Το διαδικτυακό λήμμα της Wikipedia αναφέρει το Ορμένιο ως τη βορειότερη κατοικημένη περιοχή της Ελλάδας, ένα μικρό χωριό του Δήμου Ορεστιάδας του Νομού Έβρου, με κάτι παραπάνω από 500 -στα χαρτιά τουλάχιστον- κατοίκους. Αυτό το ξεχασμένο μικρό χωριό ωστόσο έμελλε να γίνει γνωστό στα μουσικά αυτιά της υπόλοιπης χώρας ταυτίζοντας το όνομά του με μια από τις ενδιαφέρουσες μουσικές "ανακαλύψεις" του 2020 και της τελευταίας διετίας γενικότερα. Το παραδοσιακό σχήμα της Εβρίτικης Ζυγιάς των Αλέξη Παρτινούδη, Στράτου Σπύρου, Στρατή Πασόπουλου και Άγγελου Στράτου είναι μια παρέα νέων παιδιών που υπηρετούν με μοναδικό τρόπο τη μουσική παράδοση του τόπου τους. Αν και η μπάντα παίζει μαζί πάνω από δέκα χρόνια, με μια σταθερή παρουσία σε τοπικές θρακιώτικες γιορτές και γλέντια, με στόχο τη διάσωση και τη διάδοση της παραδοσιακής μουσικής της Θράκης, "ανακαλύφθηκε" με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό από τον μουσικό Τύπο το 2020, όταν κυκλοφόρησε από την Teranga Beat το εξαιρετικό τρίτο τους album Ορμένιον - ένα fusion διαμάντι με τις χαρακτηριστικές συμβολές του Moog και του CRB-Diamond 800 να αναδεικνύουν με μοναδικό τρόπο την ξεχωριστή μουσική ταυτότητα και τη σαρωτική ενέργεια αυτής της μπάντας. Ο δίσκος "πέταξε" με συνοπτικές διαδικασίες στις κορυφαίες θέσεις των καλύτερων εγχώριων κυκλοφοριών της χρονιάς, και παρά τους πανδημικούς περιορισμούς που στέρησαν από το συγκρότημα και το εγχείρημα την επικοινωνία που του έπρεπε, δεν ξεχάστηκε καθόλου απεναντίας βρήκε τον δρόμο για όλο και περισσότερα εγχώρια και διεθνή μέσα. Δύο χρόνια μετά, ήρθε η ώρα για το Ορμένιον να παρουσιαστεί live στο κοινό του και να το παρασύρει στον συναρπαστικό κόσμο της Εβρίτικης Ζυγιάς, την Κυριακή 10 Απριλίου, στο Fuzz Live Music Club, σε διοργάνωση του Plissken Festival.
Στο βιογραφικό σας διαβάζουμε ότι το σχήμα της Εβρίτικης Ζυγιάς υπάρχει από το 2007, παίζοντας σε τοπικά γλέντια και γιορτές, εκπροσωπώντας τη θρακιώτικη μουσική παράδοση. Πείτε μας λίγα περισσότερα λόγια για τη δημιουργία του σχήματος και αυτό που σας έφερε κοντά; Τι είναι αυτό που σας «τράβηξε» στον παραδοσιακό ήχο αντί ας πούμε για κάποιο ροκ ιδίωμα ή το μαζικό λαϊκό τραγούδι; Μεγαλώσαμε όλοι σε μια περιοχή που τα στοιχεία της παράδοσης είναι ζωντανά καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ο κόσμος γλεντάει με τα παραδοσιακά τραγούδια και τη μουσική στην καθημερινότητά του, οι γιορτές είναι γεμάτες από έθιμα σε αρκετά χωριά στη Βόρεια Ελλάδα, συνεπώς υπάρχει πληθώρα ερεθισμάτων παντού που μπορεί να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων προκειμένου να ασχοληθούν με την τέχνη της παραδοσιακής μουσικής. Κάπως έτσι συνέβη και με εμάς.
