Στην Ελλάδα η ώρα ήταν περίπου 7 το απόγευμα και στη Νέα Υόρκη σχεδόν 12 το μεσημέρι. Δύσκολες ώρες δηλαδή για έναν εργαζόμενο και για έναν μουσικό. Ευτυχώς ο Tad Kubler, κιθαρίστας των Hold Steady, ήταν αρκετά κεφάτος για να ξεπεράσει το εμπόδιο ενός τύπου με κουρασμένη φωνή που κάνει ερωτήσεις για ένα από τα γνωστότερα συγκροτήματα της σημερινής rock σκηνής και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, για την αγαπημένη του μουσική και για την πολιτική…
 |
Γειά σου Tad! Πού σε πετυχαίνω;
«Γειά! Τώρα είμαι στη Νέα Υόρκη και σήμερα χαλαρώνω λιγάκι. Ξέρεις, τις προηγούμενες ημέρες κάναμε πρόβες για την περιοδεία μας που ξεκινά σε λίγο, γυρίσαμε μερικά videos, μπήγαμε σε διάφορες εκπομπές στην τηλεόραση και ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε για τη Μεγάλη Βρετανία!».
Α, θα πάτε στη Μεγάλη Βρετανία; Πώς σας φαίνεται αυτό μιας και είστε Αμερικάνοι;
«Α, είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι! Δεν έχουμε πάει πολλές φορές και σίγουρα η Ευρώπη μας φαίνεται αρκετά διαφορετική. Βρεθήκαμε πρόσφατα και στην Ισπανία. Καλά, εκεί είναι τέλεια! Αλλά έτσι κι αλλιώς τώρα ξεκινάμε το κύριο πρόγραμμα για την προώθηση του νέου μας album, δεν έχουμε κάνει πάρα πολλά πράγματα, οπότε ο δρόμος είναι ανοιχτός»…
Πάντως δεν πρέπει να φοβάστε και πολύ, αφού και το Stay Positive έχει ήδη πολύ καλή απήχηση.
«Προφανώς μας αρέσει πάρα πολύ η όλη φάση της μπάντας! Ήμασταν πολύ τυχεροί με τις κριτικές του album, πολλοί έγραψαν εξαιρετικά λόγια γι’ αυτό και τους ευχαριστούμε πραγματικά. Από την άλλη, η μπάντα έχει έναν από τους καλύτερους παραμυθάδες, τον τραγουδιστή μας Craig Finn. Φτιάχνει απίστευτες ιστορίες που μας κάνουν και αναγνωρίσιμους».
 |
Δεν σας αγχώνει όμως όλη αυτή η προσοχή που έχετε τραβήξει; Μήπως δεν καταφέρετε να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις του κοινού;
«Μπα, όχι δεν είμαστε αγχωμένοι καθόλου. Έτσι κι αλλιώς μας έχουν ζητήσει για live σε πάρα πολλές πόλεις και στην Ευρώπη και την Αμερική. Άλλωστε οι Hold Steady είναι μια πραγματικά live μπάντα. Οι συναυλίες μας είναι, πιστεύω, ένα από τα δυνατά σημεία μας και έτσι παρακινούμε τον κόσμο να περάσει καλά. Με μια φράση, οι συναυλίες μας είναι μια πραγματική γιορτή!».
Ωραία. Πάμε λίγο στον καινούργιο σας δίσκο και στις τυπικές ερωτήσεις. Πώς ήταν η δουλειά με τον John Agnello στην παραγωγή;
«Είχε πολλή πλάκα! Είναι ένας από τους καλύτερους παραγωγούς, με πολλές ιδέες που δεν θέλει να τις επιβάλλει στους μουσικούς. Δεν λειτουργεί δηλαδή με το «όχι μην το κάνεις αυτό», αλλά με το «τι θα έλεγες να κάνουμε κάτι άλλο;». Είναι εξαιρετικά συνεργάσιμος και παρόλο που φάγαμε πολλή ώρα στο studio, πιστεύω ότι άξιζε, γιατί αυτός ο δίσκος ακούγεται ακόμα καλύτερος από το Boys And Girls In America. Υπήρχε γενικότερα ένα πνεύμα ανταλλαγής εμπειριών και απόψεων, όχι μια σκληρή καθοδήγηση».
