Με νέο άλμπουμ στα πρόθυρα (Ετών 16) και προγραμματισμένο εορτασμό κυκλοφορίας για το Σάββατο 15 Ιουνίου στην Τεχνόπολη –στα πλαίσια μιας συναυλίας με πλειάδα καλεσμένων– τα Κίτρινα Ποδήλατα μας ξεκαθαρίζουν τις σχετικές λεπτομέρειες κι όχι μόνον...
16 χρόνια ύπαρξης, 13 στη δικογραφία αν δεν κάνω λάθος. Πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβάνεστε τη μουσική και τη δημιουργία;
13 χρόνια ύπαρξης, 13 στη δισκογραφία. Όσο τα χρόνια περνούν, η ευθύνη απέναντι σε αυτό που προσπαθούμε να υπηρετήσουμε καθώς και η εσωτερική μας ανάγκη για συνέπεια και ουσιαστική δημιουργία, μεγαλώνουν και εντείνονται. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια νιώθουμε πως η σημαντικότητα του να δώσεις σε όσους σου κάνουν την τιμή να σε παρακολουθούν μουσικά, αυτό που περιμένουν από εσένα και που φαίνεται να δίνει κάποιο νόημα στον τρόπο σκέψης τους, είναι πλέον πολύ πιο ιδιαίτερη. Προσπαθούμε λοιπόν να είμαστε ένα σύγχρονο δημιουργικό συγκρότημα με τα αφτιά και τα μάτια μας ανοιχτά και τη λογική μας στραμμένη στη συνέπεια και στην εξέλιξή μας. Το μόνο που δεν έχει αλλάξει είναι το πάθος μας για τη μουσική και η αγνή αγάπη μας γι αυτήν.
Ποιες θα διαλέγατε ως τις δυο-τρεις πιο χαρακτηριστικές στάσεις αυτής της πορείας;
Οι σημαντικότερες και πιο ιερές στάσεις της πορείας μας είναι όλες εκείνες οι στιγμές που κάποιος έχει ταξιδέψει για να μας ακούσει σε συναυλίες, με όποιο μέσο βρήκε και κάτω από όποιες συνθήκες, για να μας περιγράψει πόσο σημαντικό στάθηκε η μουσική μας για τον ίδιο σε συγκεκριμένες φάσεις της ζωής του. Αυτό αποτελεί για εμάς την πεμπτουσία του να δημιουργεί κάποιος. Και δεν έχει να κάνει με το όποιο βεληνεκές ή οτιδήποτε άλλο ματαιόδοξης χροιάς, μα με την ίδια την ουσία. Άλλες στάσεις είναι μερικές πολύ σημαντικές συναυλίες ή παραστάσεις μας, καθώς και η όλη εμπιστοσύνη που έχουν δείξει στο πρόσωπό μας οι σημαντικοί καλλιτέχνες οι οποίοι μας τίμησαν με τη συνεργασία τους –είτε επί σκηνής, είτε σε δισκογραφικό επίπεδο.
Φαίνεται να έχει στερεοποιηθεί, για τα καλά, μια «παράδοση» εγχώριων συναυλιών κατά τις οποίες παρελαύνουν φίλοι και συνάδελφοι. Είναι μόνο το αυτονόητο της καλοπέρασης με ανθρώπους που αλληλοεκτιμούνται;
Η συγκεκριμένη λογική της συνύπαρξης, ιδιαίτερα σε επίπεδο ανοιχτών συναυλιών, υιοθετήθηκε κυρίως για ορισμένες ξεχωριστές χρονικές στιγμές. Από καλλιτέχνες που είχαν λόγο να τις γιορτάσουν ως σταθμό στην πορεία τους, μαζί με φίλους, δείχνοντας και την εκτίμηση στο πρόσωπό τους, αλλά και δίνοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη αξία στις ίδιες τις στιγμές καθ' αυτές. Σε μια πορεία προσωπική με συνέπεια, αγώνα, καλλιτεχνικές προτάσεις και συνεργασίες, είναι όμορφο να έρχεται –ακόμα και ως εσωτερική ανάγκη– μια καλλιτεχνική συνύπαρξη με πρόκληση, που ενδεχομένως κάνει κι έναν απολογισμό στην πορεία ενός δημιουργού. Ειδικά στις εποχές τις οποίες διανύουμε είναι πολύ σημαντικό το μήνυμα της συνεργασίας, της μείωσης των όποιων εγωισμών, της στήριξης και της δύναμης που μπορεί να εξωτερικεύσει μια μεγάλη κι ωραία παρέα.
