Ριζικές αλλαγές στον 3ο σας δίσκο Kitro, με μετατόπιση από αγγλικό σε ελληνικό στίχο και εισαγωγή παραδοσιακών μουσικών και θεματικών φορμών, που απουσίαζαν από τον σκληρό, metal ήχο σας. Τι συνέβη λοιπόν στους Raw In Sect;
Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν ελληνικά στοιχεία, απλά δεν ήταν στην επιφάνεια, κάτι που συνέβη με το Kitro. Γενικώς ψαχνόμαστε πάρα πολύ με το τι θα κάνουμε σε κάθε δίσκο και δεν θέλουμε να μένουμε στάσιμοι. Είναι κατανοητό ότι μπορεί όλη μας η πορεία να κάνει εντύπωση σε κάποιους, αλλά για εμάς είναι απολύτως φυσιολογικό να παρουσιάζουμε κάτι καινούριο κάθε φορά.
Ποια είναι τα κύρια σχόλια που ακούτε από τους fans όλα αυτά τα χρόνια, τώρα ειδικά που «ξανασυστήνεστε» μπροστά τους;
Λαμβάνουμε πολύ καλά σχόλια. Φυσικά υπάρχουν και άνθρωποι που μας κράζουν με χολή, αλλά είναι μέσα στο πρόγραμμα κι αυτό. Όλη η ιστορία είναι να μεταφέρουμε στον κόσμο εκείνο που νιώθαμε εμείς όταν δουλεύαμε τον δίσκο. Ήμασταν πάρα πολύ ενθουσιασμένοι με το πόσο μακριά μπορεί να πάει κάποιος με ελληνική μουσική και στίχο και τώρα βλέπουμε τον κόσμο να νιώθει αυτόν τον ενθουσιασμό. Σε γενικές γραμμές, τα σχόλια είναι πάρα πολύ καλά και τους ευχαριστούμε γι' αυτό.
Σε κομμάτια όπως το "Kitro" ή το "Karnavali", επιστρέφετε στιχουργικά στον παραδοσιακό λόγο, μέσα σε ένα πολύ διαφορετικό μουσικό πλαίσιο φυσικά. Πώς αντεπεξήλθατε στις επιταγές του ελληνικού στίχου και πώς η στιχουργική της «υπαίθρου» και της «εξοχής» έδεσε με τον ηλεκτρισμένο σας ήχο;
Πάρα πολύ φυσικά. Είναι τόσο πολύ ριζωμένα μέσα μας όλα αυτά, ώστε ήταν πολύ εύκολο να γίνουν κομμάτια. Όλη η δουλειά έπεσε στην παραγωγή, η οποία είχε τεράστιες προκλήσεις, καθώς χρησιμοποιούμε διαφορετικά κουρδίσματα και στησίματα γενικότερα. Όλη η διαδικασία ήταν τόσο όμορφη, που ήταν σα να έφευγε ένα βάρος από πάνω μας. Ξεκινήσαμε νομίζοντας ότι ο ελληνικός στίχος και η ελληνική μουσική είναι κάτι περιορισμένο και πως σύντομα θα ξεμείνουμε από ιδέες. Αυτό που συνέβη ήταν ότι δεν ξέραμε τελικά τι να πρωτοβάλουμε στον δίσκο από μελωδίες, στίχους, ρυθμούς, κλπ. Πραγματικά το Kitro γράφτηκε με πολύ μεγάλη ευκολία, και είναι πάρα πολύ το υλικό που έμεινε εκτός.
Θεωρείτε ότι ζούμε στην εποχή των μουσικών cross-overs; Καλλιεργείται πιστεύετε κάποιου είδους «τάση» τα τελευταία χρόνια;
Ισχύει. Λογικά η επιρροή του ίντερνετ έχει βοηθήσει σε αυτό. Όλα τείνουν να γίνονται ένα: βλέπεις ποπ καλλιτέχνες να είναι πολύ πιο αμφιλεγόμενοι και πειραματικοί, και παράλληλα τον πιο σκληρό ήχο να γίνεται όλο και πιο συντηρητικός και ποπ. Υπάρχουν άπειρες τάσεις, αλλά, όπως σε όλα, θα τις καταλάβουμε σε δεύτερο χρόνο, σε αρκετά χρόνια από τώρα. Στα 1970s, για παράδειγμα, δεν έβγαιναν μόνο Pink Floyd και Black Sabbath. Ήταν πάρα πολλά τα συγκροτήματα. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να φύγουν τα λιγότερα ενδιαφέροντα πράγματα και να μείνει ο αφρός. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και τώρα, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Θα περάσουν αρκετά χρόνια για να δούμε τι πραγματικά συνέβαινε το 2018.
