Τους γνωρίσαμε το 2018 με την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, Dark Grooves. Το Μάιο κυκλοφόρησαν το νέο τους LP Sympan, που δημιουργήθηκε μέσα σε αρκετά απαιτητικές κοινωνικές συνθήκες, ένα άλμπουμ με το οποίο οι ίδιοι δηλώνουν αρκετά πιο ώριμοι ηχητικά και παράλληλα τολμούν να πειραματιστούν. Μιλήσαμε μαζί τους, αναφορικά με το τι ζήσαμε τα τελευταία δύο χρόνια, τι έπεται και πως οι ίδιοι τοποθετούν τους εαυτούς τους μέσα στην εγχώρια μουσική κάστα.
Πώς θα χαρακτηρίζατε με 3 επίθετα την ηχητική ταυτότητα των Desert Monks, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από την πιο πρόσφατη κυκλοφορία σας Sympan και γιατί;
Θα λέγαμε πως η ταυτότητα του ήχου μας είναι οικεία, μιας και δεν θεωρούμε πως ανακαλύπτουμε τον τροχό στο ιδίωμα που υπηρετούμε. Ξέρουμε όμως πως αυτό που κάνουμε το κάνουμε πιστά και με τόση αγάπη ώστε να μην ξενίζει τον ακροατή. Είναι επιπλέον τολμηρή, μιας και προσπαθούμε να εισάγουμε μια διακριτική πολυπλοκότητα στα κομμάτια μας, άλλοτε μουσικά ή ενορχηστρωτικά, άλλοτε εννοιολογικά, άλλοτε και τα δύο μαζί -ποτέ όμως επιτηδευμένα-και με μόνο γνώμονα την συνολική αισθητική τους. Τέλος, θα χαρακτηρίζαμε τον ήχο μας λυρικό, ακόμα και όταν γίνεται αρκετά σκληρότερος από τα αυστηρά όρια του alternative rock.
Διαβάζω πως έμπνευση για την επιλογή του τίτλου πάρθηκε ουσιαστικά από την ίδια την ερμηνεία της λέξης. Το δικό σας ιδανικό σύμπαν σε μια καθημερινή ημέρα μετά την πανδημία, πως θα ήταν δομημένο;
Για εμάς, το SYMPAN είναι η απελευθέρωση, η ειρήνη με κάποια πράγματα και η απάντηση στο πώς ανταποκρινόμαστε σε πιέσεις, φόβους. Θέλαμε να κάνουμε κάτι πιο κοσμικό, κάτι που να περιέχει πολλά πράγματα μέσα. Δεν είμαστε μπάντα που ξεκινάει να γράφει δίσκο από το όνομα ή από το concept. Ο στίχος μας πήγαινε προς τα εκεί και παρατηρήσαμε ότι το σύμπαν μας όλο είχε γίνει ένα δωμάτιο ή ένα σπίτι ή ό,τι είχε γίνει για τον καθένα εκείνη την περίοδο. Οπότε με αυτό σκεπτικό καταλήξαμε στη λέξη SYMPAN.
Επομένως, το ιδανικό σύμπαν για εμάς, είναι εκείνο που εμπεριέχει, περιλαμβάνει και συμπεριλαμβάνει αρμονία, ισορροπία, σύμπνοια. Έννοιες που τελευταία, και με όσα συμβαίνουν γύρω μας, «θολώνουν» επικίνδυνα.
Τί σας έλειψε περισσότερο από την εγχώρια σκηνή και γενικότερα από τη μουσική την περίοδο του κορωνοϊού;
Μας έλειψε η συνύπαρξη. Όχι μεταξύ μας, μιας και τα καταφέρναμε μια χαρά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αλλά μεταξύ όλων. Περάσαμε για μια περίοδο κατά την οποία τα πάντα συρρικνώθηκαν σε μικρές οθόνες και μικρά ηχεία, χάθηκε η διάδραση της ζωντανής μουσικής, έλειψε η έμπνευση που σου μεταδίδουν οι ζυμώσεις των ανθρώπων στα, live, στα studio, στα μαγαζιά. Πολύ πιθανόν αυτή η ατομικότητα να έκανε καλό σε αρκετά άλλα επίπεδα, ωστόσο η δίψα είναι δίψα και αυτό φάνηκε αμέσως μόλις ευνόησαν οι συνθήκες την επιστροφή στην γνώριμη πραγματικότητα των συναυλιών, της ανθρώπινης επαφής και της δημιουργίας. Ήταν φυσικά μια περίοδος που γέννησε πολλά όμορφα πράγματα και νομίζουμε πως αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι για όλους μας, ακροατές και δημιουργούς.
Θεωρείτε πως κατά τη διάρκεια της καραντίνας, υπήρξατε πιο δημιουργικοί και δραστήριοι ή «διεκδικήσατε» λιγάκι τον χρόνο σας, για να ανασυγκροτηθείτε εσωτερικά και πνευματικά;
Στη διάρκεια αυτής της πρωτόγνωρης περιόδου, περάσαμε από διάφορες φάσεις. Περάσαμε πολύ χρόνο (αναγκαστικά) εσώκλειστοι, περάσαμε χρόνο στο στούντιο, περάσαμε χρόνο με ηλεκτρονικές συναντήσεις στο στάδιο της προ – παραγωγής. Θα χωρίζαμε το διάστημα αυτό σε 2 διαστήματα τρόπον τινά. Το πρώτο είχε να κάνει με το να ‘χωνέψουμε’ αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως και κατ’ επέκταση στην καθημερινότητά μας, και το δεύτερο ήταν το πώς προχωράμε σαν μουσικοί, σαν μουσική, και σαν μπάντα, έχοντας έναν δίσκο στα σκαριά.
