Μία από τις νεότερες προσθήκες στην παρέα της πατρινής Inner Ear, οι No Clear Mind ομολογούν ότι κατά τύχη ανακάλυψαν την αποδοχή που είχε αρχίσει να απολαμβάνει ο προ τριετίας δίσκος τους, δηλώνουν οπαδοί της νοοτροπίας των μουσικών από τα 1970s, ενώ θεωρούν πως η DIY φιλοσοφία –αν και μπορεί να αποδειχθεί χρονοβόρα και επίπονη– τελικά ανταμείβει όσους καλλιτέχνες την επιλέγουν. Αύριο Τετάρτη, 29 Μαΐου, παρουσιάζουν ζωντανά τον δεύτερο δίσκο τους, Mets, στη Death Disco...
Το πρώτο σας άλμπουμ, Dream Is Destiny, απαριθμεί πλέον μερικές χιλιάδες downloads. Σε τι σας βοήθησε για την προετοιμασία του Mets αυτή η αποδοχή;
Αυτή είναι μια κάπως αστεία ιστορία. Είχαμε ήδη φτάσει το Mets να ακούγεται σαν ολοκληρωμένος δίσκος, όταν σχεδόν κατά τύχη συνειδητοποιήσαμε πως κάτι είχε συμβεί με το Dream Is Destiny και είχε αποκτήσει ευρεία αποδοχή, σχεδόν 3 χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Ήταν κάτι απρόβλεπτο και δημιούργησε μια εντελώς διαφορετική συνθήκη για εμάς. Καταλήξαμε έτσι στο ότι η δουλειά που είχαμε κάνει μέχρι τότε για το Mets δεν αρκούσε: έπρεπε να προσπαθήσουμε ακόμα πιο πολύ, ώστε να βγει κάτι πραγματικά καλό. Ουσιαστικά επαναπροσεγγίσαμε από την αρχή όλον τον δίσκο, μέχρι να τον φέρουμε στην τωρινή μορφή του –παίρνοντας ενέργεια και κίνητρο από το γεγονός ότι υπήρχε πλέον ένα κοινό με προσδοκίες από τη δουλειά μας.
Ποιες είναι οι βασικές διαφορές ανάμεσα στα δύο πονήματα, από μουσικής άποψης;
Ο πρώτος μας δίσκος αποτύπωνε τη διαφορετικότητα του καθενός μας και των επιρροών που κουβαλούσαμε όταν δημιουργήσαμε τους No Clear Mind. Είναι πιο αυθόρμητος και πολύπλευρος, εμπεριέχοντας διάφορα στυλ τα οποία προσεγγίζαμε τότε. Με τον νέο δίσκο επιχειρήσαμε να δημιουργήσουμε κάτι πιο σύνθετο και συμπαγές, κάτι που να μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται και να χαρακτηρίζεται από μια ολότητα. Ενδεχομένως να μην ξαναγράψουμε κάτι τόσο πυκνό, γιατί αρχίζει να μας αρέσει η ύπαρξη μουσικού χώρου και λιτής ενορχήστρωσης.
Αναφέρεται στο δελτίο τύπου ότι η δεκαετία των 1970s σας έχει ασκήσει μεγάλη επιρροή. Ποιοι μουσικοί συγκεκριμένα διαμόρφωσαν τα μουσικά σας γούστα και με ποιον τρόπο;
Δεν είναι τόσο κάποιοι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες, όσο η γενικότερη νοοτροπία που ξεχώριζε τότε, ιδιαίτερα στην αρχή αυτής της δεκαετίας και στο τέλος της προηγούμενης: η διάθεση για πειραματισμό και νέους ήχους, το μπλέξιμο διαφορετικών ειδών μουσικής, η ρυθμική αντίληψη. Το krautrock, οι πρώτες δουλειές των Pink Floyd, οι folk καλλιτέχνες, η ψυχεδέλεια, όλα αυτά μαζί μας έχουν επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η μουσική μας παλέτα έρχεται κατευθείαν από εκείνη την περίοδο, όπως και τα ρυθμικά μας μέρη. Και τέτοιες επιρροές έχουν περίοπτη θέση στον νέο μας δίσκο. Μετά από έναν μεγάλο κύκλο που έχει κάνει η μουσική, πολλοί καλλιτέχνες έχουν επιστρέψει σε αυτές τις ρίζες και τις επαναπροσεγγίζουν, κυρίως γιατί είναι τόσο αυθεντικές και διαχρονικές.
Μουσικά δηλαδή πού εντάσσετε τους εαυτούς σας; Αν μπορούσατε να φέρετε ένα όνομα σαν αναφορά, ποιο θα διαλέγατε;
Αντιμετωπίζουμε πάντα δυσκολία όταν κάποιος μας ζητά να περιγράψουμε τη μουσική μας ή να πούμε σε ποιο είδος ανήκουμε. Ευτυχώς ή δυστυχώς νιώθουμε ότι έχουμε διαμορφώσει έναν ήχο ο οποίος είναι δικός μας, ακόμα κι αν (απ’ ότι φαίνεται) δεν ανήκουμε σε κάποια ευρύτερη σκηνή, με όποια οφέλη θα μπορούσε να έχει κάτι τέτοιο.
