Με αφορμή το πρώτο Stages A/Live με τη μοναδική Laura Jane Grace, ο Head of Creative και υπεύθυνος για την ψηφιακή σκηνή του Ιδρύματος Ωνάση Χρήστος Σαρρής μίλησε στο Avopolis και την Αγγελική Λάλου για όλα τα ωραία που ετοιμάζει στη Στέγη το 24 και όχι μόνο.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες χαρές και οι μεγαλύτερες προκλήσεις σας ως Head of Creative και υπεύθυνος για την ψηφιακή σκηνή του Ιδρύματος Ωνάση μέχρι στιγμής;
Οι μεγαλύτερες μου χαρές ως υπεύθυνος της ψηφιακής σκηνής ήταν η πρεμιέρα του καναλιού εν μέσω πρώτης καραντίνας τον Απρίλιο του 2020 με τις Βάκχες σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη και σίγουρα ολόκληρη η πρώτη σεζόν των Stages A/live, μια σειρά συναυλιών με την οποία είμαι ακόμα ερωτευμένος και για την οποία πιστεύω ότι σε 20 χρόνια θα αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο αρχειακό υλικό για την εποχή μας.
Ως head of creative του Ιδρύματος Ωνάση είμαι εξαιρετικά τυχερός, γιατί έχω μια φανταστική ομάδα δημιουργών, τη Γεωργία, τον Κωστή, την Τζίλιαν, τον Θοδωρή και προσφάτως προστέθηκε και η Μαρία. Τα τελευταία χρόνια έχουμε βάλει ένα στόχο: να κάνουμε την εικόνα της Στέγης και του Ιδρύματος αναγνωρίσιμη από μακριά. Δηλαδή, να μη χρειάζεται απαραίτητα να διαβάσεις ότι είναι μια παράσταση της Στέγης, να το καταλαβαίνεις με μια ματιά.
Όσο για τις προκλήσεις για την ψηφιακή σκηνή, η κυριότερη είναι η μετάβαση από την εποχή covid στο σήμερα και ποια θέση θα έχει σε ένα περιβάλλον όπου η τεχνολογία αλλάζει τα πάντα σε ασύλληπτα γρήγορους ρυθμούς και θα πρέπει να προβλέπεις συνέχεια τον τρόπο προκειμένου να πείσεις το κοινό σου ότι αξίζει να αφιερώσει αρκετό από τον χρόνο του, γιατί πλέον ο χρόνος έχει διαφορετική αξία.
Στο δημιουργικό κομμάτι, η πρόκληση είναι να ξεπερνάμε κάθε χρόνο τον εαυτό μας και να βάζουμε στόχο να μην επαναπαυόμαστε, έχοντας τη σιγουριά της εμπειρίας. Ιδανικά θα ήθελα να σχεδιάζουμε χωρίς καμία συστολή και καμία αίσθηση ασφάλειας. Το κάνουμε, αλλά η επιδίωξη είναι κάθε χρόνο να εκπλήσσουμε ακόμα περισσότερο πρώτα από όλα τους εαυτούς μας.
Τι θα ακούσουμε/δούμε απολαύσουμε στις 13/1 στο πρώτο STAGES A/LIVE με τη Laura Jane Grace;
Θα ακούσουμε και θα δούμε μια μοναδική καλλιτέχνη για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η Laura υπήρξε το frontperson σε μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές πανκ ροκ μπάντες στον πλανήτη. Τα τελευταία χρόνια παίζει σόλο με την ακουστική κιθάρα της, ακριβώς όπως ξεκίνησε να παίζει μουσική στη Νάπολη της Φλόριντα. Είμαι πολύ ευτυχισμένος, γιατί με τη βοήθεια και την επιμονή της Στέγης έρχεται μια μουσικός που έχει έντονη πολιτική παρουσία, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει και ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστούμε τις διώξεις που υφίσταται η LGBTQIA+ κοινότητα στις ΗΠΑ και όχι μόνο.
