Πολλοί οι τραγουδοποιοί που δραστηριοποιούνται στην εγχώρια δισκογραφία, αντικειμενικά όμως λίγοι έχουν αυτό το «κάτι» που να τους ξεχωρίζει από τον σωρό των αυτοεκφραζόμενων δημιουργών του σήμερα. Τον George Gaudy τον γνωρίσαμε αρχικά ως Gaudi, φέτος όμως μας αποκάλυψε πολύ περισσότερα με το ντεμπούτο του Millionaire. Με αφορμή λοιπόν αυτό το άλμπουμ αλλά και την επικείμενη live παρουσίασή του (Τρίτη 13 Μαρτίου, στο 6 D.O.G.S), αναζητήσαμε τον Γιώργο Γουδή για να μάθουμε περισσότερα...
Πώς και γιατί φτάσαμε από τον Gaudi στον George Gaudy; Έπαιξε ποτέ η πιθανότητα να ήσουν απλά ο Γιώργος Γουδής;
Είναι νομικοί οι λόγοι που δεν χρησιμοποιώ πια το Gaudi σκέτο. Ο George Gaudy δεν είναι alter ego, ούτε το θεωρώ στην πραγματικότητα ψευδώνυμο, απλώς το θεωρώ μετάφραση του Γιώργος Γουδής. Η πιθανότητα αυτή δεν υπήρξε λόγω της γλώσσας: θεωρώ κιτς να τυπώσω ένα άλμπουμ αγγλόφωνο με το ονοματεπώνυμο γραμμένο με ελληνικούς χαρακτήρες.
Τι πήρες από το 48 Hour Music Project και από το Jumping Fish, πέρα από έναν εμπλουτισμό του βιογραφικού σου;
Το 48 Hour Music Project μου έδωσε μια διάκριση, άρα μια ώθηση πριν ολοκληρώσω τον δίσκο ή υπογράψω με την εταιρεία, σε μια νεκρή περίοδο. Από ’κει και πέρα δεν μου έδωσε απολύτως τίποτα. Το Jumping Fish με έβαλε στο ραδιόφωνο και μου έδωσε πολύ σταθερότερο έδαφος και για να κάνω μερικές συναυλίες και για να ετοιμάσω το άλμπουμ μου.
Στο εξώφυλλο του Millionaire κρατάς μια κιθάρα. Αλλά το βιογραφικό σου μαρτυρεί μια άλλη πρώτη αγάπη, το πιάνο, την οποία μαθαίνω ότι δεν έχεις εγκαταλείψει. Τι συμβαίνει;
Κάποια στιγμή το κλασικό πιάνο μου φαινόταν ξενέρωτο και μουσειακό. Έκανα τεράστιο λάθος, το οποίο το πληρώνω ακόμα. Όταν ήμουν 13 χρονών, βρήκα την κιθάρα του πατέρα μου –μια παλιά, φτηνή ηλεκτρική– και κόλλησα. Αργότερα ο Brian Setzer και οι Stray Cats με βάλανε στο swing από την πίσω πόρτα, και άρχισα το τζαζ πιάνο. Εκείνο με οδήγησε πίσω στο κλασικό, το οποίο κι ελπίζω να τελειώσω σύντομα.
Στο κομμάτι «περιγραφή» στη σελίδα σου στο Facebook, πέρα από τα links προς YouTube, MySpace και Jumping Fish βρίσκει κανείς μόνο το «I am searching for God». Οι σπουδές λοιπόν θεολογίας δεν είναι τυχαίες; Ή είναι οι σπουδές που οδηγούν εκεί;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, έτσι δεν λένε; Οι σπουδές αυτές δεν οδηγούν εκεί. Ίσα-ίσα που μπορεί να σου βγει και στην κόντρα και να σε απομακρύνει ακόμα περισσότερο. Όταν λέω ότι ψάχνω τον Θεό, δεν εννοώ τον Θεό των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων, ούτε των θρησκόληπτων. Εννοώ ότι ψάχνω αυτή τη μεγάλη δεξαμενή ζωής και συγχώρεσης, όχι τις τύψεις και την τιμωρία. Ψάχνω τον πατέρα του άσωτου, όχι τον δικαστή. Και δεν ξέρω που να ψάξω, προς τα έξω ή προς τα μέσα.
