Οι Baby Guru είναι ένα από τα πιο αναγνωρισμένα συγκροτήματα της εγχώριας κιθαριστικής σκηνής, κατά τα τελευταία χρόνια. Ως μέλος τους λοιπόν, ο Prins Obi έχει καταφέρει πολλά, πλέον όμως φαίνεται πως ήρθε η ώρα να τον γνωρίσουμε και ως αυτόνομη δημιουργική οντότητα. Ενώ ετοιμάζεται να παρουσιάσει ζωντανά το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ (Notions) –αυτό το Σάββατο, 10 Ιανουαρίου, στο Six d.o.g.s.– μας απαντάει σε μερικές ερωτήσεις σχετικά με το δισκογραφικό του ντεμπούτο, το πρόσφατο ταξίδι στη Νέα Υόρκη μαζί με τους Baby Guru, αλλά και τον ρόλο της μουσικής στην καθημερινότητά του...
(φωτογραφίες: Ευτυχία Βλάχου)
Μιας και ο κόσμος σε έχει γνωρίσει μέσα από τους Baby Guru, ήθελα να σε ρωτήσω με ποια κριτήρια κάποιες ιδέες σου μπαίνουν στις προσωπικές σου δουλειές και κάποιες άλλες στις δουλειές του συγκροτήματος. Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί αυτά τα δύο;
Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πλάνο να κάνω σόλο δίσκο. Απλά, με τα χρόνια, μαζεύτηκαν στο «ντουλάπι» μου ιδέες που για διάφορους λόγους (αισθητικούς, προσωπικούς κ.ά.) δεν χρησιμοποιήθηκαν στα συγκροτήματα στα οποία συμμετείχα. Κάπου στα τέλη του 2013 «ξαναεπισκέφτηκα» λοιπόν αυτό το υλικό, το δούλεψα και σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να αποτελεί ένα ενδιαφέρον σύνολο κομματιών. Ή τουλάχιστον κάτι το οποίο θα με εξέφραζε.
Αισθάνεσαι πως μέσα από την προσωπική σου πορεία μπορείς να βγάλεις προς τα έξω και κάποιες ηχητικές επιρροές σου οι οποίες ίσως να μην γινόντουσαν τόσο αισθητές στη μουσική των Baby Guru; Και, αν ναι, ποιες είναι αυτές;
Αυτό που μου λένε όσοι φίλοι μου άκουσαν το Notions –και εμπιστεύομαι την κρίση τους– είναι ότι το άλμπουμ είναι προς πιο singer/songwriter κατευθύνσεις. Και δεν έχουν άδικο, καθώς είχα στον νου μου σόλο δουλειές μουσικών που θαυμάζω και με έχουν επηρεάσει, όταν το έκανα.
Πότε γράφτηκαν τα κομμάτια του; Υπήρχε κάποιο όραμα για το συγκεκριμένο άλμπουμ; Και κατά πόσο θεωρείς ότι το προσέγγισες;
Το Notions γράφτηκε σε χαλαρούς ρυθμούς κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν, με την πολύτιμη βοήθεια του King Elephant και περιέχει κομμάτια πρόσφατα (από την περίοδο των "Marginalia sessions") και άλλα, που γράφτηκαν μέχρι και 10 χρόνια πίσω. Ήταν το πιο «εύκολο» άλμπουμ που έχω κάνει, υπό την έννοια ότι όλα κύλαγαν ομαλά, χωρίς άγχος, εντάσεις και πολύ ψείρισμα. 'Οταν νιώθαμε ότι πετυχαίναμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, το αφήναμε στην ησυχία του και δεν το πολυκουράζαμε. Στόχος μου ήταν να φτιάξω ένα υβρίδιο ποπ τραγουδοποιίας (με ψυχεδελικά στοιχεία) και ηλεκτρονικής μουσικής (με έμφαση στη χρήση αναλογικών συνθετητών).
