Το soundtrack μια δυστοπικής κοινωνίας. Κάπως έτσι θα μπορούσε να οριοθετηθεί το νέο, 3o, κατά σειρά άλμπουμ των BLML (μετά τα The Gift και Panopticon) με τον τίτλο Maze που κυκλοφορεί από την Sound Effect Records. Δημιούργημα του Γιώργου Καρανικόλα (κιθάρες, φωνητικά), γνωστού μας και από τους Last Drive, μετεξέλιξη των Blackmail, οι BLML παρουσιάζουν εδώ επτά δικές τους ψυχοτρόπες post core συνθέσεις συν μια εμπνευσμένη διασκευή στο “Iscariot” από εκείνα τα πρώτα ψυχεδελικά του Marc Bolan και των T-Rex. Τη σύνθεση της μπάντας σήμερα απαρτίζουν οι Panos Togias (τύμπανα), Nick Ketz (μπάσο, φωνητικά), Stellios Togias (percussion), Michael Magnis (keyboards).
Αυτό που προκαλεί άμεσα το ενδιαφέρον με την ακρόαση του δίσκου είναι η επεξεργασία του υλικού, η πληθωρικότητα των συνθέσεων και η προσεκτική δουλειά που έχει γίνει στις ενορχηστρώσεις. Κιθάρες εκρήγνυνται πάνω σε λάβες από πλήκτρα, την ώρα που η πάντα στιβαρή rhythm section οδηγεί τα κομμάτια σε ένα trip «νυχτερινής περιπόλου» με απροσδιόριστο προορισμό. Πρόκειται, εν τέλει, για το πιο καλοδουλεμένο άλμπουμ που έχουν παρουσιάσει μέχρι σήμερα και το οποίο αξίζει να ακουστεί υπό το πνεύμα της εποχής που ηχογραφήθηκε. Ακούγοντας για άλλη μια φορά τις ροκάδικες κιθάρες, σε συνδυασμό με τους αινιγματικούς στίχους, που αφήνουν να αιωρείται μια μεγάλη απειλή, η σκέψη μου κατευθυνόταν προς το Κοινωνία και Επιτήρηση του Φουκώ.
O Γιώργος Καρανικόλας μιλάει στο Avopolis.
Tο νέο άλμπουμ αποτελεί τη φυσική συνέχεια του Panopticon; Κατά κάποιο τρόπο, ναι. Με ένα άλλο, όχι, σε πολλά επίπεδα. Η ηχογράφηση και η διαδικασία στο Panopticon ήταν χαοτική και αρκετά κουραστική πνευματικά. Στο Maze υπήρχε μια σαφής κατεύθυνση, walk, don’trun, και αρκετά μεθοδική, θα έλεγα, για BLML.
Με ποιον τρόπο επετεύχθη η πορεία/μετάλλαξη από τους Blackmail στους BLML; Ποιες οι διαφορές ανάμεσα στα δυο σχήματα; Χρονικά, μιλάμε για άλλο σύμπαν. Το γεγονός ότι οι ζωές μας ήταν πια πολύ διαφορετικές, είχαν αλλάξει πράγματα, είχαν ωριμάσει καταστάσεις, εναρμονίστηκε με την εσωτερική ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε και τη μπάντα. Συν τις αλλαγές στο crew. Η πρώτη περίοδος (Blackmail) ήταν σαν φωτοβολίδα. Το Life After Death το ηχογραφήσαμε σε 3 μέρες. Teenage killer instinct. Οι BLML ήρθαν μαζί με τη σοφία, την ενθάρρυνση και τη διαθεσιμότητα.
Τo νέο άλμπουμ έχει εντυπωσιακή παραγωγή και ενορχηστρώσεις (στρώσεις από κιθάρες, στιβαρό μπάσο, χρωματισμοί στα keyboards, λογής percussions). Θα ήθελα να μιλήσουμε για τη διαδικασία των ηχογραφήσεων. Θα πρέπει να σας πήρε καιρό να το γράψετε/επεξεργαστείτε. Μας πήρε καιρό η προπαραγωγή, όχι το στούντιο. Γύρω στα 2 χρόνια. Το στούντιο μόνο 10 μέρες.
