπαθώ να διατηρώ αυτό το ήρεμο και θετικό προφίλ ωστόσο θα ήταν καλό να ρωτήσεις τη Natalia γι’ αυτό μιας και νομίζω ότι θα έχει διαφορετική άποψη! Γενικά θεωρούμαι αρκετά «γλυκερός» τύπος, γεγονός που συγκρούεται συχνά με την εργασιομανία η οποία με διακατέχει – στα όρια της εξάντλησης. Ως προς τις αυτοκαταστροφικές τάσεις, θα σε απογοητεύσω αλλά δεν κρύβω «πικάντικους» άσσους στο μανίκι μου.
Έχεις νιώσει ποτέ ότι αποτελείς το «μαύρο πρόβατο» στη μουσική οικογένεια της Eighteenth Street Lounge Label;
Σίγουρα έχω αισθανθεί έτσι, μιας και όλοι εκεί μέσα είναι περισσότερο DJs ενώ εγώ μουσικός που δεν είχε και δεν έχει καμία σχέση με τα decks. Υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση στη μουσική αναμεταξύ μας συν το γεγονός ότι σε προσωπικό επίπεδο αρέσκομαι πιο ακουστικών και «ήσυχων» παραστάσεων. Από την άλλη δεν υπάρχει δέσμευση ή κάποιο εμπόδιο στον δρόμο της δημιουργίας του καθενός, οπότε όλα είναι καλά και ανθηρά!
 |
Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί ή σε ξενερώνει στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα; Έχεις ξεχωρίσει δουλειές ή κάποιον καλλιτέχνη;
Δύσκολη ερώτηση μιας και δεν έχω ακούσει κάτι τελευταία. Αυτή την περίοδο έχω κάνει μια στροφή σε παλαιούς δίσκους – βινύλια της δεκαετίας του 1960 όπως Serge Gainsbourg, Kinks – κι έτσι αφοσιώνομαι σε ανάλογους ήχους. Ο τελευταίος δίσκος που αγόρασα και απόλαυσα ειλικρινά ήταν το Raising Sand των Robert Plant και Alison Krauss. Τώρα, όσον αφορά στα της μουσικής βιομηχανίας, το όλο θέμα αποτελεί μια μεγάλη «παγίδα». Από τη μια έχεις τα I-Tunes – που έχουν αυξηθεί σε τεράστιο βαθμό και είναι καλό – από την άλλη κάποιος έχει τη δυνατότητα να «κατεβάσει» οποιαδήποτε στιγμή τη δουλειά σου. Προσωπικά δεν με ενοχλεί το τελευταίο, μιας και, αν τους αρέσει ο δίσκος μου, λογικό είναι να έρθουν κατόπιν και στις συναυλίες μου, το οποίο με ενδιαφέρει πρωτίστως. Βέβαια και στο «κατέβασμα» θα μπορούσε να υπάρχει κάποιο όριο μιας και ένας σεβαστός αριθμός ανθρώπων εξαρτάται και από αυτό, όμως...
Μιλώντας για άλμπουμ, η τελευταία σου δουλειά Amatoria χαρακτηρίζεται από ένα πιο ζεστό και τρυφερό βλέμμα. Προέκυψε τυχαία ή αντανακλά περισσότερο τη συγκεκριμένη φάση της όλης δημιουργίας;
Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι μια συλλογή τραγουδιών αγάπης και προέκυψε όταν συνειδητοποίησα ότι μου ταιριάζει πολύ υφολογικά αυτό το στυλ συνθέσεων. Έχει ως πυρήνα το ζήτημα της αγάπης σε όλες τις εκφάνσεις του, γι’ αυτό και οι κιθάρες και τα φωνητικά βγαίνουν προς τα έξω τόσο «θερμά» - ίσως και «παθιασμένα». Είναι ένα δίσκος-προσέγγιση μιας γυναίκας.
Αναρωτιέμαι αν σε ενοχλεί κάποιες φορές που είσαι πολύ «μελωδικός» για να είσαι αληθινός…
Χμ, όντως είμαι πολύ μελωδικός και λιγότερο groovy απ’ όσο θα περίμενε ή θα άντεχε κανείς. Όμως έτσι νιώθω άνετα τόσο σε προσωπικό, όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι είτε από το προσωπικό σου υλικό ή και άλλων το οποίο να σε εμπνέει αυτή την περίοδο; Έχεις «κολλήσει» με κάποιο;
Η τελευταία μου αδυναμία είναι το κομμάτι “Alone Again Or” των Love. Έχω «λιώσει» κυριολεκτικά το άλμπουμ τους Forever Changes!
Πλέον, ως παντρεμένος με τη Natalia Clavier – επίσης μουσικό και μέλος της μπάντας σου – έχεις δει αλλαγές ή εμπόδια στη σχέση σας, προσωπική και επαγγελματική;
Με τη Natalia γνωριζόμασταν και δουλεύαμε σχεδόν 24ωρο εδώ και πολλά χρόνια, έτσι όλα κύλησαν απόλυτα αρμονικά και ισορροπημένα και μετά το γάμο μας. Είμαστε φίλοι, συνεργάτες και ζευγάρι, τι άλλο να ζητήσω;
 |
Πολλοί πιστεύουν ότι σου ταιριάζουν περισσότερο τα low profile ακουστικά σετ παρά οι μεγάλες συναυλίες. Ποια είναι η γνώμη σου;
Και εμένα μου αρέσει να δίνω μικρές συναυλίες σε jazz bars, θέατρα όπου κάθεται ο κόσμος παρά σε μεγάλα clubs κτλ., όμως με συνεπαίρνουν τα φεστιβάλ. Τα ταξίδια και οι πολιτισμικές συναντήσεις με ανθρώπους και καλλιτέχνες από κάθε μεριά του πλανήτη αποτελούν εμπειρίες ασύγκριτες. Βέβαια αυτό που μετράει σε κάθε περίπτωση είναι το υγιές μουσικό περιβάλλον, όπως κι αν νοείται αυτό.
Να φανταστώ ότι οι επερχόμενες εμφανίσεις σου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα είναι πιο ακουστικές ή να αναμένουμε εκπλήξεις;
Όχι, όντως θα είμαστε ντουέτο με τη Natalia και θα πούμε τραγούδια από όλους τους δίσκους μου αλλά και από το υλικό της γυναίκας μου. Έχουμε ετοιμάσει κάποιες ορχηστρικές εκτελέσεις κομματιών τα οποία δεν έχουν ηχογραφηθεί ακόμη και ελπίζω να τις μοιραστώ με χαρά μαζί σας!
Σχέδια για το μέλλον;
Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε μια μουσική αναταραχή, με συνεχές γράψιμο και ιδέες που έρχονται και φεύγουν.
Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;
Όχι, μόνο να πω «ευχαριστώ! » (σ.σ.στα ελληνικά).