Πέρα από τον King Elephant, σε βοήθησαν επίσης οι KU, Kon Kon και ο έτερος band mate σου, Sir Kosmiche. Θεωρείς πως η συμμετοχή τους έδωσε διαστάσεις που μπορεί και να μην υπήρχαν χωρίς εκείνους;
Ασφαλώς και έδωσε απρόσμενες διαστάσεις, κάτι το οποίο επιθυμούσα, καθώς είμαι φαν της ομαδικής δουλειάς. Νιώθω πολύ τυχερός και προνομιούχος που πλαισιώνομαι από άτομα τόσο ταλαντούχα, δοτικά και «υψηλής αισθητικής».
Πρόσφατα βρέθηκες μαζί με τους υπόλοιπους Baby Guru στη Νέα Υόρκη, για το φεστιβάλ CMJ. Μίλησέ μας για την εμπειρία να συμμετάσχεις σε μια τέτοιου βεληνεκούς διοργάνωση: τι σου άφησε προσωπικά ως αποτύπωμα;
Ήταν μια πρωτόγνωρη και άκρως εποικοδομητική εμπειρία, να παίζεις σε μια χώρα με διαφορετική κουλτούρα και κοινό. Περάσαμε πολύ ωραία και σκληραγωγηθήκαμε, γιατί χρειάστηκε πολύ τρέξιμο προκειμένου να τα κάνουμε όλα σωστά και με συνέπεια. Αλλά να σου πω την αλήθεια δεν τρελάθηκα με τη Νέα Υόρκη, το λίγο που έμεινα εκεί πέρα: μου φάνηκε χαοτική, τα πάντα τρέχουν με φρενήρεις ρυθμούς και ένιωσα λίγο αναλώσιμος.
Τι σου αρέσει να κάνεις στην εκτός μουσικής καθημερινότητά σου;
Μου αρέσει να ακούω δίσκους, να διαβάζω και να μιλάω γι' αυτούς, να κάνω βόλτες στη θάλασσα, να βλέπω ταινίες, να συναντώ τους φίλους μου και να κάνουμε συζητήσεις κοινωνικο-πολιτικής υφής και να διαβάζω βιβλία και ποιήματα που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρουν και εξάπτουν τη φαντασία μου.
Λειτουργεί για εσένα η μουσική ως ένα είδος ψυχανάλυσης ή φυγής από τα προβλήματα; Ή τη βλέπεις απλά σαν δίοδο για τη δημιουργικότητα σου;
Ειλικρινά, ισχύουν και τα δύο. Αφενός, λειτουργεί ως αντίβαρο στη ρουτίνα της καθημερινότητας· αφετέρου, αποτελεί τον πιο γνήσιο τρόπο έκφρασης που διαθέτω ως άνθρωπος.
Πιστεύεις πως στην εποχή του γρήγορου ίντερνετ και του ασταμάτητου κατεβάσματος υπάρχει χώρος για έναν δίσκο να γίνει κλασικός –με την έννοια που υπήρχε σε παλιότερες δεκαετίες; Ή πλέον τα περισσότερα πράγματα έχουν συγκεκριμένο χρόνο ζωής επειδή «σπρώχνουν» πολλά ακόμα από πίσω για το μερίδιο προσοχής που τους αναλογεί;
Πολύ εύστοχη και συνάμα «δύσκολη» ερώτηση: αλήθεια δεν έχω ιδέα... Ασφαλώς και είναι πιθανό να παραβλέψει κάποιος μια αξιόλογη δουλειά λόγω των άπειρων gigabyte μουσικής που φωλιάζουν στον σκληρό του, όμως βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι, αν κάτι αξίζει, θα ακουστεί και εν τέλει θα μείνει. Μόνο ο χρόνος και ο κόσμος καθορίζουν αν θα γίνει κάτι κλασικό.
Κι επειδή εκτός από μουσικός είσαι και μουσικόφιλος, πες μας 5 δίσκους που επιλέγεις να ακούς στη διάρκεια της «πρωινής» σου εργασίας...
Δεν ακούω μουσική όταν εργάζομαι, γιατί δεν μπορώ να της δώσω την πρέπουσα προσοχή, δεδομένης της κάπως ρομαντικής σχέσης που έχω μαζί της. Μπορεί να βάλω λίγο ραδιόφωνο, αλλά μετά απο λίγη ώρα θα το κλείσω.
{youtube}1Yh14P1Y_A4{/youtube}
