All Photos by Atena Kappa Photography (http://www.atenakappa.com)
Τέλη του ’16 ήρθε το νέο σου κομμάτι, το “Ξύπνα”, έναν χρόνο μετά τον τελευταίο σου δίσκο. Έρχεται ο επόμενος στα κοντά;
Δεν ξέρω να σου απαντήσω για το αν θα είναι στα κοντά, αλλά σίγουρα δουλεύεται, από τη στιγμή που βιώνω καινούργιες εμπειρίες. Έχουν γραφτεί κάποια κουπλέ εν ώρα περπατήματος (είναι κάτι που έβαλα πρόσφατα στη ζωή μου) και θέλω όλος ο καινούργιος μου δίσκος να γραφτεί με κάποιον τρόπο έξω. Όταν λέω έξω, εννοώ χωρίς να έχω κάποιο ταβάνι πάνω απ' το κεφάλι μου. Στιχουργικά νομίζω ξέρω πού θα πάει, απλά είμαι στην αναζήτηση του ηχοχρώματός του, το οποίο ίσως και ν' απαιτεί πρόσθετες μουσικές γνωριμίες.
Το «ξύπνα» του τίτλου, απέχει νομίζω αρκετά από εκείνο το «ξυπνήστε» που διαβάζουμε συχνά πλέον στο διαδίκτυο από πεφωτισμένους συμπολίτες, που όλα τα έχουν καταλάβει και κουνάνε το δάχτυλο σ’ εμάς του αδαείς. Εσύ σε τι αναφέρεσαι;
Με τον όγκο πληροφορίας που υπάρχει πλέον μέσα σε κάθε σπίτι, πάνω-κάτω ο καθένας μπορεί να ξυπνήσει από όποια πλευρά του κρεβατιού του θελήσει. Το θέμα είναι ότι το βράδυ πάλι θα νυστάξουμε. Και οι ώρες που είμαστε ξύπνιοι δεν αρκούν για να πράξει ο καθένας την αφύπνισή του (όποια και να 'ναι αυτή), διότι το μόνο που αιωρείται πλέον στην ατμόσφαιρα είναι το άγχος.
Δεν είναι το θέμα, λοιπόν, το τι έχεις καταλάβει, το θέμα είναι να μπεις στη διαδικασία να καταλάβεις ώστε να κρατάς το μυαλό σου σε εγρήγορση και να μην κοιμάσαι όρθιος. Το "Ξύπνα" είναι προσωπική αφύπνιση, γιατί πρώτα από εμάς θεωρώ ότι ξεκινάνε όλα.
Λες κάπου: «μία δυσάρεστη στιγμή δεν θέλει άλλη για να καταλάβεις το χαμόγελο τι πάει να πει». Διαβάζω αλλού πως η απόφασή σου να βγάλεις ένα άλμπουμ με τον τίτλο Ελπίδα ήρθε ακριβώς σε μία άσχημη για σένα περίοδο. Φαίνεται ότι για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι μπορεί να σημαίνουν λέξεις όπως «ευτυχία» ή «ελπίδα» πρέπει πρώτα να βιώσουμε την έλλειψή τους, έτσι;
Δυστυχώς θα συμφωνήσω. Αυτό το CD γράφτηκε για να μου θυμίζει το πού ήμουν κι από τι πέρασα, ώστε πλέον να μην ξεχνάω να χαμογελάω. Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματά μας είναι ότι ξεχνάμε· αλλιώς θα θυμόμασταν ότι είμαστε άνθρωποι κι ότι ο χρόνος μας πάνω σ' αυτή τη γη είναι πολύ λίγος για να κυνηγάμε φαντάσματα του παρελθόντος και ζωές μέσα απ' την τηλεόραση.
Έχουμε γεννηθεί για να γεννήσουμε και δεν πρέπει κάθε καινούργια γενιά να πίνει στο μητρικό της γάλα τα λάθη της προηγούμενης· αλλιώς η ιστορία θα επαναλαμβάνεται. Ο κόσμος μπορεί να σε αφήσει απ’ έξω του κι όχι εσύ εκείνον. Ας το θυμόμαστε αυτό.