Θα ήθελα να δούμε σε τι αναφέρονται ορισμένα κομμάτια... "Plasma Rocket": είναι ένα trip εκτός ελέγχου, spooky, και αρκετά αυτοβιογραφικό. Παίζει πολύ με την αντίστροφη ψυχολογία. "Iscariot": ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των T-Rex και απωθημένο να το παίξω από 15 χρονών. "Demolition Day": πολλές φορές είναι δύσκολο να εξηγείς τους στίχους… Στο D-Day λειτουργούν σε 3 επίπεδα, το συμβολικό, ένα φαντασιακό και τέλος ένα επικλητικό. Είναι σαν να προσεύχεσαι να αλλάξεις, να μην είσαι ό,τι είσαι, να μην είσαι εκεί που είσαι, να είσαι αέρας όχι χώμα. "Trigger and Pain": είναι το αγαπημένο μου κομμάτι από το δίσκο, δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό εύκολα. Το πρωτότυπό του ήταν ένα δοκίμιο που είχα γράψει 4 χρόνια πριν. "Coast to Coast": ο Horus είναι η αιγυπτιακή θεότητα που παγιδεύει τις ακτίνες του ήλιου. Είναι ένα ύμνος και μια επέλαση του βορρά στο νότο που αμύνεται έξυπνα. "Haze": κάθε αποχωρισμός είναι δύσκολος.
Συμφωνείς ότι ως ακρόαμα είναι μάλλον σκοτεινό και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα δυστοπίας, σαν να διαβάζεις, ας πούμε, J. G. Ballard ή Philip K. Dick; Ήταν εξαρχής ζητούμενο; Μερικές φορές αισθανόμαστε άνετα μέσα στο σκοτάδι. Δεν υπάρχουν μόνο αρνητικές σκέψεις, είναι κάπως ανεξέλεγκτο γιατί τα μάτια, η όραση, ουδετεροποιείται (και οι 2 συγγραφείς που ανέφερες ήταν από τα κολλήματά μου όταν ήμουν 20 χρονών). Οι αισθήσεις αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και ανακατευθύνεις τη μάζα σου όχι σαν πλαγκτόν αλλά σαν σκιά.
Η πανδημία και ο γενικότερος ζόφος (περιορισμός δημοκρατικών ελευθεριών κλπ.) που επικρατεί γύρω μας κατά πόσο σας επηρέασαν στη δημιουργία αυτής της δυστοπίας; Είμαστε σε κλινική δυστοπία κι αυτό δε μπορείς να το αντιμετωπίσεις παρά μόνο με επικοινωνία. Εννοώ να εφεύρεις τρόπους που ξεκλειδώνουν τα τετελεσμένα. Και αναφέρομαι σε κλινική δυστοπία και όχι απλά σε δυστοπία, γιατί λειτουργεί σε πολλά επίπεδα: στο σωματικό, το ψυχολογικό, το πνευματικό και στεγνώνει την ουσία της ύπαρξης, τα υγρά του σώματος. Νομίζω πως αυτή τη στιγμή παίζεται ένα tricky παιχνίδι μεταξύ του κυνισμού και του συναισθηματισμού.
Τα παραπάνω ενισχύονται και από το εξώφυλλο. Ας μιλήσουμε λίγο και γι’ αυτό. Το εξώφυλλο το έκανε η φίλη μας η Dani. Αφού άκουσε το δίσκο, την αφήσαμε ελεύθερη να κάνει αυτό που θέλει και αυτό που υπονοούσαμε εννοείται, πλάκα κάνω.
Εντάξει, συναυλίες δεν γίνονται, πιστεύεις όμως ότι θα μπορούσε ένα τόσο καλοδουλεμένο στο στούντιο υλικό να αναπαραχθεί αυτούσιο live; Ανυπομονούμε για live! Ναι, γιατί γράφτηκε σχεδόν ζωντανά. Αυτό είπα πριν, η προπαραγωγή ήταν το κλειδί.
Η ζωή σου δίπλα στα κόμικ σε επηρεάζει στη μουσική δημιουργία; Έχεις να προτείνεις κάποιο/κάποια που σε εντυπωσίασαν τελευταία; Εννοείται! Τελευταία γούσταρα το November και το Gingerroots, και πράγματι αξίζει να τα τσεκάρεις.
Τι άκουσες τελευταία που να σου άρεσε πολύ; Demo από φίλους και 70’s soul.
Αν δεν κάνω λάθος, γράφεις παράλληλα και με τους Last Drive. Για πότε με το καλό το υπολογίζετε; Άγνωστο το μέλλον…
Σε άλλες παραγωγές έχεις αναμειχθεί τελευταία; Τον τελευταίο καιρό όχι.
Το Maze των BLML κυκλοφορεί από τη Sound Effect Records.
