Είναι γεγονός: η live μουσική τον τελευταίο περίπου ένα χρόνο (και για όσο πάει) έχει μετατραπεί σε μια εξατομικευμένη εμπειρία εξ' αποστάσεως. Από μικρά, εντελώς αυτοσχέδια live sets, μέχρι μεγάλες παραγωγές ηχηρών ονομάτων που στήθηκαν πάνω στη σκηνή, το live streaming είναι αυτό που πλέον, φέρνει την εμπειρία της ζωντανής μουσικής στις οθόνες μας, για να τη βιώσουμε στη μικρή «αρένα» του σαλονιού μας.
Σε αυτό το πλαίσιο, μέσα από το Ίδρυμα Ωνάση, έλαβε σάρκα και οστά το Stages A/Live, δηλαδή μια σειρά από κινηματογραφημένες μουσικές performances σε αγαπημένους συναυλιακούς χώρους της πόλης, με ενδιαφέροντα ονόματα του εγχώριου ανεξάρτητου ήχου που απολαμβάνουμε (και...on demand) μέσα από το YouTube κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση.
Ως τώρα, το Stages A/Live έχει μπει στο Gagarin 205 μαζί με τους Nightstalker (που έχουμε ήδη απολαύσει) αλλά και με τους ATH Kids με guest τη Μαρίνα Σάττι που θα δούμε να κάνουν πρεμιέρα την Κυριακή 24/1 στις 21:00.
Πίσω από το πρότζεκτ (από την ιδέα, μέχρι την κινηματογράφηση) βρίσκεται ο Χρήστος Σαρρής, head of creative και υπεύθυνος για την ψηφιακή σκηνή του Ιδρύματος Ωνάση, αλλά και ένας άνθρωπος που έχει διασχίσει μια μακρά πορεία, εντός και εκτός συνόρων, στο χώρο της φωτογραφίας και του ντοκιμαντέρ.
Ο λόγος σε αυτόν...
Τους τελευταίους πολλούς μήνες η live μουσική δεν είναι πια αυτή που ξέραμε. Πιστεύετε πως μετά το πέρασμα όλου αυτού, οι ψηφιακές δυνατότητες που μπήκαν μπρος για την εξ αποστάσεως ζωντανή μουσική την περίοδο της πανδημίας θα αφήσουν κάποια κληρονομιά/επιρροή στις «αναλογικές» συναυλίες; Νομίζω πως ναι. Το μέλλον της ζωντανής μουσικής θα έχει μια υβριδική υπόσταση. Έγινε ένα πείραμα με τη συναυλία της Dua Lipa που ήταν πολύ επιτυχημένο. Αν υποθέσουμε ότι τόσο δημοφιλείς καλλιτέχνες δεν πρόκειται εύκολα να φτάσουν σε κάποιες χώρες, γιατί χρειάζονται συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να στήσουν τα show, μια διαδικτυακή παράσταση σε μέρη που δεν έχει προβλεφθεί στάση στις τουρνέ, θα ήταν ένα πολύ γόνιμο και επικερδές εγχείρημα. Έτσι δίνεται η δυνατότητα να «βρεθούν» σε μια συναυλία άνθρωποι που δεν έχουν εύκολα πρόσβαση σε live σκηνές λόγω ακριβών εισιτηρίων, απόστασης ή χρόνου. Οι αναλογικές συναυλίες δεν κινδυνεύουν φυσικά, καθώς άλλη εμπειρία προσφέρει το καθένα, αλλά σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα και η ψηφιακή δυνατότητα.
Ως εμπνευστής και κινηματογραφιστής του Stages A/Live, με ποιον γνώμονα επιλέγετε τους καλλιτέχνες, τους χώρους και τον τρόπο που τελικά θα γυρίσετε τις live performances; Η ιδέα ξεκινάει από τον χώρο. Στην Αθήνα διάλεξα το Gagarin και το Αn Club ως τους πιο εμβληματικούς και δραστήριους χώρους και στη συνέχεια, διαλέξαμε τις μπάντες. Μπάντες που αντιπροσωπεύουν το όραμα του Ιδρύματος Ωνάση για μια καλύτερη κοινωνία που αμφισβητεί τα στερεότυπα, λειτουργεί ως καταλύτης για τη διαμόρφωση ενεργών πολιτών, υποστηρίζει τα «νέα» μυαλά και τη δημιουργικότητα. Για το Gagarin, διαλέξαμε δύο μπάντες διαφορετικών επιρροών και γενεών, πολύ σημαντικές για μας, με διεθνές αντίκρισμα. Οι Nightstalker προέρχονται από τα 80s και μια εποχή που όλα ήταν πολύ δύσκολα, δεν υπήρχαν τα μέσα για να παίξεις μουσική, ήταν δύσκολο να αγοράσεις όργανα, δεν υπήρχαν studios ούτε συναυλιακοί χώροι, αλλά κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν μύθο γύρω από το όνομά τους. Oι ATH Kids είναι μια μουσική κολεκτίβα από ανήσυχα παιδιά διαφορετικών εθνικοτήτων που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Εμφανίστηκε στα 10s και εκφράζει τη νέα Αθήνα, το ολοδικό τους rap, είναι ο ήχος και η εικόνας της νέας Αθήνας. Η επόμενη μπάντα, οι Puta Volcano, με σκληρό ήχο, έχoυν frontwoman, μια γυναίκα που ηγείται της μπάντας, κάτι σχετικά σπάνιο στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή και ήχο που δεν ξεκολλάει από το μυαλό.
Ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη όταν μπήκατε στο Gagarin για να κινηματογραφήσετε το live των Nightstalker και πρώτο για το Stages A/Live; Συνήθως, όταν άνοιγες την πόρτα του Gagarin για να κατευθυνθείς στην κυρίως σάλα άκουγες δυνατή μουσική, σε υποδεχόταν ένα κύμα καπνού και μυρωδιά αλκοόλ, τώρα ήταν μια άδεια σκοτεινή αίθουσα με αρκετό κρύο. Όταν στήσαμε το σκηνικό, έσβησαν τα φώτα, δώσαμε κλακέτα για το πρώτο γύρισμα, εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε η μουσική, ξανάνοιξαν τα φώτα και για μια ολόκληρη ώρα όλα ήταν όπως παλιά. Οι Nightstalker έπαιξαν σαν να είχαν να παίξουν μαζί 10 χρόνια, σαν να είχε διασταλεί ο χρόνος και να μην ήταν μόνο λίγοι μήνες που δεν έπαιζαν, ήταν ένα πολύ συναισθηματικά φορτισμένο σετ.
Δυο λόγια ως ζέσταμα για το live των Ath Kids με special guest τη Μαρίνα Σάττι; Οι ATH Kids που θα δείτε την Κυριακή ήταν μια άλλη εμπειρία. Έπαιξαν μαζί μετά από πολύ καιρό, έπαιζαν σόλο κάποιο διάστημα και πριν την καραντίνα και αυτό έκανε πολύ δυνατή την απόδοση των τραγουδιών τους, ήταν σαν να επιστρέφουν στην οικογένειά τους. Η συμμετοχή της Μαρίνας Σάττι στο live τους μας έδωσε μια ιδέα για το πώς μπορούν αυτοί οι καλλιτέχνες να συνυπάρξουν και τι μπορούν να δώσουν στο άμεσο μέλλον.
Πλέον, οι συνθήκες απαιτούν μια εξατομικευμένη εμπειρία της live μουσικής. Τι μπορεί να δώσει αυτό στην όλη εμπειρία που ίσως δεν είχαμε σκεφτεί/συνειδητοποιήσει στα «κανονικά» live; Το πιο ωραίο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι μπορείς να ξαναζήσεις το live, όταν νιώθεις ότι το χρειάζεσαι. Μπορείς να χαμηλώσεις τα φώτα, να βάλεις ακουστικά, να πατήσεις play στην οθόνη σου και να μη σε νοιάζει αν είσαι μόνος σου στο δωμάτιο, να αισθανθείς ότι βρίσκεσαι με 1002 θεατές. Μπορεί να είσαι χαρούμενος ή λυπημένος και να θέλεις να βρεθείς πίσω σε εκείνη τη στιγμή που έζησες ή θα ήθελες να έχεις ζήσει. Επίσης προκύπτουν διάφορα ευχάριστα που δεν περίμενες. Στις πρεμιέρες στο YouTube στο chat βλέπεις μια συγκινητική συμμετοχή που είναι σαν να νιώθεις τα vibes του κοινού, έστω και αν είναι μόνο μέσα από τα μηνύματα των θεατών που βλέπουν τη συναυλία μαζί με σένα.
Ποιες είναι οι 5 κινηματογραφημένες ζωντανές εμφανίσεις που μπορείτε να βλέπετε ξανά και ξανά -εκτός από το Stop Making Sense; Urgh! – Ένας Μουσικός Πόλεμος, η συναυλία του Nick Cave από την Κοπεγχάγη, το Shut Up and Play the Hits των LCD Soundsystem, το Sign o’ The Times του PRINCE. Τέλος, το Cocksucker Blues των Rolling Stones, τραβηγμένο από τον Robert Frank, έναν από τους επιδραστικότερους φωτογράφους όλων των εποχών. Η ταινία δεν είναι για μία συναυλία, αλλά αφορά την τουρνέ της μπάντας μετά την κυκλοφορία του Exile on Main Street και είναι κατά τη γνώμη μου, μία από τις καλύτερες μουσικές ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ.
Τελικά, πρότζεκτ όπως το Stages A/Live έρχονται να αντιστρέψουν το λαϊκό ρητό που λέει πως όσα περισσότερα θυμάσαι από μια συναυλία, τόσα λιγότερα έζησες; Αυτή την έκφραση τη χρησιμοποιώ για δεκαετίες, «όσα περισσότερα θυμάσαι από μια δεκαετία, τόσα λιγότερα έζησες» και αυτή είναι σίγουρα μια δεκαετία που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
H κινηματογραφημένη εμφάνιση των ATH Kids στο Gagarin 205 με special guest τη Μαρίνα Σάττι, στο πλαίσιο του Stages A/Live, θα κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 24 Ιανουαρίου στις 21:00, μέσα από το YouTube κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση.
