Ξεκίνησε ως μέλος του πατρινού σχήματος Γύρω-Γύρω, αλλά εδώ και περίπου μια δεκαετία ακολουθεί προσωπική πορεία, γράφοντας επισταμένως για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Η νέα του δισκογραφική δουλειά τον βρίσκει στο βερολινέζικο label της AdNoiseam και παρουσιάζεται για πρώτη φορά ζωντανά, την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Τα πώς και τα γιατί, ακολουθούν…
Το Seven είναι μια μεταφορά της μουσικής που έγραψες για τη χορευτική παράσταση Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα. Σε τι διέφερε από τις υπόλοιπες δουλειές σου στο θέατρο και σκέφτηκες να το εξελίξεις σε στούντιο άλμπουμ; Ήταν ίσως η θεματολογία που σε ιντρίγκαρε να πας παρακάτω;
Το Seven είναι διαφορετικό σε σχέση με τις άλλες δουλειές μου σε θέατρο ή κινηματογράφο. Είναι η πρώτη μου δουλειά εδώ και χρόνια, η οποία ξεκίνησε εξ ολοκλήρου από δική μου ιδέα. Αυτή την ιδέα με θέμα τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα παρουσίασα στην Αγγελική Στελλάτου, η οποία προς μεγάλη μου χαρά δέχτηκε να δουλέψουμε μαζί και να χορογραφήσει την παράσταση –παρουσιάστηκε το 2011 στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Αργότερα, άρχισα να ασχολούμαι ξανά με την το υλικό και μετά από έναν χρόνο επεξεργασίας, ενορχήστρωσης και ηχογράφησης, τα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα πήραν την μορφή αυτού του δίσκου.
Τι είδους αλλαγές χρειάστηκε να γίνουν, ώστε να «αυτονομηθεί» από τις χορογραφίες τις οποίες συνόδευε;
Στην πρώτη μορφή, υπήρχαν συγκεκριμένα τμήματα της μουσικής τα οποία εστίαζαν εκεί ακριβώς όπου ήθελα όταν καταπιάστηκα με το θέμα. Αρχικώς λοιπόν, έγινε πολύ δουλειά στο να μικρύνει το όλο υλικό και να κρατηθούν μόνον αυτά τα κομμάτια, παρέχοντας έτσι την απαραίτητη συμπύκνωση που χρειάζεται μια αυτόνομη μουσική κυκλοφορία. Στη συνέχεια δόθηκε μεγάλη προσοχή στη νέα ενορχήστρωση και στην ηχογράφηση του υλικού, για να καταλήξουμε σε ό,τι τώρα λέμε Seven.
Το οποίο κυκλοφορεί από την AdNoiseam. Πώς προέκυψε η συνεργασία;
Είμαι μεγάλος φαν της εταιρίας εδώ και 10 χρόνια περίπου. Για το Seven στάθηκα πολύ τυχερός, αφού την περίοδο ακριβώς που έψαχνα για υποψήφιες εταιρίες για την κυκλοφορία, ήταν εκείνοι οι οποίοι επικοινώνησαν μαζί μου για να μου ζητήσουν ένα κομμάτι για κάποια συλλογή που ετοίμαζαν. Με μεγάλη μου χαρά, κατάλαβα πως ήξεραν τη δουλειά μου από το Rehearsals του 2008 και βρήκα έτσι την ευκαιρία να τους δώσω να ακούσουν και το καινούργιο υλικό. Από εκείνη τη στιγμή, όλα έγιναν πολύ γρήγορα.
Συνηθίζεις/προτιμάς τη ζωντανή εκτέλεση της μουσικής σου κατά τη διάρκεια των παραστάσεων; Όπως δηλαδή συνέβη και στα Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα…
Κάθε πρότζεκτ είναι πολύ διαφορετικό. Το να έχεις ζωντανή μουσική είναι πάντοτε ένα πολύ δυνατό στοιχείο σε μία παράσταση και πολλές φορές για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν αποτελεί ζητούμενο. Είναι επίσης και αρκετά ακριβό, οπότε…
Στη συγκεκριμένη παράσταση, πάντως, η ζωντανή απόδοση της μουσικής αποτελούσε από την αρχή αναπόσπαστο μέρος της ιδέας. Ένας βασικός λόγος ήταν το ότι ήθελα να καταστεί εμφανής ο κυρίαρχος ρόλος των ακουστικών οργάνων αλλά και της ερμηνείας των μουσικών, η οποία κατά τη γνώμη μου κάνει την επικοινωνία τους με τον υπόλοιπο ηλεκτρονικό και πιο πειραματικό ήχο περισσότερο ουσιαστική.
Αλήθεια πώς αποφάσισες να αφιερωθείς στο θέατρο και στον κινηματογράφο; Τι σε ώθησε προς τα εκεί;
Ασχολούμαι μ’ αυτά από τότε που ήμουν στους Γύρω-Γύρω. Μόλις είχε κυκλοφορήσει το πρώτο μας άλμπουμ (σ.σ.: ομώνυμο, του 2000) και λάβαμε πρόσκληση από τον Νίκο Κυπουργό. Με κάποιον τρόπο η μουσική μας είχε βρεθεί στα αυτιά του και μας κάλεσε έτσι να δουλέψουμε μαζί για την παράσταση που έκανε τότε στο Αμόρε. Αυτή η συνεργασία έφερε κι άλλες και έκτοτε, χωρίς να το έχω πολυκαταλάβει, δεν έχω πάψει να γράφω –για το θέατρο αρχικά και αργότερα και για το σινεμά. Και βρήκα εκεί πολλά πράγματα τα οποία μου ταίριαζαν και με ενδιέφεραν, οπότε νιώθω πάρα πολύ τυχερός.
