Cyanna Mercury: Δεν θέλαμε να φτιάξουμε άλλη μία ροκ μπάντα. Θέλαμε να κάνουμε μια πρόταση. Κάτι που να μπορεί να σταθεί στο διεθνές στερέωμα, όχι μόνο στην Ελλάδα...

 

 

 

 

Σ: Το καλοκαίρι του ’13 ήμασταν στη διαδικασία να συναντηθούμε ξανά για να φτιάξουμε το καινούργιο άλμπουμ των Cyanna, η διαδικασία όμως δεν προχώρησε. Υπήρχε καλλιτεχνικός μια κούραση, ένας κορεσμός και ανθρώπινος. Και έτσι ο δίσκος δεν βγήκε ποτέ. Δεν υπήρξε πάντως κάποια προσωπική ρήξη, ούτε κάποιο σκοτεινό σημείο. Απλά, εγώ και ο αδερφός μου (Νίκος Σιντ) θέλαμε να κάνουμε κάτι εδώ και καιρό, το οποίο θα μας οδηγούσε στην επόμενη περίοδό μας. Αυτό που κάνουμε τώρα με τους Cyanna Mercury. 

 

 

Σ: Όταν μείναμε εγώ και ο αδερφός μου, ήμασταν αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να κάνουμε μουσική, αλλά ήταν θολό το πώς, καθώς και το ανθρώπινο δυναμικό. Η ομάδα ήθελε ανανέωση, οπότε μπήκαμε στη διαδικασία να αναζητήσουμε νέα πρόσωπα. Τον Διαμαντή τον γνώρισα από ένα project που κάναμε μαζί, τους Shewreck, την ίδια περίπου περίοδο. Ταιριάξαμε αμέσως στα ακούσματα, καθώς και στην αγάπη για τη folk και για το fusion ανατολίτικου και Δυτικού στοιχείου. Έτσι, μέσα σε μικρό διάστημα, είχε ξεκαθαρίσει η κατάσταση και ξεκινήσαμε οι τρεις μας –με τον Διαμαντή στην κιθάρα– χωρίς να έχουμε κατασταλάξει αν θα είμαστε ακόμα οι Cyanna ή ένα καινούργιο σχήμα. 

 

Υπήρχε ήδη βέβαια η βασική κατεύθυνση, ότι παίζουμε blues/rock με έντονο το σκοτεινό folk στοιχείο, αλλά με μια βασική διαφορά: δεν θέλαμε να φτιάξουμε άλλη μία ροκ μπάντα. Θέλαμε να κάνουμε μια πρόταση. Κάτι που να μπορεί να σταθεί στο διεθνές στερέωμα, όχι μόνο στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν η Ελλάδα δεν κατανοηθεί ή δεν αρέσει ή φανεί κιτς, μιας και οι Έλληνες (μέσα στον ανθελληνισμό, λόγω του πατριδο-κομπλεξισμού τους) απωθούν οτιδήποτε έχει σχέση με την παράδοση. 

 

Οι Cyanna Mercury είναι επομένως μια καινούργια μπάντα, με διαφορετικό ρεπερτόριο, που –για την ιστορία– δημιουργήθηκε από τα δύο ιδρυτικά μέλη των Cyanna. Έχουν προστεθεί όμως νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δώσανε έναν αέρα, που, τελικά, κατάφερε να μας απελευθερώσει από τους εαυτούς μας. Είναι μια νέα αρχή, που άξιζε ένα νέο όνομα. 

 

 

 

Σ: Όταν είχε δημιουργηθεί ο παραπάνω πυρήνας, ταυτόχρονα ήρθε κι αυτή η πρόταση από το μουσικό σόου Mezzo Voce, μια εκπομπή που κινείται στην ίδια κατεύθυνση, επιλέγοντας καλλιτέχνες από διάφορες χώρες. Οι Κορσικανοί είχαν δει λοιπόν το “I Am Cannibal” και κάποια βίντεο από live εμφανίσεις και θέλανε μια μπάντα από την Ελλάδα, να μπορεί να στηρίξει το συγκεκριμένο πράγμα. Οπότε μας ζήτησαν να εμφανιστούμε. Θέλανε βέβαια τους Cyanna, αλλά εμείς τότε είχαμε διαλύσει. Μας είπαν έτσι ότι, εφόσον είναι ίδιοι ο τραγουδιστής και οι συνθέτες, να τους στείλουμε δείγματα από το νέο μας υλικό. Μας ήθελαν κι έτσι παίξαμε –για πρώτη φορά ως Cyanna Mercury– μπροστά σε κοινό. Αποφασίσαμε δηλαδή να κρατήσουμε το όνομα, προσθέσαμε όμως το Mercury, που ήταν ο τίτλος του άλμπουμ των Cyanna που δεν βγήκε ποτέ.

