Ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης παρουσιάζει τον νέο του δίσκο ΟΜΕΡΤΑ για πρώτη φορά στις 14 Οκτωβρίου, στον Σταυρό του Νότου Club, έχοντας στο πλάι του μια δυναμική ομάδα μουσικών και τον στιχουργό Πάνο Δημητρόπουλο, επί σκηνής, σε ρόλο αφηγητή. Με αφορμή αυτή την παρουσίαση-γιορτή, σκεφτήκαμε να μιλήσουμε μαζί του για να γνωριστούμε λίγο καλύτερα, πριν έρθουμε ενώπιος-ενωπίω στο λαϊβάδικο του Νέου Κόσμου.
Ποια είναι η πρώτη σου μουσική ανάμνηση.
Στην Κρήτη, στο πανηγύρι του χωριού μου. Το θυμάμαι σαν σήμερα και το νοσταλγώ. Μια άλλη εποχή, που οι άνθρωποι διασκέδαζαν με την ψυχή τους, χορεύοντας, τραγουδώντας, με πειράγματα όμορφα ο ένας στον άλλο - χωρίς παρεξηγήσεις - πολλά χαμόγελα και με ιδιαίτερο σεβασμό προς τους μουσικούς. Σήμερα βέβαια αυτός ο σεβασμός σε πολλές περιπτώσεις λείπει, αφού ο θεατής επιβάλλει να είναι και πρωταγωνιστής, οπότε οι μουσικοί σε μεγάλη πλειοψηφία αναγκάζονται να διαχειριστούν πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Μια ακόμη μουσική ανάμνηση ήταν το καλοκαίρι - αν θυμάμαι καλά - του '97. Σε διάστημα λίγων ημερών ο τότε Πολιτιστικός Σύλλογος Μοιρών είχε φέρει τους Πυξ -Λαξ λίγο μετά τον Αλκίνοο Ιώαννιδη, τον αείμνηστο Νίκο Παπάζογλου και τους Χαϊνηδες. Με πλημμύρισε ένα απίστευτο συναίσθημα και η ανάγκη να ακούσω περισσότερα, να διευρύνω τα ακούσματα μου, τα οποία μέχρι τότε ήταν μόνο πέριξ της Κρήτης. Αυτά και πολλά ακόμη διαμόρφωσαν τη μέχρι σήμερα μουσική μου πορεία.
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική.
Δεν το κατάλαβα ποτέ. Ήταν ανάγκη και διέξοδος για εμένα. Μπορώ να σου πω πότε κατάλαβα ότι δε θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά. Αυτό ήταν αφού άρχισα να εμφανίζομαι στο κοινό σε πανηγύρια, γάμους κτλ, σε ηλικία 17 ετών. Άντεξα για τρία χρόνια, αλλά μετά από ένα live γύρισα σπίτι και αποφάσισα να σταματήσω. Είχα ανάγκη να βρω τον ήχο μου και το τρόπο που θέλω να επικοινωνώ τη δουλειά μου. Από τότε ήρθαν και ουσιαστικά πράγματα στη μουσική μου διαδρομή.
Μεγαλύτερες επιρροές σου / μεγαλύτεροι μουσικοί σου ήρωες;
Στα πρώτα μου βήματα ο Μουντάκης Κώστας, ο Σκορδαλός Θανάσης και φυσικά ο δάσκαλός μου Σπύρος Σηφογιωργάκης.
Καθοριστικές μουσικές προσωπικότητες ήταν ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Νίκος Ξυλούρης.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά, τα Διάφανα Κρίνα και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μου επέτρεψαν να ονειρεύομαι.
Η πιο έντονη συναυλιακή εμπειρία ή εμπειρία live μουσικής που είχες ποτέ;
Η πρώτη φορά μπροστά στο κοινό του Ηρωδείου με ανθρώπους που με ξέρουν από παιδί σίγουρα ήταν δυνατή εμπειρία. Ηρθε σαν μια επιβράβευση των επιλογών που έκανα διαλέγοντας ένα όχι και τόσο εύκολο δρόμο, από το χωριό μου την Πλώρα στο Ηρώδειο .
