Μόλις έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία της Χρυσαλλίδας, ο Κ.ΒΗΤΑ επιστρέφει με την Αντήχηση, για να επιβεβαιώσει δύο πράγματα: πως τα τραγούδια του εξακολουθούν να έχουν κάτι να πουν γι' αυτό που ζούμε γύρω μας –μα και μέσα μας– και πως ο ίδιος παραμένει ένας καλλιτέχνης χαμηλών τόνων. Με την αφορμή λοιπόν και μιας ζωντανής εμφάνισης (παίζει αύριο Σάββατο 8 Ιουνίου στη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ των Αναιρέσεων στη Γεωπονική Σχολή), ο Κ.ΒΗΤΑ μας μίλησε για την Αντήχηση, αλλά και για εκείνες τις υψηλές στιγμές της καριέρας του κατά τις οποίες υπήρξε σχεδόν απών, προτιμώντας να πάει για ύπνο...
Στα "Ατέλειωτα Χρυσάνθεμα" γράφεις: «Κι είμαστε όλοι μπερδεμένοι κι αυτό το μπαλόνι, στο μεγάλο μου δάκτυλο η μέρα ματώνει». Τι μας κάνει να αισθανόμαστε τόσο μπερδεμένοι; Είναι μια πραγματικότητα ή μια βολική δικαιολογία για να αποφύγουμε την όποια αντιμετώπιση των ευθυνών μας;
Τι μας κάνει τώρα να αισθανόμαστε έτσι, είναι μια μεγάλη κουβέντα. Είναι ένα πραγματικό συναίσθημα που με τον καιρό θέλω να πιστεύω ότι θα το ξεκαθαρίσουμε μέσα μας, για να αντιμετωπίσουμε τις ευθύνες μας. Ίσως χρειάζεται να ξανασκεφτούμε από την αρχή τι είναι η υπευθυνότητα, η συνείδηση, ο σεβασμός και τι αντίκτυπο έχουν στις καθημερινές πράξεις μας. Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή από κάθε άποψη, είναι πολλοί οι παράγοντες που δημιουργούν αυτή τη σύγχυση στον σύγχρονο άνθρωπο. Ίσως αν προσπαθούσε ο καθένας μας να βρει την άκρη να ξετυλίξει το κουβάρι του, δεν ξέρω, μπορεί να γινόταν μια αρχή για να ξαναβρεθούμε με μεγαλύτερη ειλικρίνεια.
Στη ζυγαριά ανάμεσα στην ηλεκτρονική και στην ακουστική σου πλευρά, πού θα έλεγες ότι ισορροπεί η Αντήχηση;
Ανάμεσα στα δύο, είναι ένα ηλεκτροακουστικό άλμπουμ. Με ενδιέφερε περισσότερο να δονείται από έναν εσωτερικό ρυθμό. Ήθελα να φτιάξω ένα ήσυχο άλμπουμ με εναλλακτικές αποχρώσεις.
Tόσο στη δισκογραφία σου με τους Στέρεο Νόβα, όσο και στην προσωπική σου πορεία οι στίχοι βρίσκονταν πάντα σε πρώτο πλάνο –λίγο καιρό πριν, κυκλοφόρησες μάλιστα και το βιβλίο Θα Διασχίσεις Ένα Πρωινό Τον Κόσμο. Μέσα σου ο λόγος είναι κάτι που βαραίνει τελικά περισσότερο από τη μουσική;
Για μένα ο στίχος είναι εξίσου σημαντικός με τη μουσική. Έρχομαι πάντα σε αυτό το σημείο, πριν ακόμη και από τους Στέρεο Νόβα: ήθελα να δημιουργήσω επιφάνειες μουσικής, για να γράφω πάνω τους σαν γκράφιτι τις σκέψεις μου. Μου αρέσει να φτιάχνω τραγούδια που να είναι σαν ποιήματα, να τα ξεκλειδώνει ο χρόνος και όχι απαραίτητα να τα καταλαβαίνεις αυτόματα. Πιστεύω ότι αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία στο χιπ χοπ.
Πριν από λίγο καιρό, σε ένα μπαράκι στο Γαλάτσι βρέθηκα αντιμέτωπη με την ερώτηση: «Σιγά, και τι έκαναν οι Στέρεο Νόβα για τη μουσική;». Με την απόσταση ασφαλείας αρκετών πλέον χρόνων, τι θεωρείς πως έκαναν;
Νομίζω πως ήταν ένα συγκρότημα που δημιούργησε μουσική μέσα από αγνές προθέσεις και διαλύθηκε όταν πήγε να γίνει εμπορικό. Το τι έκαναν οι Στέρεο Νόβα στην ελληνική μουσική είναι κάτι που μπορεί να απαντηθεί από τον κόσμο που αγάπησε αυτά τα τραγούδια, όχι από εμένα. Είναι ένα γκρουπ το οποίο ανήκει πια στις καρδιές των φαν του.