 

Το live εκείνο είχε μια κλιμάκωση, ξεκινώντας από τα πιο καθαρόαιμα ροκ στοιχεία, πηγαίνοντας στα πιο ψυχεδελικά κι από εκεί στα ελληνικά στοιχεία. Οι Κορσικανοί ενθουσιάστηκαν με το αποτέλεσμα, νομίζω πίστεψαν σε εμάς πριν από εμάς. Ο παραγωγός μάλιστα μας είπε «Εγώ το ήξερα ότι θα τα καταφέρετε, ήμουν σίγουρος ότι είχατε καταλάβει τι θέλουμε από εσάς». Ειδικά στο πιο ψυχεδελικό και fusion μέρος είχε πραγματικά ενθουσιαστεί, το καταλάβαινες από τα λόγια και τις εκφράσεις του. 

 

Αυτές λοιπόν οι μέρες στην Κορσική και αυτά τα δύο live με εμάς τους τρεις, τον Dennis (Παναγιωτίδης/ντραμς) και τον Δημήτρη (Γεωργόπουλος/μπάσο), μας ένωσαν –και σαν μουσικούς και σαν ανθρώπους. Ήταν αβέβαιο όμως αν θα συνεχίζαμε οι πέντε μας, μετά το Mezzo Voce. Όταν γυρίσαμε πια, νομίζω πως καταλάβαμε ότι αυτό είναι. Συναντηθήκαμε έτσι μία βδομάδα μετά, είδαμε μερικά αμοντάριστα πλάνα που μας είχαν στείλει και μας δημιουργήθηκε η ανάμνηση της στιγμής, αλλά και η ανάγκη να φτιάξουμε αυτό που είμαστε τώρα. Έτσι θέλαμε δηλαδή να παρουσιαστούμε και στο ελληνικό κοινό. Αυτήν την εμπειρία τη θεωρήσαμε κάρμα: όταν είδαμε την πρόσκληση, πιστέψαμε ότι η ιστορία έπρεπε να συνεχιστεί με κάποιον τρόπο. 

 

 

 

Σ: Οι αναφορές είναι φυσικά τα βιώματα του καθενός, και ο καθένας τα βάζει διαφορετικά μέσα στις συνθέσεις. Βασική και κοινή μας επιρροή για να ολοκληρώσουμε τον δίσκο ήταν πάντως το 666 των Aphrodite’s Child. Το κάθε μέλος της μπάντας και ο παραγωγός μας –ο Δημήτρης Λιλής– το ακούσαμε όλοι ξεχωριστά, το μελετήσαμε· γιατί το θεωρούμε το κορυφαίο ψυχεδελικό άλμπουμ όλων των εποχών, μα και το κορυφαίο άλμπουμ που κατάφερε να κάνει αυτό ακριβώς που θέλουμε: όχι γιατί φτιάχτηκε από Έλληνες, αλλά γιατί κατάφερε να πραγματοποιήσει το απόλυτο fusion. Να διαθέτει κινηματογραφική υφή και εξέλιξη και έντονο ελληνικό χρώμα ενταγμένο, χωρίς να είναι το προφανές. Ο δίσκος μας, το Archetypes, θα είναι ένα concept album. Το οποίο πρέπει κανείς ν' ακούσει από την αρχή μέχρι το τέλος, για να καταλάβει τι θέλουμε να πούμε. 

 

Δ: Επιρροές είναι φυσικά και καλλιτέχνες όπως ο Muddy Waters, ο Χατζιδάκις στα πλήκτρα, αλλά και τα ρεμπέτικα σε φιλοσοφικό επίπεδο. Παίζει βασικό ρόλο και η αντίληψη του καθενός στο πώς «βιώνει» τη μουσική. Το groove του καθενός, επίσης. Η γιαγιά που θα ακούσει ένα μικρασιάτικο τραγούδι και θα το χορέψει με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο –γιατί αυτό ξέρει κι αυτό της βγαίνει όλη της τη ζωή– σου δίνει, αν το αναλύσεις φιλοσοφικά, και την κατεύθυνση για το τι groove πρέπει να έχεις εσύ όταν θες να επηρεαστείς από το ίδιο πράγμα και να το εντάξεις στη μουσική σου. Αντίστοιχα, τα μπλουζ ας πούμε, δημιουργήθηκαν από το groove κάποιων ανθρώπων που έσερναν μια αλυσίδα στο πόδι. Ήταν κάτι βιωματικό και, αν το καταλάβεις, αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα σε διαφορετικό επίπεδο. 

