Στον 3ο σας δίσκο, Zivo, θα έλεγε κανείς οτι σπάσατε τα στεγανά της ίδιας της μέχρι σήμερα πορείας σας, όντας πιο ελεύθεροι, με εμπλουτισμένες ενορχηστρώσεις, τολμηρά crossovers και πρωτογενές στιχουργικό υλικό. Ήταν για εσάς φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, μετά από 12 χρόνια συνεργασίας; Ή προηγήθηκε κάποια συνειδητή απόφαση προς μια τέτοια κατεύθυνση;
Ήταν μια φυσική εξέλιξη. Βρισκόμασταν κάπως σε αδράνεια από τα τέλη του 2013 μέχρι και τα τέλη του 2014. Τότε προέκυψε ένα jam με τον ντράμερ Dave De Rose σε ένα πάρτυ στην Κύπρο, όπου εμείς λόγω συνθηκών δεν είχαμε ούτε ακουστική κιθάρα, ούτε κοντραμπάσο. Έτσι τζαμάραμε κάποια από τα κομμάτια του γκρουπ με ηλεκτρικό ήχο. Το jam δεν πήγε φοβερά, αλλά είχε ωραία ενέργεια και μας έδωσε την ιδέα να ξεκινήσουμε τη συνεργασία μας με τον Dave. Ένα χρόνο αργότερα κάναμε περιοδεία στη Γαλλία και βάζαμε ήδη τα θεμέλια για έναν καινούριο, κοινό δίσκο. Το Zivo ήταν το φυσικό επακόλουθο που ενέπνευσε αυτή η συνεργασία.
Πώς ήταν η είσοδός του Dave De Rose στο «σινάφι», όπως θα έλεγαν και οι παλιοί ρεμπέτες, των Τρίο Τεκκέ; Ήρθε για να μείνει ή πρόκειται για μια εφάπαξ συνεργασία; Τι θα λέγατε ότι έφερε στο σχήμα;
Σαν μεγάλος fan του γκρουπ, ο Dave εισχώρησε στο σχήμα με πολλή χαρά και άνεση. Πλέον νιώθουμε ότι το Τρίο Τεκκέ είναι αυτό που είναι με τον Dave: στο παρόν στάδιο δεν μπορούμε να φανταστούμε να επιστρέφουμε πίσω στο ακουστικό τρίο που ήμασταν πριν. Σίγουρα αυτή η σύνθεση θα μας πάει ακόμα μερικά χρόνια. Ο Dave έφερε πάρα πολλή ενέργεια και επαγγελματισμό στο γκρουπ, και επίσης έφερε την εμπειρία πολλών χρόνων σαν sideman με μεγάλες διεθνείς μπάντες όπως οι Moloko.
Πώς έγινε η μύηση του Dave, αλλά και του Colin Somervell, στην κουλτούρα και στην ιστορία του ρεμπέτικου; Ποιες αποστάσεις κλήθηκε να διανύσει ο καθένας για να συναντηθείτε; Ειδικά εσύ, Λευτέρη, με ένα τόσο πολυδιάστατο μουσικό προφίλ (J.Kriste, Σωτήρες, Low Spark), πώς διαχειρίζεσαι αυτήν την εναλλαγή προσωπικοτήτων/μουσικών ταυτοτήτων;
Ουσιαστικά, αυτή τη στιγμή το Τρίο Τεκκέ είναι η παλαιότερη ενεργή μπάντα στην οποία είμαι μέλος –από το 2005, συγκεκριμένα– και είναι για μένα μια συνεύρεση πολύ αγαπημένων φίλων, οπότε ποτέ δεν χρειάζεται συγκεκριμένη προσπάθεια στην «αλλαγή ταυτότητας». Ο Colin ήταν κολλητός μου φίλος από το πανεπιστήμιο και αργότερα συγκατοικούσαμε στο Λονδίνο. Ήταν μέσα στην ευρύτερη παρέα των Κυπρίων φίλων του Λονδίνου, όπως ήταν και ο Αντώνης. Ήταν πολύ μικρός τότε και ανοικτός σε οτιδήποτε μουσικό, οπότε δεν ήταν κόπος για εκείνον να μυηθεί στην κουλτούρα του ρεμπέτικου, μιας και εγώ με τον Αντώνη ακούγαμε τότε και παίζαμε πολύ αυτή τη μουσική.
Ο Dave, ο οποίος ήρθε στη μπάντα 10 ολόκληρα χρόνια μετά, γνώρισε τη μουσική του Τρίο Τεκκέ μέσα από τους δίσκους μας, τους οποίους έμαθε από κοινούς φίλους –όπως ο Colin· αργότερα έψαξε και τις παλιές ηχογραφήσεις του ρεμπέτικου. Εκεί πραγματικά λάτρεψε το είδος. Χρειάστηκε κάποια προσπάθεια βέβαια μέχρι να πιάσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες στους ρυθμούς και στο «κούνημα» του χρόνου, αλλά σαν έμπειρος μουσικός δεν του πήρε πολύ καιρό για να εμπεδώσει τον καινούριο του ρόλο και να τον αγαπήσει.
