Το «Φανταστικοί Ήχοι» μπαίνει στο νέο τους άλμπουμ στη θέση του τίτλου και ο Άγγελος Μπαλτάς μοιράζεται μαζί μας δείγματα της μεθόδου του, της αισθητικής του και των ηχητικών μπλογκοπεριπετειών του...
Πώς μοιάζει το τέλειο δείγμα;
Το τέλειο δείγμα είναι αυτό που «σκοτώνει» από μόνο του, αφήνοντας όμως παράλληλα χώρο στο να εκφραστείς κι εσύ δημιουργικά μέσα από αυτό.
Πες μας τρία (δείγματα) με τα οποία, μόλις συναντηθήκατε, έπαθες πλάκας ολκής κι ήθελες να τα μοιραστείς με κάποιον εκεί και τότε...
Δεν μοιράζομαι ποτέ τα δείγματά μου.
Το κυνήγι του δείγματος πόσο έχει επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίον ακούς μουσική; Έτσι και μπεις στο τριπ μπορείς να επιλέξεις mode ακρόασης και να ακούσεις πάλι μόνο για ν’ ακούσεις;
Συνήθως τα κάνω ταυτόχρονα. Πάντα έχω στο μυαλό μου το sampling.
Σ’ εκνευρίζει να σου λένε ότι δεν μπορείς να ξεκινήσεις να γράφεις χωρίς κάποιους έτοιμους ήχους-οδηγούς;
Δεν ισχύει αυτό, δεν υπάρχει στάνταρ διαδικασία. Στον καινούριο δίσκο τα περισσότερα κομμάτια ξεκίνησαν από το μηδέν. Από την άλλη, το μεγαλύτερο μέρος της ποπ/ροκ μουσικής είναι μια μεγάλη ιστορία «δανεισμού». Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να πατήσεις πάνω στο riff κάποιου και να το εξελίξεις, από το να σαμπλάρεις μια λούπα και να την ενσωματώσεις σε ένα άλλο context.
Από ποιου είδους μουσική δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσεις δείγμα ούτε κρεμασμένος ανάποδα απ’ τον Πύργο Αθηνών; Και γιατί;
Δεν συνηθίζω να βάζω τέτοιου είδους όρια, δεν είναι καλό για τη δημιουργικότητα. Θέλω να πιστεύω πως μπορώ να χρησιμοποιήσω τα πάντα, αναλόγως με το τι θέλω να εκφράσω.
Θέτει εγγενή όρια αυτή η μέθοδος γραφής που αποτυπώνονται ξεκάθαρα και στο τελικό αποτέλεσμα; Ή είναι άλλη μία μέθοδος, όπως κι οι υπόλοιπες, η οποία δεν συνδέεται καθόλου με το αποτέλεσμα;
Σε κάποιες φόρμες, όπως λ.χ. στο hip-hop, συνήθως θέτονται όρια από τους δημιουργούς. Με τον τρόπο όμως που δουλεύω εγώ προσωπικά, το sampling δεν είναι πάντα ευδιάκριτο• και προσπαθώ να μην είναι περιοριστικό.
Ποιο είναι το κολακευτικότερο σχόλιο που έχεις ακούσει για τη μουσική σου και ποιο το πιο κακεντρεχές; Πόση σχέση είχαν με την πραγματικότητα;
Η μουσική κριτική είναι μια τελείως υποκειμενική υπόθεση, δίνω έτσι βάση κυρίως στη γνώμη ανθρώπων τους οποίους γνωρίζω (μέσα από το έργο τους) κι εμπιστεύομαι. Με ενδιαφέρουν οι κακές κριτικές αν είναι καλοπροαίρετες, αλλά όχι η κακεντρέχεια.
Πόσο διαφέρει το πιο πρόσφατο άλμπουμ σου απ’ το προηγούμενο και με ποιον τρόπο;
Έχω προχωρήσει μερικά βήματα μπροστά τεχνικά (έχει περάσει αρκετός καιρός άλλωστε) κι έχω προσπαθήσει επίσης να απομακρυνθώ από το sampling σαν βασικό άξονα της σύνθεσης. Αισθητικά και σαν ύφος, είναι αρκετά κοντά στον προηγούμενο.
Πέραν της ημεδαπής, η ηχοκουλτούρα ποιας χώρας σε γοητεύει εντόνως; Προς τι;
Κάθε χώρα έχει τη δική της πανέμορφη κουλτούρα και folk μουσική με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έχω μάθει πολλά από τις κυκλοφορίες εταιριών όπως η Ocora, η Sublime Frequencies και η Honest Jon’s. Οι Ταϊλανδέζοι μπορούν να γίνουν πολύ εσωτερικοί και ψυχεδελικοί, το Μάλι έχει μερικά φοβερά παιξίματα, οι Τούρκοι μου αρέσουν αρκετά στις παραδοσιακές προσμίξεις τους με το ροκ, τα αιθιοπικά… Η μουσική δεν τελειώνει.
Βαριέσαι ποτέ να φτιάχνεις μουσική μόνος σου;
Όχι, ποτέ μέχρι τώρα. Για μένα είναι μια πολύ προσωπική διαδικασία και λειτουργώ καλύτερα έτσι.
Πες μας τρία δικτυακά μέρη όπου φύεται η πιο κουλή μουσική. Εκτός κι αν το κρατάς μυστικό…
Τσεκάρω πάντα τα
http://ghostcapital.blogspot.com
http://eggcityradio.com
καθώς και τα δικά μας
http://bluebeatinmysoul.blogspot.gr/ και http://nakedsides.wordpress.com/
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως...
Εγώ ευχαριστώ :)
{youtube}R0RSHxxW2PA{/youtube}
