Άλλες χρονιές κάνουμε αμάν να σε ακούσουμε και τώρα ξαφνικά δεν σε προλαβαίνουμε. Το λες και toomuchίλα αυτό που συνέβη (γέλια)
Toomuchίλα, όντως! Εγώ και ο Zappa, 4 κυκλοφορίες σε έναν χρόνο (γέλια που κάνουν τους θαμώνες στο μαγαζί να μας κοιτάνε). Thee Holy Strangers, Make Believe και δύο Ludmila.
Φαντάζομαι έχεις βαρεθεί να εξηγείς φαντάζομαι σε φίλους, γνωστούς και δημοσιογράφους. Ήρθε η ώρα όμως να πεις και σε μένα γιατί δύο κυκλοφορίες μαζί. Δεν φοβήθηκες, για να το θέσω έτσι;
Κατ'αρχήν, δεν το αποφάσισα εγώ, μα ο κύριος Νικόλαος Στυλίδης, διευθυντής της Labyrinth Of Thoughts. Μου είχε κάνει κρούση και παλιότερα, για να βγάζαμε σε single το "Leave Me Alone" των Make Believe, αλλά για διάφορους λόγους –οι οποίοι οφείλονταν σε εμάς, που δεν θέλαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο– αυτό δεν έγινε. Του είχε μείνει όμως υποσημείωση, κατά πώς φαίνεται. Οπότε, όταν άκουσε από τον Αλέξη τον Καλοφωλιά ότι έγραφα και με τους Holy Strangers και με τους Ludmila την ίδια ακριβώς περίοδο, με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να το κάνει.
Μπερδεύει κανέναν λες αυτό; Λίγο βέβαια να ξέρεις τα πράγματα που τρέχουν στην ελληνική σκηνή, πιστεύω όχι…
Κάποιοι μπερδεύονται. Βγάζουν το συμπέρασμα ότι οι Make Believe έχουν σαν συνέχεια τους Ludmila.
Δεν ευσταθεί ρε συ αυτό, σε κανένα επίπεδο –είτε ιστορικό, είτε υφολογικό...
Εντάξει, το να μπερδευτεί ή να συνδυάσει κάποιος το ότι υπάρχει η ίδια γυναικεία παρουσία πίσω από το μικρόφωνο και ο ίδιος ντράμερ (αν πάει παραπέρα), είναι αναμενόμενο. Από την άλλη, εκτός των εμφανών διαφορών σε ύφος, είναι και το ότι άλλοι άνθρωποι έγραφαν τη μουσική στους Make Believe και άλλοι γράφουν στους Ludmila. Η μέρα με τη νύχτα δηλαδή, σε επίπεδο διαφορών. Το άλμπουμ Hjärt-och περιέχει, κατά ένα του μέρος, συνθέσεις που γραφτήκαν το 2002, με την πρώτη σύνθεση της μπάντας· οι οποίες δουλεύτηκαν μετά από το μετέπειτα line-up του συγκροτήματος. Συνολικά, λοιπόν, υπάρχουν σ' αυτό συνθέσεις οι οποίες γραφτήκαν μεταξύ των ετών 2002/2008, από τελείως διαφορετικούς συνθέτες. Δουλεύτηκε δε με τον παραδοσιακό τρόπο: ένα-ένα τα όργανα, διπλές κιθάρες, μίξεις των καναλιών μετά κλπ. Με τον κλασικό, στουντιακό τρόπο.
Και σε ένα τέτοιο μεγάλο διάστημα χρόνου σύνθεσης και εγγραφής, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίον βλέπεις τα τραγούδια. Για να μη μιλήσω για τον τρόπο που οι χειριστές ειδικότερα των ηλεκτρικών οργάνων οικειοποιούνται νέα εργαλεία...
Απόλυτα σωστό αυτό. Οι μπάντες αλλάζουν. Αλλάζει ο τροπος με τον οποίον αισθάνεσαι τα τραγούδια –αν θέλεις να τα παίζεις, αν τα έχεις βαρεθεί. Αντίθετα από το Hjärt-och, το Sudden γράφτηκε μέσα σε μία ημέρα: μπήκαμε στο στούντιο και παίξαμε. Μόνο τα φωνητικά γράφτηκαν ξεχωριστά και από πάνω. Ο μοναδικός κοινός παρανομαστής μεταξύ των δίσκων είναι ο Ηλίας Φλάμος, καθώς έκανε παραγωγή και στους δύο. Στον παλαιότερο έκανε τα πάντα, ενώ στον νεότερο τις μίξεις και το mastering τα έκανε ο Νίκος Αγγελόπουλος.
