Γεωργία, πότε ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική της Αργεντινής και την παράδοση του Μπουένος Άιρες;
Ανέκαθεν με ενδιέφεραν οι μουσικές παραδόσεις άλλων χωρών. Mου άρεσε επίσης να πειραματίζομαι με διαφορετικά γλωσσικά ιδιώματα και να ανακαλύπτω τη μουσικότητά τους. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας φίλους από τη Νότιο Αμερική (Χιλή, Κούβα, Ουρουγουάη, Κολομβία) γνώρισα και αγάπησα την ισπανική γλώσσα και τους λάτιν ρυθμούς. Στη μουσική της Αργεντινής, ωστόσο, είχα τη μοναδική ευκαιρία να μυηθώ από έναν πραγματικό μαέστρο του nuevo tango, τον Luis Borda. Η μελωδικότητα και το πάθος της μουσικής του, βρήκαν μέσα μου θέση και έκφραση.
Τι σε γοήτευσε σε αυτόν τον καλλιτέχνη και πώς ακριβώς ξεκίνησε η συνεργασία σας;
Ο Luis Borda είναι ένας μεγάλος μουσικός κι ένας υπέροχος άνθρωπος! Αιτία της γνωριμίας μας στάθηκε ένας κοινός φίλος, ο οποίος ζει στο Μόναχο και «φαντάστηκε» ότι κάτι ωραίο θα μπορούσε να βγει αν μας έφερνε σε επαφή. Έτσι κι έγινε: ο Luis άκουσε τη φωνή μου, εγώ τη δουλειά του, μου έστειλε ένα τραγούδι, το ηχογράφησα, του άρεσε, μου έστειλε ένα δεύτερο, ένα τρίτο… Και σιγά-σιγά άρχισε το καρδιοχτύπι της δημιουργίας, τα ταξίδια, ο ενθουσιασμός. Θα πρέπει να πω ότι, εξαρχής, υπήρχε μια ροή στην επικοινωνία μας, μια συνάφεια που σπάνια συναντάει κανείς. Προχωρήσαμε λοιπόν χωρίς καμία πίσω σκέψη, με απόλυτη εμπιστοσύνη ο ένας στα βήματα του άλλου. Σαν πραγματικός χορός tango!
Η περίοδος των ηχογραφήσεων του Aleli και της ζύμωσης του υλικού ήταν χρονοβόρα ή μια διαδικασία αβίαστη;
Οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Γιάννη Μαυρίδη στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος, πριν ακόμα καλά-καλά φανεί ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα, υιοθέτησε και αγκάλιασε το project ως παραγωγός μας. Χωρίς καμιά αγωνία, λοιπόν, και χωρίς κανένα deadline, προχωρήσαμε με τον ρυθμό μας, παίρνοντας όλο τοβ χρόνο που χρειαζόμασταν για την πλήρη ανάπτυξη του υλικού μας –μέχρι να νιώσουμε ότι «εδώ είμαστε». Εργαστήκαμε ομαδικά, αφού οι ιδέες πήγαιναν κι έρχονταν, με αγάπη, μεράκι, αλλά και σοβαρότητα.
Ποια ήταν η δική σου φωνητική προσέγγιση; Είχες πρότυπα και συγκεκριμένες επιρροές ή βασίστηκες στην προσωπική σου εμπειρία;
Ακολούθησα τη μουσική και τους στίχους μάλλον αυθόρμητα και νομίζω ότι αυτό ήταν που ξάφνιασε ευχάριστα τον Luis. Οπότε, όσον αφορά τα τραγούδια που έχουμε ηχογραφήσει, μπορώ να πω ότι δεν υπήρχε κατά νου κανένα πρότυπο, παρά μόνο ο δικός μου τρόπος. Σχετικά όμως με τα κλασικά αργεντίνικα tango που καλούμαι να ερμηνεύσω, μεταξύ άλλων, στις συναυλίες, οπωσδήποτε έχω ακούσει κι έχω μελετήσει παλιές Αργεντίνες τραγουδίστριες. Την Tita Morello, για παράδειγμα, αλλά και πιο σύγχρονες, όπως η Rosanna Falasca και η Lidia Borda.
Στο CD συμμετέχουν μουσικοί από την Αργεντινή, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Πώς κύλησε η συνεργασία σας;
Με άξονα τον Luis Borda κι εμένα, συγκροτήθηκε αρχικά μια βασική δημιουργική ομάδα από Έλληνες δεξιοτέχνες: τον Ανδρέα Ζιάκα (κιθάρα), τον Λευτέρη Ανδριώτη (κρητική λύρα), τον Ιάσονα Γερεμτζέ (κρουστά) και τον Κωνσταντίνο Αθυρίδη (πιάνο). Πάνω στη δική μας δουλειά ήρθαν ύστερα κι έδεσαν, με το προσωπικό τους στίγμα, βιρτουόζοι από διάφορα μέρη του κόσμου, όπως ο Γερμανός Roman Bunka (ούτι), οι Αργεντίνοι Marcelo Mercadante (bandoneon) & Franco Luciani (armonica) και o Γάλλος Olivier Gatto (κοντραμπάσο).
