 |
H αφορμή ήταν η συνέντευξη για την καινούργια δουλειά της Tracey Thorn στα γραφεία της EMI του Λονδίνου. H αιτία, ο υπέροχος ήχος του καινούργιου της solo album Out Of tha Woods, το αποτέλεσμα η γνωριμία μου με την γλυκύτατη Tacey που μου μίλησε για την απουσία των πέντε χρόνων από τη μουσική σκηνή και το δυναμικό τις come back.
Ναι, βέβαια, αλλά θα έλεγα μάλλον ότι ήταν περισσότερο 25 χρόνια δουλεύοντας με τον Βen (Watt), που είναι ο σύντροφός μου. Νομίζω ότι δεν μπορείς να βρεθείς περισσότερο κοντά σε έναν άνθρωπο…
Το δεύτερο σόλο album σου έχει πολύ δυνατά ονόματα της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής. Έχοντας όλες αυτές τις εμπειρίες με παλιότερους συνεργάτες, τι θα έλεγες ότι σε βοήθησε να μπεις στο κλίμα της παρούσας τάσης και να έχεις ένα τόσο «μοντέρνο» αποτέλεσμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήθελες κάτι πολύ εμπορικό;
Όταν έκανα το πρώτο μου album, 25 χρόνια πριν, δεν είχα ιδέα πώς γίνεται. Έπιασα μια κιθάρα και κάποιος με ηχογράφησε ενώ τραγουδούσα τα κομμάτια μου και αυτό ήταν, δεν ήξερα κάτι άλλο. Ο χρόνος πέρασε από τότε και οι Everything But The Girl έκαναν album δουλεύοντας πάνω σε πολλά διαφορετικά μουσικά στιλ και συνεργάστηκαν με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Νομίζω ότι τώρα πια έχω φτάσει στο σημείο όπου έχω πολύ περισσότερη εμπειρία και θέλω τόσο πολύ να δείξω στον κόσμο ότι υπάρχει μια αληθινή μαγεία στα είδη της μουσικής που μου αρέσουν και που νομίζω ότι η φωνή μου συνδυάζεται με όλα αυτά πολύ καλά. Φέρνω λίγο από αυτή την ιδιαίτερη ποικιλία μουσικής στο καινούριο album.
Θα έλεγες ποτέ ότι στην αρχή της καριέρας σου έκανες εμπορική pop μουσική; Ήσασταν παρά πολύ δημοφιλείς με τους Everything But The Girl. Πότε νομίζεις ότι άλλαξε αυτό; Με την αρχή της συνεργασίας σας με τους Μassive Attack, για παράδειγμα;
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να συμφωνήσω ότι ήμασταν ένα εμπορικό pop σχήμα στην αρχή της καριέρας μας, γιατί ήμασταν ένα από όλα αυτά τα «περίεργα» γκρουπ που έπεφταν πάντα μεταξύ των μουσικών κενών. Συνηθίζαμε να κάνουμε album τα οποία ήταν λίγο indie, αλλά όχι με την έννοια του indie rock. Επίσης, ήμασταν λίγο pop, αλλά ποτέ τόσο πολύ “poppy” έτσι ώστε να ακουστούμε στο ΒΒC Radio 1. Είχαμε, δηλαδή, τον δικό μας κύκλο ανθρώπων που αγαπούσαν αυτό που κάναμε, αλλά αισθάνομαι ότι πάντα γλιστρούσαμε μεταξύ των κενών αυτών. Όταν κάναμε τη δουλειά με τους Μassive Attack και μετά είχαμε το “Μissing” remix, ήταν σαν κάποια άτομα να κατάφεραν ξαφνικά να μαζέψουν όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία που είχαμε μέχρι τότε και να είπαν: «ναι, από μια άποψη, αυτό είναι μοντέρνα ηλεκτρονική χορευτική pop μουσική!». Αυτό μας έδωσε ένα νόημα του τι κάναμε. Νομίζω ότι το κοινό χρειάζεται με κάποιο τρόπο να καταλάβει τι κάνεις ως μουσικός έτσι ώστε να έχει ένα νόημα και γι’ αυτούς. Εκείνη η περίοδος έκανε τα πράγματα πολύ πιο εύκολα για μας.
