Λίγο πριν την εμφάνιση των Mesh στην Αθήνα στα πλαίσια του Elfentanz Festival vol.5, το Σάββατο 6 Μαίου στο Gagarin 205, ο τραγουδιστής της μπάντας Mark Hockings μιλά στον Αλέξη Μπρούλη.
Πόσο διαφορετικός είναι ο ήχος του καινούργιου δίσκου από το “Who Watches Over Me”;
Αυτό το album έχει οπωσδήποτε ένα διαφορετικό ήχο από το προηγούμενο. Είναι περισσότερο οργανικό και νομίζω ότι ακούγεται πιο φρέσκο. Όχι πως το “Who Watches Over Me” δεν είναι ένας καλός δίσκος, τουναντίον το θεωρούμε πολύ καλό και είμαστε πολύ περήφανοι για εκείνο. Φτιάξαμε αυτό το δίσκο κάπως διαφορετικά, εστιάζοντας σε ένα αρχικό στάδιο ακουστικού γραψίματος και χτίζοντας πάνω σ’ αυτό την παραγωγή των κομματιών. Ανεβάσαμε την παρουσία της κιθάρας κι αυτό έκανε το album περισσότερο αιχμηρό και ζωντανό με τα ηλεκτρονικά στοιχεία όμως να εξακολουθούν να είναι δυναμικά παρόντα.
Ποιο συναίσθημα προσπαθεί να περάσει το “We Collide”;
Όπως και στους προηγούμενους δίσκους, έχουμε προσπαθήσει να δημιουργήσουμε ένα album με ισχυρό συναισθηματικό φορτίο, το οποίο με τη βοήθεια της ενέργειας θα μεταδοθεί στον ακροατή. Νομίζω ότι μπορεί κανείς να το ακούσει σε πολλές διαφορετικές εντάσεις. Υπάρχει βάθος μέσα στο οποίο μπορείς να χαθείς αν το αποφασίσεις ή μπορεί απλά να εκτιμήσεις την ενέργεια του. Παρ’ όλα αυτά, το να συμβούν και τα δυο είναι το καλύτερο.
Οι στίχοι έχουν ακόμα να κάνουν με τα βαθύτερα συναισθήματα σας;
Οι στίχοι είναι πάντα πολύ σημαντικοί για μας. Δεν μας απασχολεί το να γράψουμε απλά μια καλή μελωδία, πρέπει να υπάρχουν και τα κατάλληλα λόγια και να έχουν κάτι να πουν. Αυτό είναι, νομίζω, που έχει δημιουργήσει το δέσιμο με τους οπαδούς μας.Αυτό το album ασχολείται περισσότερο με πράγματα που έχω δει και ακούσει στις ειδήσεις ή με πράγματα που έχουν να κάνουν με τους φίλους και την οικογένεια. Πράγματα που με απασχολούν όλο και περισσότερο καθώς μεγαλώνω και που έρχονται μαζί με τις ευθύνες που έχουν να κάνουν με την οικογένεια. Είναι ένας δίσκος περισσότερο ‘’εξεταστικός’’ από ότι παλιότερα. Δεν υπάρχουν πολλά τραγούδια για την αγάπη ή για τις σχέσεις στο “We Collide”, τουλάχιστον όχι από τη δική μου οπτική.
Το artwork εξακολουθεί να είναι δικό σας;
Ο Neil έκανε ολόκληρο το artwork και τις φωτογραφίες, όπως πάντα. Λατρεύω αυτό το κομμάτι της δουλειάς μας, οτιδήποτε ακούς ή βλέπεις είναι ολοκληρωτικά δικό μας. Το artwork δένει τέλεια με τη μουσική που έχουμε παράγει, το λογότυπο με το ‘’κουτσό’’ και το όπλο είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια εικόνα χαμένης αθωότητας και το οποίο ταιριάζει με τα περισσότερα –αν όχι με όλα- τα κομμάτια του δίσκου.