Ποιοι είναι οι λόγοι που επιλέξατε τη Laura Jane Grace για να κάνει ποδαρικό στο 2024;
Τη μουσική των Against me! την άκουσα για πρώτη φορά σε ένα βαν πολύ αμφίβολης ασφάλειας. Μετά τα 5 χρόνια μιας άλλης ζωής στο Παρίσι και μέσα στη λαίλαπα της ελληνικής κρίσης, βρήκα ξανά την χαμένη μου αγάπη για τη μουσική και τους μουσικούς και έτσι πήρα μια κάπως απροσδόκητη απόφαση να ακολουθήσω μια πανκ ροκ μπάντα –τα μέλη της οποίας δεν ήξερα καθόλου– σε μια δεκαπενθήμερη περιοδεία στα Βαλκάνια, η οποία οδήγησε σε μια μεγάλη περιπέτεια χρόνων με τους Despite Everything αλλά και όλης της ελληνικής DIY πανκ ροκ σκηνής. Ήμουν 43 και στο βαν έπαιζε πολλή μουσική πολύ δυνατή μουσική και από όλα όσα καινούρια άκουγα με περιέργεια οι Against Me! μου έκαναν μεγάλη εντύπωση και τα μέλη των Despite Everything μου έμαθαν τα πάντα για την μπάντα και την ιστορία της Laura που μόλις είχε ξεκινήσει μια νέα σελίδα στη ζωή της.
Είναι μια μικρή επιστροφή σε όλες και όλους τους μουσικούς που με έβαλαν στο δικό τους σύμπαν και μου έμαθαν να αγαπώ με καινούριο τρόπο αυτό κάνω στη ζωή μου.
Και τέλος είναι μια μουσικός με αδιανόητη σκηνική παρουσία. Αυτό και μόνο φτάνει.
Ποια άλλα STAGES A/LIVE θα έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε μέσα στη χρονιά;
Αυτή που ξεκινά διαδικτυακά στις 22 Ιανουαρίου με τη Μαρίνα Σάττι θα είναι η τρίτη σεζόν με 4 επεισόδια. Θα έχουμε μόνο θηλυκότητες. Θα ακολουθήσει η Pongo, μια φανταστική τραγουδίστρια με καταγωγή από την Αγκόλα, η οποία ζει στην Πορτογαλία, τις Cum Girl8, μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα από την Αμερική και τέλος με τη Σtella, την οποία γνωρίζω από παλιά και αγαπώ τη μουσική της και η οποία πλέον έχει υπογράψει στη θρυλική Sub Pop και έχει ένα φανταστικό τελευταίο δίσκο.
Ποια είναι τα κριτήρια, τι είναι αυτό που σας κάνει να επιλέξετε τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στα STAGES A/LIVE;
Η πρώτη μπάντα που άνοιξε τη σειρά ήταν οι Nightstalker. Στο συγκεκριμένο συγκρότημα –το οποίο απολαμβάνω κάθε φορά που βλέπω ζωντανά– αναγνωρίζω την επιμονή, την αγάπη και την αφοσίωση σε κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο στη χώρα μας, το να είσαι δηλαδή μουσικός και να ζεις από τη μουσική σου σε μια αγγλόφωνη μπάντα. Δεν παίζουν από τα είδη μουσικής που ακούω, ήταν λοιπόν μια υπόκλιση από μέρους μου στην επιμονή τους.
Υπάρχουν φυσικά οι μουσικοί που ακούω πάρα πολύ όπως οι ATH Kids, ο Παύλος Παυλίδης, οι 63 High, οι Bazοoka που δυστυχώς διαλυθήκανε και υπάρχουν και οι προτάσεις από συνεργάτες μας για μουσικούς που δεν είχα παρακολουθήσει τόσο όσο θα έπρεπε, όπως Θραξ Πάνκc, Saske και Naxatras.
Τέλος υπάρχει μια ιδιαίτερη κατηγορία που αφορά ιδιοσυγκρασιακούς μουσικούς, όπως είναι ο Κωνσταντίνος Σκουρλής με ένα από τα πιο ωραία γυρίσματά μας και ο Μιχάλης Σιγανίδης με τον Larry Gus, μια ιδέα για τη συνεργασία τους που είχαμε στη Στέγη από την αρχή της σειράς. Και φυσικά ο Ψαραντώνης, με ένα από τα αγαπημένα μου γυρίσματα να λέει δυο τραγούδια στα ριζά του Ψηλορείτη.