Στο βιντεοκλίπ σας για την "Αρένα" κυριαρχούν λεπτομέρειες της αθηναϊκής ζωής –όχι αυτής του urban lifestyle, αλλά της αστικής βιοπάλης, των λαϊκών αγορών, των καφενείων, των αρετουσάριστων και αστυλιζάριστων ανθρώπων. Με ποιον τρόπο σάς γοητεύει η συγκεκριμένη Αθήνα; Και ποιοι δαίμονες κόβουν βόλτες στην «αρένα» της;
Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε για την Αθήνα. Κανένας από εμάς δεν είναι ιδιαίτερα μέρος του lifestyle της, οπότε οι εικόνες που έχουμε είναι κυρίως από ό,τι βλέπει κανείς στο video. Και στην τελική είναι πολλές μπάντες που προσπαθούν να δείξουν απεγνωσμένα την Αθήνα ως Λος Άντζελες, προκειμένου να σταθούν στα πολύ υψηλά στάνταρ της αγοράς. Εμείς θέλαμε να κάνουμε το αντίθετο και να φροντίσουμε να αποδοθεί η αισθητική του τραγουδιού όσο πιο πιστά γίνεται. Δαίμονες είμαστε όλοι παγιδευμένοι στην Αρένα, η οποία τελικά είναι η ίδια η καθημερινότητα, οπουδήποτε και αν βρίσκεται κανείς.
Μετά την κυκλοφορία του δίσκου Blue Haze (2014), ακολούθησε μια σειρά συναυλιών σε όλη την Ευρώπη. Πώς θυμάστε σήμερα εκείνες τις ημέρες; Ποιον σταθμό θα ξεχωρίζατε μερικά χρόνια μετά;
Ήταν μία πολύ περίεργη φάση για τους Raw In Sect όταν ετοιμαζόταν η κυκλοφορία του Blue Haze. Δουλέψαμε υπερβολικά πολύ σε εκείνο τον δίσκο και κάπως ήρθαν τα πράγματα να αρχίζουμε να ψιλοσπάμε. Ήταν μία φάση που ή θα διαλυόμασταν ή θα κάναμε κάτι ακραίο για να συνεχίσουμε να έχουμε λόγο να υπάρχουμε. Έτσι, αποφασίσαμε να περιοδεύσουμε όσο περισσότερο γίνεται. Έγιναν απίστευτα πράγματα σε αυτές τις περιοδείες. Τώρα βέβαια τα συζητάμε και γελάμε, αλλά τότε δεν γελάγαμε καθόλου. Ήρθε η μπάντα αντιμέτωπη με τα όριά της, σωματικά και ψυχολογικά. Πολλές συναυλίες ήταν ωραίες στις περισσότερες πόλεις στις οποίες πήγαμε, δύσκολα να ξεχωρίσουμε κάποια. Θα έλεγε κανείς ότι ξαναγεννήθηκαμε μέσα από όλα αυτά τα ταξίδια: και συνολικά και ο καθένας μας ξεχωριστά.
Πιστεύετε ότι ο ελληνικός στίχος θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στη συνέχεια της διεθνούς πορείας των Raw In Sect;
Πιστεύουμε ακριβώς το αντίθετο. Ο αγγλικός στίχος θα ήταν εμπόδιο αν θα συνέχιζε και σε αυτόν τον δίσκο, καθώς θα υπάρχουν πάντα οι αγγλόφωνες μπάντες να το κάνουν καλύτερα από εμάς. Δεν μας αρέσει να βλέπουμε ταβάνι σε ό,τι κάνουμε, οπότε σκεφτήκαμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες και είδαμε πως, κατά συντριπτική πλειονότητα, τραγουδούν στη γλώσσα τους. Σκεφτείτε το και αλλιώς –αν όλοι κάνουμε το προφανές, δεν υπάρχει πρόοδος.
Η αλήθεια είναι ότι εξάπτει το ενδιαφέρον του ακροατή η live απόδοση του Kitro. Τι να περιμένουμε λοιπόν από τη δισκοπαρουσίαση στο Temple; Ποιοι θα είναι εκεί;
Αυτός ήταν και ο σκοπός. Μας απογείωσε την ψυχολογία ο όλος πειραματισμός με την ελληνική μουσική και θέλουμε τώρα να το μεταφέρουμε στον κόσμο. Και ξαναλέμε ότι δεν έχει να κάνει μόνο με τα παραδοσιακά, αλλά με το οτιδήποτε είναι ελληνόφωνο και γενικώς ελληνικό. Να περιμένετε λοιπόν ότι θα αλλάξει κάτι μέσα σας για πάντα όσοι δώσετε μία ευκαιρία στο Kitro, γιατί αυτό ακριβώς έκανε και σε εμάς. Σας περιμένουμε όλες και όλους!
{youtube}t71oxiuhu2Q{/youtube}
