Όταν έχεις την πολυτέλεια να κάνεις μια συνέντευξη με το είδωλό σου τότε σίγουρα πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου γιατί ένας καλλιτέχνης σαν τον Goldie μυρίζεται τις αδυναμίες σου από μακριά. Τελικά, ήταν μια ευχάριστη συζήτηση και το dj set του απέδειξε γιατί τόσα χρόνια παραμένει στο προσκήνιο της ηλεκτρονικής μουσικής.
 |
Ποια θεωρείς ότι είναι η θέση σου σαν καλλιτέχνης μέσα στο 2007; Μετά τη χρυσή εποχή των 90’s και τις κλασικές σου κυκλοφορίες, πιστεύεις ότι έχεις να δώσεις κάτι καινούριο;
Δύσκολή ερώτηση. Νομίζω ότι η μέχρι τώρα στάση μου απέναντι στη μουσική ήταν πάντα η ίδια. Θέλω να με παίρνουν στα σοβαρά σε ό,τι αφορά τη δημιουργία της μουσικής μου. Δεν είχα ποτέ την ανάγκη να προσπαθήσω να κερδίσω ένα μεγαλύτερο ακροατήριο θυσιάζοντας την αξιοπρέπειά μου. Έχω ζήσει τη «μεγάλη ζωή» αλλά ποτέ αυτό δεν είχε σχέση με τη μουσική μου. Tο Timeless θα παραμείνει ένα από τα πιο κλασικά album των 90’s γιατί ο ήχος του αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη κουλτούρα, ενώ βοηθήθηκε από τις συγκυρίες εκείνης της περιόδου. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το ξεπεράσω αφού όταν το ακούς είναι σαν να βιώνεις τις εικόνες της πόλης του Λονδίνου, τους ήχους, τις μυρωδιές και τα βιώματά μου σαν άνθρωπος.
Πάντως, τα δυο album που αναμένεται να κυκλοφορήσουν αποτελούν ακριβώς τον ήχο που έχω μέσα στο κεφάλι μου. Το Μalice In Wonderland είναι ένας χορευτικός δίσκος κι εδώ θα ήθελα να πω ότι ποτέ δεν δημιούργησα μουσική η οποία είχε ως κύριο σκοπό την κατανάλωση της από τους drum and bass djs του κόσμου. Πάντα είχα και κάποια διαφορετικά στοιχεία που έδιναν μια μοναδικότητα στα περισσότερο «χορευτικά» κομμάτια μου. Όμως αυτός είναι ένας δίσκος που έγινε για να αποδείξω σε όλους αυτούς τους νέους παραγωγούς ότι είναι πολύ εύκολο για μένα να φτιάξω τέτοια κομμάτια. Είναι ένας τρόπος για να πω ένα «ευχαριστώ» στη σκηνή του drum and bass και να αποδείξω σε κάποιους ότι κάνουν λάθος όταν νομίζουν ότι έχω αποξενωθεί από αυτή τη μουσική. Από την άλλη μεριά, το Sine Tempus το οποίο θα αποτελεί το soundtrack της ομώνυμης ταινίας μου νομίζω ότι θα αγγίξει τα επίπεδα του Timeless. Μέχρι τώρα έχω αφήσει μια μικρή ομάδα ανθρώπων να ακούσει τα κομμάτια του δίσκου και η αντίδραση τους είναι τόσο θετική που με κάνει να πιστεύω ότι έχω δημιουργήσει κάτι πραγματικά σημαντικό.