Πώς βιώσατε την κινηματογράφηση της μυσταγωγικής συναυλίας του Jeff Millls στη Δήλο, μιλήστε μας λίγο για αυτή την εμπειρία.
Αυτή η εμπειρία νομίζω είναι από τις ομορφότερες της ζωής μου. Δεν είχαμε ιδέα όταν μπλεχτήκαμε σε αυτή την περιπέτεια ότι θα κάναμε ένα ιστορικό γύρισμα. Πρώτα απ´ όλα διαλέξαμε το πιο δύσκολο σημείο στην Δήλο. Σε ένα νησί χωρίς δρόμο, αυτοκίνητα ή ηλεκτρικό κοντά στο σημείο που επιλέξαμε. Επιπλέον νιώθαμε το βάρος του αρχαιολογικού χώρου στη συνείδησή μας, θα μπορούσε να είναι τεράστιο φιάσκο. Επίσης, ολόκληρη η τεχνική ομάδα της στέγης που ανέλαβε το μοναδικό αυτό κατόρθωμα, έδειξε τον απόλυτο σεβασμό στο νησί και όταν αποχωρήσαμε ήταν σαν μην υπήρξαμε ποτέ εκεί.
Για δυο μήνες με τον Βασίλη Παναγιωτακόπουλο, υπεύθυνο της παραγωγής από τη Στέγη είμαστε συνέχεια σε μια αγωνία αν θα έπρεπε να προχωρήσουμε ή όχι λόγω καιρού. Γύρισμα στη Δήλο Οκτώβριο με τα μποφόρ να λυσσομανάνε και να έχουμε ζωντανή ηχογράφηση, καταλαβαίνετε τη συνθήκη. Την τελευταία μέρα όταν και έπρεπε να απαντήσουμε οριστικά στους καλλιτέχνες, ο Βασίλης έστειλε μια πρόβλεψη από την μετεωρολόγο που μας συμβούλευε για τουλάχιστον 5 μποφόρ αέρα. Η ερώτηση του ήταν ναι ή όχι και απαντήσαμε ας πάμε και ας είναι το δικό μας «αποκάλυψη τώρα». Και πήγαμε και ήταν 7 τα μποφόρ και κάναμε αυτό το μαγικό γύρισμα με τον ήλιο να πέφτει πίσω από τον Jeff Mills και να παίζουν ένα μαγικό αυτοσχεδιαστικό σετ και οι νεαρές αρχαιολόγοι του νησιού να χορεύουν πίσω από τις κάμερες και τα παιδιά από το crew να έχουν παγώσει από το κρύο και σχεδόν να τους παίρνει τις κάμερες ο αέρας, αλλά όταν κάθισα στο μοντάζ, τότε κατάλαβα πόσο μοναδικό ήταν αυτό που έγινε.
Πώς ήταν το να αναλάβετε να σκηνοθετήσετε το «Πέρα από τη Θάλασσα», ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση ή δυσκολία σε αυτό το πρότζεκτ και τι αποτύπωμα σας άφησαν οι παραστάσεις του;
Η ιδέα ανήκει στην Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση. Άκουσε το ντέμο του δίσκου ένα βράδυ στο σπίτι του Παυλίδη, έπαιξαν μαζί στο πιάνο, είχε μαγειρέψει εξαιρετικά ο Παύλος και ήρθε η ιδέα. Ήταν ένα πολύ ιδιαίτερο βράδυ. Με τον Παύλο υπάρχει μια εξαιρετική σχέση, γιατί τον θαυμάζω ως μουσικό και πιστεύω ότι και εκείνος με εμπιστεύεται, γιατί να ξέρετε οι μουσικοί έχουν μια μεγάλη επιφύλαξη όταν θέλεις να «παρέμβεις» στην εικόνα τους. Για εμένα ήταν ένα επίσης αδιανόητο project το να κάνω μια παράσταση στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. Έχοντας δει τόσες πολλές παραστάσεις στη «σκηνή μας», είχα απόλυτη συναίσθηση της δυσκολίας του να παρουσιάζεις κάτι εκεί. Αλλά μαζί με τη Σμαράγδα Δογάνη, audiovisual producer στη Στέγη, νομίζω ότι καταφέραμε και πραγματοποιήσαμε την αρχική ιδέα του να μεταφέρουμε στο μέλλον τη μουσική ενός τεράστιου συνθέτη, που είχε γράψει στο παρελθόν για το μέλλον, και, με τη συγκατάθεση και επιμονή του Παύλου, στήσαμε έναν κόσμο που φανταζόμασταν ότι έρχεται.
