Ο Volker Bertelmann είναι ξεκάθαρα ένας ευφυής και ολοκληρωμένος μουσικός. Παθιασμένος με το prepared piano που δίδαξε ο John Cage (δηλ. παραμορφώνει τους τόνους τοποθετώντας διάφορα αντικείμενα πάνω στις χορδές του οργάνου), αναζητά καινούργιους ήχους και το κάνει καλά. Την Παρασκευή 30/10 επιστρέφει στην Αθήνα, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, για ένα double bill με τον εξίσου καλό, σε άλλα λημέρια, Pantha Du Prince – στα πλαίσια του διήμερου Happening Tone, το οποίο ξεκινά μια μέρα πριν. Οι βασικές συστάσεις ακολουθούν στις ερωτήσεις που μας απάντησε...
 |
Φαντάζομαι ότι πάντα δέχεσαι ερωτήσεις για την τεχνική του προετοιμασμένου πιάνο (prepared piano) που χαρακτηρίζει τον ήχο σου. Είναι λογικό να έχεις κάποιους καταγεγραμμένους τρόπους στο κεφάλι σου για το τι ακριβώς θα χρησιμοποιήσεις για να αλλάξεις τον ήχο στο πιάνο, αλλά είναι ο αυτοσχεδιασμός η βάση για τα περισσότερα θέματά σου;
Εξαρτάται. Στην αρχή ξοδεύω πολύ χρόνο στο πώς θα «προετοιμάσω» το πιάνο και πειραματίζομαι χρησιμοποιώντας διάφορους τρόπους, τους οποίους τους ηχογραφώ. Αυτά είναι αυτοσχεδιασμοί συνήθως. Στη συνέχεια ακολουθώ κάποιους δικούς μου θεμελιώδεις κανόνες. Είτε θα κάτσω να γράψω σε παρτιτούρα ή θα προσθέσω κάποια overdubs και θα αυτοσχεδιάσω λίγο ακόμα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ολοκληρώσεις ένα θέμα. Το σίγουρο είναι ότι κυρίως εμπνέομαι από τη διαδικασία της προετοιμασίας και το αποτέλεσμά της στον ήχο.
Πιστεύεις ότι αυτή η διαδικασία έχει ατελείωτες πιθανότητες; Ή υπάρχει ένα σημείο μηδέν, όταν πλέον δεν υπάρχει κάτι να εξερευνήσεις;
Πιστεύω πως είναι ατελείωτες. Νομίζω ότι τα όρια είναι μέσα μου. Μπορεί κάποια στιγμή να βαρεθώ και να μην έχω κάπου αλλού να πάω με το προετοιμασμένο πιάνο. Για την ώρα έχω έμπνευση και είμαι πολύ χαρούμενος να ψάχνω και να δουλεύω πάνω σε καινούργιους ήχους.
Στις δύο τελευταίες σου δουλειές Ferndorf’ (2008) και Snowflakes And Car Wrecks EP (2009) έπαψες να είσαι μόνος σου, χρησιμοποιώντας τσέλο. Θα διατηρήσεις ένα τέτοιο line-up ή θα συνεχίσεις ως σόλο μουσικός;
Σκοπεύω να κατευθυνθώ και προς τους δύο αυτούς δρόμους. Θέλω να κυκλοφορήσω περισσότερο ενορχηστρωμένο υλικό, στο όποιο το πιάνο ίσως και να εξαφανιστεί. Ταυτόχρονα θα γράψω μουσική για πιο ακραίες προετοιμασίες για να πετύχω πιο αφηρημένους και πιο ενδιαφέροντες ήχους στο πιάνο. Νομίζω ότι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω να αντιμετωπίσω είναι να εγκλωβιστώ στο να προσπαθώ να ικανοποιήσω τις προσδοκίες κάποιου άλλου αντί να προσπαθώ να δημιουργήσω κάτι καινούργιο, μια καινούργια εμπειρία για μένα.
Το τελευταίο σου ΕΡ περιέχει υλικό από τα sessions που έκανες για το Ferndorf’, αλλά δεν κατέληξαν τελικά εκεί. Πώς αποφάσισες να τα κυκλοφορήσεις τώρα;
 |
Είχα τόσα πολλά καλά θέματα στο τέλος της ηχογράφησης του Fernforf’... Ήμουν πολύ χαρούμενος που είχα τουλάχιστον άλλα 8 θέματα για να χρησιμοποιήσω κάπου αλλού. Εγώ και η δισκογραφική μου (σ.σ.: ανήκει στο roster της Fat Cat) αποφασίσαμε λοιπόν να κυκλοφορήσουμε τα 6 από αυτά σε EP, μιας και αντιπροσωπεύουν περισσότερο την αφηρημένη πλευρά των ηχογραφήσεων, ταιριάζοντας απόλυτα με τον περσινό ολοκληρωμένο δίσκο.
Επιστρέφεις στην Αθήνα, αυτή την φορά για ένα πολύ ενδιαφέρον event. Θα παίξεις την ίδια μέρα με τον Panth Du Prince, που είναι γνωστός για τις dance παραγωγές του.
Έχουμε ξαναπαίξει μαζί και δηλώνω ενθουσιασμένος που θα ξαναγίνει. Είναι φοβερός μουσικός ο Panth Du Prince και μου αρέσει πολύ αυτό που κάνει. Το βράδυ της Παρασκευής (30/10) το τι θα κάνω εγώ θα το αποφασίσω εκείνη τη στιγμή. Ο χώρος, αλλά και ο κόσμος, πάντα επηρεάζουν τις αποφάσεις μου για το πρόγραμμα το οποίο θα παρουσιάσω.
Η σύγχρονη κλασική μουσική σκηνή μοιάζει να μεγαλώνει καθώς κάποιες πρόσφατες κυκλοφορίες ήταν αριστουργηματικές (Johann Johannsson, Max Richter, Sylvain Chauveau κτλ.) Θες να μας πεις κάποιους καλλιτέχνες από τον χώρο που απολαμβάνεις;
Πέρα από όσους αναφέρεις (και μου αρέσουν πολύ) μου αρέσουν επίσης οι δουλειές των Chris Abrahams, Swod, White Tree, Gas, Alarm Ill Sound, Final Fantasy, Dustin O'Halloran, Magda Mayes και Tony Buck. Μπορείς να βρεις πολλά παρόμοια στο site του Approximation, του φεστιβάλ που διοργανώνω κάθε χρόνο (www.approximation-festival.de). Τον τελευταίο καιρό πάντως ακούω Scoenberg και Steve Reich και απολαμβάνω πολύ τη μουσική της Frida Hyvoennen, των Frightened Rabbit και του Lukas Ligeti.