Προφανώς μια δουλειά για μια παράσταση ή μια ταινία θα πρέπει κάθε φορά να προσαρμόζεται με εκείνο που στηρίζει. Ποια είναι όμως τα στοιχεία τα οποία μένουν σταθερά μέσα στη γενικότερη ευελιξία;
Θεωρώ καταρχάς πως ακριβώς αυτή η ανάγκη για επικοινωνία με τους εκάστοτε σκηνοθέτες και συντελεστές, είναι που κάνει τη δουλειά μου σε θέατρο και κινηματογράφο τόσο ενδιαφέρουσα. Το γεγονός αυτό, ότι σου ζητείται να καταπιαστείς με διαφορετικά κάθε φορά ύφη και διαφορετικούς ήχους, είναι κάτι που με ιντριγκάρει πάρα πολύ. Είναι σαν ένα κυνήγι να βρεις τον «ήχο» της κάθε δουλειάς, από το οποίο βεβαίως δεν μπορεί να απουσιάζει και η δική μου αισθητική και το προσωπικό μου γούστο επί των πραγμάτων. Αυτό το γούστο υποθέτω πως προκύπτει από τα και πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους ακούσματά μου.
Θα θεωρούσες ένα σημαντικό σταθμό στην πορεία σου τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης;
Είναι σίγουρα μία από τις σημαντικές στιγμές. Ήμουν ακόμα μια φορά πολύ τυχερός που με κάλεσε η Αθηνά Τσαγκάρη να δουλέψω με μια τρομερή ομάδα. Ήταν απίθανη εμπειρία για εμένα αλλά νομίζω και μια υπέροχη δουλειά απ’ όλους μας. Μακάρι να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή σε DVD.
Η δουλειά σου για την ταινία Αίμα του Διαμαντή Καραναστάση έχει βραβευθεί, ωστόσο η ίδια η ταινία (παρά και τις συμμετοχές της σε διεθνή φεστιβάλ) δεν έχει καταφέρει –απ’ όσο γνωρίζω– να βρει διανομή στις εγχώριες αίθουσες. Πόσο πιο δύσκολο έχει γίνει το τοπίο στην Ελλάδα του 2013 από μια τέτοια άποψη;
Το βραβείο της ακαδημίας κινηματογράφου, ήταν μία ακόμα δικαίωση για την ταινία. Το να πηγαίνει πάντως κάποια ταινία καλά στα φεστιβάλ αλλά να μην βρίσκει διανομή, δεν είναι κάτι τόσο σπάνιο –εντός αλλά και εκτός Ελλάδας. Εδώ βέβαια τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα και παράλογα. Το να το επαναλαμβάνουμε όμως διαρκώς, δεν βγάζει πουθενά. Πρέπει να πάρουμε απόφαση πως δεν υπάρχει κανενός είδους μηχανισμός, ο οποίος να λειτουργεί πιο φιλικά στη δημιουργία και να δούμε έπειτα χωρίς μιζέρια το τι μπορεί ο καθένας μας να κάνει. Η δουλειά του Διαμαντή, ήταν ακριβώς μια τέτοια απάντηση.
Η επικείμενη συναυλία στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών θα είναι η πρώτη παρουσίαση του Seven. Ποια θα είναι η συνέχεια;
Ξεκινάμε μια περιοδεία, η οποία έχει ήδη πάρει μια μορφή όσον αφορά στην Ελλάδα, με συναυλίες στον Πειραιά, στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια, σε συνεργασία με την Ad Noiseam αλλά και με τη βοήθεια της Στέγης, θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε το Seven και εκτός Ελλάδος. Σίγουρες προς το παρόν είναι κάποιες συναυλίες στη Γερμανία, αλλά αυτές τις μέρες θα ξέρουμε και για ορισμένους χώρους σε Γαλλία και Πολωνία. Όλα αυτά βέβαια από την Άνοιξη του ’14.
Εκτός του Seven, με τι άλλο ασχολείσαι αυτήν την περίοδο;
Φέτος δουλεύω και για αρκετές θεατρικές παραγωγές, ενώ μόλις τελείωσα τη μουσική για μια πολύ φιλόδοξη κινηματογραφική ταινία με τίτλο Α, του Στάθη Αθανασίου, η οποία θα παρουσιαστεί το καλοκαίρι του ’14. Είμαι επίσης ενθουσιασμένος γιατί ο χώρος EMPAC στη Νέα Υόρκη μόλις δέχτηκε να με φιλοξενήσει το επόμενο φθινόπωρο για να γράψω και να παρουσιάσω εκεί το επόμενο προσωπικό μου πρότζεκτ, που θα έχει τίτλο ExpandedPiano.
{youtube}RbdM6sni6gI{/youtube}
