Ο Γιάννης Βεσλεμές, κινηματογραφιστής και μουσικός, μέχρι πρόσφατα υπέγραφε την μουσική του ως Felizol αλλά εδώ και κάποιους μήνες οι κυκλοφορίες του φέρουν το όνομα Veslemes. Πολύ πρόσφατα μάλιστα κυκλοφόρησε και η συλλογή GOST: A Spiritual Exploration into Greek Soundtracks (1975-1989) στην οποία λειτούργησε ως επιμελητής και κυκλοφορεί από την εξαιρετική Into The Light Records, γεγονός που αποτέλεσε και την κύρια αφορμή για μια συνέντευξη μαζί του. Η γλαφυρότητα και ο κοφτερός, ακριβής λόγος του με κάνει να μετανιώνω που αυτή δεν έγινε δια ζώσης, παρά περιορίστηκε σε ανταλλαγή e-mail.
Η Into the Light Records είναι μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία που επικεντρώνεται κυρίως σε άγνωστες, παραγνωρισμένες και σε κάποιες περιπτώσεις ακυκλοφόρητες ελληνικές παραγωγές του παρελθόντος, την οποία διευθύνει ο DJ και label owner Ηλίας Πίτσιος (συνυπεύθυνος και για το εξαιρετικό leftfield dance label που ακούει στο όνομα Echovolt Records). Έχοντας ήδη εξερευνήσει τα αρχεία πολλών ελλήνων συνθετών, το label στρέφει τώρα την προσοχή του στο αχαρτογράφητο έδαφος των ελληνικών soundtracks της δεκαετίας του '70 και του '80, μια περίοδος άνθησης για τον μυστικιστικό, υπερβατικό, arthouse κινηματογράφο της χώρας.
Το Gost είναι ένα εξαιρετικό έργο, το οποίο χρειάστηκε χρόνια δουλειάς. Η συλλογή περιλαμβάνει ακυκλοφόρητο υλικό από μουσικούς και συνθέτες όπως οι Γιάννης Κωσταδάκης, Θεσίας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Χριστοδουλίδης, Σταμάτης Σπανουδάκης, Χάρης Ξαντουδάκης, Βαγγέλης Κατσούλης και Charlotte Van Gelder. Παρουσιάζει ένα μείγμα μουσικών υβριδίων που γεφυρώνουν τους κόσμους της ηλεκτρονικής και ακουστικής μουσικής και συνθέσεις που συνδυάζουν δυτικές και ανατολικές μουσικές παραδόσεις.
Η συγκεκριμένη συλλογή όμως δεν ήταν ο μόνος λόγος που απευθυνθήκαμε στον πολυγραφότατο τελευταία Βεσλεμέ. Με κάμποσους δίσκους του να έχουν κυκλοφορήσει από πέρυσι το καλοκαίρι μέχρι και τώρα ή να αναμένεται να κυκλοφορήσουν τους επόμενους μήνες, ο προσφάτως...ξαναβαφτισμένος μουσικός παραγωγός «δείχνει τα δόντια του» με ένα πολύ προσωπικό, fusion, σκοτεινό, νεο-gothic, new wave-y, ρετρο-φουτουριστικό, ηλεκτρονικό ήχο που ακροβατεί ανάμεσα στον πειραματισμό και την dance μουσική και τον αξιολογεί -τουλάχιστον στα δικά μου μάτια ως έναν από τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης, εγχώριας electronica. Τόσο χαρακτηριστικός που ο ίδιος περιγράφει τα DJ set του ως «Χατζηδάσιντ»! Κυρίες και κύριοι, είναι ο Γιάννης Βεσλεμές και είναι (πολύ) καλά.
Πώς προέκυψε η ιδέα και η συνεργασία με την Into The Light Records για την δημιουργία του Gost; Δώσε μας κάποιες πληροφορίες που ίσως αξίζει να μάθει το κοινό, σε σχέση με αυτήν την κυκλοφορία. Με τον Ηλία Πίτσιο που «τρέχει» τις Echovolt και Into The Light γνωριστήκαμε επί της ουσίας στις προβολές της «Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά» που συνδιοργάνωνα στο σινέ Άστορ. Πιστός θαμώνας αυτός, για χρόνια θαυμαστής των label του εγώ, είπαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να ανθολογήσουμε τις «κρυφές» μουσικές αυτών των ελληνικών ταινιών, αυτής της τόσο παρεξηγημένης περιόδου.
