Θυμάμαι το καλοκαίρι του 2021 να βρίσκομαι σε μία παραλία, να έχω πιει τις μπύρες μου και να κάθομαι σε ένα βράχο στη θάλασσα ακούγοντας το ντεμπούτο των Green Was Greener. Λίγο η ζέστη, λίγο η ψυχότροπη φύση τις μουσικής, ένιωσα πως ήταν το ιδανικό, ηχητικό φόντο σε αυτή τη στιγμή, τόσο πολύ που είχα σκεφτεί «A, οι Έλληνες Tame Impala». «Τις πρώτες μέρες, όπου έγραφαν για εμάς, σίγουρα κάπου έβρισκες και τους Tame Impala. Μια μέρα ήρθε κάποιος και μου είπε οτι έχω και ίδια μέρα γενέθλια με τον Kevin Parker, πήγα να τρελαθώ!», μου λέει αστειευόμενος ο Θωμάς, σαρκαζόμενος για την κάποτε βασική επιρροή στην μουσική των Green Was Greener. Στο νέο τους άλμπουμ, Love Divine, εμφανίζονται πιο pop, με σχεδόν μηδαμινές κιθάρες και κατά τα φαινόμενα ακόμη πιο ανάλαφροι. Στην πραγματικότητα, όμως, πίσω από τις ευφορικές μελωδίες κρύβονται στίχοι που μιλούν για τη διαχείριση της απώλειας και τη δύναμη που χρειάζεται κανείς για να συνεχίσει. Στην συζήτηση που κάναμε με αφορμή την εμφάνιση τους στο Release Athens, συζητήσαμε για την ιστορία πίσω από το δίσκο, τα όνειρα του γκρουπ και όλες τις άλλες επιρροές τους, εκτός των Tame Impala.
Πριν μιλήσουμε για οτιδήποτε άλλο, θέλω να μου πεις πως νιώθεις που θα παίξεις στο Release Athens και θα ανοίξεις για τόσο σημαντικά συγκροτήματα;
Έμεινα με τη μπουκιά στο στόμα, κυριολεκτικά! Τη στιγμή που με πήρε τηλέφωνο ο Δημήτρης από την Inner Ear για να με ρωτήσει αν θέλω να συμμετέχω, έτρωγα, και εννοείται του απάντησα ναι με τη μία. Είναι κάτι που το κυνηγούσαμε, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα κιόλας να συμβεί. Θα είναι φοβερή εμπειρία για μένα και προφανώς σημαντική προσθήκη στο βιογραφικό μου το γεγονός πως άνοιξα για την ίσως μεγαλύτερη ροκ μπάντα της γενιάς μου.
Τι άλλαξε στη διαδρομή Introspective - Love Divine?
Στην πραγματικότητα δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά, απλώς πήρα την απόφαση να κινηθώ σε λίγο πιο pop μονοπάτια, ενώ επίσης ένιωσα και την ανάγκη να γίνουν πιο upbeat τα live μου. Αυτή ήταν η μουσική σκέψη που πυροδότησε τη στροφή στο νέο μου δίσκο. Όσον αφορά το στιχουργικό κομμάτι, πιστεύω πως έχω κάνει καλύτερη δουλειά σε σχέση με το Introspective, αλλά και πάλι θεωρώ πως υστερεί σε σχέση με τη μουσική και είναι κάτι που το γνωρίζω και θέλω να το δουλέψω. Για μένα πάντα ο ήχος ήταν σημαντικότερος από τις λέξεις και αυτό φαίνεται στους δίσκους μου!
Γι’ αυτό δεν έχεις επιχειρήσει να γράψεις ελληνικό στίχο;
Οχι, αυτό συμβαίνει γιατί δεν μου βγαίνει καθόλου φυσικά να γράψω στη γλώσσα μου. Μπορεί να ακούω ελληνική μουσική, ειδικά όσα συμβαίνουν στη σκηνή της γενιάς μου, αλλά όλες οι κύριες, αισθητικές και ηχητικές μου επιρροές εκφράζονται στην αγγλική γλώσσα, οπότε θα μου φαινόταν εντελώς παράταιρο να χρησιμοποιώ τα ελληνικά για τα τραγούδια μου.
