 |
Ο λυρικός συνθέτης επιστρέφει πέντε χρόνια μετά την θριαμβευτική του πρώτη εμφάνιση στην Λυρική σκηνή, για 2 συγκλονιστικές συναυλίες στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη με την υπέροχη ορχήστρα του και τις μαγικές μουσικές του. Λίγο πριν την άφιξή του απάντησε στις ερωτήσεις του Τάκη Θανόπουλου...
Στο τελευταίο σου album (Retrouvailles) προσεγγίζεις την ορχηστρική μουσική με rock δυναμική. Κάπως έτσι λειτουργείς και στις συναυλίες;
Αυτή είναι η μουσική μου. Το Retrouvailles αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, την συνέχεια όλων των προηγούμενων δουλειών μου. Απλώς προχωράω τον ήχο μου λίγο πιο πέρα. Χρησιμοποίησα πολλές κιθάρες εδώ, και είναι σαν να ξανασυναντώ τις μουσικές ανησυχίες που είχα στα είκοσι μου χρόνια. Σαν να ξαναγυρίζω πίσω βλέποντας τα πράγματα με άλλο τρόπο. Η retrouvailles tour ακολουθώντας την λογική του δίσκου έχει μια πιο ροκ κατεύθυνση και αυτό είναι κάτι που με εξιτάρει απίστευτα και επιπλέον νομίζω ότι μας έχει βγει και πολύ ωραίο μουσικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον στις συναυλίες που έχουμε κάνει μέχρι τώρα η ανταπόκριση του κοινού είναι κάτι παραπάνω από ενθουσιώδης.
Προτιμάς να παίζεις ζωντανά με πιο μικρή μπάντα ή με μεγάλη ορχήστρα;
Δύσκολη η απάντηση. Στην φάση που είμαι τώρα προτιμώ ένα μικρό και ευέλικτο σχήμα. Από την άλλη μια μεγάλη ορχήστρα μπορεί να αναδείξει τρομερά ένα μουσικό έργο. Νομίζω πάντως ότι η καλή μουσική μπορεί να γίνει κατανοητή εύκολα και με τους δύο αυτούς τρόπους. Αρκεί ο ακροατής να είναι ανοιχτός. Τώρα σαν μουσικός, δεν σου κρύβω ότι αισθάνομαι λίγο σαν βασιλιάς όταν παίζω με μεγάλες ορχήστρες. Νιώθω ότι γίνομαι λίγο πιο μεγάλος, κάπως σαν υπεράνθρωπος.
Σε αυτή την περιοδεία θα εμφανιστείς σε πολλά, διαφορετικά ακροατήρια, από αυτό του Benicassim μέχρι εκείνα διαφόρων jazz festivals…
Γιατί σου κάνει εντύπωση; Αυτή είναι η μουσική μου. Ακουμπάει σε πολλά είδη. Οι συναυλίες μου έχουν το ίδιο υλικό είτε γίνονται σε rock είτε σε jazz φεστιβάλ. Είμαι πολύ ευτυχής γιατί σε κανένα από τα δύο φεστιβάλ δεν τρώω ξύλο. Με αποδέχονται εξίσου και τα δύο αυτά κοινά. Είναι λίγο σχιζοφρενικό, όντως, αλλά είμαι εγώ.
Πες μου λίγα πράγματα για τις σπουδαίες συνεργασίες σου, όπως με τη Liz Frazer και τη Lisa Germano…
Οι συνεργασίες μου είναι όλες με ανθρώπους που θαυμάζω και για κάποιο λόγο αισθάνομαι ότι έχουμε συγγένεια. Το παράξενο είναι οι όταν τους το προτείνω αισθάνομαι ότι είναι σαν να το έχουν σκεφτεί και αυτοί, το να συνεργαστούν μαζί μου. Είμαι πολύ τυχερός που κατάφερα να τους έχω στους δίσκους μου.
Έχεις δηλώσει ότι σου αρέσει η Ελένη Καραίνδρου. Έχεις κάποια άλλη επαφή με την ελληνική μουσική;
Ξέρω τον Ντέμη Ρούσσο και την Νάνα Μούσχουρη. Στην Γαλλία είναι πολύ αγαπητοί. Κατά τα άλλα όσες φορές έχω βρεθεί στην Ελλάδα, ακούω πράγματα που μου φαίνονται υπέροχα, αλλά δυστυχώς δεν έχω κρατήσει κάτι. Τώρα που θα έρθω θα πάρω σίγουρα. Αρκεί να μου προτείνετε κάτι καλό...
Μετά από την τεράστια επιτυχία των soundtracks που έχεις υπογράψει, ετοιμάζεις μήπως κάτι καινούριο;
Όχι δεν έχω κάτι στα μελλοντικά μου σχέδια. Άλλωστε δεν θεωρώ τον εαυτό μου κινηματογραφικό συνθέτη.
