Λένε ότι χρειάζεται πολύς κόπος για να βάλεις τις σκέψεις σου σε μια σειρά και μάλλον δίκιο έχουν ιδίως αν μιλάμε για μουσικούς που γράφουν με συναίσθημα όπως είναι το Aoris project που αποτελεί μια καλλιτεχνική έκφραση που δημιουργήθηκε με σκοπό να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των μουσικών ειδών, μέσα σ' έναν ωκεανό από ήχους, χρώματα και ιστορίες, όπως λέει και το δελτίο τύπου της πάντα ιδιαίτερα δημιουργικής Same difference Music από την Πάτρα. Σαν να πέσαν πολλά μαζί όμως. Εγώ όταν μπερδέυομαι με τα κείμενα και τα λεγόμενα για έναν δίσκο απλά τον βάζω στο πικάπ για να δω τι μου βγάζει, ότι μας προτρέπει και ο ίδιος ο καλλιτέχνης παρακάτω σε μια απολαυστική αλλά πλήρως τακτοποιημένη συνέντευξη, σε ερωτήσεις και απαντήσεις που βάζουν σε απόλυτη σειρά συναισθήματα και σκέψεις. Όπως βασικά το In Existence που μες την μουσική του πολυπλοκότητα είναι ό,τι πιο minimal αλλά και πλήρες έχεις ακούσει τελευταία. Για να μην πω μουσική που δεν συνηθίζουν εγχώριοι παραγωγοί να κυκλοφορούν. Το ομολογώ, έτσι ακριβώς αισθάνθηκα όταν πρωτοάκουσα το single του δίσκου ''Loop'' που συμπεριέλαβε ο Nils Frahm σε μια από τις Spotify playlists του.
Και τελειώνω με κάτι δικό του που τα λέει όλα, πριν από την κουβέντα.
«Αυτό το άλμπουμ αντικατοπτρίζει το δικό μου ταξίδι μέσα από ερωτήματα ταυτότητας, σκοπού και της παροδικότητας της ζωής. Ήθελα να δημιουργήσω κάτι που να αποτυπώνει τόσο την ηρεμία όσο και την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης εμπειρίας – πώς υπάρχουμε μέσα στο χάος αλλά και την ησυχία. Εικόνες, ήχοι, μνήμες, όνειρα. Υπάρχει μια κινηματογραφική συνθήκη σε κάθε ήχο. Μου αρέσει να σκεπάζω με μουσική τις σκέψεις και την ίδια τη ζωή. Η μουσική είναι ο λόγος, η χροιά, η φωνή, το χρώμα, οι λέξεις.»
Παρότι εκπαιδευμένος πια στις ελληνικές παραγωγές, πάντα εκπλήσσομαι γλυκά από τον ήχο που δεν ακούμε συχνά από εγχώριους μουσικούς. Εκ των προτέρων ξερω πως είναι είναι δύσκολο αυτό που θα ζητήσω αλλά μπορείς να μας περιγράψεις τον ήχο σου;
Θα έλεγα οτι ο ήχος μου ακροβατεί μεταξύ της μοντέρνας κλασικής και της νεότερης, σύγχρονης τζαζ, εμπλουτισμένος με ambiance και ηλεκτρονικά ηχοχρώματα ανα σημεία. Χρησιμοποιώ αρκετά πλέον, πιο έντονα ρυθμικά μοτίβα, είτε μέσω των τυμπάνων / electronics / loops είτε μέσω της κρουστικότητας που πηγάζει από το felt piano, με τα σφυριά να αναλαμβάνουν έναν πιο ενεργό, κρουστό ρόλο.
Με ποιόν διεθνή μουσικό ή μπάντα θα ήθελες να βρεθείς στο στούντιο για release;
Θα ήθελα πολύ να δουλέψω με τη Ghostly Kisses. Νιώθω πως η φωνή της και η αισθητική της, θα ήταν ιδανικό ταίριασμα με τη μουσική μου.
Ποιές είναι οι εικόνες, οι σκέψεις, τα συναισθήματα που εμφανίζονται στα κομμάτια σου; Παρότι αυτό είναι υποκειμενικό, τι θα ήθελες ο ακροατής να βιώσει ακούγοντας τον δίσκο σου;
Δύσκολη ερώτηση και δεν ξέρω αν έχει απάντηση. Προτιμώ ο ακροατής να βρει τις δικές του εικόνες, τα δικά του πατήματα, να φτιάξει τις δικές του ιστορίες στο ταξίδι της αναζήτησης της σημασίας της ύπαρξης. Είναι ένα λιβάδι καταπράσινο για κάποιους, είναι το αχανές διάστημα και το απέραντο κενό για άλλους; Είναι όμορφα και τα δύο, όσο δημιουργούνται συναισθήματα και εικόνες. Θα ήθελα να θέλει ο ακροατής να μην τελειώσει το ταξίδι αυτό με το τέλος του δίσκου. Ιδανικά, να το αφήσει στο repeat ξανά απο την αρχή και να συνεχίσει τη διαδρομή του ή να τον πάει αλλού, με κάθε επανάληψη.
