Λίγες μέρες πριν την επανεμφάνισή τους στην Αθήνα (στο Fuzz, το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου), μετά την καλοκαιρινή τους επίσκεψη στο Synch Festival 2008, o τραγουδιστής των πολυσυζητημένων Poni Hoax, Nicolas Ker, βρίσκει χρόνο και απαντά στις ερωτήσεις του Avopolis, μιλώντας για την ηλεκτρονική κουλτούρα, τον Νικολά Σαρκοζί και την Όλγα Κουκλάκη...
 |
Επιστρέφετε στην Αθήνα για μια ζωντανή εμφάνιση στις αρχές του Δεκέμβρη μετά την εμπειρία του καλοκαιρινού Synch. Πόσο διαφορετική θα είναι η προσέγγισή σας δεδομένου πως αυτή τη φορά θα παίξετε σε έναν κλειστό χώρο;
«Είναι αλήθεια πως η σκηνή του Synch ήταν φοβερή!! Αλλά και στους κλειστούς χώρους είμαστε αρκετά ενεργητικοί και δραστήριοι, όποτε θα δείτε...».
Πόσο κοντά (ή μακριά) βρίσκεστε μουσικά με άλλους εκπρόσωπους της γαλλικής ηλεκτρονικής μουσικής όπως οι Air, M83, Etienne De Crecy, Kid Loco, κτλ.;
«Δυστυχώς δεν τους γνωρίζουμε. Δεν μοιραζόμαστε συναυλιακές σκηνές μαζί τους καν! Πάντως ο Μ83 είναι μεγάλη επιρροή για μένα, όπως επίσης και οι Daft Punk».
Είναι μύθος το γεγονός πως μπάντες που αποκτούν τη στάμπα της ηλεκτρονικής μουσικής δεν μπορούν εύκολα να την αποτινάξουν; Για παράδειγμα, είναι πιο εύκολο για μια τυπική indie/alternative μπάντα να παρουσιάζει μουσική καθαρής electronica και να αποκαλείται «πρωτοπόρος», ενώ το ακριβώς αντίθετο (μια ηλεκτρονική μπάντα να γίνεται καθαρά pop/rock) είναι περιορισμένο – θυμάμαι π.χ. τους Death In Vegas να το κάνουν από το Contino Sessions στο Scorpio Rising. Δίνετε στους εαυτούς σας μια τέτοια προοπτική στο μέλλον;
«Πρώτα θέλω να πω πως είμαστε μια κλασική pop μπάντα. Η ηλεκτρονική χροιά των Poni Hoax προέρχεται από τη χρήση bass keyboard και από την επιρροή της γενικότερης dance και disco ειδικότερα κουλτούρας σε κάποιες από τις μελωδίες μας. Όμως τώρα οδεύουμε όλο και πιο πολύ προς την pop/rock κατεύθυνση. Για να απαντήσω όμως και στο πρώτο σκέλος της ερώτησης, οφείλεται ίσως στο ότι οι ηλεκτρονικοί παραγωγοί δεν μπορούν να παίξουν όργανα!».
 |
Επιμένοντας λίγο στο ηλεκτρονικό σκέλος και θεωρώντας πως η περίοδος δόξας της electronica ήταν από τα τέλη των 1990s μέχρι τις αρχές των 00s, νιώθετε καθόλου άτυχοι που χρονολογικά δεν συμπέσατε σε εκείνα τα χρόνια;
«Δεν ξέρω... Και αυτή η μουσική περίοδος είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, όπως είναι και το ίντερνετ και οι νέοι τρόποι «κατανάλωσης» μουσικής (εκτός από τα χρήματα). Όλα αλλάζουν».
Τα φωνητικά στο Budapest προέρχονται από μια νέα Ελληνίδα τραγουδίστρια/δημιουργό, την Όλγα Κουκλάκη. Πώς προέκυψε η συνεργασία;;
«Ναι, όπως επίσης δικά της είναι και τα φωνητικά από το “Soundtrack Of Your Fears” του δεύτερου άλμπουμ (σ.σ.: Images Of Sigrid). Ψάχναμε για γυναικεία φωνητικά και ο Marc Colin των Nouvelle Vague μου είπε για την Όλγα Κουκλάκη. Είναι άνετη και πραγματικά πολύ καλή τραγουδίστρια. Έχει ξέρεις κυκλοφορήσει το δικό της άλμπουμ εδώ και λίγους μήνες (σ.σ.: έτσι για να μαθαίνουμε κι εμείς!).
Έχετε καθόλου υπόψη σας την ελληνική indie σκηνή;
«Συγγνώμη, όχι. Δεν ξέρω τίποτα σχετικά με την ελληνική σκηνή. Θα μου στείλεις κάποια link; (σ.σ.: ο αρχισυντάκτης που έχει τα κονέ!).
«Νομίζω πως ο νέος μας πρόεδρος είναι πολύ επικίνδυνος. Είναι τέτοια η μεγαλομανία του, που θα μπορούσε να κάνει μεγάλα λάθη απλά για να ικανοποιήσει το εγώ του. Δεν νοιάζεται για τους ανθρώπους, μόνο για τη δύναμη και την εξουσία».
Τι παίζει στο cd- player σας αυτό τον καιρό;
«The Walkmen, Bowie, Hot Chip (τους είδα live και είναι φοβεροί) και κλασική μουσική».
O Drumman (σ.σ.: έτσι αποκαλείται από τους υπόλοιπους ο ντράμερ των Poni Hoax) θα σπάσει τα τύμπανά του στην προσεχή συναυλία στην Αθήνα, όπως έκανε το καλοκαίρι;
«Ελπίζω όχι! Συμβαίνει τόσο συχνά ξέρεις...».