Μεταξύ της νέας σας δισκογραφικής δουλειάς και του ντεμπούτου σας Dark Grooves μεσολάβησαν περίπου 4 χρόνια. Πώς παρακολουθείτε και βιώνετε την εξέλιξη σας μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα; Τι αλλαγές θα λέγατε ότι προσδώσατε στον ήχο σας στην τωρινή σας δημιουργία;
Σίγουρα μετά από σχεδόν 4 χρόνια η αλλαγή που παρατηρούμε πάνω μας είναι μεγάλη, και μας αποκαλύφθηκε όταν αρχίσαμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του Sympan στα χέρια μας. Το μεγαλύτερο κομμάτι, και αυτό που ήρθε και αβίαστα, ήταν το κομμάτι του χώρου που διαισθητικά αφήνουμε ο ένας για τον άλλον μέσα στην μουσική μας. Πέραν αυτού, γίναμε πιο απαιτητικοί, πιο τολμηροί και πιο αποφασιστικοί. Σήμερα, θα λέγαμε ότι χωρίς να έχει αλλάξει ο πυρήνας της αισθητικής μας, έχει ανοίξει αρκετά η παλέτα μας και έχει πολύ πιο ξεκάθαρες κατευθύνσεις: Τα σκληρά μέρη είναι σκληρότερα, τα λυρικά πιο mellow, και η ανάγκη μας για πειραματισμούς δεν αυτοπεριορίζεται. Ακολουθούμε περισσότερο το μουσικό μας ένστικτο, το εμπιστευόμαστε και νιώθουμε πιο ελεύθεροι.
Πιστεύετε ότι η δύναμη των social media, είναι καθοριστική για την προώθηση ενός δίσκου;
Αναγκαίο καλό και κακό. Σίγουρα υπάρχει η δύναμη η προωθητική μέσα σε αυτά τα εργαλεία, αναμφίβολα. Όμως η σπίθα για να ΄τρέξει΄ κάτι καλά στον κόσμο, στο κοινό, υπάρχει στο υλικό, και όχι στην καμπάνια του. Στο αν ο δίσκος είναι αληθινός, αν η μουσική εμπνέει και δημιουργεί συναισθήματα.
Σε μια περίοδο κρίσης πώς μπορεί κατά τη γνώμη σας ένας καλλιτέχνης να επηρεάσει καταλυτικά το κοινό ή τον κόσμο; Επίσης, είναι αυτό ένα μέρος του ρόλου του κατά τη γνώμη σας, όταν επέλθει μια δυσμενής συνθήκη;
Οι καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως είδους, οφείλουν και πρέπει να αποτελούν -μέσω του έργου τους- καταφύγιο. Χωρίς φαιδρότητες και αποκλειστικά διασκεδαστικές διαθέσεις. Η δύναμη της τέχνης φαίνεται στο πως διαμορφώνει την κοινωνία, πως αλληλεπιδρά με αυτήν, και πως και η ίδια σφυρηλατείται από τις εκάστοτε περιστάσεις. Στην περίπτωση της μουσικής αυτό είναι ακόμα πιο έντονο λόγω της αμεσότητας που διαθέτουν τα τραγούδια και της σύνδεσής τους με -ως επί το πλείστον- πρωτογενή, ανθρώπινα θέματα. Τα καταλυτικά καλλιτεχνικά ρεύματα σχεδόν πάντα ήταν απόρροια κοινωνικών αλλαγών και αναγκών και τις περισσότερες φορές οι δημιουργοί που ξεχώριζαν ήταν αυτοί που ήταν συνεπείς μεταξύ καλλιτεχνικού και κοινωνικού βίου. Όσοι δε απλά ακολουθούσαν το ρεύμα, ξέφτισαν απότομα, και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις αυτές ειδικά στον ευρύτερο χώρο του rock. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η τέχνη πρέπει να είναι πάντοτε στρατευμένη, ο καλλιτέχνης καλό είναι να αφουγκράζεται την κοινωνία και να ζει και ο ίδιος σε συμφωνία με ότι πρεσβεύει στο έργο του. Μόνο τότε είναι το έργο αληθινό, μπορεί να επηρεάζει να παρακινεί και παράλληλα να αγκαλιάζει την ψυχή του κοινού.
Θα ήθελα να μου πείτε τρεις δίσκους, που κατά τη γνώμη σας θα έπρεπε να βρίσκονται στη μουσική συλλογή κάποιου και γιατί.
Pink Floyd, Τhe Dark Side Of the Moon : Γιατί παρά την πρωτόγνωρη πειραματική (και επιτυχημένη) ηχητική του διάσταση, πραγματεύεται θέματα ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο του 20ού-21ου αιώνα. Το άγχος του χρόνου, την πίστη και τη θρησκεία, την εξουσία του χρήματος, τον αρχέγονο φόβο του θανάτου, το καλό και το κακό, τη συμβίωση και τον έρωτα.
The Beatles, Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band : Μια στιγμή σταθμός στην ιστορία του Δυτικού Πολιτισμού, χωρίς υπερβολή. Καλλιτεχνικά, αισθητικά, εμπορικά, εννοιολογικά, απόλυτα επιτυχημένος και πρωτοπόρος δίσκος.
Radiohead, OK Computer: Γιατί είναι ο ορισμός της έννοιας «ολοκληρωμένη καλλιτεχνική δημιουργία»
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια για το χειμώνα; Έχετε κάποια προγραμματισμένα live ήδη;
Προγραμματίζουμε ένα mini tour στην Ελλάδα στα μέσα/τέλη Νοεμβρίου, παρουσίασης του δίσκου, καθώς και ένα live-έκπληξη στις αρχές Δεκεμβρίου στην Αθήνα.
