Βρισκόμαστε μόλις μια εβδομάδα (και λιγότερο) πριν τις τρεις εμφανίσεις των Waterboys στην Ελλάδα και το Avopolis (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο) βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί τους.
- Οι στίχοι των Waterboys είναι επηρεασμένοι από πνευματικές παραδόσεις, όπως τον αρχαίο Πάνα ή τον παγανισμό. Πιστεύετε σε κάποια θρησκεία; Σημαίνει αυτό τίποτα στη ζωή σας;
- Πάντα με ενθουσίαζε η πνευματικότητα αλλά όχι από τη θρησκεία, αν με καταλαβαίνεις. Θέλω να ξέρω πως λειτουργεί η ζωή και τι είναι η ανθρωπότητα, τι είναι ο Θεός, αν είναι και τα δύο μέρη του ίδιου πράγματος, γιατί υπάρχει πόνος στον κόσμο, τι ακριβώς είναι η αγάπη και γιατί νιώθω έτσι όπως νιώθω όταν κάτι συγκεκριμένο συμβαίνει. Πάντως ποτέ δεν με έλκυαν οι οργανωμένες δυτικές θρησκείες. Είναι πολύ άκαμπτες για μένα και πιστεύω ότι το πνεύμα δεν είναι άκαμπτο.
 |
- Αν και η μπάντα κέρδισε την υποστήριξη των κριτικών, δεν είχε ποτέ μεγάλη εμπορική επιτυχία, εξαιρουμένης μάλλον της περιόδου από τα μέσα ως τα τέλη του ’80. Σας απογοητεύει αυτό, ή κάνετε αυτό που θέλετε και σας αρέσει χωρίς να σας ενδιαφέρουν όλα τα άλλα;
- Φυσικά και με απογοητεύει. Πάντα ακολουθώ τις επιθυμίες μου αλλά θέλω όλοι να ακούν αυτά που έχω κάνει στο παρελθόν. Θα ήθελα το μεγαλύτερο δυνατόν ακροατήριο να «σκαλίζει» τα τραγούδια μας. Οπότε θέλω περισσότεροι άνθρωποι να «διεγείρονται» από την μουσική των Waterboys, πράγμα που συμβαίνει σιγά σιγά…
- Τι σε έκανε να «αναμορφώσεις» τους Waterboys στα 00’s; Πρόκειται για μια δεύτερη φάση του γκρουπ διαφορετική από την πρώτη; Αφού η δουλειά των Waterboys και η προσωπική σου είναι ουσιαστικά ταυτόσημες, πρόκειται μόνο για μια αλλαγή ονόματος;
- Είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αλλαγή ονόματος. Το όνομα Waterboys κουβαλάει μια παραπάνω μαγεία, κάτι μεγαλύτερο από εμένα, πράγμα που μου αρέσει. Ήθελα πάλι αυτή την αίσθηση και γι αυτό αναβίωσα αυτό το όνομα το 2000. Εξάλλου περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν το όνομα Waterboys, περισσότεροι αγοράζουν τους δίσκους μας, έρχονται στις συναυλίες και ακούνε την μουσική μας. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μια δεύτερη φάση αλλά μια τέταρτη (η πρώτη ‘81-‘85, η δεύτερη ‘86-’90, η τρίτη η σόλο πνευματικά περιπετειώδης φάση από το ’91 ως το ’99, και η τέταρτη μέχρι σήμερα)! 
- Το νέο άλμπουμ “Book of Lighting” «ροκάρει» περισσότερο από τα προηγούμενα. Πώς συνέβη αυτό; Ήταν προσχεδιασμένο;
- Όχι, απλά έτσι βγήκαν τα κομμάτια. Απλά έγραψα μερικά ροκ τραγούδια, χωρίς σχέδιο. Θα μπορούσα να πω ότι ήθελα να ηχογραφήσω τα κομμάτια live στο στούντιο με όλα τα όργανα και τα φωνητικά να παίζονται την ίδια στιγμή. Το κάναμε στο παλιό μας άλμπουμ “Fisherman’s Blues” και είναι πολλή πλάκα. Οπότε κάναμε το ίδιο και τώρα. Κομμάτια όπως τα “Tumble”, “Nobody's Baby”, “You In The Sky”, “Sustain” και “Strange Arrangement” είναι παιγμένα ζωντανά, χωρίς σχεδόν καμιά επεξεργασία.
 |
- Η λογοτεχνία παίζει έναν ξεχωριστό ρόλο στους Waterboys. Οι στίχοι είναι καλογραμμένοι. Ποιες είναι οι αναφορές σας από τη λογοτεχνία;
- Πάντα αγαπούσα το διάβασμα πράγμα που αναπόφευκτα επηρέασε τους στίχους μου. Και είμαι τραγουδοποιός που βασίζεται στους στίχους. Μου αρέσει να ακούω και στίχους τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών. Αν δεν μου αρέσουν οι στίχοι ή θεωρώ ότι δεν είναι καλογραμμένοι, τότε δεν μπορώ να ακούσω και τη μουσική. Οι αγαπημένοι μου στιχουργοί είναι ο Bob Dylan, ο Neil Young, ο David Bowie, ο John Lennon, ο Chuck Berry και ο Iggy Pop. Μερικοί αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο CS Lewis, ο George MacDonald, ο WB Yeats, η Dion Fortune, ο Tim Robinson (σπουδαίος Άγγλος συγγραφέας που έγραφε για τα ιρλανδικά τοπία), η Audrey Niffinegger και η Susanna Clarke.