Η διαδικασία του επιμελητή και compiler μιας συλλογής μουσικής ήταν κάτι που σου άρεσε; Αντιμετώπισες κάποιες δυσκολίες; Η όλη διαδικασία κράτησε πάνω από τρία χρόνια. Ο Ηλίας ήταν ήδη εκπαιδευμένος από τις «ανασκαφές» των προηγούμενων κυκλοφοριών της Into The Light, εγώ επίσης από τη «Χαμένη Λεωφόρο». Είναι ευεργετική διαδικασία να ασχολείσαι με τη μουσική των άλλων, φοβερά χρήσιμη για σένα τον ίδιο σαν μουσικό. Ε, το παίζεις και λίγο κλειδοκράτορας της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου, ψώνιο είναι!
Παρατηρώ πως έχεις κάποιες μαζεμένες κυκλοφορίες τον τελευταίο καιρό, βοήθησε και ο χρόνος που ενδεχομένως δημιούργησε η πανδημία σε αυτό; Αρκετούτσικες είναι….«Βοήθησε» η πανδημία. Αφού έβαλε απανωτές τρικλοποδιές στα κινηματογραφικά μου σχέδια αφήνοντας μου χρόνο να ξαναχτίσω το στούντιό μου από την αρχή και να ηχογραφήσω πιο στοχευμένα όλα αυτά τα άλμπουμ και τα EPs που τόσα χρόνια σκάρωνα στο κεφάλι μου, δισκογραφώντας πλέον με το αληθινό μου όνομα (Veslemes) και απαλλαγμένος από κάθε περιττή pop φαντασίωση.
Πώς θα περιέγραφες την μουσική που δημιουργείς; Πφ, ξέρω γω…Σε ένα από τα νέα τραγούδια ένας στίχος λέει «Ο Γιάννης σκοτώνει το θεριό για όλους τους καμένους, βαράει τη μπότα γιατρικό για τους καταραμένους». Αν κάτι από όλα αυτά σε κάποιον ή σε κάποια προσφέρει λίγα λεπτά ευδαιμονίας, συγκίνησης ή ταξιδιού χαρούμενος θα 'μαι. Ας την πούμε μουσική για «όταν ξεφεύγεις» που θα έλεγε και ο Νίκος Αγγελής.
Περιέγραψέ μας την διαδικασία, τον τρόπο και το περιβάλλον, για την σύνθεση και την ηχογράφηση της μουσικής σου. Δύο είναι οι χώροι. Το στούντιό μου στο τέρμα Αμπελοκήπων και το Aux του φοβερού Γιώτη Παρασκευαϊδη στα Εξάρχεια. Στο πρώτο παλεύω με synths, drum machines, modulars και στου Γιώτη μετά ηχογραφώ φυσικά όργανα και φωνές, μιξάροντας αναλογικά και όμορφα σε μια κονσόλα που την κοσμεί ένας άγριος σκορπιός. Όσο περνάνε τα χρόνια το workflow μου γίνεται όλο και πιο στριφνό, καμιά φορά ανεξέλεγκτο και πάντα τεχνικά απαιτητικό αλλά έχω την κρυφή ελπίδα πως η μουσική που προκύπτει είναι πιο ουσιαστική και επικοινωνιακή μέσα στον πειραματισμό της. Λέμε τώρα…
Ποιές ήταν οι μουσικές σου επιρροές μεγαλώνοντας; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου μουσικοί; Ο Debussy, ο Charles Mingus, o Σαββόπουλος, οι Yello, οι Drexciya, ο Omar S, ο Leonard Cohen, o Vangelis και σίγουρα ο Igor Wakhévitch.
Γνωρίζω πως εμφανίζεσαι και σαν DJ. Πώς το αντιλαμβάνεσαι, σε ευχαριστεί; Τι μουσική παίζεις στα sets σου; Μου λείπει πολύ είναι αλήθεια…Μόλις έμαθα να κάνω beatmatching έσκασε η γαμημένη πανδημία! Παίζω πολλά αγαπημένα μου 70s και 80s κυρίως ελληνικά και ιταλικά soundtracks ανακατεμένα με χορευτική φρεσκαδούρα. Χατζιδάσιντ σα να λέμε.