Υπάρχει κάποια ανάγκη ή επιθυμία να έχεις ένα περισσότερο ηλεκτρονικό ήχο και να ξεφεύγεις χορεύοντας από το να κάνεις κάτι πιο indie rock ή folky την παρούσα στιγμή;
Πιστεύω ότι η φωνή μου είναι πολύ απαλή και ακούγεται πολύ «ώριμη». Όταν δουλεύω με παραγωγούς ηλεκτρονικής μουσικής, καταφέρνουν και φέρνουν μια δύναμη και μια διαφορετική ενέργεια στη μουσική μου. Τα πολύ δυνατά beats, για παράδειγμα, νομίζω ότι δουλεύουν παρά πολύ καλά με τη φωνή μου. Της δίνει αντίθεση και κάνει τη μουσική πιο δυνατή και με περισσότερη ένταση. Μου αρέσει, επίσης, να κάνω ακουστικά κομμάτια, αλλά υπάρχει κίνδυνος να ακούγονται πολύ ήπια. Πάντα νιώθω ότι πρέπει να υπάρχει ένταση στη μουσική.
 |
Είχες ένα μουσικό κενό πέντε ετών και ξεκίνησες να δουλεύεις πάλι το 2005 με τους «ηλεκτρονικούς» Τiefschwarz. Κατά τη διάρκεια αυτής της απουσίας σου υπήρχαν κάποιες ανάγκες που σε έκαναν να σταματήσεις πράγματα που ήθελες να κάνεις και χρειαζόσουν διάλειμμα ή απλά ήθελες να αφιερωθείς στα παιδιά σου έχοντας ήδη δουλέψει 20 χρόνια στη μουσική βιομηχανία;
Ήταν σίγουρα και τα δυο. Έκανα τα παιδιά μου κάπως αργά, δεν ήμουν νεαρή μητέρα και ήδη δούλευα παρά πολύ καιρό. Όταν ήρθαν τα παιδιά στο προσκήνιο, δεν είχα φανταστεί ότι θα σταματήσω τελείως τη δουλειά. Σκεφτόμουν ότι θα προσλάβω μια νταντά, θα συνεχίσω τις περιοδείες μου και όλα ωραία και καλά. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο πολύ θα αλλάξει η ζωή μου. Παρ’ όλ’ αυτά, απόλαυσα παρά πολύ το διάστημα που ήμουνα σπίτι και πρόσεχα τα παιδιά μου. Πιστεύω ότι ήμουν επιτέλους έτοιμη για ένα διάλειμμα. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τότε, αλλά είχα αρχίσει να χάνω λίγο τις δυνάμεις μου, με το να κάνω τον ένα δίσκο πίσω από τον άλλο, περιοδείες, και λοιπά, μπορεί να γίνει ρουτίνα. Ήμουν πολύ τυχερή που έγινα μητέρα, δεν ένιωσα ποτέ ότι θα έχανα την καριέρα μου και ότι δεν θα μπορούσα να επανέλθω. Για πολλές γυναίκες αυτό είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση, το να ρισκάρεις την καριέρα σου αν σταματήσεις. Απλά ήταν εύκολο για εμένα να κάνω αυτό το διάλειμμα.
Με αυτή την καλλιτεχνική πορεία θα ήταν πολύ δύσκολο να μην επανέλθεις. Μία καριέρα 20 ετών, επιστροφή με τους Tiefschwarz και νέο album που περιέχει συνεργασίες με πολύ δυνατούς παραγωγούς της ηλεκτρονικής σκηνής. Ξεκινώντας από το πρώτο single, θα ήθελες να μας περιγράψεις πώς έγινε και συνεργάστηκες με τους συγκεκριμένους παραγωγούς και ποια τα συναισθήματά σου γι’ αυτό το τόσο ιδιαίτερο album;
Ήξερα ότι ήθελα να συνεργαστώ με διαφορετικούς καλλιτέχνες, δεν ήθελα να κάνω το album αποκλειστικά μόνη μου. Ξεκίνησα να στέλνω e-mail σε κάποια άτομα που μου άρεσαν πολύ οι παραγωγές τους. Επικοινώνησα με τον Εwan Pearson, τον Martin Wheeler από τουs Vector Lovers, τους Charles Webster, Αlex Santos, Caged Baby λέγοντάς τους ότι υπάρχει περίπτωση να κάνω κάποια καινούρια κομμάτια και αν θα τους ενδιάφερε να συνεργαστούν μαζί μου. Μου απάντησαν όλοι με πολύ ενθουσιασμό, οπότε σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να έχω δυο, ίσως τρεις, συνεργασίες και τελικά κατέληξα με πέντε! Για ένα διάστημα νόμιζα ότι στροβίλιζα πιάτα όπως σε ένα τσίρκο με όλα αυτά τα διαφορετικά μουσικά στοιχεία που έπαιρναν μέρος την ίδια στιγμή. Προσπαθούσα να θυμηθώ τι έκανα και με ποιον. Με τον Εwan Pearson τα πήγαμε πολύ καλά και καταλήξαμε να κάνουμε περισσότερα κομμάτια. Το “Ιt’s All True” ήταν ένα κομμάτι το οποίο είχε δουλέψει o ίδιος μαζί με τον Darshan Jesrani των Metro Area. Είχαν φτιάξει μαζί κάποια μουσικά κομμάτια και μου έλεγαν «Τρέισι έχουμε τα εξής κομμάτια» και μου άρεσαν όλα, ήταν φανταστικά και ακριβώς αυτό που ήθελα να κάνω, ένα ίσως 80’s ηλεκτρονικό disco (?) κομμάτι. Είχα, επίσης, ένα κομμάτι που έγραφα με την κιθάρα μου, το οποίο ταίριαζε απόλυτα πάνω στα δικά τους. Κάναμε ένα συνδυασμό και βγήκε τελικά το “Ιt’s All True”. Ο Εwan με βοήθησε και με αλλά κομμάτια που είχα γράψει στην κιθάρα και το πιάνο, ώστε να μην βγουν τελείως ακουστικά. Πρότεινε να προσθέσουμε αστείους ήχους και beats και προέκυψε ένα αρκετά πιο ενδιαφέρον ηχητικό αποτέλεσμα.