Τις επιρροές σας τις έχετε πει πολλές φορές. Εσύ αυτή την περίοδο ποιες μπάντες ή μουσικούς ακούς;
«Χμ, κάτσε να σκεφτώ γιατί ακούω πολλά πράγματα από όταν τελειώσαμε το Stay Positive. Μου αρέσουν πολύ οι Constantines και οι TV On The Radio. Τι άλλο; Α, μου αρέσουν και οι Oasis»…
Οι Oasis; Όλοι σήμερα τους βρίζουν! Δεν πίστευα ότι θα έβρισκα κάποιον, και μάλιστα Αμερικάνο, που θα του άρεσαν οι Oasis.
«Κι όμως μου αρέσουν σχεδόν όλοι τους οι δίσκοι! Το ακούω και εγώ αυτό που λες, και προβληματίζομαι είναι η αλήθεια, αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι όλα αυτά σχετίζονται με τις κριτικές τις οποίες παίρνουν. Γιατί σε τελική ανάλυση οι Oasis πουλάνε ακόμα πολλά albums. Δεν γίνεται 10 εκατομμύρια πουλημένοι δίσκοι να κάνουν λάθος! Σε κάποιον πρέπει να αρέσουν!».
 |
OΚ, αυτό είναι ενδιαφέρον. Από εκεί και πέρα;
«Ακούω επίσης τους Drive-By Truckers. Ωραία μπάντα! Τον τελευταίο καιρό ακούω και άλλα είδη που ξεφεύγουν από τον ήχο των προηγούμενων ονομάτων. Ακούω hip-hop π.χ. και συγκεκριμένα μου αρέσουν οι Public Enemy, μου αρέσει και η country – οι Calexico έχουν πολύ ωραίο ήχο – ενώ μου άρεσε και ο δίσκος που έβγαλε η Carla Bruni».
Ασυνήθιστα πράγματα μου λες Tad. Σου αρέσει η Carla Bruni; Και δεν ρωτάω από άποψη εμφάνισης.
«Ναι! Ήταν ένα ωραίο και ήρεμο album, του οποίου την ακρόαση απόλαυσα στο σπίτι».
OΚ...
«Επίσης, αν και δεν άκουγα ποτέ ηλεκτρονική μουσική, άκουσα πρόσφατα τον Aphex Twin και είναι τέλειος…».
 |
Πάμε σε κάτι άλλο. Πολλές μπάντες στη χώρα σας επιλέγουν να στρατευθούν είτε στους Δημοκρατικούς είτε στους Ρεπουμπλικάνους. Εσείς τι από τα δυο διαλέγετε;
«Εγώ υποστηρίζω θερμά τον Barack Obama. Εδώ και 8 χρόνια βλέπω την χώρα μου να καταρρέει και να βυθίζεται συνεχώς και πραγματικά θα κάνω τα πάντα για να μην εκλεγεί ο McCain ή οποιοσδήποτε ρεπουμπλικάνος. Βέβαια, τώρα δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος των υπολοίπων αφού δεν είμαστε πολιτική μπάντα. Αν και όλοι τους ψηφίζουν τους Δημοκρατικούς και σκεφτόμαστε να συμμετάσχουμε σε κάποιες από τις συναυλίες υποστήριξης του Barack».
Και αν βγει ο McCain;
«Τότε, αλήθεια λέω, θα φύγω από τις Η.Π.Α. Κοίτα έχω μια 4χρονη κόρη της οποίας η φαρμακευτική περίθαλψη είναι πανάκριβη και σε άλλες χώρες είναι δωρεάν. Πιστεύω ότι ο Obama έχει το καλύτερο πρόγραμμα για την υγεία και την οικονομία μας. Αν αναγκαστώ να φύγω πάντως ίσως μετακομίσω κάπου στη Μεσόγειο, ίσως και στην Ελλάδα γιατί έχω ακούσει τα καλύτερα από ανθρώπους του crew μας».
Άρα η μόνη περίπτωση να σας δούμε εδώ είναι αν χάσει ο Obama;
«Όχι, όχι! Αλίμονο! Όταν στήναμε την περιοδεία ψάχναμε αν μπορούμε να έρθουμε στην Ελλάδα για live, αλλά χερσαία σύνδεση δεν υπήρχε και τα αεροπορικά είναι ακριβά. Μην ανησυχείτε όμως. Θα έρθουμε σύντομα!».