Μέχρι τώρα έχεις χρησιμοποιήσει πολλούς παραγωγούς για να δημιουργήσεις τη μουσική σου. Σε βοηθούν περισσότερο οι συνεργασίες;
Έχω συνεργαστεί με πολύ καλούς παραγωγούς μέχρι τώρα, αλλά αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι όταν δουλεύουν για ένα δικό μου project τότε αυτόματα μετατρέπονται σε μηχανικούς ήχου. Η μουσική και οι ενορχηστρώσεις είναι πάντα δικές μου, απλώς χρειάζομαι έναν άνθρωπο που θα δώσει την ηχητική δύναμη σε αυτό που έχω στο μυαλό μου. Παραδέχομαι ότι έχω μάθει πολλά τεχνικά μυστικά του στούντιο από τους μέχρι τώρα συνεργάτες μου αλλά αν ακούσεις τη μουσική που δημιουργούν μόνοι τους, ως σόλο καλλιτέχνες, δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική της εκάστοτε συνεργασίας μας. Πάντα έχω ένα προσωπικό στίγμα στη μουσική μου και δεν αντιδρώ πολύ καλά όταν κάποιος προσπαθεί να επωφεληθεί από ένα δημιούργημά μου.
 |
Αυτό είναι γνωστό, αφού πρόσφατα έμαθα πώς έπεισες έναν ανερχόμενο παραγωγό ότι δεν είναι σωστό να κάνεις ένα remix στο “Inner City Life” χωρίς να πάρεις την άδεια του Goldie.
(Γέλια!!!) Βλέπω ότι διάβασες καλά πριν έρθεις. Κοίτα δεν έχω κανένα πρόβλημα αν θέλεις να μου κλέψεις τα beats μου, τη μουσική μου, τις ενορχηστρώσεις μου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα αφού ήδη το έχω κάνει και έχω προχωρήσει σε άλλα επίπεδα. Αυτό όμως που δεν ανέχομαι είναι η έλλειψη σεβασμού προς το άτομό μου. Αν υποπτευθώ κάτι τέτοιο τότε αντιδράω πολύ άσχημα.
Και δυο λόγια για ένα είδος που λατρεύεις, το hip-hop. Ποια είναι η άποψή σου για τη hip hop μουσική και τη μαζική απήχηση που έχει τα τελευταία χρόνια;
Να σου πω την αλήθεια, η επέκταση αυτής της μουσικής σε ένα μαζικό ακροατήριο είχε τα θετικά αλλά και τα αρνητικά της. Από τη μία, κάποιοι καλλιτέχνες κέρδισαν τον σεβασμό και χρήματα. Όμως, όταν οι περισσότεροι αφροαμερικάνοι έχουν περάσει από πολλές κακουχίες και έχουν βιώσει κάθε είδους φυλετικές διακρίσεις, τότε σίγουρα το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν όσο περισσότερα χρήματα μπορούν από τις μεγάλες δισκογραφικές, οι οποίες με τη σειρά τους θέλουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο το ταλέντο τους.
Πάντως, σε ό,τι αφορά το θέμα παραγωγής, μερικές φορές δεν εκνευρίζεσαι όταν εκθειάζουν έναν hip hop παραγωγό που έχει κυκλοφορήσει ένα πολύ απλό κομμάτι και κερδίζει κολακευτικά σχόλια από τον μουσικό Τύπο, ενώ το drum and bass έχει ξεπεράσει τέτοιες παραγωγές από τα μέσα των 90’s;
(Γέλια!) Πολύ καλή ερώτηση. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν και οι ίδιοι, αλλιώς δεν θα δούλευαν κάποιοι drum and bass παραγωγοί ως μηχανικοί ήχου στα καλύτερα στούντιο της Αμερικής. Σίγουρα, όταν ακούω ένα drum pattern που ο Photek έχει φτιάξει από τις αρχές των 90’s και στην Αμερική το θεωρούν αυτή τη στιγμή ριζοσπαστικό, γελάω. Δεν εκνευρίζομαι γιατί ξέρω πολύ καλά τη μουσική που έχω δημιουργήσει και αυτά τα παραδείγματα μόνο πιο δυνατό με κάνουν. Νομίζω ότι μου δίνουν περισσότερη όρεξη να κάνω κάτι «αληθινά ριζοσπαστικό». Σκοπός μου είναι να αγνοώ τους περιορισμούς και να δημιουργώ κάτι που θα ξεφύγει από τα στενά όρια μιας κλασικής φόρμουλας που σου υποδεικνύει πώς να φτιάξεις μουσική.