Τι σημαίνει αλήθεια «zivo»; Ό,τι πιο κοντινό μπορούμε να βρούμε στα λεξικά είναι η ζιβανία, απόσταγμα δημοφιλές κυρίως στην Κύπρο. Πόσο κοντά είμαστε; Επίσης, πώς οδηγηθήκατε στην επιλογή του για τον τίτλο του άλμπουμ;
Eίστε πολύ σωστοί, κατακρίβειαν. Ζίβο λέει τη ζιβανία ο Dave σαν Άγγλος που είναι, για ευκολία, και από εκεί πήραμε και τον τίτλο του δίσκου. Ίσως προς τιμήν του Dave, για να τον καλωσορίσουμε στη μπάντα. Βέβαια ο Αντώνης έγραψε και το ομώνυμο κομμάτι για να ταιριάζει με τον τίτλο αυτό.
Η ονομασία των κομματιών σας σε ελληνικά και αγγλικά (όχι απλά greeklish), η κατάταξή τους σε διεθνή μουσικά charts (#7 Transglobal World Music Chart για τον Αύγουστο), οι αναμεταδόσεις τους σε διεθνή μέσα (BBC), με κάνουν να αναρωτιέμαι ποιοι είναι οι στόχοι σας για το Zivo. Σας απασχολεί καθόλου το ζήτημα της αντιμετώπισης της μουσικής σας στο εξωτερικό ως world ή ethnic;
Όπως και να το κάνουμε, έτσι αντιμετωπίζεται στο εξωτερικό η μουσική μας, αλλά και οποιαδήποτε ελληνική μουσική που έχει την παραμικρή σχέση με την παράδοση. Αυτό άλλωστε είχε συμβεί και με τον προηγούμενο μας δίσκο, Samas (2011). Τα κομμάτια ονομάζονται και στα αγγλικά, όπως και οι στίχοι, γιατί καταλάβαμε και από τους προηγούμενους δίσκους ότι ο κόσμος θέλει να ξέρει τι λένε οι στίχοι –όχι απλά να κουνιέται σε ένα ακαταλαβίστικο εξωτικό ρυθμό. Ο στόχος είναι να παίξουμε για όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούμε, σε όσα περισσότερα μέρη του κόσμου.
Λένε οτι η παράδοση είναι σαν τους καθρέφτες του αυτοκινήτου: για να πας μπροστά, πρέπει να κοιτάς πίσω. Γιατί ρεμπέτικο, λοιπόν; Ποιες είναι οι δικές σας αναφορές; Ποια είναι τα δικά σας «ιερά τέρατα», τα οποία κοιτάτε πάντοτε πίσω από τον ώμο σας;
Ναι, για να πας μπροστά αναπόφευκτα θα κοιτάξεις και πίσω, και αυτό ισχύει σε πολλά πράγματα, όχι μόνο στη μουσική. Αφετηρία για τη διαμόρφωση της ιδέας του πρότζεκτ Τρίο Τεκκέ ήταν το προπολεμικό ρεμπέτικο και συγκεκριμένα οι μορφές των Μάρκου Βαμβακάρη, Γιώργου Μπάτη και Ανέστη Δελιά. Οι ιδιοσυγκρασίες που προκύπτουν μέσα από τα τραγούδια των πιο πάνω αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσης, καθώς και την πηγή στην οποία αναζητείται το πρωταρχικό υλικό για το δημιουργικό κομμάτι.
Πού πήγαν οι διασκευές στον 3ο σας δίσκο; Τα Reggetika (2009) ήταν εξ ολοκλήρου βασισμένα σε παλιά λαϊκά/ρεμπέτικα, στο Samas ήταν αισθητή η μείωση διασκευασμένων εκτελέσεων, ενώ το Zivo αποτελείται αποκλειστικά από άξια δείγματα του νεο-ρεμπέτικου κύματος (εάν μου επιτρέπεται ο όρος). Πώς είναι η διαδικασία γραφής και σύνθεσης κομματιών «εκτός πλαισίου», μιας και οι τεκέδες είναι πλέον παρελθόν και ήδη ζούμε μαζί με (ή/και είμαστε) Μικρασιάτες πρόσφυγες 3ης και 4ης γενιάς;
Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, το πρωταρχικό υλικό –το οποίο μπορεί να είναι, για παράδειγμα, η μελωδία, η αρμονία, ο ρυθμός ή απλά η μουσική κλίμακα– προέρχεται από τη βάση μας, που είναι το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Στην παρούσα δισκογραφική δουλειά προδιαγράφεται μια νέα πορεία, η οποία ναι μεν απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη βάση, αλλά κρατά πάντα γερό σχοινί δεμένο σε εκείνη. Με όλες τις υπόλοιπες επιρροές που έχουμε στην καθημερινότητα μας (μουσικές και άλλες), χτίζουμε ιστοριούλες του σήμερα και αυτό είναι πιστεύουμε που το κάνει να είναι ζωντανό και να έχει νόημα για εμάς και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Την Κυριακή 29 Οκτωβρίου επισκέπτεστε για 3η φορά την Αθήνα. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας; Σχεδιάζετε κάποιο ενδεχόμενο «Zivo tour» ή είναι νωρίς ακόμη;
Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι για τη συναυλία στην Afrikana, μιας και πάνε 4 χρόνια από την τελευταία μας εμφάνιση στην Αθήνα. Επιπλέον, θα είναι και η πρώτη με τον Dave. Η επίσκεψή μας στην Αθήνα είναι μέρος ενός από τα διάφορα σύντομα «Zivo tours» που έχουμε στα σχέδιά μας. Εκτός από τη Θεσσαλονίκη στις 27/10 (στο Υπόγειο) και τον Βόλο στις 28/10 (στην Περισπωμένη), θα ακολουθήσουν συναυλίες στην Κύπρο τέλη Νοέμβρη, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία στις αρχές του Φλεβάρη 2018.
{youtube}7D2Lm29gGik{/youtube}
