NIKKI SUDDEN - R.I.P.
19 Ιουλίου 1956 – 26 Μαρτίου 2006
Το πρωι της 26ης Μαρτίου, ο Nikki Sudden (Swell Maps, Jacobites, Nikki Sudden) βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμα οπου έμενε στην Νέα Υόρκη απο αδιευκρίνηστες μέχρις στιγμης αιτίες. Τo προηγούμενο βράδυ είχε παίξει ένα καταπληκτικό live στο Knitting Factory μαζι με τους Danny Hole (Warlocks) και τον Allan Merrill απο τους Arrows.
Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει ανακοινωθεί κάτι επίσημο για τα αίτια του θανάτου του – κάτι το οποίο αναμένεται να γίνει τις επόμενες ημέρες.
Αξίζει να σημειωθέι ότι ο αδερφός του Nikki, ο Epic Soundtracks και ιδρυτικό μέλος των Swell Maps μαζί με τον Nikki, πέθανε επίσης κάτω απο αδιευκρινιστες συνθήκες το 1997 σε ηλικία 38 ετών.
Ο Nikki πέθανε σε ηλικία 49 ετών έχοντας μόλις ολοκληρώσει το νέο του προσωπικό album “The Truth Doesn’t Matter” το οποίο αναμενόταν να κθκλοφορήσει την άνοιξη. Στο νέο του album συμμετείχαν αρκετοί γνωστοι μουσικοί μεταξύ των οποίων ο Darrell Bath (Crybabies, Dogs D’Amour, UK Subs, Ian Hunter) και ο Dany Hole των Warlocks.
Περισσότερες πληροφορίες – καθώς και ένα Memorial στη μνήμη του Nikki με κείμενα απο τους Geremy Gluck (The Barracudas) και Andy Schwartz μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του Nikki
Η συνέντευξη που έδωσε πέρσι στο Avopolis!
 |
Γεια σου Nikki και καλωςήρθες στην Ελλάδα. Σου αρέσει εδώ;
Μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι σε αυτή τη ζεστή χώρα. Αγαπάω τα πάντα σε αυτό το μέρος εκτός από το φαγητό.
Αυτή τη στιγμή ζεις στο Βερολίνο. Γιατί αποφάσισες να φύγεις από την Αγγλία και να εγκατασταθείς στην Γερμανία;
Πήγα για πρώτη φορά στο Βερολίνο το 1985 και το ερωτεύτηκα. Όταν ακόμα υπήρχε το τείχος, ήταν το μόνο «νησί» στο κέντρο του κόσμου – τόσο εξαιρετικό μέρος. Ένας φίλος μου πρόσφερε ένα διαμέρισμα εκεί το 1996 και έτσι δέχτηκα την προσφορά. Η Γερμανία αποτελεί τη μεγαλύτερη αγορά μου εδώ και χρόνια. Με γνωρίζει ο ταχυδρόμος, οι υπάλληλοι στα σούπερ μάρκετ, στα μπαρ, κ.α. Πρίν μετακομίσω στο Βερολίνο, περνούσα μόνο 2 μέρες το μήνα στην Αγγλία που μου αρκούσαν να κάνω τα ψώνια μου και να πάω στο ταχυδρομείο. Έτσι, αυτή η μετακόμιση είχε κάποιο νόημα.
Το Βερολίνο είχε πάντοτε μια καλή μουσική σκηνή. Όταν υψώθηκε το τείχος, όλοι όσοι ζούσαν στο Βερολίνο είχαν απαλλαγή από τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις και έτσι όλοι οι μουσικοί, οι κινηματογραφιστές, οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς κατέληξαν εκεί. Αυτό έκανε το Βερολίνο μια μαγική πόλη. Η παρηκμασμένη λάμψη της έχει καθεί λίγο τώρα, αλλά ακόμα συναντάς πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και πραγματικά αισθάνομαι ζωντανός εκεί.