Υπήρξε σημαντική διαφοροποίηση στον τρόπο που κάνατε την παραγωγή και το μιξάρισμα σ’ αυτό το δίσκο;
Στην παραγωγή, δουλέψαμε με πολύ πιο απλά demos, ακουστικά σε μερικές περιπτώσεις. Κατόπιν τα ξαναδουλέψαμε στο studio. Στα προηγούμενα albums είχαμε την τάση να κάνουμε εξ ολοκλήρου την παραγωγή και να μετά προσαρμόζουμε τα φωνητικά στη μουσική κάνοντας μικρές αλλαγές αργότερα. Ήταν ένας πολύ καλός τρόπος δουλειάς και νομίζω ότι οδήγησε σε πολύ δυνατά κομμάτια. Το να γράφουμε καλά κομμάτια πάντα αποτελούσε το στόχο μας. Στο μιξάρισμα εμπλέξαμε τον Gareth Jones στο μισό περίπου δίσκο. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της δουλειάς έγινε αλλάζοντας κομμάτια που είχαμε εγκαταλείψει αρχικά συν κάποιες επισκέψεις στο Λονδίνο για να ηχογραφήσουμε φωνητικά. Όταν οι μίξεις έφτασαν στο τελικό τους στάδιο, ο Gareth ήρθε στο studio μας στο Bristol και τα ‘’κουρδίσαμε’’ όλα.. Είναι ένας καταπληκτικός τύπος για να δουλεύεις μαζί του. Δουλεύει επαγγελματικά, γρήγορα και μπορεί κανείς να κερδίσει πολλά από την εμπειρία και τα επιτεύγματά του. Οπωσδήποτε προσέθεσε κάτι το οποίο δεν υπήρχε στις αρχικές ηχογραφήσεις και του είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος, ή κάποιου είδους προκατάληψη που σχετίζεται με το ότι κυκλοφορείτε δίσκο κάθε τρία χρόνια;
Μακάρι να ήταν έτσι. Δυστυχώς πάντα έχουμε προβλήματα αλλά δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Κάναμε ένα σύντομο –ανεπίσημο- διάλειμμα έτσι ώστε να ανακτήσουμε λίγο από τις ζωές μας, το οποίο νομίζω ότι από δημιουργικής απόψεως μας έκανε καλό. Ασχολούμαστε με τη μουσική εδώ και πολύ καιρό και κάποιες φορές αυτή η ενασχόληση μπορεί να είναι πολύ έντονη.Επίσης είχαμε και κάποια προβλήματα με τις δισκογραφικές τα οποία τώρα έχουν λυθεί. Βασικά περιτριγυριζόμαστε από τους ίδιους ανθρώπους όπως και παλαιότερα αλλά η διανομή μας έχει αλλάξει προς το καλύτερο και τώρα δουλεύουμε με διαφορετικούς ανθρώπους σε ό,τι έχει να κάνει με το promotion και την εκπροσώπηση μας στον Τύπο, τουλάχιστον σε πιο mainstream πεδίο.
Τα τελευταία χρόνια δουλεύετε περισσότερο συστηματικά ώστε να τύχετε της αναγνώρισης ενός πιο mainstream κοινού. Έχει επηρεάσει αυτό καθ’ οιονδήποτε τρόπο το πως συνθέσατε τα κομμάτια στον τελευταίο δίσκο;
Δε νομίζω. Υποθέτω πως θα έπρεπε να νοιώθουμε περισσότερη πίεση αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είμαστε εντελώς ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που θέλουμε, αυτό που απολαμβάνουμε και ελπίζουμε πως φτιάχνουμε μουσική που εκτιμά ο κόσμος. Η δισκογραφική μας είναι άψογη ως προς αυτό. Οπωσδήποτε έχεις την ευθύνη να φτιάξεις ένα καλό album αλλά αν το περιβάλλον δεν είναι σωστό ή αν υπάρχει μεγάλη πίεση, τότε κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.
Πιστεύεις ότι το “We Collide” εκπληρώνει αυτές τις προσδοκίες; Να σας καθιερώσει σαν μια mainstream μπάντα;
Δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Πιστεύουμε φυσικά ότι είναι ένας πού καλός δίσκος, πιθανόν ο καλύτερος που έχουμε γράψει. Η δισκογραφική μας έχει δουλέψει σκληρά όπως και το τμήμα του promotion αλλά το μεγαλύτερο κομμάτι θα εξαρτηθεί από την τύχη. Δε νομίζω ότι το mainstream είναι αυτοσκοπός. Θα θέλαμε να πουλήσουμε όσο περισσότερους δίσκους γίνεται –το οποίο τελικά μας δίνει την ευκαιρία να επενδύσουμε ακόμα περισσότερο στη μουσική μας- αλλά δεν θέλουμε να το κάνουμε σε βάρος των αξιών μας και του ονόματός μας.
Θα μπορούσες κάποτε να δεις τους Mesh σαν την συνέχεια του ήχου των Depeche Mode; Κάτι στο οποίο απέτυχαν οι De/Vision για παράδειγμα. Ποτέ δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τα όρια αυτής της underground σκηνής.
Κάτι τέτοιο δεν αποτέλεσε πότε στόχο μας. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα συγγενές κοινό αλλά δεν νομίζω ότι έχει νόημα το να προσπαθείς να στοχεύσεις στο κοινό κάποιου άλλου. Είναι λυπηρό και αποτελεί χάσιμο χρόνου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από το να βλέπεις ένα συγκρότημα να σκέφτεται κατ’ αυτό τον τρόπο. Να παίζουν όλα τους τα κομμάτια και να έχουν μια μέτρια ανταπόκριση από το κοινό και όταν διασκευάζουν ένα κομμάτι των Depeche Mode να προκαλείται πανικός, σαν ομαδική ψύχωση. Επηρεαστήκαμε από αυτούς στο ξεκίνημα μας ακριβώς όπως και από τους OMD, τον Vince Clark, τους Nitzer Ebb, τους Front 242, τους Portion Control, τον Gary Numan και άλλους. Μας αρέσουν οι Depeche Mode αλλά δεν έχουμε ανάγκη να είμαστε εκείνοι.