Ακόμα μια εξίσου δυνατή στιγμή και για εμένα και για τους συνεργάτες μου ήταν η συναυλία μας στο Βερολίνο στο χώρο του Kesselhaus.
Σε τι αναφέρεται ο τίτλος του δίσκου σου;
Στην υπόσχεση η σιωπή να γίνει έκρηξη και να διασπύρει σε όλο το φάσμα την κοινωνίας το μήνυμα πως κάποιοι είμαστε εδώ, ακούμε βλέπουμε και προτείνουμε. Ο Πάνος Δημητρόπουλος έχει γράψει όλους τους στίχους και ήταν ο κύριος εμπνευστής αυτής της δουλειάς, παρατηρητής μιας καθημερινότητας που «τρακάρει» ζωές και τελικά γράφει για αυτές με μια σαφή προτροπή. Το μήνυμα είναι ενωθείτε γιατί χανόμαστε.
Το αγαπημένο σου κομμάτι από το ΟΜΕΡΤΑ.
Το ομότιτλο τραγούδι με συγκινεί πολύ, δεν μου έχει πει ο Πάνος αν είναι βιωματικό του όμως ταυτίζομαι πολύ. «Διεκδικώ τη δική μου ψυχή'».
Ο δίσκος αναδεικνύει «τον πλούτο και την πολυδιάστατη φύση της μικρής μας κοινωνίας». Ένα σχόλιο για την ελληνική κοινωνία του 2024;
Δυστυχώς κυνηγάμε την ουρά μας νομίζοντας ότι κάπου θα φτάσουμε. Έτσι δεν υπάρχει χρόνος και χώρος να βρεθούμε και να επικοινωνήσουμε αυτά που μας προβληματίζουν.
Η εσωστρέφεια που προκαλείται από τα τόσα δεινά της εποχής μας στερεί ακόμα περισσότερο την κοινωνικοποίηση και σε συνδυασμό με την απόλυτη βαρβαρότητα των «Ισχυρών» που μας γεμίζουν φόβο, συμπαρασύρει κάθε δικαίωμα του ανθρώπου για έκφραση. Φτάνουμε λοιπόν στην κοινωνική απομόνωση. Δε μπλέκεις -με λίγα λόγια- γιατί φοβάσαι τις συνέπειες.
Ποιον στίχο (είτε δικό σου είτε άλλου καλλιτέχνη) θα έκανες τατουάζ / θα έγραφες με σπρέι στον τοίχο;
Στο τοίχο του φοιτητικού σπιτιού μου είχα γράψει: «Εκτός τόπου και χρόνου να ζήσω μια φορά σαν ρόδα που κυλά, στην άκρη εκεί του δρόμου. Με τίποτα δικό μου, με πόδια δανεικά, να κάνω μια φορά τον γύρο όλου του κόσμου» τoυ Αλκίνοου Ιωαννίδη.
Λίγα λόγια για το live στον Σταυρό του Νότου και τα (μουσικά) σχέδιά σου μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Με τον αγαπημένο φίλο μου Βύρωνα Τσουράπη θα βρεθούμε μαζί τρία Σάββατα 26/10, 2 και 9 Νοεμβρίου. Παρέα με τους απίθανους μουσικούς συνοδοιπόρους μας ετοιμάζουμε μια παράσταση με τίτλο «ΔΥΝΑΤΑ» προμηνύοντας το ύφος των εμφανίσεων μας με τραγούδια που μας κάνουν να ζούμε μια καθημερινή ανάταση ψυχής.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΝΕΟΥ ΔΙΣΚΟΥ
OΜΕΡΤΑ
Σταυρός του Νότου Club
Δευτέρα 14 Οκτωβρίου
Ωρα έναρξης: 21.30
Είσοδος ελεύθερη
Ακολουθήστε τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη
Facebook | Instagram | YouTube | Twitter | Official Page
Ακούστε τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη
Spotify | Apple music | Amazon
Ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης εμφανίζεται επίσης στον Σταυρό του Νότου μαζί με τον Βύρωνα Τσουραπή τα Σάββατα 26 Οκτωβρίου, και 2 και 9 Νοεμβρίου.
