Η Μαρία Περδίκη τραγουδάει, παίζει ντραμς και μερικά ακόμα μουσικά όργανα και –ως Sistah Jammaroots, παρέα είτε με τους Oscillators, είτε με τον Stefanatty– ανήκει στα πιο ενεργά μέλη της εγχώριας reggae σκηνής. Με αφορμή την εμφάνιση της επόμενης Τετάρτης (27 Μαρτίου) στο Half Note, της θέσαμε μερικές ερωτήσεις για τη reggae και τη θέση της στην Ελλάδα...
Με ποιον τρόπο και πότε μυηθήκατε στο τζαμαϊκανό μουσικό ιδίωμα της reggae;
Ο τζαμαϊκάνικος ήχος έφτασε από πολύ νωρίς στα αυτιά μου, με αποτέλεσμα να «μυηθώ» μουσικά στη reggae, μέσω της οποίας εκφράζω και το προσωπικό μου υλικό. Το 2005 ξεκίνησα κάνοντας τα «αέρινα» φωνητικά των I-threes στη Bob Marley tribute μπάντα The Uprising. Επίσης, ως ντράμερ, λατρεύω την ιδιαίτερη ρυθμολογία και τους αντιχρονισμούς της reggae.
Ποιοι καλλιτέχνες λειτούργησαν καταλυτικά πάνω σας, ως μουσικές επιρροές;
Πάρα πολλοί, σε πάρα πολλά είδη και μουσικά όργανα! Έχω ακούσει από Frank Zappa μέχρι Nina Simone, έχω παίξει από μπλουζ μέχρι bossa nova, αλλά έχω μεγάλη αγάπη και για τη Sade και φυσικά για τον Bob Marley! Επίσης, μεγάλωσα με ροκ και 1970s ήχους, με μπάντες π.χ. όπως οι Led Zeppelin και οι Pink Floyd, αλλά και με σόλο καλλιτέχνες –πέραν τραγουδιστών– όπως: Billy Cobham, John Bonham, Tony Williams από ντράμερ, Jaco Pastorius από μπασίστες, Miles Davis και John Coltrane από πνευστούς, Paco de Luccia και John Mc Laughlin από κιθαρίστες κ.λ.π. Σαφώς βέβαια μεγάλη επίδραση στη μουσική μου είχαν οι Wailers: στη reggae βγαίνουν οι επιρροές μου και η αγαπημένη μου φωνή αυτής, η Judy Mowatt… Χαίρομαι όμως πολύ που ακόμα ανακαλύπτω καινούρια πράγματα, τα οποία με επηρεάζουν μουσικά!
Γιατί στην Ελλάδα η reggae ταυτίζεται συχνά με στερεότυπες φάσεις όπως το καλοκαίρι, η παραλία και οι μπύρες;
Θεωρώ ότι στην Ελλάδα, όπως και παγκόσμια, πολλά είναι εκείνα που ταυτίζονται με στερεότυπες φάσεις, αποτελεί μια εύκολη λύση στο πώς βλέπει κανείς τα πράγματα. Η reggae είναι μια μουσική την οποία μπορείς να ακούσεις στην παραλία γιατί σε ταξιδεύει, αλλά, εάν προσέξεις περισσότερο, μπορείς να βρεις και το βαθύτερο νόημα στον στίχο της και σε αυτό που σε κάνει να νιώθεις. Λέγονται μεγάλες αλήθειες βγαλμένες από την αληθινή ζωή σε αυτά τα τραγούδια και προτείνονται λύσεις σε προβλήματα που υπήρχαν ανέκαθεν, απλά με έναν ευχάριστο τρόπο… Πρέπει λοιπόν να ακούμε και να νιώθουμε τη μουσική πιο προσεκτικά. Ο κόσμος παρακολουθεί πάντως με ενδιαφέρον τη reggae και dub σκηνή, γνωρίζοντας ότι είναι μία από τις πιο ποιοτικές και παραγωγικές σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στην Αγγλία πάντως, με την τεράστια παράδοση στη reggae/dancehall, βλέπουμε μια μεγάλη μεταστροφή των καλλιτεχνών από τη dub & roots φάση προς πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια, κυρίως λόγω dubstep. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται κάτι τέτοιο;
Μάλλον η κρίση «βοήθησε» σε αυτό, μιας και το να κινείσαι σε ηλεκτρονικά μονοπάτια είναι πιο «οικονομικό» από το να παίζεις σε μια roots μπάντα και να έχεις μια πιο άμεση επαφή με τους ανθρώπους…
Μπορεί ένας Έλληνας μουσικός της reggae να εμβαθύνει στην κουλτούρα των ρασταφάρι και γιατί;
Για να μην μπερδεύουμε κουλτούρες και μουσικές, πράγματα ανόμοια, θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος –μουσικός και μη– μπορεί να εμβαθύνει σε κάθε κουλτούρα, ανάλογα με τη διάθεσή του…
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες από τις εμπειρίες σας από τις συνεργασίες με ονόματα της reggae από το εξωτερικό; Πώς προκύπτουν αλήθεια αυτές οι συνεργασίες και σε τι άλλο προσδοκείτε στο μέλλον;
Μία από τις συνεργασίες μου ήταν με τον Ολλανδό μουσικό και παραγωγό Guido Van de Wijdeven (2009). Με βρήκε μέσω του MySpace και μου ζήτησε να ηχογραφήσω τη φωνή μου πάνω σε μια δικιά του σύνθεση, το "Sharendub Riddim By SG Music (NL)". Εκείνη την περίοδο ολοκλήρωνα το ''Free (Our Minds)'' μελωδικά και στιχουργικά. Το αποτέλεσμα ήταν να συνδεθούν μουσικά αυτά τα δύο κομμάτια και να ηχογραφηθεί η πρώτη μου ιντερνετική συνεργασία. Κάτι το οποίο προσδοκώ, είναι μουσικοί από όλο τον κόσμο να ενώσουν την αγάπη τους για τη reggae και να γίνουν όλοι μια φωνή.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι, στην Ελλάδα της κρίσης, να ζει κάποιος από τη μουσική και δη από τη reggae;
Είμαι μια μουσικός που ζω από αυτό και ζούσα και προ κρίσης, παίζοντας όχι μόνον reggae… Δεν έχουν αλλάξει πολλά στο θέμα επιβίωσης, παραμένει το ίδιο δύσκολο με πριν. Αυτό που αλλάζει λόγω κρίσης είναι ότι αυτοί που πραγματικά κάνουν κάτι καλά θα επιβιώσουν, είτε μιλάμε για μια μπάντα, είτε για ένα μαγαζί, είτε για έναν ακροατή. Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας κάνει τα πράγματα πιο πιεστικά…
Κλείνοντας, θα θέλαμε να μας ξεδιπλώσετε τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον, μουσικά και συναυλιακά, αφού ολοκληρωθούν οι εμφανίσεις στο Half Note με τους Oscillators…
Πολλές, όμορφες συναυλίες και φεστιβάλ μας περιμένουν, ειδικά εν όψει καλοκαιριού. Και με τους Oscillators, αλλά και με το Full Circle project το οποίο διατηρώ με τον Stefanatty από τους One Drop Forward. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να συντονιστείτε στις σελίδες μας:
https://www.facebook.com/pages/Sistah-Jammaroots-The-Oscillators/154273027964442
και
https://www.facebook.com/pages/Full-Circle-Reggae/360937433985160
αντίστοιχα.
{youtube}j3FgqH_ppZg{/youtube}