Βρεθήκαμε από πολύ μικροί να χορεύουμε σε πολιτιστικούς συλλόγους, παρακολουθούσαμε τα έθιμα από την παιδική ηλικία ακόμα, ερχόμασταν συχνά σε επαφή με παραδοσιακούς μουσικούς και όργανα, ενώ κάποιοι από εμάς κατάγονται από οικογένειες που ήρθαν ως πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία και Ανατολική Θράκη (σημερινή Τουρκία) οπότε το συναισθηματικό δέσιμο με τις ρίζες ήταν ακόμα πιο έντονο. Κάπως έτσι μπήκε “το μικρόβιο” μέσα μας και θελήσαμε να μάθουμε να παίζουμε παραδοσιακή μουσική. Αργότερα, ως επαγγελματίες μουσικοί, αυτό που μας ένωσε ήταν η αγάπη μας για τα παλιά μουσικά όργανα της Θράκης, όπως η γκάιντα, η λύρα, το καβάλι και το νταούλι, καθώς και ο ήχος που παράγεται όταν αυτά τα όργανα συνυπάρχουν. Δεν παραλείπουμε φυσικά και το ακορντεόν, που αν και πιο σύγχρονο όργανο, κατέχει εδώ και δεκαετίες κυρίαρχη θέση στη μουσική παράδοση της Ανατολικής Ρωμυλίας. Αυτό το συχνοτικό δέσιμο, η δυναμική του ήχου αλλά και η κοινή προσέγγιση απέναντι στη μουσική ήταν τα στοιχεία που μας ένωσαν και δημιουργήσαμε την Εβρίτικη Ζυγιά.
Τι είναι αυτό που κάνει την παραδοσιακή μουσική της Θράκης και τα μουσικά όργανά της ξεχωριστά ; Που οφείλεται αυτή η ενέργεια που εκλύουν ; Όντως η παραδοσιακή μουσική της Θράκης εκλύει μια ιδιαίτερη ενέργεια, δεν σου κρύβουμε ότι πάντα μας γοήτευε αλλά βλέπουμε στις συναυλίες ότι γοητεύει και ανθρώπους που δεν έχουν βιωματική σχέση με αυτή τη μουσική. Γενικά, η λαογραφική κληρονομιά της Ελλάδας αποτελεί ένα θαυμαστό μωσαϊκό τραγουδιών, μουσικών, χορών, εθίμων, φορεσιών και ιστοριών με ιδιαίτερα στοιχεία σε κάθε τόπο που όμως όλα συνδέονται διαλεκτικά μεταξύ τους. Αν κάτι διακρίνει τη μουσική παράδοση της Θράκης θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα όργανα και το μοναδικό ηχόχρωμα τους, και ειδικότερα τα “παλιά όργανα” όπως συνηθίζουμε να τα λέμε. Η γκάιντα, η λύρα, το καβάλι, το νταούλι έχουν μια ιδιαίτερη διονυσιακή ενέργεια, έναν αρχέγονο ήχο με κύρος που σε καθηλώνει γι’ αυτό και άλλωστε έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε τελετουργίες, έθιμα και γιορτές. Κουβαλούν μια ιστορία πολλών χρόνων που μοιάζουν σαν να προσπαθούν να την μοιραστούν με τον ακροατή κάθε φορά που ηχούν. Και έπειτα σε παίρνουν από το χέρι και σε παρασέρνουν στο χορό, πάνω στους από γρήγορους και ξεσηκωτικούς ρυθμούς.
Τέλος, για κάποιον που μπορεί κοιτάξει λίγο πιο “βαθιά” στις μουσικές της Θράκης θα διακρίνει τόσο τις βαλκανικές επιρροές από τον Βορρά όσο και τις ανατολικές από την Πόλη και τις γύρω περιοχές. Αυτή η ζύμωση, η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους πολιτισμούς ανά τους αιώνες φυσικά αντανακλάται και στη μουσική, γεγονός που κάνει ακόμα πιο ξεχωριστή την παράδοση του τόπου μας.