Ταξιδεύεις τον περισσότερο καιρό, κάνοντας συναυλίες, είτε μόνο σου, είτε με το συγκρότημά σου, τους The Last Bandits. Πως τα καταφέρνεις με αυτόν τον τρόπο ζωής; Υπάρχουν κάποιες χώρες στις οποίες προτιμάς να παίζεις;
Μου αρέσει να παίζω οπουδήποτε ο κόσμος θέλει να με ακούσει. Δίνω περίπου 100 συναυλίες το χρόνο. Στις μισές εμφανίζομαι μόνος μου, στις άλλες μισές με τους John Barry (μπάσο), Stephane Doucerain (τύμπανα) και Darrell Bath (κιθάρα). Αν σου αρέσει να ταξιδεύεις και μπορείς να καταφέρνεις να τα βγάζεις πέρα με ελάχιστες ώρες ύπνου, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα να ακουλουθήσεις αυτόν τον τρόπο ζωής. Συγκεκριμένα, μου άρεσε πολύ όταν έπαιξα στην Ουκρανία, μαζί με τον Dave Kusworth, τον περασμένο Απρίλη. Ήταν φανταστικά!
 |
Οι Jakobites, ένα από τα θρυλικότερα αγγλικά συγκροτήματα της δεκαετίας του 80, παίζουν στην Αθήνα για πρώτη φορά. Γιατί έπρεπε να περιμένουμε τόσο πολύ;
Ο μόνος λόγος που έπρεπε να περιμένετε τόσο πολύ είναι γιατί κανείς δεν μας είχε ζητήσει να παίξουμε στην Ελλάδα, στο παρελθόν. Η πρώτη φορά που έπαιξα στην Αθήνα ήταν με τον Rowland Howard, στο Ρόδον, το 1987. Μου άρεσε που ήρθα και έπαιξα εδώ αλλά δεν μου ξαναζητήθηκε να έρθω, μέχρι τα τέλη του ‘90, όπου βρέθηκα με την μπάντα του Phil Shoenfelt.
Έχεις παίξει στο παρελθόν στην Ελλάδα, μόνος σου, αλλά και με τους Rowland S Howard (Birthday Party), Phil Shoenfelt, και Stefan Schwerdtfeger (Big Sleep). Τώρα όμως είναι η πρώτη φορά που θα παίξεις με τον Dave εδώ, και μάλιστα θα συμμετέχει και η νέα του μπάντα.
Οι Jakobites και ο Dave Kusworth και η μπάντα του. Θα συμμετέχω στο τέλος του set του Dave και της μπάντας του, όπου θα παίξουμε «ηλεκτρικό» rock n roll. Όλοι ανυπομονούμε για αυτή τη συναυλία. Η πρώτη φορά που ήρθα στην Ελλάδα, ήταν μια σχολική εκδρομή στην Αθήνα και τη Σαντορίνη τη δεκαετία του ’70, αλλά ο Dave δεν έχει ξανάρθει. Μας αρέσει πολύ να παίζουμε…
Είσαι στη μουσική βιομηχανία εδώ και 30 χρόνια σχεδόν, κυκλοφορώντας δίσκους και δίνοντας συναυλίες αρκετά συχνά. Ποιό είναι το μυστικό σου που σε κάνει να αντέχεις στο χρόνο;
Από τη στιγμή που κρατάς μέσα σου την παιδική πλευρά του χαρακτήρα σου – ψάχνεις διαρκώς για νέα πράγματα – τότε ποτέ δε θα γεράσεις. Είμαι χορτοφάγος εδώ και 20 χρόνια. Καπνίζω πολύ και μερικές φορές πίνω πολύ. Στο παρελθόν πήρα πάρα πολλά ναρκωτικά αλλά πάντοτε έτρωγα σωστά – αυτό βοηθάει. Το καλό φαγητό και η αγάπη για το rock n roll. Τι άλλο περισσότερο να ζητήσει κανείς;