Εσύ βρισκόσουν πάντα σε ένα μεταίχμιο: είχες τα ώτα ανοικτά και προς τον heavy και προς τον indie ήχο, παράλληλα όμως και προς πιο εσωτερικές ερμηνείες/συνθέσεις. Βοηθάει κάτι τέτοιο, στο πηλίκο, μια τραγουδίστρια να αποδώσει διαφορετικές φόρμες;
Να σου πω πώς το έχω σκεφτεί εγώ. Προσωπικά, παρόλο που όντως δεν ήμουν ποτέ με παρωπίδες, βρίσκομαι σε μια φάση μάλλον γλυκανάλατη. Έχω καταλάβει λοιπόν ότι χρειάζομαι πιο δυνατά πράγματα να παίζω και να ακούω, διότι αν πήγαινα με αυτά που αισθάνομαι, το πράγμα θα έβγαινε ένα ...αραιό σιρόπι! (γέλια)
Οι Ludmila, πάντως, βγαίνουν heavy…
Πραγματικά σου λέω, φέτος έχω την εντύπωση ότι κατάφερα να κάνω αυτό που είχα στο μυαλό μου με το Sudden και είμαι πολύ χαρούμενη. Υπάρχει μια τάση, λόγω γυναικείων φωνητικών, εκείνοι που γράφουν τα τραγούδια να προσπαθούν να ελαφρύνουν το πράγμα. Εγώ, αντίθετα, πάντα ζητούσα να βαρύνει το κλίμα. Ε, φέτος πετύχαμε πιστεύω την ισορροπία...
Με όλη την πείρα που πλέον διαθέτεις με ηχογραφήσεις και live, πόσο έχει αλλάξει με τα χρόνια η αντίληψή σου περί ερμηνείας; Πώς διαχειρίζεσαι το γεγονός ότι δεν γίνεται στη γλώσσα με την οποία μιλάς και σκέπτεσαι, όταν ξυπνάς το πρωί;
Θα σου πω το εξής: ο πατέρας μου είναι Κύπριος και έχει τελειώσει αγγλική φιλολογία. Δεν χρειάστηκε έτσι ποτέ να μάθω αγγλικά εκτός σπιτιού, τα αγγλικά ήταν εξαρχής σαν δεύτερη γλώσσα. Δεν έχω ζήσει βέβαια στην Κύπρο, αλλά η βιωματικότητα και η τριβή με τη γλώσσα είναι πραγματική. Όταν κάτι σκέφτομαι, λοιπόν, το σκέφτομαι κατευθείαν στα αγγλικά. Δεν χρειάζεται να το γράψω στα ελληνικά και μετά να σκεφτώ πώς θα το πω σωστά στα αγγλικά.
Τι προβλέπεται από εδώ και στο εξής, ως προς τις συναυλίες με τους Ludmila; Υπάρχει κάποια κανονισμένη τουρνέ ή μόνο σποραδικές εμφανίσεις;
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Έχουμε τη συναυλία στις 23 του μηνός στο An μαζί με τους BLML, μετά στη Λάρισα στο Stage και άλλη μία Θεσσαλονίκη, στο 8Ball. Ο Σπύρος (σ.σ.: Καμιναράς) έχει εποχική δουλειά, εργάζεται σε ένα ξενοδοχείο, οπότε φεύγει τον Απρίλη και γυρνάει τον Οκτώβρη. Ένας λόγος λοιπόν για τον οποίον πήραμε δεύτερο κιθαρίστα, πέραν της συνθετικής ανανέωσης που πάντα φέρνει ένα καινούργιο πρόσωπο, είναι για να μπορούμε να κάνουμε και κανά live όσο λείπει ο Σπύρος. Δεν έχει γίνει ακόμα κάτι ανάλογο, όμως –για να τα λέμε ως έχουν τα πράγματα– δεν ήξερε ο κόσμος αν παίζουμε ακόμα, δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Τώρα υπάρχει κυκλοφορία και αμέσως είδαμε ότι δημιουργήθηκε και μια ζήτηση. Οπότε μπορεί να γίνει πιο άμεσα απ' ότι περιμέναμε.
{youtube}brV1aWBKYrw{/youtube}