Πως νοιώσατε όταν μάθατε ότι ο Dave Gahan και ο Martin Gore ήταν ανάμεσα στο κοινό κάποιας συναυλίας σας;
Δεν τους είδαμε και δεν είμαι βέβαιος ότι ισχύει παρ’ ότι πολλοί λένε ότι τους είδαν.
Θα προσθέσετε περισσότερα live τμήματα στα κομμάτια σας στη σκηνή;
Σ’ αυτή την περιοδεία χρησιμοποιούμε περισσότερα ζωντανά όργανα, πλήκτρα, κιθάρες και drums. Επίσης χρησιμοποιούμε περισσότερα visuals τα οποία έχει φτιάξει ο Neil και λειτουργούν σαν προέκταση των τραγουδιών. Η ανταπόκριση στο ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας είναι εκπληκτική για να είμαι ειλικρινής. Νομίζω ότι ήταν πιθανότατα εκείνο το στοιχείο το οποίο ψάχναμε κι έχει δώσει ένα περισσότερο ζεστό και οργανικό συναίσθημα καθώς και το ότι έχει ανεβάσει την ενέργεια κατά ένα επίπεδο.
Υπάρχει νόημα στο να κάνει μια μπάντα μια full playback εμφάνιση πάνω στη σκηνή;
Δε νομίζω. Πρέπει να υπάρχει συμμετοχή του συγκροτήματος στη σκηνή διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να γίνεται ένα τέτοιο live. Για μας είναι βαρετό να παίζουμε κατ’ αυτό τον τρόπο, υπάρχει διέγερση μόνο αν παίρνεις κάποιο είδους ρίσκο πάνω στη σκηνή. Αποφασίσαμε ότι δεν θα κάναμε τέτοιου είδους live εδώ και πάρα πολύ καιρό παρά το ότι εξακολουθούν, προφανώς, να υπάρχουν κάποια προηχογραφημένα τμήματα. Πολλά από τα πλήκτρα και τις κιθάρες είναι ζωντανά όπως επίσης και τα drums.
Φαντάζομαι πως γνωρίζετε ότι έχετε ένα σημαντικό κοινό στην Ελλάδα. Τι μπορείς να θυμηθείς από τις δυο προηγούμενες εμφανίσεις σας εδώ; Υποθέτω πως η πρώτη δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ιδανική με τόσο ήλιο.
Τα πάμε απρόσμενα καλά στη Ελλάδα αν αναλογιστείς ότι δεν έχουμε δώσει πολλά live εκεί. Φαίνεται ότι αυτή η επιτυχία δημιουργήθηκε από στόμα σε στόμα, το οποίο είναι και το καλύτερο. Το κοινό ήταν ενθουσιώδες και απολαύσαμε και τις δυο συναυλίες που δώσαμε. Το να ανοίγεις για τους Cure δεν θα μπορούσε ποτέ να θεωρηθεί απογοητευτικό όποιες συνθήκες κι αν επικρατούσαν! Θυμάμαι ότι έκανε απίστευτη ζέστη εκείνη τη μέρα... Πραγματικά ανυπομονούμε να ξανάρθουμε.
Τι ακούτε αυτό τον καιρό;
Ο Rich ακούει Madonna, Soulwax, Nine Inch Nails, Apoptygma Berzerk, Kristian Leontou και αρκετή trance.
Ο Neil ακούει Snow Patrol, Killers Madonna, Ella Fitzgerald και Strokes.
Εγώ Manics, Radiohead (ακόμα), Ivon Cutler, Placebo, Morrissey, Chris Cornell, Apoptygma Berzerk, Conenant και Chet Baker.
Υπάρχουν κάποιες ελληνικές μπάντες που να γνωρίζεις;
Δυστυχώς δεν έρχονται καθόλου ελληνικά συγκροτήματα στην Αγγλία κι έτσι δεν έχω την ευκαιρία να τα ακούσω. Ίσως στη συναυλία μας. Ο Ντέμης Ρούσσος ήταν πολύ δημοφιλής τη δεκαετία του ’70, όταν ήμουν μικρός. Άρεσε πολύ στους γονείς μου.
Κερδίστε 2 προσκλήσεις για το Elfentanz Festival vol.5, αυτό το Σάββατο στο Gagarin 205 και την ευκαιρία να παρακολουθήσετε από κοντά τους Mesh, Clan Of Xymox, Trisomie 21, Rotersand, This Morn Omina και PreEmptive Strike 0.1, στέλνοντας μας ένα e-mail με το ονοματεπώνυμο σας στο
Οι νικητές θα ειδοποιηθούν μέσω e-mail.
Πρόγραμμα:
18:00 doors open
18:30 PreEmptive Strike 0.1
19:15 This Morn Omina
20:15 Rotersand
21:15 Trisomie 21
22:30 Clan Οf Xymox
24:00 Mesh