 |
Διάβασα κάπου ότι χρησιμοποίησες καινούριες τεχνικές για την ηχογράφηση των κομματιών. Αγόρασες κάποια όργανα από το Ε-bay και αλλά ενδιαφέροντα «παιχνίδια», σε βοήθησε κι ο Εwan. Τι άλλο έγινε;
Αγόρασα πρώτα ένα αρμόνιο, ήταν ίσως μια αναφορά στην Νico της οποίας τους δίσκους αγάπησα για τον τρόπο που παίζει το αρμόνιο. Μετά, ένα omni cord, ένα πολύ αστείο μικρό ηλεκτρονικό παιχνίδι, το οποίο εμπνεύστηκα από την Courtney Tidwell, μια φοβερή καλλιτέχνιδα από το Νάσβιλ, η οποία το χρησιμοποιεί σε ένα από τα κομμάτια της και όταν το άκουσα σκέφτηκα ότι ακούγεται εκπληκτικό. Ήξερα ότι ήθελα να κάνω κάποια πράγματα και να παίζω εγώ η ίδια και ενώ δεν είμαι η καλύτερη μουσικός του κόσμου αυτά τα σύνεργα με βοήθησαν να βγάλω πολλούς διαφορετικούς ήχους, ώστε να μην έχω τον ήχο μια απλής ακουστικής κιθάρας. Eίναι τόσο εύκολo να παίξεις μαζί τους και το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι πολύ ενδιαφέρον.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ήθελες οπωσδήποτε να κάνεις ένα πρωτότυπο album. Το γεγονός ότι είχες πολλούς και διαφορετικούς συνεργάτες βοήθησε στο πότε να πεις το «ναι, είναι έτοιμο να βγει στο κοινό»;
Ήξερα ότι θέλω να έχει ποικιλία αυτός ο δίσκος γιατί ήθελα να εκπροσωπήσει τα είδη της μουσικής που ακούω. Ο τρόπος επίσης που ακούει ο κόσμος μουσική σήμερα, με το I-pod και το “shuffle” σύστημα, συνέβαλε στην ποικιλομορφία του δίσκου. Ο τρόπος που ακούς σήμερα μουσική είναι διαφορετικός, τη μια στιγμή ακούς ένα rock κομμάτι και την άλλη dance. Μου αρέσουν οι εναλλαγές και οι αντιθέσεις. Κάποιοι από τους συνεργάτες μου με ξάφνιασαν ευχάριστα, όπως ο Charles Webster που ενώ κάνει house και techno μουσική -και πίστευα ότι κάτι αντίστοιχο θα έβγαινε στο δίσκο- κάναμε το “Νοwhere Near”, το οποίο ήταν τελείως διαφορετικό και αναπάντεχο. Όλοι έκαναν διαφορετικά πράγματα και αυτό πήγαινε συχνά τα κομμάτια σε διαφορετικές διευθύνσεις.
