Με τη μουσική σας, στοχεύετε σε μια εκ νέου σύσταση της παράδοσης της άρπας; Ή σε κάποιου είδους εκμοντερνισμό του ήχου της;
Σήμερα την άρπα τη συνδέουμε με την κέλτικη παράδοση, όμως με το ηχόχρωμά της ταιριάζουν πολλά μουσικά είδη. Ίσως το ότι εγώ προέρχομαι από μια άλλη κουλτούρα με έκανε να αισθανθώ ελεύθερη με τις επιλογές που έκανα στο ρεπερτόριο και στον τρόπο παιξίματος. Οι συνθέσεις μου είναι σίγουρα επηρεασμένες από τα διαφορετικά ακούσματα τα οποία έχω. Επίσης, ο Οδυσσέας –η καινούργια άρπα που έφτιαξε για μένα η Camac Harps– είναι κατασκευασμένη με σύγχρονα υλικά και με νέα τεχνολογία. Πιστεύω ότι όλα αυτά μαζί, χωρίς να το στοχεύω, δίνουν μια φρέσκια ανάσα στο όργανο και συμβάλλουν στον εκμοντερνισμό του ήχου του.
Η κέλτικη μουσική, έχει αποδέκτες στο ελληνικό κοινό; Τι σας έχει δείξει η εμπειρία;
Νομίζω πως το εγχώριο κοινό αγαπά την κέλτικη μουσική, η οποία βρίσκω να έχει και συγγενή στοιχεία με την ελληνική. Αρχικά άλλωστε, κι εμένα αυτό που με έσπρωξε να πάω στην Αγγλία και έπειτα στη Σκωτία και στην Ιρλανδία, ήταν η συγκίνηση την οποία ένιωθα με αυτήν τη μουσική.
Λείπετε χρόνια από τη χώρα μας. Πώς βλέπετε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εδώ, τόσο στη μουσική παιδεία, αλλά και κοινωνικά;
Όσο και αν με θλίβει αυτή η κατάσταση, με συγκινεί και με γεμίζει με θετικότητα η διάθεση και η ενέργεια για δημιουργία την οποία παρατηρώ στον καλλιτεχνικό κόσμο. Παρ’ όλες τις δυσκολίες, βρίσκω τους Έλληνες καλλιτέχνες πιο ζωντανούς από πολλούς Γάλλους συναδέλφους.
Ποιες είναι οι σημαντικότερες –μη μουσικές– επιρροές σας;
Είναι η ζωγραφική και η λογοτεχνία. Νομίζω όμως ότι η ζωγραφική είναι η τέχνη που με συγκινεί περισσότερο. Ένας πίνακας που με αγγίζει, είναι σαν να ξυπνάει μέσα μου μια μελωδία.
Τραγουδάτε σε πολλές γλώσσες, μα ποτέ δεν χάνετε την επαφή με την αρμονία και τις μελωδίες σας. Σας ενδιαφέρει να σας αντιμετωπίζουν πρωτίστως σαν ερμηνεύτρια ή ως μια δεξιοτέχνη στην άρπα;
Δεν βλέπω τον εαυτό μου ούτε ως ερμηνεύτρια, ούτε ως δεξιοτέχνη. Ίσως γιατί αυτό που αναζητώ είναι η αρμονία μεταξύ άρπας και φωνής, μέσα από την απλότητα και τη λιτότητα της εκτέλεσης.
Πώς καταφέρνετε να συγκεράσετε τους «διαβασμένους» ακροατές, οι οποίοι έχουν απαιτήσεις και σαφείς γνώσεις της μουσικής σας, και τους ακροατές που ενδεχομένως δεν έχουν εκτεθεί στον ήχο σας;
Η άρπα είναι ένα μουσικό όργανο που προκαλεί συγκίνηση, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με τη φωνή. Αυτή η συγκίνηση για τα ουσιώδη πράγματα που μας απασχολούν όλους, από όποια γωνιά της Γης κι αν ερχόμαστε, μας θυμίζει ότι η μουσική είναι η γλώσσα της καρδιάς. Η οποία δεν γνωρίζει σύνορα και δεν χρειάζεται αλφάβητο για να αγγίξει τους ανθρώπους. Είναι το χαρακτηριστικό, νομίζω, το οποίο δένει ένα κοινό σε μια συναυλία.
Τι θα μας παρουσιάσετε στις επερχόμενες συναυλίες σας; Και πόσο θα καθοριστεί αυτό από τους τρεις καλεσμένους σας (Κώστα Παρίση, Νίκο Ξυδάκη, Χάικ Γιαζιτζιάν);
Θα σας παρουσιάσω ένα μέρος από το δικό μου ρεπερτόριο, με προσωπικά τραγούδια, μα και κάποια άλλα, κέλτικης επιρροής. Με τους τρεις καλεσμένους, θα σας πούμε με την άρπα μου τραγούδια κυρίως από το δικό τους ρεπερτόριο, οπότε ας αφήσουμε και λίγο χώρο για εκπλήξεις. Κάθε μουσική συνάντηση, άλλωστε, είναι σαν ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό.
Τέλος, φαντάζεστε έναν κόσμο χωρίς άρπα;
Μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς άρπα, όμως όταν τραγουδώ όλα γίνονται ομορφότερα με τον ήχο της.
{youtube}Sf1xnNq4Eu8{/youtube}