Το αυτονόητο της καλοπέρασης και της αλληλοεκτίμησης όπως το εκφράζετε στην ερώτησή σας –ίσως θέλοντας να κάνετε τον δικηγόρο του διαβόλου– θα έπρεπε να είναι σε όλους αρκετό και ικανό, ως αξία, για να επικροτήσει τέτοια καλλιτεχνικά δρώμενα. Παρ' όλα αυτά, επειδή δικαίως υπάρχουν και πιο καχύποπτα μυαλά, η απάντηση σε οτιδήποτε πέρα από το αυτονόητο βρίσκεται στο ήθος και στη συνέπεια που έχει επιδείξει ο εκάστοτε καλλιτέχνης στα χρόνια κατά τα οποία δρα και δημιουργεί. Δεν είναι εύκολο να είναι κανείς αγαπητός στον χώρο αυτόν. Και θα μας επιτρέψετε να διορθώσουμε κάτι: σε τέτοιες συναυλίες οι καλλιτέχνες δεν παρελαύνουν, αλλά τιμούν τον οικοδεσπότη• δείχνουν πως ξέρουν να εκτιμούν και να σέβονται το έργο των συνάδελφων τους.
Αν μπορούσατε να καλέσετε στην Τεχνόπολη αγαπημένους καλλιτέχνες χωρίς τον παραμικρό χωροχρονικό περιορισμό, ποιους θα καλούσατε και γιατί;
Ήδη είναι μεγάλη η χαρά μας που ανταποκρίθηκαν τόσοι πολλοί και σημαντικοί καλλιτέχνες στη συγκεκριμένη συναυλία μας. Τους ευχαριστούμε, κι εκείνους μα και όσους ξέραμε ότι ήθελαν μα δεν μπόρεσαν... Όλοι τους ξέρουν την αγνή εκτίμηση και τον σεβασμό που έχουμε στο έργο και στη στάση τους στα τόσα χρόνια που δημιουργούν. Θα θέλαμε να μείνουμε στην πραγματικότητα και σ' αυτό το οποίο ζούμε και μας συμβαίνει, αποφεύγοντας τα θεωρητικά και υποθετικά. Καθώς ήδη πιστεύουμε πως είναι σημαντικό να υλοποιούνται τέτοιες μεγάλες παραγωγές από νέους ανθρώπους, σε εποχές που τα μηνύματα τέτοιων προσπαθειών μπορούν να εμπνεύσουν κι άλλους να μην είναι ονειροπόλοι απουσιάζοντας, μα ενεργοί τολμώντας. Βρισκόμαστε σε καιρούς που χρειάζονται πράξεις, δουλειά και τόλμη κόντρα στο κλίμα της μιζέριας και της απαισιοδοξίας. Όχι ουτοπίες και ευφάνταστα σενάρια.
Πέραν της παιδικής χορωδίας Σπύρου Λάμπρου νομίζω ότι θα είστε οι νεότεροι επί σκηνής στις 15 του μήνα. Πώς κι έτσι;
Η ηλικία του κάθε καλλιτέχνη ήταν το τελευταίο που μας απασχόλησε κατά την υλοποίηση της συγκεκριμένης ιδέας. Η σκέψη έγινε με βάση τις ως τώρα συνεργασίες μας, την ηθική υπόσταση, τη σημαντικότητα και τη διαχρονικότητα του έργου αυτών των υπέροχων ανθρώπων. Με βάση τη συναισθηματική αξία που έχει η συνύπαρξη επί σκηνής με εκείνους που κάποτε ακούγαμε και θαυμάζαμε από απόσταση και τώρα είναι φίλοι και συνάδελφοί μας. Οι πρόβες που έγιναν απέδειξαν ακόμα μια φορά ότι οι περισσότεροι απ' τους καλλιτέχνες αυτούς είναι πιο νέοι, πιο συνεπείς και πρόθυμοι από ποτέ. Δεν υπάρχουν ηλικίες στην τέχνη και στη δημιουργία. Υπάρχουν μόνο σημαντικοί ή περαστικοί...
Τι επιφυλάσσετε αλήθεια στους επισκέπτες για αυτήν την εορταστική βραδιά;
Με πολύ μεράκι, φροντίδα και χαρά έχουμε ετοιμάσει μια συναυλία με καλλιτεχνικό ενδιαφέρον αλλά διαφορετική σε πολλούς τομείς από το όποιο «αυτονόητο» στη ροή της. Το κοινό που μας παρακολουθεί στις παραστάσεις μας ξέρει πως κάθε μας παραγωγή στήνεται με ιδιαίτερο τρόπο κι έχει συγκεκριμένη λογική στην υλοποίησή της. Τις λεπτομέρειες, όπως και τα συναισθήματα της εν λόγω βραδιάς, θα μας επιτρέψετε να τα μοιραστούμε μόνο με όσους μας κάνουν την τιμή να παρευρεθούν στην Τεχνόπολη το Σάββατο.