Έχεις ήδη συμπληρώσει μια δεκαετία στα πράγματα, κάτι που ίσως σε κάνει βετεράνο στα μάτια κάποιων. Αρχικά, περίμενες την επιτυχία των Ψυχόδραμα (ή των διάφορων μετέπειτα πρότζεκτ), ότι δηλαδή θα ερχόταν κόσμος στις συναυλίες τραγουδώντας τους στίχους σας;
Η επιτυχία του Ψυχόδραμα ήταν ότι δεν ξεκίνησε με απώτερο σκοπό του να κάνει επιτυχία. Έμοιαζε σαν ένα παιδί που έβγαινε να πει τα κάλαντα για να πάρει ποδήλατο. Οι αγνές προθέσεις, βέβαια, προσελκύουν τους αγνούς ανθρώπους, όμως τραβάνε επίσης και τους «κακούς», από περιέργεια. Σιγά-σιγά, όσο το κοινό μεγάλωνε, μεγαλώναμε κι εμείς ηλικιακά χωρίς να το έχουμε πάρει χαμπάρι. Και τελικά αποφασίσαμε (τουλάχιστον οι περισσότεροι) να δοθούμε σ' αυτό που ξέραμε να κάνουμε καλύτερα.
Πάντως, δεν περίμενα κάτι… Απλά πέρασαν τα χρόνια, μα όταν ακούς τον κόσμο να τραγουδάει τους στίχους σου, είναι σαν να σου λέει ότι δεν πέταξες ούτε ένα δευτερόλεπτο της ζωής σου στα σκουπίδια.
Πώς ξεκινήσατε αλήθεια; Και τι ήταν εκείνο που σας τράβηξε προς το χιπ χοπ και όχι, για παράδειγμα, στο να πιάσετε δυο κιθάρες κι ένα σετ ντραμς;
Η αφετηρία του Ψυχόδραμα ήταν στη Ρόδο τέλη του '90 και μετά ταξίδεψε στην Αθήνα, στο παιδικό μου δωμάτιο, αρχές του 2000, όπου έγιναν τα πρώτα του ηχογραφήματα.
Αυτό που θυμάμαι από μικρό παιδί ήταν η καλή μουσική, η μαυροδάφνη (που έσπαγε συνήθως όταν πήγαινα να την ανοίξω), το μηχανάκι του Κωστάκη (Ασύμφορος Όρος), άμμο στα παπούτσια μου, και, αντί για κιθάρες, freestyle γύρω απ' την φωτιά στο Έλλη (Παραλία Ρόδου) από τους μέντορές μου Αλλοπρόσαλλο, Δ.Π.Θ., Άγνωστο Χειμώνα. Εκεί ξεκίνησαν όλα, για μένα τουλάχιστον. Κιθάρες και ντραμς δεν πιάσαμε, μάλλον γιατί ήμασταν αρκετές ώρες έξω!
Εσύ γιατί διάλεξες να ταυτίζεσαι ως λάθος;
Το ταυτισμένο λάθος ήταν η ανάγκη μου σαν έφηβος να βρω ένα όνομα που να με διαφοροποιεί από αυτό που με φώναζαν στο σχολείο. Όταν όμως άρχισα να ρωτάω για το αν πετάει ο γάιδαρος και οι περισσότεροι μου 'λεγαν ναι, το αγάπησα κιόλας.