- Παρακολουθείς τις εξελίξεις στην μουσική; Έχεις ξεχωρίσει κάτι που αξίζει την προσοχή μας;
- Τις παρακολουθώ αλλά είναι δύσκολο να βρω κάτι που να με συνεπάρει. Ευχαριστιέμαι δύσκολα! Σε αυτά που μου αρέσουν τώρα τελευταία συγκαταλέγεται η KT Tunstall και άλλα νέα σκοτσέζικα πράγματα όπως ένας εξαιρετικός νέος τραγουδιστής, ο David Bova.
 |
- Έχεις βαρεθεί να παίζεις στις συναυλίες hits που ο καθένας θέλει να ακούει όπως το "The whole of the moon" και το "Fisherman's Blues", ή το νόημα ενός live είναι να κάνεις τους fans να περάσουν καλά και να τους κάνεις να ακούσουν και τα καινούργια κομμάτια;
- Βασικά μου αρέσει να παίζω και τα δύο. Μου αρέσει και που το κοινό τα αγαπάει επίσης. Προσπαθώ να φτιάξω μια ισορροπία ανάμεσα στα παλιά και τα καινούργια κομμάτια στις συναυλίες και φαίνεται ότι λειτουργεί. Θέλω να παίζω ότι έχει σημασία για μένα αλλά και να κάνω το κοινό να περνά καλά. Και με κάποιο τρόπο, μαγικά, αυτό συμβαίνει.
- Το "Everybody takes a tumble" του νέου σας άλμπουμ είναι ένα επικό τραγούδι και μου θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των Waterboys. Θα ήθελα μάλιστα να το ακούσω live. Ποια ήταν η έμπνευση αυτού του κομματιού;
- Καταρχήν σε ευχαριστώ. Είναι ένα πολύ παλιό κομμάτι που δεν μπήκε ποτέ σε κάποιο άλμπουμ. Το έγραψα το 1986 την ίδια εποχή με το “Fisherman’s Blues”. Αυτά τα δύο είναι κομμάτια – αδέρφια, με ίδιο ρυθμό, ίδια κλίμακα ακόμα και μερικές ίδιες συγχορδίες! Πάντα μου άρεσε το “Tumble” και δούλευα πάνω στους στίχους του κατά καιρούς αυτά τα χρόνια. Τελικά το 2005 ήταν έτοιμα για τα live μας και το 2006 ήταν έτοιμο να ηχογραφηθεί για το νέο μας άλμπουμ, και νάτο! Οι στίχοι μιλούν για έναν τύπο που είναι καινούργιος στην πόλη και περιμένει να προκαλέσει προβλήματα αλλά στο τέλος φέρνει θεραπεία.
- Είστε αρκετά δημοφιλείς στην Ελλάδα και κάνετε συχνά live. Τι πιστεύεις για το ελληνικό κοινό; Υπάρχει κάποια εξήγηση για την σχέση του με τη μουσική σας;
- Πράγματι, η μουσική των Waterboys είναι παθιασμένη μουσική και το ελληνικό κοινό είναι ένα παθιασμένο κοινό. Αν βάλεις αυτά τα δυο μαζί τότε θα ξεσπάσει φωτιά.
 |
- Ο ήχος σας πάντα ισορροπούσε πάντα ανάμεσα στους ήχους μιας ιρλανδέζικης και σκοτσέζικης μπάντας. Υπάρχει κάποια πλευρά της μουσικής σας που είναι σημαντικότερη;
- Μου αρέσει να σκέφτομαι ότι ενσωματώνουμε και το καλύτερο βρετανικό, ακόμα και αγγλικό, rock ‘n’ roll. Έχω επηρεαστεί πολύ από καλλιτέχνες όπως ο David Bowie (κυρίως της περιόδου του Ziggy and the Spiders), τους Clash, το punk rock, τους Stones, τους The Who και από καλλιτέχνες του αμερικάνικου και νεουρκέζικου rock ‘n’ roll, όπως τον Lou Reed, τους Iggy and the Stooges, τους Television και την πρώιμη Patti Smith. Οι ιρλανδικές / σκοτσέζικες / κέλτικες επιρροές είναι εξίσου σημαντικές, αλλά το rock ‘n’ roll ήρθε πρώτο.
- Μπορεί η μουσική των Waterboys να φτάσει στα πιο νεανικά ακροατήρια; Ή αφορά περισσότερο ανθρώπους που σας άκουγαν την περίοδο ’80 με ’90 και συνεχίζουν να κρατούν αυτή τη σχέση;
- Τελειώσαμε μόλις μια μεγάλη περιοδεία στην Βρετανία και στις συναυλίες είχαμε πολλούς νέους ανθρώπους, αλλά και μεγαλύτερους. Οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα μπορεί να διασκεδάσει με τους Waterboys – παλιοί fans, νέοι fans, μικρότεροι fans, έφηβοι fans, μεσήλικες fans, ακόμα και συνταξιούχοι fans. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και παίζουμε για όλους αυτούς.