Και τι αντίστοιχα επιφυλάσσετε στους ακροατές σας με το νέο άλμπουμ, το οποίο, αν καταλαβαίνω καλά από τον τίτλο, έχει επίσης επετειακό χαρακτήρα;
Ο τίτλος δεν έχει σχέση με κάποιον επετειακό σταθμό στην πορεία μας. Μόλις το 2010 γιορτάσαμε άλλωστε –με το άλμπουμ +10 και τις αντίστοιχες ομότιτλες παραστάσεις– τα δέκα μας χρόνια στη δισκογραφία. Δώσαμε τον τίτλο Ετών 16 στο καινούριο μας άλμπουμ γιατί η ενέργεια, ο ήχος και ο λόγος του προσπαθεί να σταθεί κοντά στη γενιά των σημερινών 16ρηδων, οι οποίοι καλούνται, στην πιο ευαίσθητη ηλικία, να πάρουν τις σημαντικότερες αποφάσεις για τη ζωή τους σε ένα διαλυμένο τοπίο αξιών, με ένα μέλλον ρευστό και θολό. Τα μηνύματα των τραγουδιών μας ζητούν επίσης να πείσουν όλους εμάς τους υπολοίπους να ενεργήσουμε με τέτοιον τρόπο, ώστε να στρώσουμε ένα έδαφος καλύτερο σε αυτά τα παιδιά, που έτσι κι αλλιώς θα σηκώσουν τις όποιες «αμαρτίες» των προηγούμενων γενεών. Όλα αυτά με αισιοδοξία και με ανοιχτά μηνύματα, ώστε να συντροφεύσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη καθημερινότητα όσων μας κάνουν την τιμή να ακούσουν τα νέα μας τραγούδια.
Πολλοί φαίνεται να πιστεύουν πως η κρίση είναι ικανή να παράγει δημιουργικότητα αφ’ εαυτής –ότι δηλαδή είναι καλύτερα για τον δημιουργό να τα φέρνει βόλτα δύσκολα. Δεν είναι ολίγον ανιστόρητο κάτι τέτοιο; Δεν υπάρχουν και πολλά αντίθετα παραδείγματα;
Η τέχνη είναι αγνή δημιουργία και εξωτερίκευση συναισθημάτων. Είναι εσωτερική ανάγκη για οποιονδήποτε αληθινό καλλιτέχνη που έχει ως πρώτο μέλημα να υπηρετήσει την ίδια του την τέχνη με ηθική και ανιδιοτέλεια. Και είναι πάντα σημαντική και έντονη σε κάθε φάση της ιστορίας και σε κάθε κοινωνικό σύνολο, κάτω από οποιοδήποτε περιβάλλον. Είναι γεγονός ότι σε ορισμένες περιόδους με χαρακτηριστικά τα οποία συνθέτουν ένα πιο δύσκολο κοινωνικο-πολιτικό σκηνικό, η τέχνη αντικατοπτρίζει μια μεγαλύτερη ανάγκη έκφρασης από τη μεριά του δημιουργού –αλλά είναι και μεγαλύτερη η ανάγκη αφομοίωσής της από το ίδιο το κοινό. Κι αυτό είναι απόλυτα υγιές. Δεν σημαίνει όμως ότι οι υπόλοιπες περίοδοι δεν είναι επίσης σημαντικές στη δημιουργία και στην έκφραση μέσω των τεχνών.
Παρακολουθείτε την ποσοτική έκρηξη της εγχώριας ποπ/ροκ σκηνής; Υπάρχουν πράγματα τα οποία σας κάνουν εντύπωση; Η κυριαρχία του αγγλόφωνου στίχου, για παράδειγμα, πέραν της καθαρά αισθητικής επιλογής, βρίσκετε να έχει κι άλλες προεκτάσεις;
Πολλά μουσικά ρεύματα κατά καιρούς κάνουν την ποσοτική έκρηξή τους. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους άλλοτε είναι υψηλού επιπέδου κι άλλοτε όχι τόσο. Κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Όλα έχουν κάποιον λόγο ύπαρξης και όλα έχουν την ευκαιρία τους, άσχετα με το ποιους κανόνες υπηρετούν. Πολλά μας κάνουν εντύπωση, πολλά μας αρέσουν, άλλα μας απογοητεύουν και συνήθως παρακολουθούμε όσα φτάνουν στα αφτιά μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δεν μας αρέσει να κρίνουμε ή να κάνουμε τους ειδήμονες σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Κάνουμε τη μουσική μας με τη δική μας φιλοσοφία και τη δική μας ηθική και κοιτάμε τη δική μας πορεία, ελπίζοντας πως κάποτε θα την αξιολογήσει θετικά ο χρόνος. Αυτός είναι που όλα τα παραπάνω τα επιβραβεύει και τα κρατά ζωντανά ως άξια ύπαρξης ή τα βάζει σε ντουλάπια της μουσικής ιστορίας, ως απλά σημεία των καιρών. Στον χρόνο θα πρέπει λοιπόν να αφήνουμε να αποδείξει αν κάτι έχει λόγο ύπαρξης.
{youtube}itizkHVt8oo{/youtube}