Ο ρόλος της μουσικής και λαογραφικής έρευνας στη δουλειά σας είναι πολύ σημαντικός, κάτι που είναι ιδιαίτερα εμφανές στα πρώτα σας δισκογραφήματα. Φαντάζομαι ότι θα είναι και μια κοπιώδης διαδικασία. Σας βοηθάει να σκεφτείτε το ότι με αυτό που κάνετε βάζετε ένα λιθαράκι στη διάσωση πολύτιμων θραυσμάτων της λαϊκής κληρονομιάς; Αρχικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η διαδικασία της έρευνας είναι ένα πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό ζήτημα. Το να σε εμπιστευτεί ένας ηλικιωμένος άνθρωπος σε ένα απομακρυσμένο χωριό, να σε δεχτεί στο σπίτι του, να σου ανοίξει την καρδιά του και να καταθέσει τα βιώματά του, να σου πει τραγούδια, να ανοίξει το μπαούλο του και να σου δώσει τη φορεσιά του που ενδεχομένως έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του ή μια παλιά γκάιντα του πατέρα του, είναι κάποια από τα στοιχεία που καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη, κοπιώδη και χρονοβόρα υπόθεση αυτό που με μια λέξη ονομάζουμε έρευνα, αν και δε γίνονται όλες οι έρευνες με τον ίδιο τρόπο. Ευτυχώς υπάρχουν αξιόλογοι ερευνητές και λαογράφοι στην Ελλάδα με πολύτιμο έργο επιστημονικών προδιαγραφών και έτσι διασώζεται ένας θησαυρός που υπό άλλες συνθήκες θα χανόταν μαζί με τους ανθρώπους.
Το δικό μας έργο αφορά κυρίως την μουσική επιμέλεια του υλικού της έρευνας, των καταγραφών , τη μουσική απόδοση των τραγουδιών , σύμφωνα με τις υποδείξεις και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τα παρέδωσαν. Ακριβώς αυτή είναι η διαδικασία που ακολουθήσαμε και στα δύο cd με τα οποία εισήλθαμε στη δισκογραφία παραδοσιακής μουσικής, Τρανταφυλλόβεργα και Νερ για δγείτι αφιγκραστείτι. Κύριος στόχος μας όλα αυτά χρόνια είναι να συμβάλλουμε με τον τρόπο μας ώστε να μείνουν ζωντανά τα τραγούδια, οι μελωδίες, τα όργανα, τα ήθη και έθιμα στο τώρα αλλά και στο αύριο και να μη χαθούν μαζί με τους ανθρώπους. Σκοπός μας είναι όλος αυτός ο λαογραφικός πλούτος να περάσει ως κληρονομιά στις επόμενες γενιές μέσω της δισκογραφίας, να μας θυμίζει ποιοι είμαστε, να μας θυμίζει τις ρίζες μας, τους ανθρώπους μας και τον πολιτισμό μας.
Πώς έγινε η προσέγγιση της Teranga Beat και πώς γεννήθηκε και χτίστηκε το Ορμένιον ; Υπήρξε κάποια στιγμή κατά τη διαδικασία του εγχειρήματος που νιώσατε προβληματισμένοι σχετικά με το τελικό αποτέλεσμα; Είναι κάτι που περιμένατε αυτή η ενθουσιώδης υποδοχή και αποδοχή του δίσκου από τον μουσικό Τύπο; Με τον Αδαμάντιο της Teranga Beat γνωριστήκαμε τυχαία σε ένα θρακιώτικο αντάμωμα που παίζαμε πριν αρκετά χρόνια στη Δράμα. Τον ενθουσίασε η δυναμική της μουσικής μας αλλά και η εξωστρέφεια που την χαρακτηρίζει και μας πρότεινε να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να παρουσιάσουμε τη μουσική μας σε πλαίσια διαφορετικά από ότι είχαμε συνηθίσει, όπως για παράδειγμα φεστιβάλ world music. Για να είμαστε ειλικρινείς, μας ενθουσίασε η ιδέα της δημιουργίας ενός project το οποίο θα παρουσιάζεται σε μεγάλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Άρχισε, έτσι, μία περίοδος συστηματικής προετοιμασίας, στην οποία αφενός δουλεύαμε νέες δημιουργίες, αφετέρου προβληματιζόμασταν γύρω από την ηχητική ταυτότητα του project και το πώς θα λύναμε κάποια συχνοτικά ζητήματα που αντιμετωπίζαμε. Τη λύση σε αυτούς τους προβληματισμούς ήρθαν να δώσουν το moog και το organ έπειτα από πρόταση του Αδαμάντιου, δημιουργώντας έναν υβριδικό ήχο και μια μοναδική ταυτότητα στο project.