Νιώθεις ωστόσο μέρος κάποιας, εγχώριας σκηνής;
Εννοείται μου αρέσει πολύ η σκηνή που συμπεριλαμβάνει τους Pan Pan, Mazoha, Nalyssa Green και γενικότερα όλο αυτό το νέο κύμα μουσικών που εκφράζονται στα ελληνικά και έχει ξεκινήσει από τον The Boy. Την παρακολουθώ στενά αυτή τη σκηνή και ειδικότερα με τον Mazoha δουλεύουμε και μαζί, καθώς κάνω μείξεις στα κομμάτια του, αλλά εγώ προσωπικά δεν νιώθω την ανάγκη να εκφραστώ στα ελληνικά.
Μιας και η έδρα σου είναι το Ηράκλειο της Κρήτης, νιώθεις ποτέ αποκομμένος από τα πράγματα; Νιώθεις FOMO που δεν είσαι εκεί που συμβαίνουν όλα;
Ναι, εννοείται. Από τη μία μου αρέσει που όλα είναι κοντά: το βουνό, η θάλασσα, η πόλη και οι φίλοι μου. Με βοηθάει αυτή η ευκολία και η ασφάλεια στο να γράφω μουσική. Όμως εκεί σταματούν τα θετικά. Μου λείπει πολύ η διάδραση με ανθρώπους του μουσικού χώρου που θα με εμπνεύσουν. Σχεδόν όλοι οι μουσικοί στην Κρήτη εμπλέκονται με την τοπική μουσική για να επιβιώσουν, οπότε αναπόφευκτα όλο αυτό υπάρχει έντονα ως επιρροή τριγύρω μου. Νιώθω η έλλειψη επαφής με ανθρώπους που ψάχνονται μουσικά, με κρατάει στάσιμο, και ό,τι τελικά καταφέρνω γίνεται μόνο μέσω διαδικτύου. Επιπλέον δεν εχω άτομα να πειραματιστώ μουσικά με τον τρόπο που το φαντάζομαι και θα πάει το γκρουπ παρακάτω. Με την υπάρχουσα μπάντα τζαμάρουμε, αλλά με έναν συγκεκριμένο τρόπο που έχει ήδη δοκιμαστεί.
Ποια είναι λοιπόν τα ερεθίσματα που διαμορφώνουν τη μουσική σου;
Έχω πάρει την απόφαση να διαλέγω τις επιρροές μου πολύ προσεκτικά γιατί θεωρώ πως επηρεαζόμαστε από τα πάντα, όπως πχ το ποιο μαγαζί θα βγω το βράδυ. Παλιά δεν με ένοιαζε και θα πήγαινα οπουδήποτε για την παρέα, αλλά πλέον, επειδή στο Ηράκλειο δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου μαγαζιά που παίζουν τη μουσική που θα ήθελα, προτιμώ να μένω σπίτι για να μην επηρεάζομαι με τον λάθος τρόπο. Κάνω ας πούμε ένα curation στο πως επενδύω τον χρόνο μου γιατί όλες αυτές οι μικρές επιλογές εισβάλλουν αναπόφευκτα και στον τρόπο που γράφω μουσική. Επομένως οι δίσκοι που θα βάλω να ακούσω, τα βιβλία που θα διαβάσω και η επαφή με τη φύση συνθέτουν τον δικό μου μικρόκοσμο μέσα από τον οποίο αντλώ στοιχεία έμπνευσης. Επίσης έχω επιλέξει συνειδητά να μην δώσω καθόλου καθαρά πολιτική διάσταση στους δίσκους μου.
Μπορείς να διαλέξεις ένα δίσκο, ένα βιβλίο, μία ταινία και μία τηλεοπτική σειρά που έχεις ξεχωρίσει τελευταία;
Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν κάπως σκοτεινά για μένα, οπότε έχω επιλέξει να βλέπω πιο ανάλαφρες ταινίες, κυρίως υπερηρωικές και επιστημονικής φαντασίας, αν και πρόσφατα είδα το Aftersun που με έλιωσε συναισθηματικά. Έχω κολλήσει πάλι με το Yoshimi Battles the Pink Robots των Flaming Lips, γιατί αγόρασα τη συλλεκτική έκδοση και εκτίμησα το μεγαλείο του ξανά από την αρχή. Από βιβλία δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο μετά την Θεία Κωμωδία του Δάντη που είχε καθοριστική επιρροή και στο Love Divine. Με τις σειρές δεν το έχω.