Πώς βλέπεις την είσοδο του χιπ χοπ στα κυριλέ μαγαζιά της Ιεράς Οδού και στα talent show, τα τελευταία χρόνια; Το βοήθησε ή αντίθετα το ουδετεροποίησε, φέρνοντάς το στα μέτρα της κυρίαρχης κουλτούρας;
Αν το κυριλέ ορίζεται απ' το κόστος και το talent show ορίζεται απ' το ταλέντο, τότε στους δύο τρίτος δεν χωρεί…
Αυτό το …astokaneiotheos-hop είναι το εξής: Προσπαθούν να μιλήσουν για μια γκόμενα (πάντα) στο μέτρο, (αλλά επειδή ούτε αυτό δεν καταφέρνουν, τους βάζει ο ηχολήπτης τελικά). Για να γίνει ακόμα χειρότερο, προτιμούνται στο ρόλο του MC (Microphone Charos) άτομα που στερούνται σωστής άρθρωσης, ώστε όταν μπαίνει το ρεφρέν, ν’ ακούγεται λες και μπήκε ο Prank Sinatra απ’ την πίσω πόρτα του Caramella, ενώ του πετάνε κόκκινα γαρύφαλλα, δεύτερο χέρι μετά από κηδεία!
Στο θέμα μας, ούτε ξυστά δεν πέρασε από το χιπ χοπ σε τίποτα. Η γελοιότητα παραμένει γελοιότητα και αρπαχτή της στιγμής, ενώ η καλή μουσική αναλλοίωτη και καρποφόρα στον χρόνο.
Συνήθως στο χιπ χοπ παίζει αρκετή ματσίλα και αυτοεπιβεβαίωση και «θα σου κάνω» και «θα σου δείξω» (βλέπε και τους, αρκετούς διαχρονικά, εγωπαθείς μεγαλοράπερ στις Η.Π.Α.)… Εσύ αντίθετα χρησιμοποιείς και φυσικά όργανα και δείχνεις μια πιο ευαίσθητη ή πιο σκεπτόμενη εκδοχή. Δεν φοβάσαι μήπως κάποιοι σε χαρακτηρίσουν ως «έντεχνο ράπερ»;
Η αλήθεια είναι ότι ετοιμάζω ένα project το οποίο το προορίζω για το εξωτερικό και με αυτά που είπες, με άγχωσες... Με ποιους πάμε να μπλέξουμε;;!!
Ο αδερφός μου (Αλλοπρόσαλλος) μου είπε για μια παραγωγή που επρόκειτο να γράψει για το συγκεκριμένο project («ρε φίλε αυτό δεν μοιάζει με κάτι, είναι ο ήχος σου») κι αυτό είναι που επεδίωκα όλα αυτά τα χρόνια δουλειάς πάνω στη μουσική μου. Τώρα, απ' τη στιγμή που δεν θέλω να ταμπελοποιήσω την μουσική μου ούτε να μπω εσκεμμένα στο περιθώριο για να πουλάω για λόγους marketing οπαδιλίκια και ματσίλα, όπως ανέφερες, και επειδή πιστεύω στον εαυτό μου, ας με πούνε ό,τι θέλουνε… Δεν μπορεί να με φοβίσει κάτι που είναι δημιούργημά μου.
Τι είδους μουσική παίζει αυτόν τον καιρό στα ηχεία σου; Και από χιπ χοπ, αλλά και γενικότερα…
Ό,τι ηχογραφώ στο στούντιο, για να σου 'μαι ειλικρινής. Αλλά το κάνω και το ακούω μ' ευχαρίστηση, διότι όσοι καλλιτέχνες ηχογραφώ σέβονται τον εαυτό τους και κατ' επέκταση το κοινό τους. Οπότε βγαίνει ένα όμορφο αποτέλεσμα και ευχαριστιόμαστε την ακρόαση όλοι όσοι είμαστε παρών.
Τι να περιμένουμε στο Piraeus 117 Academy στις 28 Ιανουαρίου, αλλά και στο Block33 της Θεσσαλονίκης στις 4 Φλεβάρη;
Αυτό εξαρτάται απ' το τι θα ζητήσει ο κόσμος που θα βρίσκεται εκεί. Εμείς αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να είμαστε έτοιμοι για ό,τι μας ζητηθεί, στα πλαίσια αυτής της γιορτής. Τα live γίνονται πρώτα για τον κόσμο και μετά για τα συγκροτήματα.
Τα λέμε εκεί! Αθήνα-Θεσσαλονίκη 2017 - Ταφ Λάθος.
{youtube}n5o_nHfXhOE{/youtube}