Γιατί κατά τη γνώμη σου έχουμε τόσο μεγάλη έξαρση σε καλλιτέχνες που γράφουν τα τραγούδια τους και τα τραγουδούν; Αν πάρουμε ως δεδομένο ότι η μουσική παραγωγή κάθε εποχής είναι και ένας καθρέφτης της κοινωνίας, τι μας λέει αυτό για το εδώ και το τώρα μας;
Η «βιομηχανία» έχει αποδυναμωθεί, η «μπίζνα» δεν είναι το ίδιο κερδοφόρα όσο ήταν, τα θηριώδη budget και τα τεράστια επιτελεία πίσω από κάθε καλλιτέχνη είναι πασέ. Είναι πιο εύκολο για όλους να τραγουδάς το δικό σου υλικό κι έτσι μετατοπίστηκε και το κέντρο βάρους από την παραγωγή στην ιδέα. Για το εδώ και το τώρα λέει ότι οι εποχές της αφθονίας βρίσκονται πίσω μας, αλλά μπορεί και να λέει ότι μπροστά μας θα δούμε ουσιώδεις αλλαγές. Η ψαλίδα κατασκευασμένης μουσικής ευρείας κατανάλωσης και πραγματικής μουσικής θα ανοίξει κι άλλο, ενώ οι δεξιότητες που αναπτύσσονται ανεβάζουν την ποιότητα της ανεξάρτητης μουσικής. Το ίντερνετ κάνει πιο εύκολη την επικοινωνία κι έτσι κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει από ’δω και μπρος.
Επεκτείνοντας τον παραπάνω συλλογισμό, πώς ξεχωρίζει ένας τραγουδοποιός στο σήμερα; Πόσο ρόλο παίζει σε αυτό η πειθώ που αποπνέει με τους στίχους και με τις ερμηνείες του; Σημαντικότερο της μουσικής;
Τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από το καλό υλικό. Όταν το υλικό σε «πουλήσει», η εικόνα δεν είναι αρκετή για να σε σώσει. Στη φόρμα του τραγουδιού θεωρώ ότι η μουσική και ο στίχος πρέπει να είναι ισοδύναμα. Αν ρωτάς εμένα, το βάρος βρίσκεται στη μουσική. Δεν ξέρω πώς ξεχωρίζει κάποιος σήμερα, μακάρι να μάθω.
Υπάρχουν επιρροές τις οποίες αισθάνεσαι ότι δεν έχεις αφήσει ακόμα πίσω σου στον βαθμό που θα το ήθελες και μπορεί να γίνουν αντιληπτές από έναν προσεκτικό ακροατή του Millionaire;
Ναι, και για να ρωτάς τόσο συγκεκριμένα φαντάζομαι ότι εννοείς κάτι που άκουσες όντως. Υπάρχουν πολλά που τα φοβήθηκα σ' αυτό το άλμπουμ και άλλα που δεν τα είχα καταλάβει ακριβώς ακόμα. Σε κάθε περίπτωση θέλω να πειραματιστώ πιο πολύ στο επόμενο.
«I want to get you back, because my world is black». Η δύναμη της απλότητας θα έλεγε ενδεχομένως ο αρεσκόμενος στον στίχο, η δύναμη της ευκολίας κάποιος πιο αυστηρός. Εσύ τι λες;
Άλλο το απλό και άλλο το απλοϊκό.
Πώς θα κινηθείς συναυλιακά στο άμεσο μέλλον; Τι μπορείς να μας ανακοινώσεις αυτή τη στιγμή;
Τρίτη και 13 Μαρτίου είναι η παρουσίαση του Millionaire στο 6 D.O.G.S. Κάποια στιγμή μέσα στην άνοιξη θα συμμετάσχω στα Jumping Fish Nights και από ’κει και πέρα ό,τι προκύψει.
