Βρεθήκαμε στις πρόβες για την παράσταση Παράδεισος του Αυστριακού συγγραφέα Thomas Köck σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Γιαννοπούλου και συναντήσαμε τον σκηνοθέτη και μουσικό συνθέτη Γιάννη Βεσλεμέ που γράφει τη μουσική για το έργο που θα δούμε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (στις 29, 30, 31 Οκτωβρίου και 5, 6, & 7 Νοεμβρίου) κι είχαμε μαζί του μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Τι σας έκανε να γράψετε μουσική για τον Παράδεισο της Κατερίνας Γιαννοπούλου;
Είναι το πρώτο soundtrack που γράφω για το θέατρο. Το ήξερα ότι θα συμβεί με το που πρωτοσυνάντησα την Κατερίνα – πριν καν διαβάσω το απίθανο κείμενο και γνωρίσω τη φοβερή δημιουργική ομάδα.
Από πού αντλήσατε έμπνευση για τα συγκεκριμένα ηχοτόπια που δημιουργήσατε;
Ακούω προσεκτικά τους ανθρώπους που συνεργάζομαι, γράφω τόσο για το έργο τους όσο και για τους ίδιους. Πολλοί λένε ότι η μουσική πρέπει να υπηρετεί το έργο και μόνο αυτό. Διαφωνώ. Εγώ γράφω κυρίως για τους ανθρώπους πίσω από τα έργα, πίσω από τις ταινίες.
Ο προσωπικός σας παράδεισος τι soundtrack έχει;
Εδώ να ξεκαθαρίσω ότι μόνο παραδεισένια δεν είναι η μουσική που φτιάξαμε για τον Παράδεισο. Αγαπάει το black metal, τις ατονικές γεννήτριες, είναι θρηνητικός χορός σε 4/4 και σε πάει δε σε πάει μέχρι το καθαρτήριο.
Πώς θα περιγράφατε μουσικά ένα 24ωρό σας – τι ήχοι, μουσικές, τραγούδια ντύνουν τη μέρα και τη νύχτα σας;
Οι Yello με ντύνουνε τη μέρα, οι Coil με γδύνουνε τα βράδια. Στο ενδιάμεσο παράγω ενοχλητικές συχνότητες, γράφω τραγουδάκια και σχεδιάζω το σινεμά του μέλλοντός μου.
Ποιες είναι οι προκλήσεις και οι δυσκολίες του να γράφει κανείς μουσική για ταινία ή θέατρο;
Μια είναι η πρόκληση, να μη σκέφτομαι τον εαυτό μου. Είναι απελευθερωτικό να δουλεύεις γύρω από την τέχνη των άλλων και γι’ αυτό και το κάνω συχνά.
Δύο μεγάλες αγάπες, σινεμά και μουσική και ένας υπέροχος τρόπος να τα συνδυάζετε και τα 2 μέσω των soundtracks – ωστόσο τι αγαπάτε περισσότερο, να σκηνοθετείτε ή να γράφετε μουσική;
Να σκηνοθετώ τις ταινίες μου, προφανώς. Αλλά με τα χρόνια καταλαβαίνω ότι είναι ένα ψευδοδίλλημα. Πλέον κλέβω ακόμα και από τον ύπνο μου για να γράφω τους δίσκους και τη μουσική μου. Συνυπάρχουν άλλοτε αρμονικά και άλλοτε βίαια και τα δύο μέσα μου και φτιάχνουν μια κοινή, παράλληλη αφήγηση.
Το δικό σας αγαπημένο soundtrack ή (και) ένα soundtrack που θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς;
Δεν ζηλεύω τα soundtrack των άλλων, ούτε τις ταινίες τους. Αισθάνομαι δέος, τα μελετώ, τα αφήνω να ριζώσουν μέσα μου και τα ανακαλώ καθημερινά. Τον Ένοικο του Philippe Sarde για τη ταινία τοτέμ του Polanski, το Altered States του John Corigliano για το ψυχοτροπικό έπος του Ken Russel, τη σπαρακτική Εκδρομή του Μαμαγκάκη για την ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου.
Τι επιρροές χρησιμοποιείτε στις συνθέσεις σας;
Αγαπώ εξίσου το παρελθόν με τη μουσική των ημερών μας. Χάνομαι σε συνομήλικα μου - μεσήλικα - synthesizer αλλά και τεχνουργήματα της εποχής μας. Θαυμάζω τους μουσικούς που παίζουν σα μηχανές εξίσου με τα μηχανήματα που παίζουν το λάθος.
Πανδημία, lockdown – δημιουργικότητα: το διάστημα που διανύσαμε (και συνεχίζουμε να διανύουμε) ήταν παραγωγικό και δημιουργικό για εσάς και πώς το βιώσατε ως άνθρωπος της τέχνης;
Ήταν, είναι και θα είναι ένας πολτός… ανίας, τρόμου και ματαίωσης. Σχεδόν καταστροφικός για το σινεμά, αναπάντεχα παραγωγικός για τη μουσική.
Τι άλλο ετοιμάζετε, ποια τα προσεχή σχέδιά σας;
Μια μεγάλου μήκους ταινία, μια μικρού, έναν αγγλόφωνο και έναν ελληνόφωνο δίσκο.
(Η φωτογραφία από τις πρόβες είναι της Πηνελόπης Γερασίμου - @Pinelopi_Gerasimou)
Περισσότερα για το «Παράδεισος»: «Παράδεισος» του Thomas Köck <br> πλημμύρα/λιμοκτονία/παιχνίδι – Σκηνοθεσία: Κατερίνα Γιαννοπούλου – Ίδρυμα Ωνάση (onassis.org)
