φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Σαλασίδης
Επιστρέφετε συναυλιακά με τον Κώστα Τουρνά στο Κύτταρο, σε μια σειρά εμφανίσεων όπου θα συμπράξετε με μερικά ακόμα ονόματα της εγχώριας ποπ/ροκ σκηνής. Τι μπορούμε να περιμένουμε;
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που θα συμπράξω με τον Κώστα σε συναυλιακό χώρο. Είναι η 3η χρονιά που συμμετέχω στο πρόγραμμά του στο Κύτταρο, ως guest. Νιώθω πάντα χαρούμενη όταν μου δίνει ο Κώστας την ευκαιρία να λέω κάποια από τα τραγούδια μου, που είναι και δικά του. Είναι υπέροχο να γίνεσαι ένα με τον κόσμο. Αγαλλιάζει η ψυχή μου και τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό.
Έχετε κάνει πολλά και «γενναία» διαλείμματα από τη μουσική. Τι δημιούργησε την ανάγκη για απόσταση και τι σας επανέφερε σε αυτήν;
Πολλά και διάφορα. Το θέμα είναι ότι κατά καιρούς επανέρχομαι και το χαίρομαι και εγώ, αλλά και αυτοί που με αγαπάνε. Είναι ανάγκη μου εσωτερική να δώσω και να πάρω...
Φαίνεται να έχετε μία συνειδητή απόσταση από τη φερόμενη ως «μουσική βιομηχανία». Κρατάτε αλήθεια επαφές από τον χώρο;
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. «Μουσική βιομηχανία»!!! Τι είναι αυτό, σήμερα; Εκτός εξαιρέσεων (λιγοστών), μόνο «βιομηχανία» έχουμε σήμερα, χωρίς «μουσική» (γελάει). Λίγα πράγματα θα μείνουν από τα σημερινά ανέμπνευστα τραγούδια. Πάντα βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Δεν αισθάνεστε επομένως συγγενικά με τη μουσική που φτιάχνεται σήμερα στην Ελλάδα; Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, το οποίο να σας έχει συγκινήσει;
Πάντα υπάρχουν εμπνεύσεις, σε όλες τις εποχές, οι οποίες και συγκινούν και μένουν στον χρόνο. Απλά δεν είναι πολλά και δεν προβάλλονται αρκετά.
Υπάρχει αλήθεια κάτι που θα σας έβαζε και πάλι στο στούντιο;
Μια υπέροχη μουσική, με έναν υπέροχο στοίχο! Ο οποίος να ακουμπάει την ψυχή μου, να μου βγάζει δάκρυ, αγάπη, χαρά, συγκίνηση, συναισθήματα γενικά.
Έχετε συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ στο εξωτερικό, ένας τρόπος που στο παρελθόν ήταν λειτουργικός ώστε να φτάσει μια μουσική σε πολλά αυτιά. Πλέον το τοπίο έχει αλλάξει πολύ, ειδικά με την αμεσότητα της ψηφιοποίησης. Πώς έχετε δει να επηρεάζεται η σχέση του καλλιτέχνη με το κοινό;
Οι εποχές αλλάζουν. Καλό είναι να προσαρμοζόμαστε σε αυτό, ώστε ούτε εκτός επικαιρότητας να νιώθουμε, αλλά και να είμαστε κοντά στους νεότερους. Το κοινό τώρα μοιράζεται, ανάλογα τι ζητάει να ακούσει. Υπάρχει λ.χ. κοινό που δεν βγαίνει πια καθόλου και ψάχνει να ικανοποιήσει τις μουσικές του αναζητήσεις από το YouTube. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που μαζεύονται σε σπίτια ή σε μουσικές σκηνές, όπου μπορούν να εκτονωθούν και να τραγουδήσουν. Μ' αρέσει πολύ αυτό.
Ειδικότερα προς το ελληνικό ακροατήριο, πώς το έχετε δει να αλλάζει μέσα στα χρόνια;
Το κοινό αλλάζει, αυτό που δεν αλλάζει είναι το καλό και το κακό! Το κοινό λέει πάντα «ΝΑΙ» στο καλό, πάντως, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το κακό, που μπορεί και να το αποθεώνει σήμερα, σε λίγο καιρό θα το έχει ξεχάσει. Ξαναθυμάται τότε το καλό και με αυτό πορεύεται κατόπιν μέσα στον χρόνο.
Πώς έχει διαμορφωθεί η σχέση με το δικό σας υλικό μέσα στα χρόνια; Τι έχει αλλάξει στον τρόπο που ακούτε και τραγουδάτε το ρεπερτόριό σας; Επιστρέφετε συχνά σε αυτό;
Αγαπώ τα περισσότερα από τα τραγούδια μου, γιατί μου θυμίζουν συγκεκριμένες στιγμές. Πολλά, ευτυχώς, άντεξαν και στον χρόνο! Υπάρχουν τραγούδια που έχω αγαπήσει πολύ και κατά καιρούς, όταν μου δίνεται η ευκαιρία, τα τραγουδάω στις ζωντανές μου εμφανίσεις. Αλλιώς ...στο μπάνιο! (γέλια)
Πολύ μεγάλη μερίδα της δικιάς μου γενιάς σας ξέρει σαν τη «φωνάρα της Ντισκοτέκ». Πώς εξελίχθηκε το τραγούδι που κάνατε κάποτε με τον Τουρνά (1979) σε συνεργασία με τα Ημισκούμπρια (1997);
Δεν υπάρχει μόνο η "Ντισκοτέκ", που παρεμπιπτόντως συμπληρώνει 40 χρόνια. Όπως είπαμε και πριν, το καλό μένει... Τα Ημισκούμπρια είχαν τότε την ιδέα και εγώ τους ακολούθησα· και κατόπιν ακολούθησαν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Είναι πολλά πάντως τα τραγούδια που οι νέοι άνθρωποι τα γνωρίζουν και τα αγαπούν: "Έτσι Απλά Σ' Αγαπώ", "Άλλη Μια Μέρα", "Σωκράτης", "Όπως Σε Θέλω", "Καμιά Φορά", "Αντίο". Και άλλα, τα οποία θα ακούσουμε ασφαλώς και στο Κύτταρο, προσεχώς!
{youtube}sPGTuSxJ38s{/youtube}
