 |
Bob, που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;
Βρίσκομαι στην Ουάσινγκτον, εδώ μένω πλέον. Μετακόμισα εδώ από τη Νέα Υόρκη το 2002.
Αν δεν απατώμαι αυτή είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι στα μέρη μας…
Ναι πραγματικά. Αυτή είναι η πρώτη φορά που επισκέπτομαι τη χώρα σας. Δεν έχω ξανάρθει ούτε για δουλειά ούτε για διακοπές. Ανυπομονώ για το σόου του Σαββάτου, πιστεύω ότι θα είναι πολύ διασκεδαστικά.
Ξεκινώντας από το “Modulate”, που η αλλαγή πλεύσης σε σχέση με αυτά που σε είχαμε συνηθίσει ήταν εμφανέστατη, και συνεχίζοντας είτε με τη συνεργασία σου με το Rich Morel – με την ονομασία Blowoff – είτε με μια ακόμη προσωπική σου κυκλοφορία με το ψευδώνυμο LoudBomb, τα τελευταία δύο-τρία χρόνια έχεις στραφεί σε έναν πιο ηλεκτρονικό ήχο. Φυσική ανάγκη ή μήπως κάτι άλλο;
Ναι, όντως ήταν μια φυσική ανάγκη… Ακούω ηλεκτρονική μουσική αρκετά χρόνια. Το 1998-1999, όταν η ηλεκτρονική μουσική ήταν στα καλύτερά της, παντού άκουγες αυτούς τους ήχους. Στα clubs, στο ραδιόφωνο παντού… Μου αρέσουν πολύ dj’s όπως ο Sasha ή ο Digweed. Έτσι μου φάνηκε πολύ συναρπαστικό να δοκιμάσω αυτό το είδος μουσικής, κάτι διαφορετικό από αυτό που είχα συνηθίσει. Στην πραγματικότητα η όλη διαδικασία σύνθεσης αυτής τη μουσικής μου θυμίζει κάπως τον τρόπο με το οποίο δουλεύω και εγώ, με τις κιθάρες κτλ, έτσι λοιπόν στο “Modulate” αποφάσισα να κάνω μια μίξη αυτών των δύο.
 |
Γενικότερα σου αρέσει να δοκιμάζεις και να κάνεις διάφορα πράγματα; Όπως π.χ. η ενασχόληση σου για κάποιο μικρό διάστημα με την επαγγελματική πυγμαχία…
Ναι μου αρέσει να πειραματίζομαι γενικότερα και να ασχολούμαι με αρκετά πράγματα. Η ενασχόληση μου με τη πυγμαχία ήταν ένα απ’ αυτά.
Έχεις μια νέα δισκογραφική δουλειά όμως τώρα, το “Body of Song”. Επιστροφή στα καθιερωμένα θα έλεγα εγώ, στο γνώριμο ροκ κιθαριστικό σου ύφος. Σου έλειψαν αυτοί οι ήχοι ή απλά ηρεμείς το «ηλεκτρονικό» σου alter-ego;
Δεν θα έλεγα ότι το “Body of Song” είναι μια επιστροφή στους παλιούς μου κιθαριστικούς ήχους, είναι και αυτό μια μίξη κιθάρων με ηλεκτρονικά στοιχειά σε σαφώς πιο μικρή κλίμακα από ότι στο “Modulate”… Εμένα μου φαίνεται σαν τη λογική συνέχεια του “Modulate”, σαν το επόμενο βήμα.
Συνθέτεις σαν σόλο καλλιτέχνης αρκετά χρόνια τώρα. Τελικά τι προτιμάς περισσότερο, να δουλεύεις μόνος σου ή με τη βοήθεια ενός συγκροτήματος;
Μου αρέσει να γράφω μουσική και να δουλεύω γενικότερα μόνος μου. Στη τουρνέ που έκανα τη χρονιά που μας πέρασε είχα μαζί μου και μια πλήρη μπάντα. Είχε πραγματικά πολύ πλάκα, αλλά σ’ αυτό το σημείο της ζωής μου και της καριέρας μου πιστεύω ότι είναι καλύτερο να δουλεύω μόνος μου.
 |
Ποια είναι η γνώμη σου για τα reunions; Μεγάλα συγκροτήματα επανενώνονται και περιοδεύουν ξανά…
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Κάποιοι το κάνουν γιατί το έχουν ανάγκη, άλλοι για τα χρήματα, προσωπικά δέχομαι και τα δύο.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα καλλιτέχνη, στην περίπτωσή μας έναν μουσικό να πει ότι “o.k. αυτό ήταν το διαλύουμε γιατί δεν πάει άλλο, να αντιληφθεί δηλ. ότι έχει επέλθει ένας κορεσμός και να ρίξει την αυλαία;
Ο καθένας το βλέπει με διαφορετικό τρόπο… Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο, δεν είναι μια απόφαση εύκολη γι ‘ αυτό και υπάρχουν τα reunions μετά από κάποια χρόνια. Ενημερωτικά πάντως εγώ δεν σκέφτομαι καν αυτή την ιδέα, να σταματήσω να παίζω μουσική.
Θα έκανες κάτι αντίστοιχο - ένα reunion - τώρα με τους Husker-Du;
Όχι αποκλείεται! Μου αρέσει όπως είμαι αυτή τη στιγμή.
 |
Αισθάνεσαι καθόλου περίεργα όταν εμφανίζεσαι σαν support act για άλλα συγκροτήματα; Πιθανόν να έχεις συνηθίσει στην ιδέα του headliner…
Δεν υπάρχει διαφορά για μένα, απλά ανεβαίνω και παρουσιάζω τα κομμάτια μου. Άλλωστε τα λεφτά είναι τα ίδια, είτε έτσι είτε αλλιώς. Οπότε δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Έχεις επηρεαστεί καθόλου από τον John Cale ή τους Velvet Underground;
Ναι. Σε κάποιο βαθμό έχω επηρεαστεί και από τους δύο. Μ’ αρέσει ο John Cale πολύ, μ' αρέσουν οι συνθέσεις του, ο τρόπος που δίνει ζωή στις ιδέες του. Παρουσιάζει την πιο πειραματική πλευρά του εαυτού του και του ταλέντου του μέσα από ένα πιο pop πρίσμα, με πολύ καλό αποτέλεσμα. Ανυπομονώ να μοιραστώ την ίδια σκηνή μαζί του.
Τι να περιμένουμε λοιπόν, ν’ ακούσουμε από εσένα το Σάββατο το βράδυ;
Ένα ηλεκτροακουστικό σετ με τραγούδια απ’ όλη μου τη δισκογραφία καθώς και κάποια κομμάτια των Husker-Du και των Sugar.