Το κομμάτι αυτό των ηχογραφήσεων (εκτός από την περίπτωση του Olivier Gatto που έγινε στη Θεσσαλονίκη, αδράχνοντας την ευκαιρία της επίσκεψής του για άλλη συναυλία), έλαβε χώρα στο Μπουένος Άιρες, στη Βαρκελώνη και στο Μόναχο. Κύλησε δε με φυσικότητα και χωρίς δυσκολίες, παρά τις γεωγραφικές αποστάσεις. Αυτά είναι τα καλά του διαδικτύου…
Τα τραγούδια ακουμάνε συχνά στον έρωτα και στη μετανάστευση. Υπάρχει κάποια κοινή θεματική πίσω από την αφήγηση του Aleli;
Ο Luis Borda γράφει ο ίδιος τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών του (με μικρές εξαιρέσεις), εμπνεόμενος από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και απαιτούν να πάρουμε θέση. Εστιάζει στα πραγματικά ανθρώπινα πρόσωπα που υποφέρουν, που πονάνε, που ερωτεύονται. Το "Verguenza", για παράδειγμα, εκκινά από την τραγωδία της Lampedusa και εξελίσσεται σε μια καταγγελία εναντίον της ασυνειδησίας, της ακατανοησίας και της αδιαφορίας που κατακλύζει σήμερα τον κόσμο και καταλήγει να αφαιρεί από τον άνθρωπο την ίδια την ανθρωπινότητά του. Το "Aleli" μιλάει για τους Desaparecidos (Εξαφανισμένους) την εποχή της δικτατορίας στην Αργεντινή, το "Loca Εn Nubes" για μια γυναίκα η οποία χάνει τον εαυτό της μέσα στην τρέλα και στη λήθη. Και, μέσα σ' όλα –και ταυτόχρονα– υπάρχει ο έρωτας, ως αντίστιξη της ίδιας της ζωής, η οποία προλαβαίνει να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Το ίδιο το όνομα του CD μας, άλλωστε (Aleli), θα έλεγα πως αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό: την πραγματική ζωή, που ανθίζει και μαραίνεται σαν λουλούδι και, εν τέλει, αποτελεί τον άξονα των τραγουδιών μας.
Σε τραγούδια όπως το "Atahualpa", παρατηρώ ποικίλες τζαζ και ethnic επιρροές, ενταγμένες αρμονικά –όπως και σε άλλα σημεία του δίσκου. Το βρήκα εξαιρετικά προσεγμένο και καλαίσθητο. Σε ποια ακούσματα ανατρέξατε, σε τέτοιες περιπτώσεις;
Το "Atahualpa" είναι μια chacarera (παραδοσιακός αργεντίνικος ρυθμός) που αναφέρεται –τόσο μουσικά, όσο και νοηματικά– στον μεγάλο τραγουδοποιό, φιλόσοφο και ποιητή της Αργεντινής, Atahualpa Yupanqui. Από την άλλη, ο Luis Borda, είναι ένας συνθέτης που επιδιώκει την επαφή με ολότελα διαφορετικά ιδιώματα (και η συνεργασία μας είναι, βεβαίως, μια απόδειξη), αναζητώντας κοινούς δρόμους και, ενίοτε, ανοίγοντας καινούριους. Στην περίπτωσή μας, θεωρήσαμε εύλογο σ' ένα τέτοιο τραγούδι –όπου το παραδοσιακό στοιχείο της Αργεντινής είναι τόσο έντονο, εμπλουτισμένο, μάλιστα, από τα καλλιτεχνικά φίλτρα του Luis– να επιδιώξουμε έναν συγκερασμό με τη δική μου παράδοση, αυτή της Κρήτης.
Έτσι, μια τυπική αργεντίνικη μελωδία όχι μόνο παίζεται με κρητική λύρα, αλλά ακολουθείται από το κρητικό ηχόχρωμα σε μελωδικό και ρυθμικό επίπεδο. Όλα αυτά συμβαίνουν δε χωρίς προσπάθεια επιβολής της μίας κουλτούρας στην άλλη. Μάλλον με την προσδοκία μιας συμπόρευσης, μιας συνομιλίας, μιας μουσικής επικοινωνίας με αλληλοσεβασμό και χωρίς στεγανά.
Ποια είναι η φιλοδοξία σου για αυτόν τον δίσκο; Πώς θέλεις να ακουμπήσει στα αυτιά των ακροατών; Ποια είναι η αποδοχή που επιθυμείς;
Η προσωπική μου «φιλοδοξία» σταματά εκεί όπου ολοκληρώνεται μια μουσική εργασία. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι δεν με ενδιαφέρει η πορεία της κι ότι δεν ευελπιστώ να ακουμπήσει με ευγένεια στα αυτιά εκείνων που θα την ακούσουν. Αλίμονο, λάμπω όταν ένα τραγούδι μας καταφέρνει να συντονιστεί, να συντροφέψει, ίσως ακόμα να προβληματίσει άλλους ανθρώπους. Αυτός, άλλωστε, είναι ο σκοπός της μουσικής! Όμως, ως Γεωργία, είμαι ήδη στα επόμενα που θα ήθελα να κάνω, να γράψω ή να τραγουδήσω. Δεν επιθυμώ να στέκομαι στην αγωνία της αποδοχής. Το εύχομαι ολόψυχα, όμως!
Σχεδιάζεις να παρουσιάσεις το Aleli ζωντανά και στη συνέχεια; Τι έχεις στα σκαριά για το 2016;
Ήδη έχουμε ξεκινήσει με τον Luis Borda μια σειρά από συναυλίες στη Γερμανία κι ευελπιστούμε να παρουσιάσουμε αυτή τη δουλειά και αλλού στην Ευρώπη. Μιλάμε, ακόμα, και για μια μικρή περιοδεία στην Ελλάδα το καλοκαίρι που έρχεται. Επίσης, συμμετέχω ως συντελεστής και ως ερμηνεύτρια στο έργο Alexander The Great –μια rock opera, με την οποία ήδη σχεδιάζεται μια μεγάλη περιοδεία στο εξωτερικό. Κατά τα άλλα, γράφω ποιήματα, παραμύθια και ιστορίες. Μάλιστα, δεν αποκλείεται μέσα στη χρονιά κάτι απ' αυτά ν' ανέβει στη θεατρική σκηνή.
{youtube}NUn879q5FQI{/youtube}