Τι ακούς αυτόν τον καιρό; Μπορείς να αναφέρεις καλλιτέχνες ή κυκλοφορίες που σου έκαναν εντύπωση; Μ’ αρέσει φυσικά ό,τι βγάζει η Macadam Mambo και η Invisible Inc. Ένα άλλο αγαπημένο μου label είναι η Discos Capablanca. Δε σταματάω να ακούω τις κυκλοφορίες του STL και τελευταία Ryuichi Sakamoto άπαντα, αλλά πιο συγκεκριμένα το Thousand Knives Of (1978).
Μπορείς να θυμηθείς τον πρώτο δίσκο που απέκτησες; Μάλλον το Please Hammer Don’t Hurt Em του MC Hammer πού είχα αγοράσει σε κασέτα. Βέβαια να πω εδώ ότι ο δίσκος που με στοίχειωσε σε τρυφερή ηλικία ήταν ένα γαλάζιο βινύλιο των Glove, του σχήματος δηλαδή του Robert Smith με τον Steven Severin. Τον είχα πάρει αρχές '90 από το Happening και θυμάμαι ότι χάζευα στην Ακαδημίας τον κόσμο μέσα από το διάφανο του μπλε. Δε με φτιάχνει η νοσταλγία γενικά αλλά αυτό το δισκάκι, Blue Sunshine λεγόταν, κάπως ανώμαλα μόλυνε την εφηβεία μου.
Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο μουσικό ή άνθρωπο του κινηματογράφου; Πιο πολύ κινηματογραφιστής αισθάνομαι. Η μουσική (τουλάχιστον αυτή που κάνω εγώ) είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση. Φυσικά κάνω φιλότιμες προσπάθειες να με δυσκολέψω (αλλάζοντας σε κάθε δίσκο τα εργαλεία της δουλειάς) αλλά τίποτα δε φτάνει την τρομοσυγκίνηση του σινεμά, ένα χαρμάνι από τις πιο όμορφες και τις πιο άσχημες στιγμές μιας ζωής.
Μπορείς να αναφέρεις κάποιες από τις πιο αγαπημένες σου ταινίες; Θα σου αναφέρω τρεις ταινίες που ενώ δεν είναι οι αγαπημένες μου, με βοήθησαν να ολοκληρώσω την ατμόσφαιρα (σαμπλάροντας κάποιους διαλόγους) του επερχόμενου LP μου στην Won Ton Rec. (‘Pigeon Post Knossos’). Είναι το γαλλικό Zoo Zero (1979) όπου ο Klaus Kinski εξουσιάζει τη νύχτα μέσα από ένα vocoder, το εσθονικό sci-fi Dead Mountaineer’s Hotel (1979) που οι εξωγήινοι είναι απλά ανιαροί συνομιλητές σε ένα τραπέζι του θανατά και ο Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο (1975) του Κώστα Φέρρη, ένα ψυχοτροπικό χορο-χόρορ.
Ποιο είναι το ανεκπλήρωτο μουσικό σου όνειρο; Έχω προς το παρόν ανεκπλήρωτα κινηματογραφικά όνειρα, άσε με ήσυχο!
Πώς προβλέπεις να εξελίσσεται η βιομηχανία της μουσικής, ειδικά σε σχέση με τα live, με δεδομένο τον παράγοντα πανδημία; Δεν έχω πραγματικά ιδέα. Ούτε και κανένας άλλος βέβαια. Το ξανακουβεντιάζουμε του χρόνου υποθέτω.
Τι περιμένουμε στο άμεσο μέλλον από τον Veslemes; Δίσκους στην Invisible Inc, την Won Ton, την Calypso και έναν ελληνόφωνο δίσκο που θα λέγεται ‘Ο exorkismoc’ και που έχω αφήσει σε αυτόν ένα κομμάτι από τον παλιό μου εαυτό και μια κατάρα από το μέλλον. Και αν όλα πάνε καλά μια ταινία, την ταινία, αυτή την ταινία.
H συλλογή GOST: A Spiritual Exploration into Greek Soundtracks (1975-1989) σε επιμέλεια του Γιάννη Βεσλεμέ κυκλοφορεί από την Into The Light Records.