 

 

Σ: Ναι, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Αμερική. Μπορεί να μην έχουν την παράδοση αιώνων, στρέφονται όμως στις ινδιάνικες ρίζες, στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Ανατολή. Οι αμερικάνικες εταιρείες ειδικά σκαλίζουν τον πλανήτη για τέτοια ακούσματα. Το ποπ με την καλή έννοια έχει τελειώσει· η μουσική για τις μάζες και το stadium rock έχουν τελειώσει. Και τώρα ψάχνουν πράγματα πιο αληθινά. Είναι βέβαια λίγο ειρωνικό, ψάχνοντας το αυθεντικό και το πρωτότυπο να γυρνάμε πίσω… 

 

 

 

Σ: Ναι... Αλλά για να είμαστε δίκαιοι με τη γενιά μας, υπάρχει κι ένα ωραίο fusion. Οι παλιότεροι θα αναγνωρίσουν το στοιχείο που ξέρουνε, το αποτέλεσμα όμως είναι κάτι διαφορετικό. Οι Villagers Of Ioannina City, συγκεκριμένα, κράτησαν ατόφιο το ηπειρώτικο στοιχείο, αλλά και το stoner rock. Είναι μία από τις τάσεις. Εμείς πήραμε τα μπλουζ και την ψυχεδέλεια και τα έχουμε μπασταρδέψει με το ζεϊμπέκικο, τα ποντιακά, τις βυζαντινές γραμμές, τις ανατολίτικες κλίμακες· φτιάχνοντας ένα αμάλγαμα για το οποίο θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν καταλαβαίνεις πού αρχίζει το ένα και πού τελειώνει το άλλο. Έχουμε πάρει παραδοσιακές ιδέες και στοιχεία, με σεβασμό στους κανόνες τους, και τα έχουμε ενσωματώσει. 

 

Δ: Δεν βάλαμε κι ένα folk όργανο να παίζει για να τονίσει τη μουσική. Έχουμε μια ροκ μπάντα, η οποία αποτελείται από φωνή, κιθάρα, πλήκτρα, μπάσο, τύμπανα –και μέσα από αυτό το σχήμα γίνονται οι αναφορές στις ρίζες. Ο κορμός της μουσικής και ό,τι θα παρουσιάσουμε στο Τριανόν είναι όλοι αυτοί οι ρυθμοί, φιλτραρισμένοι μέσα από μια ροκ μπάντα. Αν τα καταφέρουμε μέσα από τόσα στοιχεία και τόσες επιρροές να ακούγεται σαν κάτι «μοναδικό» και ομογενοποιημένο, θα το κρίνει το κοινό. Εμάς πάντως αυτός είναι ο στόχος μας. 

 

 

Σ: Εκτός από το προφανές –δηλαδή την εξάπλωση του ίντερνετ και των social media– οι μπάντες πλέον είναι πιο επαγγελματίες, όχι χομπίστες. Eίναι μουσικοί και σε τεχνικό κομμάτι από τα 19-20 χρόνια τους, παρακολουθούν τις εξελίξεις και στρέφουν το βλέμμα τους στο εξωτερικό. Έχουν επίσης τη ματαιοδοξία/φιλοδοξία να καταφέρουν να φτάσουν κάπου, πέρα από στεγανά της πόλης τους. Yπάρχει πλέον μια ραχοκοκαλιά. Και βγαίνουν έτσι δίσκοι της προκοπής και από ήχο και από άποψη, ενώ υπάρχει και συναυλιακό αντίκρισμα.