SWELL MAPS
 |
Τι σε ενέπνευσε να αρχίσεις να παίζεις κιθάρα και να δημιουργήσεις ένα συγκρότημα;
Άκουσα το “Jeepster” των T.Rex στα τέλη του 1971. Το πρώτο single που αγόρασα ήταν το “Telegram Sam”, ενώ το πρώτο άλμπουμ ήταν το “Electric Warrior”. Σκέφτηκα ότι αφού άκουγα μουσική και μου άρεσε, θα έπρεπε να παίζω. Έτσι αγόρασα μια ακουστική κιθάρα από ένα φίλο. Η κιθάρα κόστισε 6 λίρες και ήταν αδύνατο να χρησιμοποιηθεί. Σύντομα, αγόρασα μια επίσης άθλια ηλεκτρική κιθάρα από έναν άλλο φίλο. Αγόρασα την πρώτη κιθάρα που βρισκότανε σε καλή κατάσταση 2 χρόνια αργότερα και συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τόσο δύσκολο να παίξω, όσο φανταζόμουνα. Αλλά οι δύο πρώτες κιθάρες ήταν καλές γιατί με έκαναν να τις κατακτήσω και να μάθω να παίζω καλά. Μια βδομάδα αφότου αγόρασα την ακουστική, ο David 'Phones' Barrington αγόρασε μία και ο αδελφός μου ο Epic αποφάσισε ότι ήθελε να παίξει drums. Έτσι αρχίσαμε να γράφουμε και να ηχογραφούμε τραγούδια.
Αρχίσατε να παίζετε και να ηχογραφείτε με τους Swell Maps το 1972, αρκετά πρίν την εμφάνιση του πανκ, αλλά ποτέ δεν κυκλοφορήσατε κάτι πρίν το 1977, τότε που αυτό το κίνημα ξεκινούσε. Πως επέδρασε αυτό το είδος στο συγκρότημα αλλά και στη μουσική σας γενικότερα;
Το πανκ έκανε τη μουσική των Swell Maps χειρότερη. Μας έκανε – και σχεδόν όλους στο μουσικό κόσμο – πολύ γρήγορους. Υπάρχουν ελάχιστες μπάντες που μου αρέσουν και αυτές είναι οι Sex Pistols, Clash, Adverts, Boys, Lurkers, Generation X. Οι υπόλοιπες όλες είναι μέτριες.
Οι Swell Maps ήταν αρκετά μπροστά από την εποχή τους, μουσικά και πειραματικά, ενώ ακόμα θεωρούνται ως ένας από τους πρωτομάστορες των New Wave / Avant Garde / Punk ρευμάτων. Πως αισθάνεσαι με αυτούς τους όρους; Πως θα περιέγραφες το φαινόμενο των Swell Maps;
Αν υπήρχε κάποιο τέτοιο φαινόμενο θα ήθελα πολύ να το περιγράψω. Δεν μας αρέσει να περιγραφόμαστε ως New Wave / Avant Garde η Punk μπάντα. Είμαστε κοντά σε αυτά τα είδη αλλά δεν ανήκουμε σε κανένα.
 |
Συγκροτήματα όπως οι Pavement, οι Pussy Galore και οι Sonic Youth έχουν δηλώσει ότι οι Swell Maps είχαν πολύ μεγάλη επιρροή στη μουσική τους. Έχεις ακούσει κάτι απ’όλους αυτούς και τι γνώμη έχεις; Ο drummer των Sonic Youth έπαιξε και στο άλμπουμ σου “Seven Years Later”.
