Photos: Xavier Muntane 
Η όλη κατάσταση έχει γέλιο. Όταν είχαν σκάσει μύτη οι Fischerspooner, κάπου το 2000, πολλά έντυπα είχαν τολμήσει να τους χαρακτηρίσουν μέχρι και «κακούς wiggers» (συντομογραφία του «white nigger», όρου που περιγράφει έναν λευκό που προσπαθεί διακαώς να μοιάζει [και να ακούγεται] σαν μαύρος ράπερ). Το ΝΜΕ, από την άλλη, έσπευσε να τους ανακηρύξει ως «το καλύτερο πράγμα που συνέβη στη μουσική από τότε που ανακαλύφθηκε ο ηλεκτρισμός». Εννοείται ότι οι Fischerspooner δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο: απλά ο Warren Fischer και ο Casey Spooner πάνω στη σκηνή διασκεδάζουν πολύ περισσότερο απ’ ότι όλοι όσοι βρίσκονται από κάτω και τους παρακολουθούν…
 |
Θα σου κάνω ένα κλασικό ελληνικό δημοσιογραφικό κόλπο για αρχή…
Θα πονέσω;
Όχι, απεναντίας.
Για να ακούσω λοιπόν.
Θα σου πω «την τελευταία φορά που μιλήσαμε, μπλα μπλα» για να ψαρώσω τον αναγνώστη που θα νομίζει ότι εμείς οι δυο -και καλά- έχουμε τακτική επικοινωνία και, εν δυνάμει, μπορεί να παίζουμε και σφαλιάρες μεταξύ μας.
Α, ναι; Το κάνετε συχνά αυτό εσείς οι έλληνες δημοσιογράφοι;
Εμ πως αλλιώς θα κάνουμε φιγούρα ότι γνωρίζουμε διάσημους σαν εσένα;
Χαχα! Πότε λοιπόν είχαμε μιλήσει τελευταία φορά λοιπόν;
 |
Πριν δυο χρόνια ακριβώς, το καλοκαίρι του 2005, μετά την κυκλοφορία του «Odyssey». Τι θυμάσαι από τότε;
Θυμάμαι ότι εκτός από όλα τα ξέφρενα πάρτι και τα λοιπά συμπαρομαρτούντα που περιελάμβανε η περιοδεία μας, μας είχε γίνει πρόταση να παίξουμε και στην Ελλάδα…
Και; Γιατί δεν ήρθατε τελικά;
Γιατί ο promoter που ήταν να μας φέρει, έτρεχε και δεν έφτανε με ένα περιστατικό που είχε συμβεί στην ελληνική συναυλία των White Stripes. Αυτό μάθαμε μόνο, τίποτ’ άλλο.
Μας πήρε και μας σήκωσε όλους εκείνες τις ημέρες…
Τώρα όμως επιστρέφουμε ανανεωμένοι κι ακόμη καλύτεροι…
Παίζετε γελοιωδώς εύκολη μουσική και ταυτόχρονα κάνετε εξαιρετικά show, γεμάτα τρελούς επί σκηνής να εκτελούν ό,τι παρανοϊκή χορογραφία τους έρθει στο κεφάλι. Πως τα καταφέρνετε;
Χεχε! Όπως έχω ξαναπεί, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καταστρέψεις το rock ‘n’ roll, ο πιο δημοφιλής εκ των οποίων είναι να χρησιμοποιήσεις τα ίδια του τα όπλα. Χρησιμοποιούμε τον ίδιο τον μηχανισμό δράσης του ροκ για να γιορτάσουμε, αλλά την ίδια στιγμή να γελοιοποιήσουμε όλη την ποπ κουλτούρα.
 |
Πόσοι θα είστε επί σκηνής την Κυριακή;
Δεκαεπτά άτομα.
Φαντάζομαι το σώου θα περιλαμβάνει τόνους glitter και confetti, παράξενες ενδυμασίες, μια προφανή (αμφι)σεξουαλικότητα και μπόλικη αλληλεπίδραση με το κοινό.
Τα είπες όλα μόνος σου, δεν χρειάζεται να προσθέσω σχεδόν τίποτα άλλο. Πέραν του ότι η μορφή του έχει αλλάξει λιγάκι σε σχέση με το αντίστοιχο της προ διετίας μας σώου.
Τα τελευταία χρόνια επιδίδεστε και στο –αν πολλοίς απαγορευμένο για τη ροκ μουσική- άθλημα του lip-syncing.
Μας απασχολεί και τους δυο μας πως είναι δυνατόν να κάνουμε τα σώου μας όσο λιγότερο προβλέψιμα γίνεται. Αν αυτό σημαίνει ότι θα κάνουμε ένα προκλητικό για τα μάτια του θεατή lip-syncing, θα σταματήσουμε τη συναυλία για να φωνάξουμε στο κοινό «συμμετέχετε επιτέλους, μην κάθεστε έτσι απαθείς!» ή κάτι άλλο, είναι στα δικά μας πλαίσια αυτού που θεωρούμε «καλή κι ενδιαφέρουσα συναυλία».
 |
Έχετε επίσης και στενούς επαγγελματικούς δεσμούς με την δισκογραφική DFA του James Murphy.
Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία δυο χρόνια με τον James είναι φοβερό αλλά κι άκρως αναμενόμενο για όλους εμάς που τον ξέρουμε τόσα χρόνια και γνωρίζαμε τις εξαιρετικές του δουλειές.
Την πόλη θα προλάβετε να την δείτε καθόλου ή το πρόγραμμα σας είναι σφιχτό;
Ελπίζω, γιατί τον Ιούνιο του 2004 που είχα έρθει, δεν είχα προλάβει να κάνω απολύτως τίποτα.
Α, ναι, θυμάμαι που σε είχαν παρουσιάσει στο κοινό οι Scissor Sisters τη Μέρα της Μουσικής στην Πλατεία Κοτζιά…
Ναι κι ήταν απίστευτο! Δεν περίμενα καλά καλά ότι θα μας ξέρανε, αλλά οι Scissors μου είπαν ότι είμαστε εξαιρετικά δημοφιλείς στην Ελλάδα. Τι στο διάολο, τόσα χρόνια έρχομαι για διακοπές στα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι και ποτέ δεν περίμενα ότι θα έχουμε ένα τόσο μεγάλο fan base στη χώρα σου.
 |
Με το χέρι στην καρδιά, μπορείς πλέον να ακούσεις άλλη μια δημοσιογραφική ερώτηση σχετικά με τον όρο electroclash;
Μη το λες, εμένα μου αρέσει πολύ που υπήρξαμε υποκινητές ενός μουσικού κινήματος! Ελπίζω η μουσική ιστορία να μας καταγράψει έστω γι’ αυτό.
Τελευταία ερώτηση: πως ήταν η συνεργασία σας με την Linda Perry;
Απίστευτη, ειλικρινά. Ανέκαθεν ήθελα να συνεργαστώ με μια συνθέτρια τόσο καλών και καθαρόαιμων ποπ κομματιών. Η πτυχή της πλαστικής ποπ με ιντριγκάρει απόλυτα κι ήθελα από την Linda να μου δείξει πως το κάνει, αν έχει μια φόρμουλα ή μια μηχανή από την οποία να βγάζει ποπ χιτάκια.