Μίλησε μας για τη σύνδεση της “Θείας Κωμωδίας” με το νέο δίσκο των Green Was Greener.
Ουσιαστικά αυτό που μου προσέφεραν οι τρεις τόμοι (η Κόλαση, το Καθαρτήριο και ο Παράδεισος), ήταν ο τρόπος να ξεκλειδώσω την κατανόηση μου για καταστάσεις όπως ο θάνατος, η απώλεια και η προσπάθεια να βρεις τον τρόπο να συνεχίσεις μετά από ένα τραγικό γεγονός. Και επειδή εγώ πέρασα μία τέτοια, μεγάλη απώλεια πριν από δύο χρόνια, αυτή της μητέρας μου, η ανάγνωση του βιβλίου και η επεξεργασία του για τη δημιουργία του δίσκου, λειτούργησε ως ένας καθαρτικός, δημιουργικός κύκλος για μένα. Πίσω από το Love Divine κρύβεται η διαχείριση της απώλειας . Είναι ένας καθαρά βιωματικός δίσκος, που μπορεί να μπερδεύει γιατί έχει χαρούμενες μελωδίες, αλλά οι στίχοι είναι πολύ πιο σκοτεινοί.
Ποια είναι η πιο δυνατή ιστορία που θα ξεχώριζες από το δίσκο;
Αυτή που ακούγεται στο “Emma”, που είναι μία εντελώς αληθινή ιστορία, πιο αληθινή δεν πάει, στίχο προς στίχο. Αφήνω τις βαθύτερες ερμηνείες στους ακροατές.
Προτιμάς να θυμάσαι ή να ξεχνάς;
Προτιμώ να ξεχνάω για να μπορώ να συνεχίζω χωρίς βάρη σε νέα κεφάλαια της ζωής. Ας πούμε με το Love Divine συνέβη ακριβώς αυτό και λειτούργησε θεραπευτικά για μένα. Όταν τελείωσε ο δίσκος, ένιωσα πως όλες οι σκοτεινές σκέψεις που είχα σφραγίστηκαν καλά σε ένα ντουλάπι. Τώρα μπορώ να απολαύσω τις πρόβες για τις συναυλίες και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή να μπω ξανά στο στούντιο για τον επόμενο δίσκο.
Τι σε τρομάζει και τι σου δίνει ελπίδα για το μέλλον;
Με τρομάζει η παγκόσμια άνοδος της ακροδεξιάς και τα πίσω βήματα που κάνουμε ως κοινωνία. Ελπίδα μου δίνει το οτι εξακολουθώ να βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα και να παλεύουν ενάντια σε όλα.
Ποια είναι η φιλοδοξία που έχεις για τους Green Was Greener;
Θα μου άρεσε να καταφέρω να ζω μόνο από το γκρουπ. Ξέρω οτι είναι πολύ δύσκολο, αν και υπάρχουν παραδείγματα, αλλά σε κάθε περίπτωση θα συνεχίσω να δημιουργώ μουσική ό,τι και να γίνει. Είτε παίζουμε μπροστά σε 50 είτε σε 5000 άτομα, θα προσπαθώ να φτιάχνω καλή μουσική. Ξέρω οτι η μουσική που φτιάχνουμε δεν μπορεί να έχει στο ελληνικό κοινό τον ίδιο αντίκτυπο με αυτή που έχει ελληνικό στίχο, αλλά θέλω να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Α, και θα ήθελα πολύ να γράψουμε μουσική για ταινία ή σειρά, το αφήνω απλώς εδώ να υπάρχει!
Οι Green Was Greener εμφανίζονται την Τρίτη 18 Ιουλίου στην Πλατεία Νερού, πριν από τουςWillie J Healy, The Hives και Arctic Monkeys, στο πλαίσιο του Release Athens Festival 2023. Περισσότερα εδώ.