O Steve Shelley είναι φίλος μου. Ο Epic ήταν καλός φίλος με όλους τους Sonic Youth και εγώ γνωρίζω την Kim, Thurston και τον Lee εδώ και πολλά χρόνια. Γνωρίστηκα με τους Pavement όταν έπαιξαν στο Βερολίνο τη δεκαετία του ’90. Αρκετά καλή μπάντα. Η τελευταία φορά που είδα τους Sonic Youth ήταν το καλύτερο live τους που έχω πάει. Νομίζω ότι θα έπρεπε να έχουμε την επιτυχία τους ή τουλάχιστον την αναγνώρισή για ότι κάναμε…
Υπάρχουν μπάντες οι οποίες «κλέβουν» τους Swell Maps, όπως για παράδειγμα οι Raveonettes, με το “Attack of The Ghost Rider” το οποίο ακούγεται ύποπτα όμοιο με το Midget Submarines.
Θα μπορούσε να ήταν σύμπτωση αλλά πολύ αμφιβάλλω. Έγραψα στο management των Raveonettes, επισημαίνοντας την ομοιότητα και ζητώντας να μου στείλουν ένα δίσκο. Η απάντησή τους ήταν: «Το συγκρότημά σας δεν έχει ακούσει ποτέ αυτό το κομμάτι. Έχει κυκλοφορήσει;». Απάντησα ότι το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1979 και ότι μπορεί κάποιος να το βρει από τη Mute Records. Δεν άκουσα ποτέ άλλη λέξη γι αυτούς. Δεν σε πειράζει όταν οι άλλοι δανείζονται στοιχεία και ιδέες αλλά όταν είναι εντελώς κλοπή…
Μετά από δύο άλμπουμ και τέσσερα single γιατί τελικά διαλύθηκαν οι Swell Maps;
Δεν έχω βρει την απάντηση ακόμα κι ας έχουν περάσει 20 χρόνια. Εκείνη την εποχή οι άλλοι έλεγαν ότι εγώ είχα γίνει πιο rock n roll ενώ το συγκρότημα δε δούλευε πλέον. Ποτέ δεν το πίστεψα αυτό. Έπειτα από το θάνατο του αδελφού μου, μιλούσαμε με τον Richard 'Biggles' Earl και του είπα: “Ήταν τρελό το ότι διαλυθήκαμε…το επόμενο single μας θα ήταν σίγουρα μέσα στο Top -40 , είχαμε κλείσει συναυλίες στην Ευρώπη, ενώ θα άρχιζε και η περιοδεία μας στην Αμερική.» Ο Richard με κοίταξε για λίγο και μετά μου είπε: «Ήταν αυτό που ήθελες, αλλά οι υπόλοιποι είμασταν φοβισμένοι. Ήταν πολύ για εμάς…για αυτό διαλύθηκε η μπάντα.»
ΤΑ ΠΡΩΤΑ SOLO ΑΛΜΠΟΥΜ
 |
Πόσο εύκολο ήταν έπειτα από την ύπαρξή σου σε μια μπάντα, να κυκλοφορήσεις τα πρώτα προσωπικά σου άλμπουμ;
Δεν είχα παίξει με άλλους μουσικούς εκτός απ’ αυτούς του συγκροτήματος και ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ με νέους μουσικούς. Μου πήρε σχεδόν ένα χρόνο για να μπω ξανά στο στούντιο και να αρχίσω να ηχογραφώ το “Waiting on Egypt”. Όταν γνώρισα τους Lizard και Anthony Thistlethwaite ένοιωσα την ανάγκη να ξαναρχίσω να δουλεύω. Δεν χρειαζόταν να κάνω κάτι, καθώς έπαιρνα ακόμα χρήματα που προέρχονταν από τις δουλειές με τους Swell Maps. Αλλά σύντομα το ζήτησε ο οργανισμός μου να αρχίσω να παίζω ξανά.
