Είστε από τα ελάχιστα ελληνικά συγκροτήματα που υπηρετείτε την τέχνη σας με συνέπεια και γνώση: δεν σας πνίγει ούτε η υπέρμετρη φιλοδοξία να κατακτήσετε τον πλανήτη, ούτε κρύβετε ερασιτεχνισμό πίσω από την τάχα μου ασόβαρη πόζα. Έχετε επίγνωση του ξεχωριστού σας «γονιδίου» ή σας ακούγονται αυτά σαν δημοσιογραφίστικες αναλύσεις;
Εμείς απλά παίζουμε τη μουσική την οποία αγαπάμε και περνάμε καλά με αυτό που κάνουμε. Όσο το τελευταίο λειτουργεί και βελτιώνεται, θα συνεχίσουμε κι εμείς να το κάνουμε με αμείωτους ρυθμούς.
To ψυχωμένο fuzz rock που παίζετε έχει φανατικό, κλειστό πυρήνα οπαδών ή δυνητικά απευθύνεται παντού; Σκέφτεστε αλήθεια με βάση το εύρος του ακροατηρίου σας;
Μας αρέσει να το λέμε fuzz rock, αλλά ουσιαστικά παίζουμε ό,τι όλοι ξέρουμε καλύτερα ως παραδοσιακό, πατροπαράδοτο rock. Οπότε η μουσική μας απευθύνεται σε όποιον απλά ακούει κιθάρες. Απλά δοκιμάζουμε κάθε φορά και νέα πράγματα και το κάνουμε λίγο πιο πικάντικο.
Η λίστα από ροκ αναφορές και τα πράγματα που θυμίζει το πρόσφατο άλμπουμ σας Aphelion, είναι ατελείωτη. Σας ενοχλούν οι σταθερές αναφορές σε διεθνή ονόματα ή νιώθετε κολακευμένοι όταν μπαίνετε στην ίδια πρόταση με τυχόν είδωλά σας;
Δεν ανακαλύψαμε το rock, οπότε είναι πολύ νορμάλ να γίνονται αντίστοιχες αναφορές. Έχουν υπάρξει βέβαια και φορές που έχουμε μείνει με ένα ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι σε αναφορική σύνδεση με άλλη μπάντα, όμως είναι περισσότερο διασκεδαστικό, παρά ενοχλητικό.
Πώς μπορεί η σημερινή δισκογραφία (και δεν αναφέρομαι μόνο στην εταιρεία σας) να βοηθήσει στο να χτιστεί κάτι παραπάνω από ψηφιακά, viral πυροτεχνήματα; Όπως λ.χ. ένα νεόκοπο ροκ κίνημα;
Πάνω απο όλα χρειάζονται καλές μπαντες, πραγματικά καλοί δίσκοι με καλή μουσική, σε συνδυασμό με σωστές κινήσεις και προγραμματισμό, που δεν θα αποσκοπούν μόνο σε ένα εφήμερο hype. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι το να γίνει επιτυχία ένα κομμάτι ή ακόμα και ένας δίσκος μπορεί να συμβεί, το δύσκολο όμως –και επιθυμητό– είναι η διαχρονικότητα. Στην περίπτωση της Inner Ear, θεωρούμε ότι όλα τα παραπάνω γίνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Θεωρώ ότι, αν παγιώσετε την εκφραστική σας γλώσσα, θα μπορούσατε να συνεργαστείτε από τον Ty Segall μέχρι τον Jack White. Θέτετε μεγάλους στόχους ή προτιμάτε να σας πάει μόνο του το τρένο;
Θα ήταν μεγάλη μας χαρά να συνεργαστούμε με οποιονδήποτε καλλιτέχνη θαυμάζουμε και είναι επιρροή για τη μουσική μας. Δεν μας έχει περάσει όμως από το μυαλό, ούτε και έχουμε επιδιώξει κάτι τέτοιο. Αν και μας βάζεις σε σκέψεις!
Παρατηρώ ότι η δομή των τραγουδιών σας είναι εξαιρετικά δουλεμένη. Είναι προϊόν επίπονης δουλειάς στο στούντιο ή εκτενών writing sessions;
Τα κομμάτια ξεκινούν από jamming, περνούν έπειτα μια διαδικασία σπιτικής μελέτης, επανέρχονται στην πρόβα πιο ολοκληρωμένα, δοκιμάζονται live, γίνονται demo –και έπειτα καταλήγουν στο στούντιο για να πάρουν την τελική τους μορφή. Αυτή είναι η αλυσίδα παραγωγής.
Από το artwork και το στυλ, μέχρι τη σκηνική σας παρουσία, ποια είναι η δημιουργική σχέση μεταξύ σας και πώς λειτουργεί; Είναι αλληλοσυμπληρούμενες οι ιδέες σας;
Συνθετικά και δημιουργικά, το σύνολο σχεδόν της δουλειάς μας είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας μας. Όντας μόνο δύο μέλη στο συγκρότημα –και καλοί φίλοι για χρόνια– μας είναι πολύ πιο απλό και εύκολο να συννενοηθούμε· και μουσικά, αλλά και για τα διαδικαστικά που έχουν να κάνουν με μία μπάντα και τις κινήσεις μας. Το υπέροχο artwork του Aphelion (όπως και του προηγούμενου, ομώνυμου δίσκου μας) είναι προϊόν της δουλειάς των παιδιών στο Bob Studio.
Πότε θα κρίνετε ως πετυχημένη την πορεία του Αphelion; Ποιο είναι το κριτήριο με το οποίο μετράτε την «επιτυχία» σας;
Την επιτυχία τη μετράμε σε ικανοποίηση. Θα είμαστε ικανοποιημένοι αν καταφέρουμε να φτάσει ο δίσκος σε όσα περισσότερα αυτιά γίνεται. Όταν παίζεις το νέο σου άλμπουμ live και ήδη βλέπεις παιδιά να τραγουδάνε μαζί τους στίχους, αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα.
Τι επιφυλάσσει η υπόλοιπη χρονιά και το 2016 για τη μπάντα σας;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κάνουμε όσα περισσότερα live μπορούμε.
{youtube}EfyNAbmCjvo{/youtube}