Υπάρχει κάποιο ντοκιμαντέρ που ετοιμάζετε αυτό το διάστημα;
Ετοιμάζουμε μια μεγαλύτερη εκδοχή του ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Τείχη». Τα «Τείχη» ήταν μια ταινία που γυρίστηκε με αφορμή το φεστιβάλ Archive of Desire που διοργάνωσε το Ίδρυμα Ωνάση στη Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 2023 και ήταν αφιερωμένο στον Καβάφη. Γυρίστηκε στις φυλακές Νιγρίτας και το τραγούδι που συνοδεύει την ταινία το έγραψε η Laura Jane Grace και οι στίχοι είναι βασισμένοι στο ομώνυμο ποίημα.
Ως φωτογράφος τι είναι αυτό που σας κάνει «κλικ», τι προσπαθείτε να αποτυπώσετε;
Προσπαθώ να αποτυπώσω την «ανάμεση» στιγμή, τη στιγμή που μας κάνει να δείχνουμε γήινοι, ανθρώπινοι, εύθραυστοι, άβολοι, μέσα στο κορμί μας και σίγουρα όχι τέλειοι. Αυτή είναι η πραγματικότητά μου νομίζω, η «ατελειότητα» και την αγαπώ.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Να ξεκινήσω εκείνο το σενάριο που θα γίνει ταινία. Δεν θέλω να το γράψω μόνος μου, θέλω να μοιραστώ την ιδέα και να μου το στείλουν μια μέρα και να μου πουν έτοιμο, ξεκίνα να βρεις λεφτά να το γυρίσεις.
Τι είναι αυτό που σας εμπνέει, σας κινητοποιεί και σας δίνει δύναμη στη δουλειά σας;
Αυτό που μου δίνει τη μεγαλύτερη δύναμη είναι ο οργανισμός για τον όποιο «δουλεύω». Μέχρι να ξεκινήσω στη Στέγη και το Ίδρυμα Ωνάση, ήμουν ελεύθερος επαγγελματίας για 26 χρόνια. Με εμπνέει το να έχω μια ιδέα και να μπορώ να τη συζητήσω με όλους όσους είμαστε στα γραφεία με τα μπαμπού και να μη μου πει κανένας είσαι τρελός, δεν γίνεται αυτό και φυσικά με κινητοποιεί το γεγονός ότι νιώθω την ευθύνη της συνέχειας, έχοντας ένα παιδί το οποίο μια μέρα θα ήθελα να καταλάβει, γιατί ο μπαμπάς μερικές φορές του έλεγε έχω να γυρίσω μια ταινία, θα παίξουμε μόλις τελειώσουν τα γυρίσματα. Δύσκολο, οπότε τώρα που είναι και λίγο πιο μεγάλος τον παίρνω μαζί μου.
Μια ευχή για τη νέα χρονιά;
Όχι άλλοι αριθμοί που να περιγράφουν ανθρώπινες απώλειες με υπαίτιους εμάς τους ίδιους, το ανθρώπινο είδος.
cover photo: Ανδρέας Σιμόπουλος
Η Laura Jane Grace έρχεται για την πρώτη φορά στην Ελλάδα με τον νέο της δίσκο “Dysphoria Hoodie” στο -1 της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για μια ανατρεπτική συναυλία με πανκ πολιτικό λόγο και απελευθερωτική ροκ. To Σάββατο 13 Ιανουαρίου, το STAGES A/LIVE μας προσκαλεί σε μια μοναδική live εμπειρία. Περισσότερα εδώ.
