Φωτογραφίες: Αθηνά Κόρμαλη (2) & Ζήσης Τσούμπος (3)
«Το κακό παιδί των ZN και το κακό παιδί των RNS, σε μία off the hook συνάντηση», γράφει η ανακοίνωση για το επερχόμενο live σου στο Gagarin με τον Τάκι Τσαν. Είναι πολύ ιντριγκαδόρικο, αλλά θα 'θελες να μας το αναλύσεις λίγο το πώς ορίζεται ένα «κακό παιδί»;
Ένα «κακό παιδί» δεν είναι απαραίτητα ένας κακός άνθρωπος. Ίσως είναι κάποιος που οι συνθήκες τον έχουν αναγκάσει να ακολουθήσει έναν περιθωριακό τρόπο ζωής.
Σε έχουμε σίγουρα μάθει μέσω του RNS, μα δεν σε έχουμε και ταυτισμένο μαζί τους. Για σένα, όταν έρχεται η ώρα της δουλειάς, πώς κρίνεται συνήθως το τι κάνεις ως RNS και το τι κάνεις ως Θύτης;
Το RNS, από τη δημιουργία του μέχρι και σήμερα, είναι γνωστό ως το πιο hardcore χιπ χοπ σχήμα της Αθήνας. Το δικό μου προσωπικό στυλ είναι επίσης hardcore. Στην ουσία στο RNS συμβάλλω με το ραπ που θα έκανα και σόλο.
Τρίκαλα, Χανιά, Αθήνα –Περιστέρι, για την ακρίβεια. Έχει αφήσει καθόλου το στίγμα της η επαρχία στην καλλιτεχνική σου περσόνα ή είναι εν τέλει η Αθήνα αυτή που παρέχει τις αφορμές πίσω από τις ρίμες;
Έχω καταγωγή από τα Τρίκαλα αλλά δεν έχω μείνει εκεί. Έζησα κάποια χρόνια στα Χανιά, αλλά ήμουν πιτσιρίκι. Από 12 χρονών μένω στην Αθήνα.
Υπάρχει θυμός στον τρόπο με τον οποίον γράφεις, που τον βγάζεις –θεαματικά, όπως έχω δει σε live περιστάσεις– και στο μικρόφωνο. Είναι θέμα χαρακτήρα; Τον δημιουργεί το άγχος και η σκληρότητα της Αθήνας; Ή εδράζεται στη battle φιλοσοφία του χιπ χοπ;
Το μπάτλ, που είναι ίσως το κυρίαρχο στοιχείο του ραπ σχεδόν από τα πρώτα χρόνια του είδους, δίνει σε αυτήν τη μουσική ένα συναίσθημα που έχω την ανάγκη να εκφράσω ως MC, μα και να μου το προκαλέσουν και άλλοι MCs, ως ακροατής. Αν δεν είχα αυτό το μέσο, θα ήμουν στην καθημερινότητά μου τόσο θυμωμένος, όσο με έχεις δει στη σκηνή.
Ως πού μπορεί να σταθεί το χιπ χοπ, αν δεν βασίζεται στο βιωματικό στοιχείο; Τι μας κάνει να το αγαπάμε σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που είναι σαφώς απομακρυσμένη από τα όσα ζούσε και ζει η μαύρη κοινότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες;
Υπάρχουν κομμάτια από ράπερς του εξωτερικού τα οποία μιλάνε για την πραγματικότητα στη γειτονιά τους. Ακόμα και αν εδώ δεν μπορείς να συναντήσεις γεγονότα σαν αυτά στα οποία αναφέρονται, πάντα μπορείς να ακούσεις ένα τέτοιο κομμάτι σαν μια ιστορία. Με τον ίδιο τρόπο που θα έβλεπες μια ταινία.
Ποιες είναι αλήθεια οι δικές σου μεγάλες αγάπες από το διεθνές χιπ χοπ;
Αν μου έλεγες να διαλέξω ένα συγκρότημα, αυτοί θα ήταν μάλλον οι Non Phixion.
Πώς εξηγείς το φαινόμενο που βλέπουμε εδώ και αρκετά χρόνια, ράπερς να γνωρίζουν επιτυχία ως τσικό λαϊκών τραγουδιστών στις πίστες;
Αυτό το μουσικό έκτρωμα δημιουργήθηκε μάλλον από την ανάγκη του βλαχοκάγκουρα Έλληνα να το παίξει λίγο πιο «in».
Σε ένα τέτοιο κλίμα, πώς προσδιορίζεται πλέον το underground; Γιατί είναι μια ταμπέλα η οποία διατηρεί αίγλη κι έτσι τη χρησιμοποιούν και αρκετοί που δεν έχουν καμία σχέση μαζί του...
Underground είναι κάτι που δεν επηρεάζεται από τα ρεύματα της εποχής και δεν ενδιαφέρεται να γίνει εύπεπτο, για τις μάζες. Πάνω από όλα ένας underground καλλιτέχνης δεν είναι μαριονέτα παραγωγών και εταιριών και λειτουργεί με δικούς του όρους.
{youtube}rX6sILkNcxI{/youtube}