Χωρίς καν να προλάβουμε να ηχογραφήσουμε το νέο εγχείρημα, η μπάντα επιλέχθηκε το 2018 να παρουσιαστεί στη WOMEX (World Music Expo), που αποτελεί τη μεγαλύτερη διεθνή έκθεση μουσική παγκοσμίως, ενώ 2 χρόνια μετά, τον Μάρτιο 2020 εκδόθηκε και ο πολυπόθητος δίσκος σε συνεργασία με την Teranga Beat. Ενδεικτικά, Τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας του ο δίσκος ψηφίστηκε στην κορυφή των 5 καλύτερων world music άλμπουμ στα European Music Charts και στην κορυφή των 10 καλύτερων δίσκων στα Transglobal World Music Charts, τo PopMatters συμπεριέλαβε τον δίσκο στα 10 καλύτερα άλμπουμ της world music παγκοσμίως για το 2020, τα Transglobal World Music Charts στους 25 καλύτερους word music δίσκους του 2020, ενώ απέσπασε και εξαιρετικές κριτικές από κορυφαίους παραγωγούς σε Ελλάδα και εξωτερικό. Δεν μπορούμε να πούμε ότι περιμέναμε τέτοιες τιμητικές κριτικές, αν και είχαμε δουλέψει αρκετά για το αποτέλεσμα που ακούτε. Είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι από την μέχρι τώρα πορεία του άλμπουμ, όμως ανυπομονούμε να υλοποιηθούν όλα όσα σχεδιάζουμε για το άμεσο μέλλον και να παρουσιάσουμε ξανά ζωντανά το Ορμένιον σε όσα περισσότερα φεστιβάλ γίνεται.
Τι προκλήσεις ενέχει η δισκογραφική αποτύπωση της παραδοσιακής μουσικής σε σύγχρονο συγκείμενο και πώς τις αντιμετωπίσατε; Υπήρχε κάποιο όραμα που ενσαρκώθηκε στη μουσική και εικαστική έκφραση της Εβρίτικης Ζυγιάς όπως την έχουμε γνωρίσει ή είναι κάτι που προέκυψε μέσα από τη δημιουργική διαδικασία; Την παραδοσιακή μουσική, στον τομέα της δισκογραφίας, πάντοτε ακολουθούσαν μια σειρά από ζητήματα, τα οποία προκύπτουν από την ίδια την μουσικοποιητική δομή της μουσικής αυτής. Επίσης η παραδοσιακή μουσική στην Ελλάδα γνώρισε διάφορες (αντιφατικές πολλές φορές) μουσικές αποτυπώσεις και συνεπώς αντίστοιχο ακροατήριο, οι οποίες περιλάμβαναν στείρες αρχειακές καταγραφές, εμπορικές παραγωγές, φολκλόρ αναπαραστάσεις, έντεχνα-"εξευγενισμένα" ακούσματα καθώς και εγχειρήματα προς την κατεύθυνση της world music. Συνεπώς, η σημαντικότερη πρόκληση που ενέχει η δισκογραφική παραγωγή παραδοσιακής μουσικής στις σύγχρονες συνθήκες και περιστάσεις, είναι να απελευθερωθεί από τις αυστηρές φόρμες (δήθεν) γνησιότητας και φολκλορικής προσέγγισης, να αξιοποιήσει τη διαχρονική φύση της μουσικής αυτής και να παρουσιάσει ένα υψηλής ποιότητας καλλιτεχνικό προϊόν, άρτιο και μοναδικό.
Όσον αφορά το μουσικό χαρακτήρα της Εβρίτικης Ζυγιάς, αυτός διαμορφώθηκε σταδιακά όλα αυτά τα χρόνια μέσω της συμμετοχής στα λαϊκά δρώμενα της Θράκης, την έρευνα και τη δισκογραφία. Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε τη δυναμική, την εξωστρέφεια και την αμεσότητα της μπάντας και του κάθε οργάνου ξεχωριστά. Όλη αυτή η δημιουργική διαδικασία γεννούσε διαρκώς επιθυμία για νέο τρόπο έκφρασης, την επικοινωνία και γνωριμία με ένα ευρύτερο κοινό μέσω καινούργιων (για εμάς) μουσικών σκηνών και φεστιβάλ και τη δημιουργία εν τέλει της δικής μας μουσικής, μιας μουσικής πρωτότυπης, με νέες ιδέες και συνθέσεις, η οποία πατάει γερά και ανακαλεί μνήμες από το ηχογεωλογικό τοπίο της Θράκης, ενώ παράλληλα μέσω αυτής μας δίνεται η δυνατότητα να πειραματιζόμαστε και να ανακαλύπτουμε νέους σύγχρονους μουσικούς δρόμους.