Το πρώτο σου προσωπικό άλμπουμ “Waiting on Egypt”, ακούγεται περισσότερο ως Swell Maps με περισσότερα πανκ στοιχεία, ενώ το δεύτερο, “The Bible Belt”, διαφοροποιείται και φτάνει στον ήχο που αργότερα παρουσίασαν οι Jacobites. Αυτό ήταν επιτηδευμένο ή είχε να κάνει με τους μουσικούς που έπαιξαν στο “The Bible Belt” , τον Dave Kusworth και τον Mike Scott από τους Waterboys.
Μου πήρε λίγο να μάθω πώς να γραφω και να παίζω μουσική με τον τρόπο που ήθελα. Το “The Bible Belt” αντιπροσώπευε την επερχόμενη ωριμότητά μου. Αγαπούσα ότι κάναμε με τους Swell Maps και είμαι πολύ περήφανος για ότι κάναμε, αλλά πάντοτε αναζητούσα τον αγνότερο ήχο του rock n roll. Το βρήκα με το “The Bible Felt”.
JACOBITES
Ακριβώς μετά την κυκλοφορία του “The Bible Belt”, και με τη συμμετοχή του Dave Kusworth, αποφασίσατε να φτιάξετε μια μπάντα, τους Jacobites. Πως ξεκίνησε ακριβώς αυτή η μπάντα;
Ο Dave και γω παίζαμε μαζί για ένα διάστημα, καθώς επίσης συμμετείχε σε μερικά κομμάτια στο “The Bible Belt”. Ηχογραφούσα το τρίτο προσωπικό μου άλμπουμ, το οποίο τελικά κατέληξε να είναι το πρώτο των Jakobites. Το πρώτο κομμάτι ήταν το Big Store με τον Epic, τον David Barrington και τον John Cockrill από τους Swell Maps. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδεά να ηχογραφούσα το δίσκο μαζί με τον Dave και έτσι τον ρώτησα αν ενδιαφερόταν…και ενδιαφερόταν…και έτσι πήγαμε στο στούντιο και ηχογραφήσαμε το Silver Street καθώς και μερικά άλλα κομμάτια. Το άλμπουμ ξεκίνησε ως EP αλλά κατέληξε ως άλμπουμ. Το ένα πράγμα οδήγησε στο άλλο.
Έχετε μια ιδιαίτερη χημεία με τον Dave Kusworth, που δε συναντάς εύκολα σε μπάντες. Έχετε σωστά χαρακτηρισθεί ως Glimmer Twins of Underground Rock N’ Roll”…ποιος είναι ο Mick και ποιος ο Keith?
Και οι δύο είμαστε.
 |
Έπειτα από την κυκλοφορία του “Jacobites” το 1984, το συγκρότημα προγραμμάτισε μια «χαοτική» - όπως χαρακτηρίστηκε – περιοδεία στην Ιταλία. Τι ακριβώς συνέβη;
Θα μας έπαιρνε πάρα πολύ χρόνο αν μιλούσαμε γι αυτό. Περιμένετε να διαβάσετε την αυτοβιογραφία μου.
Γυρίζοντας από την Ιταλία, ηχογραφήσατε το αριστουργηματικό άλμπουμ “Robespierre's Velvet Basement”, το οποίο έφτασε στο νούμερο ένα των γερμανικών ανεξάρτητων chart, αλλά μετά από αυτό διαλυθήκατε. Τι συνέβη;
Ο Dave τα είχε φτιάξει με μια κοπέλα η οποία του είπε ότι δε χρειαζόταν να δουλεύει μαζί μου. Τον έπεισε να μην έρθει στην δεύτερη περιοδεία των Jacobites στην Γερμανία! Έκανα μονάχα μια πρόβα για να μάθω όλα τα κιθαριστικά μέρη σε μία κιθάρα. Δεν κόψαμε επαφή αλλά δεν δουλεύαμε μαζί μέχρι το 1993.