 

Δ: Εμένα είναι διαφορετική η αντίληψη μου, και θεωρώ ότι πηγάζει και από την κρίση –την ταξική και την οικονομική. Ιστορικά το έχουμε δει να συμβαίνει και άλλες φορές. Μπέρμιγχαμ, Μπρίστολ, Μάντσεστερ, Ντιτρόιτ, Νέα Ορλεάνη, όλες αυτές οι περιοχές άνθησαν καλλιτεχνικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης, γιατί προφανώς υπήρχαν περισσότερα ερεθίσματα να εμπνευστείς και να γράψεις μουσική. Επίσης έχουνε σταματήσει τα free press να είναι opinion makers· να ασχολείται ο κόσμος περί ανέμων και υδάτων, χάνοντας το ουσιαστικό. 

 

 

 

Δ: Το ότι κάποτε επικρατούσε η άποψη να θεωρείται μπανάλ κάποιος αν είχε πολιτική κρίση και άποψη για τα κοινά, το βρίσκω απίστευτο. Το να λες δεν ασχολούμαι με την πολιτική είναι απαράδεκτο, είναι η ζωή σου. Πέρα από το κομματικό και το τι πιστεύει ο καθένας, είμαστε κάθετα κατά της κομματικοποίησης δημοσίως. Το να μπαίνουν λοιπόν οι καλλιτέχνες κάτω από τη στέγη ενός συγκεκριμένου κόμματος είναι μεγάλο λάθος, γιατί χάνουν την ευχέρεια να σταθούν απέναντι σ' αυτό το κόμμα, όταν ενδεχομένως γίνει εξουσία. 

 

Σ: Πόσο μάλιστα αν είσαι καλλιτέχνης, εν δυνάμει δημιουργός και από όσους έχουν αναλάβει επαγγελματικά την παραγωγή πνευματικού έργου. Αυτοί ειδικά οφείλουν να εκφράζουν την άποψή τους και να μην συμπαρασύρονται. Χρειάζεται να έχεις διαρκώς μια αποστασιοποιημένη κρίση, να μπορείς να τα βλέπεις καθαρά τα πράγματα και να εκφράζεσαι με υγιή και ανεξάρτητο τρόπο, πέρα από βραχυπρόθεσμες εξελίξεις, οι οποίες αλλάζουν. Αν δεν έχεις άποψη και είσαι απολιτίκ, το έργο σου θα είναι ρηχό. 

 

 

 

Σ: Αυτό είναι το πρώτο μας ουσιαστικά live στην Αθήνα, μετά το support στους Raveonettes. Με αυτήν την εμφάνιση θα συστηθούμε ουσιαστικά στο κοινό. Θα παίξουμε ολόκληρο το Archetypes, καθώς και δύο διασκευές: στον “Καϊξή” των Βαμβακάρη/Χατζηχρήστου και στο “4 Horsemen” των Aphrodite’s Child. Στο live θα υπάρχει επίσης διαθέσιμη η πρώτη μας κασέτα –σαν merchandise– η οποία θα περιέχει τα δύο τραγούδια που έχουμε κυκλοφορήσει, συν μια ακουστική version του “Dirty Things” κι ένα τέταρτο κομμάτι, που θα είναι σαν b-side μόνο στην κασέτα και θα είναι ηχογραφημένο live. Επιλέξαμε την κασέτα και σαν ένα είδος memorabilia και γιατί ακούγεται καλύτερα, αλλά και γιατί το CD δεν έχει κάποιο νόημα πλέον. Kαι το ψηφιακό το έχεις, ούτως ή άλλως.

 

 

Σ: Η αλήθεια είναι ότι από το '14 που φτιάξαμε τη μπάντα, έχουν γίνει τόσα πολλά πράγματα και δεν υπήρξε στιγμή κατά την οποία να σταματήσαμε. Μέσα λοιπόν στη γενική μιζέρια που δεν έχει τελειωμό, ελπίζουμε ότι υπάρχουν περιθώρια για αλλαγές. Η γενική αντίληψη είναι ότι η κοινωνία είναι κάπως, η οικονομία είναι κάπως, το status quo είναι κάπως –κι έτσι και τολμήσει κανείς να κάνει κάτι διαφορετικό, όλοι συσπειρώνονται εναντίον του για να μείνει ίδιος με τους υπόλοιπους. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτό θα αλλάξει. 

 

Αυτή τη στιγμή το άλμπουμ βρίσκεται στη διαδικασία της μίξης, η οποία θα γίνει τον Απρίλιο. Το Archetypes θα κυκλοφορήσει σίγουρα σε βινύλιο. Ελπίζουμε να έχουμε ξεκαθαρίσει και το label μέσα στον Μάιο και από Οκτώβριο να γίνει η κυκλοφορία, μαζί με κάποιο release tour.