Η συσσωρευμένη αυτή επιθυμία, ή και το όραμα αν θέλετε, όλων αυτών των χρόνων, αποτυπώθηκε στο Ορμένιον δίνοντας χώρο και διέξοδο στην μπάντα για νέα καλλιτεχνική έκφραση, ενώ η ίδια η δουλειά μας αυτή αποτέλεσε τον τρόπο ώστε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις στη δισκογραφική αποτύπωση της παραδοσιακής μουσικής στη σύγχρονη εποχή.
Ποια κοινά στοιχεία και ποιες διαφορές υπάρχουν όταν παίζετε για μια γιορτή σε αντιδιαστολή με ένα performance όπως αυτό που θα δούμε στο Fuzz στις 10 Απριλίου; Πόσο διαφορετικά ανταποκρίνεται ένα κοινό όπως το αθηναϊκό σε σχέση με τον κόσμο των τοπικών φεστιβάλ και των πανηγυριών ; Θα μπορούσατε να φανταστείτε τη μουσική σας να παίζει σε κάποιο μεγάλο διεθνές ηλεκτρονικό φεστιβάλ ή τους εαυτούς σας να συμμετέχουν σε αυτό; Βασικά οι εμφανίσεις μας στη Θράκη σε τοπικά έθιμα ή πανηγύρια είναι τελείως διαφορετικές από αυτό που ακούει κανείς στο δίσκο Ορμένιον και συνεπώς από αυτό που θα παρουσιάσουμε στο Fuzz. Σε ένα παραδοσιακό γλέντι ή σε κάποιο έθιμο παίζουμε αμιγώς παραδοσιακά τραγούδια με το χαρακτηριστικό μουσικό ύφος που μάθαμε από τους παλαιότερους μουσικούς, ενώ τα όργανα που χρησιμοποιούμε αποκλειστικά είναι η γκάιντα, τη λύρα, το καβάλι τα κρουστά και σε κάποιες περιπτώσεις το ακορντεόν. Οι καλεσμένοι στο παραδοσιακό γλέντι έρχονται για να χορέψουν συγκεκριμένους χορούς ενώ συχνά φορούν παραδοσιακές φορεσιές, όπως συμβαίνει στην αναβίωση των εθίμων.
Από την άλλη πλευρά, το Ορμένιον που θα παρουσιάσουμε στο Fuzz είναι ένα project που δημιουργήσαμε με σκοπό να εκφραστούμε απόλυτα ελεύθερα, να συνθέσουμε δικά μας κομμάτια, να δημιουργήσουμε προσωπικές ενορχηστρώσεις, να μην πατήσουμε σε παλαιότερες μουσικές φόρμες της δισκογραφίας παραδοσιακής μουσικής, να αυτοσχεδιάσουμε και φυσικά να έχουμε την ελευθερία να διαμορφώσουμε δικό μας, πρωτότυπο ήχο, παντρεύοντας τα παραδοσιακά όργανα με synths, όπως το organ και το moog, που έχουν συνδεθεί με σπουδαία μουσικά genres στο παρελθόν. Αυτό το στοιχείο φαίνεται πως έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον ενός κοινού με τελείως διαφορετικά μουσικά ακούσματα και προτιμήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Αυτός ήταν και ο στόχος μας από την αρχή, βέβαια. Να αναδείξουμε τη δυναμική και τις δυνατότητες των οργάνων μας, τους αυτοσχεδιασμούς και τους ρυθμούς με τέτοιο τρόπο που να μπορεί να αγγίξει οποιοδήποτε ακροατή από όποιο είδος μουσικής κι αν προέρχεται.