Σε παλαιότερη συνέντευξή σου έχεις πει ότι στη δεκαετία του 1980 αρκούσε ένα πακέτο τσιγάρα στην πίσω τσέπη του παντελονιού για να κάνει έναν νέο άνθρωπο να αισθάνεται κουλ, ενώ σήμερα για να βγούμε από το σπίτι θέλουμε φορτισμένο λάπτοπ και κινητό. Στη δύσκολη φάση την οποία πλέον διανύουμε, πώς ορίζεται το κουλ για τον Κάπα Βήτα;
Στην αισθητική της συμπεριφοράς αντανακλάται σίγουρα η εποχή. Τότε, όπως αναφέρεις, ήταν ο τύπος που με ένα πακέτο τσιγάρα στην πίσω τσέπη κολλημένο έψαχνε τη ζωή κάπου εκεί έξω από το σύστημα κλπ. Στη σημερινή δύσκολη φάση την οποία διανύουμε, ακόμη δεν μπορεί να οριστεί ξεκάθαρα το κουλ, αλλά θα έλεγα ότι ίσως είναι ο άνθρωπος που έχει γυρίσει και ψάχνει μέσα του, που τα είδε όλα εκεί έξω, που αλήτεψε, παραγκωνίστηκε. Μπορούμε να το δούμε και στην αλλαγή της θεματολογίας των τραγουδιών από τους σύγχρονους τραγουδοποιούς, θα είχε ενδιαφέρον αυτό.
Το 2011 παρουσίασες στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών το Transformations, την οπτική σου δηλαδή γωνία στον Mάνο Χατζιδάκι. Η επιλογή του έργου αλλά και του συνθέτη έγιναν με διάθεση σύστασης και πρότασης στο κοινό μιας δουλειάς από την οποία αισθάνεσαι πως η σημερινή κοινωνία είναι απομακρυσμένη;
Δεν έχω αυτή την αίσθηση, ότι η κοινωνία έχει απομακρυνθεί από τέτοια μεγάλα έργα, ίσα-ίσα, το αντίθετο. Η Τέχνη είναι σύντροφος των ανθρώπων σε κάθε φάση της ζωής τους, σε αυτήν καταφεύγουμε όλοι και ο Χατζιδάκις είναι πιο δημοφιλής σήμερα από τότε που ζούσε. Δεν υπήρχε έτσι η ανάγκη να συστήσω το έργο του στο κοινό, προσπάθησα να το προσεγγίσω από τη δική μου οπτική γωνία. Ήταν ένα ταξίδι για μένα.
Πιστεύεις πως για πολλά από τα προβλήματά μας ευθύνεται η άγνοια, όπως αφήνεις να εννοηθεί μέσα από τον στίχο «η άγνοια φέρνει άρνηση»;
Είναι μία από τις σημαντικές παραμέτρους, εμένα με απασχολεί συχνά και τη διακρίνω σε πολλές συμπεριφορές. Η άγνοια, μαζί με την ημιμάθεια και την έλλειψη παιδείας κάνει τον άνθρωπο ανολοκλήρωτο, μισό. Μπορεί να γίνει θύμα οποιουδήποτε. Ζει σε μια πνευματική ένδεια. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα σημείο των καιρών.
Έχεις πει ότι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση της διασημότητας είναι η διασημότητα η ίδια. Υπήρξαν στιγμές στη ζωή σου όταν τα πράγματα για σένα έμοιαζαν πιο εύκολα, ακριβώς επειδή είσαι διάσημος;
Δεν έγινα ποτέ σταρ, επειδή η ίδια η μουσική μου έχει φτιαχτεί από όλα τα αντί. Ακόμα και σε κάποιες ψηλές κορυφές της πορείας μου σχεδόν ήμουν απών γιατί προτιμούσα να πάω για ύπνο. Στέκομαι ακόμα στις ουρές της ΔΕΗ και του ΟΤΕ για να πληρώσω τον λογαριασμό μου. Χρησιμοποιώ λεωφορείο και μετρό. Προσπάθησα για όλα όπως όλοι γύρω μου, είμαι διάσημος γιατί ο κόσμος αγαπάει τη μουσική μου.
Τι σε δυσκολεύει και τι σε διευκολύνει στην ελληνική δισκογραφία με τον τρόπο που αυτή υπάρχει και λειτουργεί στις μέρες μας;
Μια δισκογραφική εταιρία μου δίνει τη δυνατότητα να κατοχυρώνω επίσημα τη δουλειά μου, να κυκλοφορεί σε φορείς CD και βινυλίου, ενώ εξασφαλίζει και την προώθησή της στα μέσα ενημέρωσης. Για μένα ακόμη εξακολουθεί να αποτελεί ένα βοήθημα, γιατί η ψηφιακή διανομή έχει πολλά κενά, παγκοσμίως. Είναι μέρος της δουλειάς μου το να βρίσκομαι κάπου προφυλαγμένος. Υπάρχουν δυσκολίες πολλές, σε κάθε επάγγελμα.
Το επόμενο σου project τι θα είναι; Μουσικό, συγγραφικό, εικαστικό, φωτογραφικό;
Μουσικό προς το παρόν. Όσο για τα υπόλοιπα, κατά κάποιον τρόπο εκφράζομαι μέσα από αυτά στις συναυλίες μου, στις επιφάνειες των βίντεο που φτιάχνω, στους στίχους τους οποίους γράφω ή στα εξώφυλλα των CD μου.
{youtube}QvWOSvAiKdE{/youtube}
