φωτογραφίες 1,3: Βαγγέλης Πουλής
Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που δίνετε ραντεβού στο An Club, για μια συναυλία λίγο πριν το τέλος της χρονιάς. Τι κρύβεται πίσω από αυτήν τη «χριστουγεννιάτικη» συνήθεια; Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για τους Thee Holy Strangers;
Φλώρα: Έχει γίνει κάπως σαν θεσμός για τους Holy Strangers. Είναι ωραίο να αποχαιρετάς μια χρονιά περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που αγαπάς και σ' αγαπούν, κάνοντας αυτό που σου αρέσει πιο πολύ, σε γιορτινή διάθεση. Ξορκίζει τους δαίμονες που δεν θες στη ζωή σου! Ειδικά φέτος έχουμε μαζί μας τους Electric Bulbs of Death: πέρα από το ότι είναι εξαιρετική μπάντα, αποτελείται από αγαπημένους φίλους. Οπότε αυτή η αίσθηση γιορτής θα είναι ακόμα πιο δυνατή!
Ήταν το 2018 μια καλή χρονιά για τους Thee Holy Strangers;
Φλώρα: Ήταν μια χρονιά ενδιαφερουσα από πολλές απόψεις, με την «κυοφορία» του νέου υλικού να προχωρά και να εκδηλώνει τις θετικές και τις πιο δύσκολες πλευρές της.
Αλέξης: Ήταν μια χρονιά στην οποία ο ήχος μας απέκτησε νέες ισορροπίες, γιατί εξελισσόμαστε σαν μουσικοί και κάθε φορά θέλουμε να πούμε πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια χρονιά δημιουργική και ζωντανή.
Θα θέλαμε λοιπόν μια ανταπόκριση από το μέτωπο. Πότε να τον περιμένουμε τον δεύτερο δίσκο;
Αλέξης: Το σχέδιό μας λέει να ηχογραφήσουμε αρχές του νέου χρόνου –Φλεβάρη το πιθανότερο. Τα κομμάτια βρίσκονται ακριβώς στη φάση που πρέπει για να ηχογραφηθούν: έχουν αποκτήσει δομή, αλλά διαθέτουν ακόμη τον ελεύθερο «χώρο» τον οποίον χρειάζονται στο στούντιο για να εμπλουτιστούν με ιδέες της τελευταίας στιγμής.
Τα 4 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία του Thee Holy Strangers ήταν μια καλλιτεχνική επιλογή ή έτσι προέκυψε; Πόσο έχει επηρεάσει τη δημιουργική πλευρά η επιτυχία και οι εξαιρετικές κριτικές του πρώτου δίσκου;
Φλώρα: Δεν έχει να κάνει με οποιαδήποτε επιτυχία ή με τις καλές κριτικές. Οι άνθρωποι που απαρτίζουν αυτή τη μπάντα, θα δημιουργούσαν όποιο κι αν ήταν το αντίκτυπο από το πρώτο τους πόνημα. Ακόμα κι όταν κάτι τέτοιο γίνεται ευκολότερο ή δυσκολότερο, ανάλογα με τις καθημερινές προκλήσεις της ζωής.
Αλέξης: Συμφωνώ απόλυτα με τη Φλώρα, το ότι παίζουμε μουσική είναι κάτι που μας έχει διαμορφώσει· μια εσωτερική συνθήκη που πλέον δεν μπορεί να σταματήσει να ισχύει. Για μένα –και είμαι σίγουρος και για τα υπόλοιπα παιδιά– το μοναδικό κριτήριο για την ηχογράφηση είναι τα ίδια τα κομμάτια, αν δημιουργούν μια ενότητα, αν έχει φτάσει η στιγμή που η μορφή και το περιεχόμενό τους συμπλέουν αρμονικά. Από την άλλη, είναι πολύ ωραίο να παίρνεις πίσω θετικότητα από τους ανθρώπους στους οποίους επιδιώκεις να μιλήσεις, και να αισθάνεσαι ότι υπάρχει μια αλληλεπίδραση που μένει ζωντανή.
Εμφανίζει επιπλέον δυσκολίες και ιδιαιτερότητες η σύνθεση και η φύση ενός supergroup, ως συνόλου ιδιαίτερα επιτυχημένων μουσικών μονάδων; Ή η ζωή τσουλάει όπως σε οποιαδήποτε άλλη μπάντα;
Φλώρα: Ο όρος «supergroup» δεν ήταν κάτι που υιοθετήσαμε οι ίδιοι, προέκυψε μάλλον από το κοινό και τον Τύπο, λόγω του μουσικού παρελθόντος καθενός/μίας από εμάς. Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, εμείς πάντως, μέσα στο στούντιο και πάνω στη σκηνή, είμαστε απλά μουσικοί οι οποίοι φτιάχνουν τραγούδια και λένε τις μουσικές τους ιστορίες, όπως όλες οι μπάντες...
Αλέξης: Οι Strangers είναι μια μπάντα από μουσικές προσωπικότητες με διαφορετικές επιρροές, αλλά και ένα κοινό πεδίο, που τους κάνει να μπορούν να συνεννοούνται. Αυτό δημιουργεί ενδιαφέρον, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να προκύψει. Mέσα από τη διαφορετικότητα των συστατικών τoυς, χτίζουν τον ήχο της.
Ένα πράγμα που θα κρατήσετε από το 2018 και κάτι που θέλετε να ξεχάσετε από αυτό;
Φλώρα: Κάτι που θα κρατήσω: οι Thee Holy Strangers! Κάτι που θα ήθελα να μην είχε συμβεί, αλλά θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να μην ξεχάσω: Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.
Αλέξης: Προσυπογράφω.
Τέλος, έναν δίσκο κι ένα βιβλίο που θα θέλατε να σας φέρει ο Άγιος Βασίλης;
Φλώρα: To Our Raw Heart των Yob, και όλα τα τεύχη του Αστερίξ εποχής Goscinny –στα Γαλλικά, με σκληρό εξώφυλλο!
Αλέξης: Το YRU Still Here? των Ceramic Dog και το βιβλίο των Beastie Boys.
{youtube}QX46Cl2ce9s{/youtube}