Κατά πόσο έχει επηρεάσει η πανδημία με τους περιορισμούς της τον τρόπο που βιώνετε τη μουσική και την επικοινωνία της με τον κόσμο; Η επικοινωνία με τον κόσμο, η αλληλεπίδραση με το κοινό ήταν και είναι πηγή έμπνευσης για εμάς. Η επιτυχία ενός νέου κομματιού, η αποτελεσματικότητα μιας ενορχήστρωσης εξαρτάται για εμάς σε μεγάλο βαθμό από το αν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε την αίσθηση ή τα συναισθήματα που βιώνουμε κι εμείς στον κόσμο που μας παρακολουθεί. Ενώ υπήρχαν αρκετές φρέσκες ιδέες πάνω στις οποίες δουλεύουμε όλο αυτό το διάστημα, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να τις τελειοποιήσουμε, επειδή ακριβώς δεν έχουμε νιώσει την ανατροφοδότηση του κόσμου σε σχέση με τις νέες αυτές ιδέες. Συνεπώς, μας λείπει αρκετά αυτή η επαφή, όπως και σε πολλούς άλλους καλλιτέχνες. Σίγουρα, οι όποιες διαδικτυακές παραγωγές πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα δεν μπορούν ούτε καν να προσεγγίσουν την αίσθηση που αφήνει το live.
Τι επιρροή έχει η σύγχρονη μουσική στη δουλειά σας; Τι άλλα ακούσματα έχετε και πώς σας επηρεάζουν στη μουσική σας; Υπάρχουν συνεργασίες εκτός του φάσματος της παραδοσιακής μουσικής που θα θέλατε να κάνετε; Ως νέοι άνθρωποι και μουσικοί ακούμε, αναζητούμε και συνεπώς επηρεαζόμαστε από τη σύγχρονη μουσική. Η αλήθεια είναι ότι τα άκουσμα και οι προτιμήσεις κάθε μέλους της Εβρίτικης Ζυγιάς διαφέρουν, οπότε οι μουσικές μας επιρροές περιλαμβάνουν από ρεμπέτικο, balkan και μουσικές της ανατολικής Μεσογείου μέχρι jazz και σύγχρονη ευρωπαϊκή μουσική. Οι μουσικές συνεργασίες πάντα ήταν κάτι που μας ενδιέφερε. Σίγουρα στην παγκόσμια μουσική σκηνή, εντός και εκτός συνόρων, υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζουμε και εκτιμούμε τη δουλειά τους και θα ήταν χαρά μας, εν καιρώ, να συμπράξουμε, όπως ο Σωκράτης Σινόπουλος, ο Θωμάς Κωνσταντίνου, ο Γιώργος Ξυλουρης, ο Ηaig, ο Sofiani Saidi, ο Spassov και αρκετοί άλλοι.
Τι μέλλον πιστεύετε ότι υπάρχει για τον ήχο σας ; Πώς θα θέλατε να εξελιχθεί η Εβρίτικη Ζυγιά; Το να βρισκόμαστε σε παραδοσιακά έθιμα και δρώμενα είναι κάτι που αγαπάμε. Μεγαλώσαμε και ωριμάσαμε ως καλλιτέχνες μέσα σε αυτά και δεν μπορούμε να φανταστούμε τη Ζυγιά έξω από αυτά. Σκοπεύουμε να διατηρήσουμε τη δυναμική παρουσία μας, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια. Παράλληλα, όμως, είμαστε ενθουσιασμένοι με την ελευθερία έκφρασης και δημιουργίας που μας δίνει το νέο project. Ο συνδυασμός των οργάνων μας με τα synths προσφέρει άφθονες δυνατότητες για πειραματισμούς σε μουσικό επίπεδο, γεγονός που μας συναρπάζει καλλιτεχνικά. Μας αρέσει αυτός ο ήχος και ανυπομονούμε να ξαναβρεθούμε στα φεστιβάλ της world music. Ήδη δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό και σκοπεύουμε η επόμενη δισκογραφική δουλειά να περιλαμβάνει αποκλειστικά προσωπικές, νέες συνθέσεις και νέους αυτοσχεδιασμούς.
Βασικός στόχος είναι να συνεχίσουμε να παίζουμε τη μουσική που αγαπάμε, να εξελίσσουμε τις δεξιότητες μας ως καλλιτέχνες, αλλά και να συμβάλλουμε στη συνέχιση της παράδοσης, να είμαστε αληθινοί και ειλικρινείς με το κοινό μας, και κυρίως να είμαστε περήφανοι για τις δημιουργίες και τα βήματά μας κοιτώντας πίσω.
«Εβρίτικη Ζυγιά» ζωντανά στην Αθήνα
+ People of the Wind
Κυριακή 10 Απριλίου 2022
Fuzz Live Music Club
20:00
Για εισιτήρια και πληροφορίες πατήστε εδώ
