Η 16χρονη Αυστραλέζα με τη χαρακτηριστική φωνή και την τρομερή τσαχπινιά, βρέθηκε μαζί μας λίγες ώρες πριν την εμφάνισή της στο Καλλιμάρμαρο στη συναυλία του MTV, για μία συζήτηση η οποία ξεκίνησε λίγο πιο περίεργα από ό,τι θα περίμεναν οι περισσότεροι και περιστράφηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, γύρω από την ίδια και τη μέχρι στιγμής εμπειρία της στη μουσική βιομηχανία...
 |
Από ότι μαθαίνω είσαι φαν των Silverchair, ποιο είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ από αυτούς;
«Το αγαπημένο μου άλμπουμ των Silvairchair είναι το Diorama, το οποίο βγήκε πριν από 7 χρόνια! Είσαι και εσύ φαν τους;».
Ναι, τους είχα μάθει από το Frogstomp, πίσω στο 1995
«Με το “Israel Son” ε; Τα πρώτα τους άλμπουμ ήτανε πολύ ωραία γιατί ήτανε πιο grunge, το οποίο ήταν εντυπωσιακό γιατί ήταν ακόμα 15 χρονών παιδιά που γράφανε εκπληκτική μουσική. Eγώ άρχισα να τους μαθαίνω από το Neon Ballroom, μου άρεσε πολύ ένα κομμάτι από εκεί, το “Miss You Love”. Παρ’ όλα αυτά ο αγαπημένος μου δίσκος τους παραμένει το Diorama γιατί ηχεί σαν μία rock όπερα. Μου αρέσει που είναι ακόμα πολύ αγαπητοί στην Αυστραλία και είναι όλοι υπερήφανοι για το ότι είχανε μια διεθνή καριέρα. Ήμουνα και τυχερή, είχα την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω ζωντανά το 2007!».
Ας μιλήσουμε όμως λίγο και για σένα. Το “Sweet About Me” έγινε μια πραγματικά μεγάλη επιτυχία. Το περίμενες;
«Κατά κάποιον τρόπο ναι. Όταν ηχογραφούσα τα τραγούδια του άλμπουμ ήξερα πως το “Sweet About Me” ήταν ένα ιδιαίτερο κομμάτι και είχε μια άλλη δυναμική. Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως ακριβώς τα περίμενα, γιατί, όταν πρωτοκυκλοφόρησε στην Αγγλία, τα ραδιόφωνα δεν το έπαιζαν και έτσι ξανακυκλοφόρησε δυο μήνες μετά. Έτσι κι εγώ ήμουνα λίγο επιφυλακτική για το εάν θα τα πάει καλά. Μετά όμως από λίγο καιρό άρχισε να ακούγεται αρκετά και είχε την πορεία που ευχόμασταν».
Το δεύτερο single σου, το “Save The Lies», έχει όμως έναν πιο funky ήχο, θυμίζοντας λίγο και την Joss Stone στα τελευταία της βήματα.
«Ναι, πραγματικά, το “Save The Lies» είναι πιο funk και nu-soul. Για μένα ήταν σαν εκείνο το τραγούδι του Rod Stewart, το “Da Ya Think I'm Sexy?”, με έναν τέτοιου είδους παλμό. Από εκεί υποθέτω πως πήρα και το έναυσμα για να το γράψω».
 |
Για την ώρα βρίσκεσαι σε ευρωπαική τουρνέ, σωστά;
«Σωστά! Και αύριο πρέπει να εμφανιστώ στα Q Awards, τα οποία γίνονται στην Αγγλία και πρέπει να ξυπνήσω στις 4 το πρωί (σημ. συντάκτη: ειπωμένο με πολύ παράπονο στη φωνή της) γιατί η πτήση μου είναι στις 6...».
Από ό,τι ξέρω κάτι παρόμοιο έκανες και χτες για να έρθεις στην Ελλάδα. Δεν καταντάει κουραστικό αυτό μετά από κάποιο συγκεκριμένο διάστημα;
«Όταν έχεις να κάνεις πράγματα όπως το συγκεκριμένο MTV event που κάνουμε σήμερα βρίσκεις την ενέργεια για να είσαι εντάξει επάνω στη σκηνή. Είναι άλλωστε και κάτι το οποίο ήθελα να κάνω. Είναι πολύ συναρπαστικό το να βγεις να παίξεις μπροστά σε 80.000 άτομα, πράγμα που δεν έχω ξανακάνει ποτέ και είναι μεγάλη ευθύνη τουλάχιστον για μένα. Αλλά ζεις μόνο μια φορά, οπότε θα βγω στη σκηνή και απλά θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό».
Είσαι πολύ νέα και ήδη έχεις ξεκινήσει μια ελπιδοφόρα καριέρα στη μουσική. Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό με όλα αυτά που σου έχουν συμβεί μέχρι τώρα; Διότι, παρ’ όλο που έχεις καλή φωνή, αυτό έχει αποδειχθεί πως δεν είναι πάντα αρκετό. Και άλλα άτομα με καλές φωνές μείνανε στην αφάνεια.
«Η αλήθεια είναι πως η τύχη μου ήρθε σε μένα, δεν χρειάστηκε να την κυνηγήσω. Εάν όμως δεν είχαν έρθει έτσι τα πράγματα το πιο πιθανό είναι πως θα την κυνηγούσα εγώ αυτή τη στιγμή. Πάντα ήθελα να γράφω τα δικά μου τραγούδια και η μουσική με κάνει να αισθάνομαι ολοκληρωμένη, οπότε είχα καταλάβει από νωρίς πως αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Έτσι σίγουρα θα συνέχιζα να κυνηγάω το όνειρό μου εάν δεν είχαν έρθει έτσι τα πράγματα».
Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση είναι πως πηγαινοερχόσουνα στην Αγγλία για να ηχογραφήσεις τα τραγούδια σου και δεν είχες πει σε κανέναν για αυτό, εκτός από την οικογένειά σου ασφαλώς.
«Δεν το είχα πει, όχι, γιατί δεν ήμουν σίγουρη εάν όλη αυτή η απόπειρα θα πετύχαινε. Εξάλλου όλοι οι φίλοι μου θα με κοιτούσανε περίεργα εάν τους έλεγα πως απέκτησα συμβόλαιο με μια δισκογραφική εταιρεία».
Οι περισσότεροι όμως θα το διαφήμιζαν κάτι τέτοιο αντί να το κρύβουν, για αυτό και σε ρώτησα επ’ αυτού.
«Έχω ακούσει αρκετές ιστορίες για ανθρώπους οι οποίοι ήταν στη μουσική βιομηχανία και σε κάποιο σημείο τα πράγματα δεν πήγαν καλά για αυτούς. Ήθελα έτσι να είμαι επιφυλακτική σε περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαιναν κατ’ ευχή. Άλλωστε, όπως μου έλεγε και η μητέρα μου, είμαι ακόμα πολύ μικρή και ακόμα και εάν δεν πετύχει όλη αυτή η απόπειρα στη μουσική υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία μπορώ να δοκιμάσω και να πετύχω στη ζωή μου».