Οι πρώτοι 2 δίσκοι των Jacobites, το “Jakobites” και ειδικά το “Robespierre's Velvet Basement”, θεωρούνται ως 2 από τα σημαντικότερα άλμπουμ της δεκαετίας του 80. Κομμάτια από αυτούς τους δίσκους έχουν διασκευαστεί από τους Mercury Rev, τους Lemonheads και πολλούς άλλους. Ακόμα και ο Tom Waits δήλωσε ότι το “Robespierre's Velvet Basement” είναι ένας από τους αγαπημένους του δίσκους. Γιατί οι Jacobites δεν είχαν την επιτυχία που τόσο πολύ τους άξιζε;
Ποιος ξέρει; Είμασταν πιο τυχεροί απ’όσο θα έπρεπε, αλλά όχι τόσο τυχεροί απ’όσο θα μπορούσαμε.
Ο Αlan McGee, ιδρυτής της Creation Records, είχε πει ότι ένα πράγμα για το οποίο μετανοιώνει είναι ότι δεν κυκλοφόρησε του Jacobites, όταν μπορούσε. Αργότερα, η ίδια εταιρία, κυκλοφόρησε, σαν δείγμα μετάνειας ας πουμε, τους προσωπικούς δίσκους τους δικούς σου και του Dave. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό;
Ο McGee, υπογράφει συμβόλαια με πολλές κακές μπάντες και είναι πιο τυχερός απ’όσο θα έπρεπε. Γενικά είναι «καλός τύπος» με περιστασιακό καλό γούστο. Κανένας σε αυτή την εταιρία δεν είχε ακούσει τον Rod Stewart μέχρι που τους το είπα εγώ. Μετά συνειδητοποίησαν πόσο καλός ήτανε.
 |
Οι Jakobites επανασυνδέθηκαν το 1993. Ποιος ήταν ο λόγος γι αυτό;
Μια δισκογραφική εταιρία προσέγγισε εμένα και τον Dave εάν θα μπορούσε να επανακυκλοφορήσει τα “Jacobites” και “Robespierre's Velvet Basement”. Θέλανε να δώσουμε μερικές συναυλίες για να τις συνδέσουν με τις επανακυκλοφορίες. Δε θέλαμε να κάνουμε κάτι απλά νοσταλγικό και έτσι γράψαμε μερικά νέα κομμάτια και μετά πήγαμε στο στούντιο και ηχογραφήσαμε ένα EP το οποίο κατέληξε να γίνει άλμπουμ. Ο Mark Lemon ήταν χαμένος στο Birmingham. Ο Carl, ο Glenn και ο Marky ήταν η ιδανική επιλογή για το νέο σχήμα.
Οι Jacobites της δεκαετίας του 90 ακούγονται λίγο διαφορετικοί από αυτούς της δεκαετίας του 80. Έρχονται πιο κοντά στον παραδοσιακό ήχο των Rolling Stones και των Faces – πραγματικό αγγλικό rock n roll, συνδυασμένο με τον ήχο των T-Rex και των New York Dolls.
Ναι, αλλά ακουγόμασταν καλύτερα στα ‘80’s απ’ ότι στα 90’s; Ο Dave και εγώ λατρεύουμε το “God Save Us” αλλά επίσης αγαπάμε το “Robespierre's Velvet Basement”. To επόμενο θα είναι το καλύτερο που έχουμε κάνει ποτέ…πρέπει να είναι.
Το τελευταίο άλμπουμ των Jacobites, “God Save Us Poor Sinners” κυκλοφόρησε το 1999, ενώ πρόσφατα εσύ και ο Dave γράψατε μερικά νέα κομμάτια. Πότε θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ;
Το νέο άλμπουμ θα ηχογραφηθεί το ερχόμενο καλοκαίρι και θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά, το αργότερο αρχές 2006. Υπάρχει μεγάλο διάστημα μεταξύ των δίσκων.
Ποιοί θα αποτελούν το σχήμα;
Ο Dave, εγώ και μερικοί άλλοι.
Συνέχεια στο β' μέρος.