Ποιά ήταν τα πρώτα ακούσματα που είχες και πως σε επηρέασαν στην μετέπειτα πορεία σου ως μουσικός;
Μιας και τα drums ήταν και είναι το κύριο όργανό μου, γύριζα γύρω απ΄τη ροκ και μέταλ ως παιδί. Από εκεί γνώρισα την progressive πλευρά τους, απέραντες ώρες με Opeth στην αρχή και μετά με τους Porcupine Tree και οτιδήποτε κάνει ο Steven Wilson. Νιώθω οτι οι καλλιτέχνες αυτοί, έμπλεκαν περίτεχνα πολλά είδη και αυτό φαίνεται στο πως προσπαθώ να αναμείξω ήχους και χρώματα στη δική μου δουλειά. Μου αρέσει το πείραμα, χωρίς να σημαίνει ότι φτάνω στα άκρα. Ακόμα έστω;
Θες να μας αναφέρεις το κομμάτι που ζηλεύεις και θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ και γιατί;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, ό,τι ακούω και μ'άρέσει το «κλέβω» άλλωστε! Σίγουρα δουλειές απο Nils Frahm, Hania Rani και GoGo Penguin θα ήταν τιμή μου να έχω κάνει ο ίδιος.
Φαντάζομαι θα το έχεις σκεφτεί να συμμετάσχεις στο μουσικό σκορ μιας ταινίας. Ακούγοντας το In Existence σκέφτομαι σκηνές από αγαπημένα μου φιλμ ασταμάτητα. Ποιά ταινία του παρελθόντος θα ήθελες να ξανασυστήσεις στο κοινό ντύνοντας την μουσικά;
Θεωρώ οτι κάθε φιλμ έχει επενδυθεί με τη μουσική που του έδωσε τον χαρακτήρα και την μορφή που μάθαμε κι εμείς. Δεν θα ήθελα να γυρίσω στο παρελθόν και να πειράξω κάτι, δεν θα ήταν αυτό όπως είναι - η ολική εικόνα/ήχος/αποτέλεσμα της τέχνης αυτής είναι η ομορφιά του συνόλου όπως έχει αποτυπωθεί. Θα ήθελα όμως να γράψω για κάτι μελλοντικό, είτε κινηματογραφικό είτε θεατρικό.
Πες πως έχεις την δυνατότητα να διαλέξεις μια υπερδύναμη. Ποιά θα ήταν αυτή;
Εύκολο. Να διαβάζω τις σκέψεις των άλλων. Θα έσωζα χρόνο, κόπο και πόνο αν έβλεπα τι έχει στο μυαλό του κάποιος εξ αρχής.
Ελπίζω να μην σε ζόρισα! (γέλια). Θελω να μου περιγράψεις μια μέρα σου δουλεύοντας μια σύνθεση.
Έχω την τύχη να έχω τον χώρο μου εξοπλισμένο με όσα χρειάζομαι ανα πάσα στιγμή, το πιάνο μου κάθεται στο κέντρο του δωματίου και όποτε περνάω, ό,τι σκέψη και να έχω, μικρή ή μεγάλη, μπορώ να την κάνω ήχο, να την ακούσω σε νότες. Αυτό με βοηθάει πολύ, μπορώ να ηχογραφήσω άμεσα με το πατημα δυο κουμπιών. Νιώθω οτι εκφράζει απόλυτα τον χαρακτήρα μου και το πως είμαι δημιουργικά, αυτή η ελευθερία και διαδικασία της στιγμής. Πολλές φορές, η μαγεία κρύβεται στην λίγοτερη σκέψη, κρύβεται εκεί που το συνειδητό και το υποσυνείδητο δεν έχουν ξεμπερδευτεί μεταξύ τους, μια φωτογραφία του τώρα με νότες, ήχους και υφές.
Ευχαριστώ τόσο πολύ για τις ερωτήσεις και τον χρόνο σου Ζώη!
Το In Existence κυκλοφορεί σε Limited Edition LP και Digital album ήδη από την Same Difference και διανέμεται από την Inner Ear.
