Ζήσαμε πάνω από έναν χρόνο περιορισμών, τους οποίους φαίνεται να αφήνουμε σιγά-σιγά πίσω. Βέβαια, όσο κι αν ο πολιτισμός σταδιακά ανοίγει, θα αργήσουμε αρκετά ακόμη μέχρι να χωθούμε σε ένα mosh pit, να ιδρώσουμε και να χορέψουμε μαζί με αγνώστους.
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως δεν μπορούμε να απολαμβάνουμε τη μουσική που προορίζεται να βιωθεί έτσι. Έστω και με άλλους όρους.
Κάπως έτσι, πρόκειται να δούμε και να ακούσουμε απόψε (Κυριακή 16/5 στις 23:00) τους Bazooka στις οθόνες μας, σε μια ζωντανή εμφάνιση από το Lab Art στην πατρίδα τους, τον Βόλο, κινηματογραφημένη από τον Χρήστο Σαρρή, η οποία θα είναι και η τελευταία συναυλία στο πλαίσιο του Stages A/Live του Ιδρύματος Ωνάση.
Λίγο πριν μπούμε στον ρυθμό των Bazooka, ο Γιάννης Βούλγαρης μιλάει για την εμπειρία -την αποψινή αλλά και του τελευταίου ενός χρόνου.
Για την εμφάνισή σας στο πλαίσιο του Stages A/Live επιστρέψατε στα πάτρια εδάφη σας, στο Βόλο. Έχει πάντα ένα ειδικό βάρος να παίζει κανείς στην ιδιαίτερη πατρίδα του; Συναισθηματικά ίσως έχει μια άλλη σημασία πιο πολύ επειδή είναι το μέρος που ξεκίνησε το συγκρότημα πριν 13 χρόνια. Κατά τα άλλα, ένα live έχει πάνω κάτω την ίδια ροή και ενέργεια άσχετα από το πού είναι. Ίσως έχει να κάνει πιο πολύ με τις αντιδράσεις του κοινού.
Η συναυλία σας που θα δούμε κινηματογραφήθηκε από τον Χρήστο Σαρρή στο Lab Art. Πώς εκμεταλλευτήκατε τον χώρο και δουλέψατε οπτικά την εμφάνιση μαζί με τον σκηνοθέτη; Ο χώρος χρησιμοποιήθηκε κάπως ιδιαίτερα. Αρχικά αφεθήκαμε στα χέρια του crew. Έτσι η σκηνή στήθηκε σε διαφορετικό σημείο για να γίνει εκμετάλλευση του φωτός από κάποια μεγάλα παράθυρα και γενικά έχει δοθεί μια πιο βιομηχανική αισθητική στο club που βοήθησε κάπως πάνω στον ήχο μας. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα εντυπωσιακό.
Συναυλία Bazooka χωρίς κόσμο από κάτω μοιάζει παράξενο. Αλήθεια, πώς ήταν για σας να έχετε μπροστά σας κάμερες αντί για άτομα που τραγουδάνε και χορεύουν; Σίγουρα δεν είναι το ίδιο διασκεδαστικό χωρίς αλληλεπίδραση κοινού που περνάει ωραία μαζί με μας. Με τις κάμερες υπάρχει μια άλλη ενέργεια που πάλι τα δίνεις όλα, αλλά γνωρίζοντας ότι είναι κάτι που μπορεί να αναπαραχθεί και να αντιπροσωπεύει τη μπάντα.
Αυτή είναι η τελευταία συναυλία του Stages A/Live και πλέον όλα δείχνουν πως (με αργά βήματα) θα αρχίσουμε να επιστρέφουμε στη συναυλιακή «κανονικότητα». Ποιο είναι το ένα πράγμα που σας λείπει περισσότερο από οτιδήποτε από τη συναυλιακή «τελετουργία» και περιμένετε πώς και πώς να γίνει; Μάλλον η αναμονή στο backstage πριν την εμφάνιση με κάποιο μπουκάλι whiskey όλοι μαζί παρέα να κάνουμε χαβαλέ για να σπάσει η νευρικότητα της αναμονής.
Εδώ και ένα χρόνο, όπως και οι περισσότερο τομείς, έτσι και η μουσική πλήττεται παγκοσμίως, ειδικά για τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες. Πιστεύετε πως θα είναι εύκολη η «επόμενη ημέρα»; Δε θα είναι εύκολη, σίγουρα. Μέχρι να ανακάμψει ο χώρος θα πάρει λίγο καιρό απ’ ό,τι φαίνεται και ενδεχομένως να είναι και δύσκολο να βρεις ημερομηνίες για να παίξεις live μιας και όλοι πλέον θα ψάχνουν να βγουν να παίξουν ταυτόχρονα. Ακόμα και αν ακούγεται υπερβολικό, ίσως θα περάσουμε μια τέτοια φάση.
Αυτόν τον ένα χρόνο γενικότερης παύσης, τι συνέβαινε δημιουργικά για τους Bazooka; Είμαστε σε φάση προετοιμασίας νέων μουσικών κομματιών με σκοπό να ηχογραφήσουμε καινούριο άλμπουμ στο άμεσο μέλλον. Δε γινόταν να μείνουμε στην αδράνεια για πολύ καιρό, έπρεπε να πάρουμε μπρος σε κάποια φάση.
Πιστεύετε πως όλη αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία, αποτυπώνεται/θα αρχίσει να αποτυπώνεται στη μουσική που (θα) γράφεται ήδη/το επόμενο διάστημα; Σίγουρα θα έχει ένα αντίκτυπο, ειδικά μέχρι να γίνει όλο αυτό παρελθόν και να «ξεχαστεί» κάπως. Είτε στιχουργικά είτε υφολογικά στο πώς διαλέγουν οι μουσικοί να εκφραστούν ή με ποια μέσα και αισθητική.
Η εμφάνιση των Bazooka στο Lab Art στον Βόλο, κινηματογραφημένη από τον Χρήστο Σαρρή στο πλαίσιο του Stages A/Live θα κάνει YouTube πρεμιέρα στο Onassis Channel την Κυριακή 16 Μαΐου στις 23:00.
