Μια σειρά από μουσικούς και συγκροτήματα από το φάσμα του πειραματικού ήχου συναντιούνται στο δεύτερο DeteriorateSoundFestival, που θα λάβει χώρα –όπως και πέρυσι– στο Sixd.o.g.s., στις 28, 29 & 30 Απριλίου (την επόμενη δηλαδή Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη, αντίστοιχα). Κινητήρια δύναμη του φεστιβάλ, ο Γιάννης Αναστασάκης: ένας σκεπτόμενος μουσικός και μόνιμα ανήσυχος εξερευνητής του ήχου, ο οποίος έχει πολλά να πει για το παρόν μα και το μέλλον της πειραματικής μουσικής...
ΤοDeteriorateSoundFestivalεπιστρέφει. Ποιο είναι το μεγάλο του στοίχημα φέτος;
Να μπορέσει να σταθεί επάξια με το περσινό! Έγινε ένα πολύ ωραίο ξεκίνημα το 2013, και ελπίζω να συνεχιστεί.
Διακρίνω με χαρά ότι δεν υπάρχει ίχνος προσωπικής ματαιοδοξίας πίσω από αυτήν τη διοργάνωση –επίκεντρό της είναι μόνο η μουσική. Ποια ιδιαίτερη καλλιτεχνική σου ανάγκη καλύπτει το φεστιβάλ και τι ακριβώς θα παρουσιάσετε με τον Νίκο Γιούσεφ και την Τζένη Καπάδαη;
Ο σκοπός και το concept του φεστιβάλ είναι να συγκεντρώσει και να παρουσιάσει την –υπό γενικότερη έννοια– πειραματική μουσική σκηνή της Ελλάδας. Θα έλεγα, επίσης, πως υπάρχει και μια κρυφή ελπίδα η συγκεκριμένη σκηνή να βρει ανταπόκριση κι από ένα ευρύτερο κοινό, όπως και να συσπειρώσει το ήδη υπάρχον. Σε αυτό πιστεύω βοηθάει και η επιλογή του χώρου: τo Six d.o.g.s. αφενός είναι φιλόξενο και ανοιχτό προς όλες τις μουσικές κατευθύνσεις, ενώ το ότι βρίσκεται σε ένα κεντρικό σημείο της Αθήνας όντας ένας ευρύτερα γνωστός χώρος, ανοίγει κατά κάποιον τρόπο τις «πόρτες» και σε έναν κόσμο ενδεχομένως όχι και τόσο εξοικειωμένο με τέτοιες μουσικές. Ή που απλά έχει την περιέργεια να ακούσει το κάτι «διαφορετικό».
Με την Τζένη και τον Νίκο θα παρουσιάσουμε ένα αυτοσχεδιαστικό σετ. Έχω συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν με καθέναν χωριστά, αλλά ποτέ και οι τρεις μαζί. Πρόκειται για δύο εξαιρετικούς μουσικούς και είναι μεγάλη μου χαρά που θα συμπράξουμε μαζί επί σκηνής. Υπάρχει μεταξύ μας ωραία χημεία και κοινή αισθητική γύρω από τη μουσική, όπως επίσης και από κοινού διάθεση για πειραματισμό και ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Από τεχνικής πλευράς, γίνεται ζωντανή διαχείριση, live sampling και επεξεργασία της φωνής και του μουσικού πριονιού μέσω διαφόρων εφέ και loopers. Ελπίζω το αποτέλεσμα να είναι εφάμιλλο με αυτό της μίας και μοναδικής πρόβας που έχουμε κάνει!
Ένα ακόμη κοινό στοιχείο, είναι ότι και οι 7 μουσικοί που εμφανιζόμαστε στη 2η μέρα του φεστιβάλ έχουμε κατά κάποιον τρόπο «ροκ» καταβολές και επιρροές, το οποίο πιστεύω θα παίξει τον ρόλο του στο τελευταίο αυτοσχεδιαστικό σετ από όλους τους συμμετέχοντες της μέρας εκείνης.
Είσαι κατασκευαστής, συνθέτης, performer και διοργανωτής συναυλιών ταυτόχρονα. Από ποιο πόστο απολαμβάνεις περισσότερο να υπηρετείς τη μουσική;
Θα έλεγα ως performer, νομίζω όμως πως έχω περάσει και απ' όλα τα άλλα στάδια. Πιο μικρός, συνήθιζα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο να γράφω μουσική στον υπολογιστή. Αν και οι περισσότερες συνθέσεις δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, ήταν μια διαδικασία μου με γέμιζε. Αργότερα, όταν ξεκίνησε η ιστορία με τα JAM pedals, με συνεπήρε τόσο πολύ η κατασκευή, ώστε για 3 περίπου χρόνια είχα αφήσει τη μουσική μου σε δεύτερη μοίρα. Η αλήθεια είναι πως έκανα μεγάλη προσπάθεια να καταφέρω να βρω την ισορροπία μεταξύ της κατασκευής –που πλέον μπορώ να ονομάσω «δουλειά» μου– και της ενεργής ενασχόλησης με τη μουσική.
Σήμερα, όπως και τα τελευταία 3 χρόνια, το live performance είναι αυτό που απολαμβάνω περισσότερο, κυρίως δε τον αυτοσχεδιασμό και τη σύμπραξη επί σκηνής με καλλιτέχνες τους οποίους θαυμάζω. Η διοργάνωση των συναυλιών προέκυψε νομίζω από την ανάγκη να κάνουμε ζωντανές εμφανίσεις με τα διάφορα projects όπου συμμετέχω, σε συνδυασμό με την έλλειψη ουσιαστικά αντίστοιχων τέτοιων κινήσεων –τουλάχιστον για τις μουσικές που μας αφορούν.