Διαβάζουμε επίσης πως τα κομμάτια του Mets «έχουν έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, λειτουργούν ως μια μουσική αποτύπωση αναμνήσεων και συναισθηματικών καταστάσεων». Είναι κατά μια έννοια το νέο άλμπουμ κάτι σαν το προσωπικό σας (μουσικό) ημερολόγιο;
Σίγουρα λειτουργούν και με αυτόν τον τρόπο τα κομμάτια του Mets, τουλάχιστον για όσο καιρό γράφαμε τον δίσκο. Αυτό που ουσιαστικά έχει συμβεί είναι πως όλα ξεκίνησαν (από την πρώτη κιόλας νότα) έχοντας ως αφετηρία μια εικόνα, μια ανάμνηση –κι έπειτα η μουσική κυλάει λέγοντας μια ιστορία. Για τον καθένα αυτή μπορεί ενδεχομένως να είναι μια διαφορετική ιστορία, υπάρχει όμως μια κοινή συναισθηματική βάση, η αίσθηση που βγάζει η μουσική με το ηχόχρωμα και με τον τρόπο με τον οποίον εξελίσσεται.
Η ένταξη σας στην Inner Ear πώς προέκυψε;
Αποφασίσαμε να αναζητήσουμε συνεργασίες με ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούσαν να μας υποστηρίξουν και μαζί να κάνουμε το πρώτο μας βήμα στην «επίσημη» δισκογραφία. Ήταν επίσης επιθυμία μας να βγει μια πολύ προσεγμένη κυκλοφορία, τόσο από θέμα ήχου όσο και συσκευασίας. Οπότε απευθυνθήκαμε στην Inner Ear, καθώς έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη κινητικότητα τα τελευταία χρόνια.
Οι στίχοι τι θέση κατέχουν στην τέχνη σας, δεδομένου ότι είναι σποραδική η χρήση τους;
Η στιχουργία είναι μια μορφή τέχνης στην οποία δείχνουμε πλέον μεγάλο σεβασμό. Κατανοούμε πως οι στίχοι κάνουν ένα κομμάτι πιο προσιτό σε όποιον δεν έχει συνηθίσει την οργανική μουσική, εάν όμως δεν καταφέρουμε να γράψουμε κάτι που να έχει πραγματικά κάτι να πει και παράλληλα να ρέει αβίαστα με τη μουσική, τότε το αποφεύγουμε. Αρκετά κομμάτια μας δεν συμπεριλήφθηκαν στο Mets για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Από την άλλη, είναι έτσι δομημένη η μουσική μας ώστε πολλές φορές δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για φωνητικά. Συνήθως το νιώθουμε εξ αρχής αυτό κι έτσι τη θέση των φωνητικών καταλαμβάνουν άλλα όργανα.
Η DIY νοοτροπία τι προσφέρει σε έναν καλλιτέχνη και πώς σας βοήθησε στη δημιουργία του νέου σας δίσκου;
Επιλέγοντας να ακολουθήσεις τη DIY νοοτροπία σημαίνει πως δεσμεύεσαι να γνωρίσεις, να εμβαθύνεις και να εκτελέσεις όλα τα στάδια της μουσικής παραγωγής, ώστε να μετουσιώσεις μια ιδέα που υπάρχει μονάχα στο μυαλό σου σε κάτι το πραγματικό. Βάζει τον καλλιτέχνη σε μια διαδικασία να πειραματιστεί και να εκπαιδευτεί πραγματικά πάνω στην τέχνη του, αλλά και σε όλα τα τεχνικά κομμάτια, όσα εμπεριέχονται στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου έργου. Αναλόγως του επιπέδου στο οποίο θέλεις να φτάσεις, μπορεί να είναι μια επίπονη και αργή διαδικασία, η οποία σε ανταμείβει όμως και με το παραπάνω, εάν αναλογιστείς πως –αφότου κατακτήσεις αυτή τη γνώση– περιορίζεσαι μετά μονάχα από τη δημιουργικότητά σου.
Ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν το προνόμιο να μην έχουν DIY νοοτροπία, γιατί απλά σε ελάχιστους δίνεται η ευκαιρία να ηχογραφήσουν με τον παραδοσιακό τρόπο. Το Mets δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια DIY παραγωγή: γράφτηκε με μηδενικό μπάτζετ σε ένα διάστημα δύο ετών και χτίστηκε κομμάτι-κομμάτι από το τίποτα. Δεν ξέραμε εξ αρχής τι θέλουμε να δημιουργήσουμε, το βρήκαμε στην πορεία και μετά το αποδομήσαμε και το ξαναφτιάξαμε μέχρι να φτάσουμε εκεί που θέλαμε. Θα ήταν αδύνατο να το κάνουμε αυτό με άλλο τρόπο.
Σχέδια για συναυλιακή προώθηση υπάρχουν;
Αύριο θα παρουσιάσουμε το Mets για πρώτη φορά στην Αθήνα, στη Death Disco στου Ψυρρή. Θα ακολουθήσει ένα live παρέα με τους Gravitysayis_i στο όμορφο Ρέθυμνο, στις Ημέρες Ρεθύμνου (το Σάββατο, 1η του Ιούνη). Μετά θα ανέβουμε στον Βόλο για τη Γιορτή της Μουσικής και κανονίζουμε και κάποιες άλλες εμφανίσεις εντός του καλοκαιριού.
{youtube}8aduOty5TCA{/youtube}