 |
Θα κανείς κάποιες εμφανίσεις ή περιοδεία για την προώθηση του δίσκου;
Όχι, δεν θα κάνω καθόλου ζωντανές εμφανίσεις, αυτή ήταν η απόφαση που είχα πάρει εξαρχής. Θα ήταν πολύ δύσκολο έτσι και αλλιώς γιατί δεν είναι ένα album που έχει δημιουργηθεί από μια μπάντα, αλλά έγινε με διαφορετικούς τρόπους και από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Αν το ήθελα φυσικά θα το έκανα, αλλά νομίζω ότι ποτέ δεν μου άρεσε πραγματικά να παίζω ζωντανά, δεν ήταν ποτέ το πιο αγαπητό μου μέρος. Μου αρέσει να δουλεύω στο στούντιο, να δοκιμάζω καινούριες τεχνικές και να πειραματίζομαι. Όταν είμαι στη σκηνή μπροστά σε κοινό και κάνω ένα show, αισθάνομαι ότι δεν είμαι τόσο ελεύθερη γιατί ο κόσμος περιμένει (ίσως) πιο συγκεκριμένα πράγματα και δεν το αγαπώ αυτό.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις ένα βιβλίο που να περιλαμβάνει τις εμπειρίες που είχες όλα αυτά τα χρόνια;
Ξεκίνησα να κάνω κάτι τέτοιο πριν δύο χρόνια, αλλά δεν μπορούσα να το τελειώσω, ήθελε τόσο πολλή δουλειά… Συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει να γράφω μικρές ιστορίες και ανέκδοτα με καταστάσεις που συνέβησαν, αλλά αργότερα κατάλαβα ότι το να τα βάλεις όλα μαζί και να τα δέσεις σε ένα βιβλίο με αρχή, μέση και τέλος είναι πολύ δύσκολο. Παράτησα, λοιπόν, την προσπάθεια και αντί αυτού έκανα ένα blog στη σελίδα μου στο Myspace όπου μπορείς και γράφεις ό,τι θέλεις, ενώ συμμετέχουν στις σκέψεις σου άνθρωποι κάνοντας τα δικά τους σχόλια. Είναι πολύ ωραίο να έχεις μια ευθεία σχέση με τους ανθρώπους που τους αρέσει η μουσική σου.
 |
Απαντάς στα σχόλια αυτοπροσώπως ή έχεις κάποιον να απαντάει για σένα;
Όχι, Όχι! Τα απαντώ όλα εγώ! Είναι τόσο ενδιαφέρον να παίρνω μηνύματα από διάφορους ανθρώπους -μερικές φορές μοιράζονται κάτι πιο προσωπικό μαζί μου- και προσπαθώ να απαντώ σε όσους περισσοτέρους μπορώ. Είναι πολύ νέο σε εμένα γιατί μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν υπήρχε κάτι παρόμοιο. Μερικές φορές ένιωθα ότι υπήρχα πίσω από έναν τοίχο και το κοινό μου ήταν απλώς αριθμοί, δεν είχα δει ποτέ πρόσωπα και το myspace κάνει αυτούς τους ανθρώπους να εμφανίζονται και να είναι αληθινοί.
Οι Everything Βut Τhe Girl έχουν μπει στην άκρη για την ώρα; Υπάρχουν σχέδια για να κάνετε μαζί κάτι καινούριο;
Σίγουρα όχι τώρα, αφού μόλις έβγαλα το δίσκο και ο Ben είναι και αυτός πολύ απασχολημένος, παίζει μουσική σαν dj, έχει δυο δισκογραφικές εταιρείες να προμοταρει (Βuzz in Fly, Lazy Dog) και αρκετά remix. Είναι πολύ καλό που αυτή τη φορά έχουμε και οι δυο πολύ διαφορετικά πράγματα στο πρόγραμμά μας, αφού ζούμε μαζί και δουλεύουμε τόσα χρονιά μαζί -τα κάναμε όλα πάντα μαζί την ιδία στιγμή. Ήταν πολύ δύσκολο αρκετές φορές, ενώ τώρα κάνουμε διαφορετικά πράγματα και στο τέλος της ημέρας βρισκόμαστε και συζητάμε τις εμπειρίες μας. Είναι αρκετά υγιές.
Υπάρχει κάτι τελευταίο που θα ήθελες να προσθέσεις για το album, κάτι σε αυτούς που πρόκειται να το αγοράσουν;
Δεν θα ήθελα να προσθέσω κάτι παραπάνω, το αφήνω στην κρίση του κόσμου. Αλλά είναι πολύ περίεργο γιατί αισθάνομαι ότι πρέπει να ζητήσω συγγνώμη σε κάποιους ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, στον κόσμο που δεν θα μπορέσω να επισκεφτώ καθόλου. Ήδη παίρνω πολλά μηνύματα από πολλές χώρες του στιλ «πότε θα έρθεις για να μπορέσουμε να σε δούμε;» και νιώθω πολύ άσχημα που δεν θα μπορέσω να το κάνω. Φαντάζομαι ότι το μοναδικό μήνυμα αυτή τη στιγμή είναι το «λυπάμαι πολύ».