Η μουσική σου δεν χωράει εύκολα σε λέξεις και συμβατούς όρους, κάτι που μάλλον κάνει τη δουλειά των κριτικών πιο δύσκολη. Σε απασχολεί καθόλου η ιδέα να εξερευνήσεις πιο συμβατικούς δρόμους ή δεν αντιλαμβάνεσαι είδη και νόρμες όταν συνθέτεις;
Πιστεύω πως ένας μουσικός οφείλει να έχει μια σφαιρική εικόνα γύρω από τη μουσική και να μην βάζει ταμπέλες και όρια, τουλάχιστον σε ό,τι δημιουργεί ο ίδιος. Η ελευθερία έκφρασης αποτελεί προϋπόθεση στη δημιουργία.
Έχω ακούσει και συνεχίζω να ακούω πολύ μουσική. Οπότε, αναπόφευκτα, συνειδητά ή ασυνείδητα, όταν συνθέτω ή αυτοσχεδιάζω, τα ακούσματα και τα στοιχεία που έχω αφομοιώσει βρίσκουν τον δρόμο τους και εντάσσονται στη μουσική μου.
Η μελωδία και ο θόρυβος είναι δύο αλληλένδετα πράγματα στη μουσική σου. Τι θα έλεγες σε κάποιον που δεν είναι μυημένος σε αυτήν, σαν συμβουλή για να έχει εφόδιο πριν ακούσει τις συνθέσεις σου;
Θεωρώ πως δεν είναι απαραίτητο να είναι κανείς μυημένος σε κάποιο είδος για να ακούσει κάτι ενδεχομένως καινούριο ή «άγνωστο» γι' αυτόν. Πολλές φορές το άγνωστο έχει τη γοητεία αλλά και τη δύναμη να ανοίξει νέους μουσικούς ορίζοντες, αρκεί να έχει κανείς τη διάθεση και τ' αυτιά του «ανοιχτά». Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ, όταν στα 13 μου πρωτάκουσα το Ummagumma των Pink Floyd... Είχα βάλει μια κασέτα του πατέρα μου στο γουόκμαν περιμένοντας να ακούσω άλλο ένα Wall ή Animals και ξαφνικά αποκαλύφθηκε ένας ολόκληρος κόσμος της μουσικής! Κάτι αντίστοιχο έπαθα και στα 17, όταν παρακολούθησα ένα σεμινάριο/ανάλυση στα Θύματα της Χιροσίμα του Penderecki. Από τότε και ύστερα άρχισα να ανακαλύπτω πως και ο θόρυβος είναι μουσική...
Ποιες είναι οι σημαντικότερες μη μουσικές επιρροές σου;
Η φαντασία του Neil Gaiman, τα σχέδια του Dave McKean, οι πίνακες του Pollock και του Rothko, τα animation του Hayao Miyazaki όπως και το κλασικό animation AliceInWonderland.
Υπάρχει ενεργό κοινό στην Ελλάδα που να αγαπάει τους ήχους σου και να ενδιαφέρεται για τον πειραματισμό;
Πιστεύω πως ναι. Λαμβάνω συνεχώς θετικά σχόλια για ό,τι κάνω και –το σημαντικότερο– δέχομαι πολύ συχνά προτάσεις ή θετική ανταπόκριση για συνεργασίες, από καλλιτέχνες και μουσικούς τους οποίους θαυμάζω. Αυτό για μένα είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση.
Σε μια σχεδόν ρημαγμένη δισκογραφία, πώς σκοπεύεις να υλοποιήσεις τα μελλοντικά σου σχέδια και τι μπορούμε να περιμένουμε στο κοντινό μέλλον από τους Elektronik Meditation;
Συναυλιακά, έχουμε μια προγραμματισμένη εμφάνιση με καλεσμένους τον Θοδωρή Ρέλλο (βαρύτονο σαξόφωνο & φλάουτο) και τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη (drums) την Κυριακή 4 Μαΐου, στο Beton7. Λογικά θα είναι και η τελευταία μας για φέτος, όποιος θέλει να είναι ενημερωμένος μπορεί να τσεκάρει και την ιστοσελίδα μας (www.elektronikmeditation.com). Δισκογραφικά, έχουμε σκοπό να κυκλοφορήσουμε μια ζωντανή ηχογράφηση που έγινε πέρυσι στο Μαυσωλείο Emanuel Vigeland (Όσλο), έναν πραγματικά μαγικό χώρο με φυσικό βάθος 15 δευτερόλεπτα! Επεξεργάζομαι επίσης μια ιδέα για ένα στούντιο άλμπουμ, σε κάθε κομμάτι του οποίου θα υπάρχει κι ένας διαφορετικός πνευστός σαν guest. Είναι λίγο μεγαλεπήβολο όπως το έχω σκεφτεί, διότι περιλαμβάνει και ηχογραφήσεις σε κάποια μέρη εκτός Ελλάδας, όπως και πιθανές συνεργασίες με ξένους μουσικούς... Ελπίζω να τα καταφέρουμε, διότι ισχύει πως δισκογραφικά οι συνθήκες είναι αντίξοες!
{youtube}-Zuyq-W71gQ{/youtube}
